Classical music is art music produc

Classical music is art music produced or rooted in the traditions of Western music, including both liturgical (religious) and secular music. While a similar term is also used to refer to the period from 1750-1820 (the Classical period), this article is about the broad span of time from roughly the 11th century to the present day, which includes the Classical period and various other periods.[1] The central norms of this tradition became codified between 1550 and 1900, which is known as the common practice period. The major time divisions of classical music are as follows: the early music period, which includes the Medieval (500–1400) and the Renaissance (1400–1600) eras; the Common practice period, which includes the Baroque (1600–1750), Classical (1750–1820), and Romantic eras (1804–1910); and the 20th century (1901–2000) which includes the modern (1890–1930) that overlaps from the late 19th-century, the high modern (mid 20th-century), and contemporary or postmodern (1975–present) eras.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ดนตรีคลาสสิกเป็นดนตรีศิลปะที่ผลิต หรือใช้ในประเพณีของดนตรีตะวันตก รวมทั้งพิธีกรรม (ศาสนา) และเกี่ยวกับฆราวาสเพลง ในขณะที่ยังใช้คำที่คล้ายกันเพื่ออ้างอิงถึงรอบระยะเวลาจาก 1750-1820 (ยุคคลาสสิก), บทความนี้จะเกี่ยวกับช่วงกว้างของเวลาจากประมาณศตวรรษ 11 ถึงปัจจุบัน ซึ่งรวมถึงยุคคลาสสิกและรอบระยะเวลาต่าง ๆ อื่น ๆ [1] ตามบรรทัดฐานกลางของประเพณีนี้เป็น ประมวลกฎหมายสูง 1550 และ 1900 ซึ่งเรียกว่าระยะเวลาการปฏิบัติทั่วไป ส่วนใหญ่เวลาของดนตรีคลาสสิกจะเป็นดังนี้: ช่วงเพลงระยะเวลา ซึ่งรวมถึงในยุคกลาง (500 – 1400) และช่วงเรอเนสซองซ์ (1400-1600) รอบระยะเวลาการปฏิบัติทั่วไป ซึ่งมีบาโร (ค.ศ. 1600-1750), คลาสสิคคอล (1750-1820), และช่วงโรแมนติก (1804-1910); และศตวรรษที่ 20 (1901-2000) ซึ่งมีความทันสมัย (1890 – 1930) ที่ทับซ้อนปลายศตวรรษ โมเดิร์นสูง (กลางศตวรรษ 20), และหลังสมัยใหม่ หรือร่วมสมัยช่วง (1975-ปัจจุบัน)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ดนตรีคลาสสิกเป็นศิลปะดนตรีที่ผลิตหรือหยั่งรากลึกในประเพณีของดนตรีตะวันตกรวมทั้งพิธีกรรม (ศาสนา) และโลกดนตรี ในขณะที่ระยะที่คล้ายกันนอกจากนี้ยังใช้ในการอ้างถึงระยะเวลาตั้งแต่ 1750-1820 (ยุคคลาสสิก) บทความนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับช่วงกว้างของเวลาจากประมาณศตวรรษที่ 11 จนถึงปัจจุบันซึ่งรวมถึงยุคคลาสสิกและระยะเวลาอื่น ๆ อีกมากมาย . [1] บรรทัดฐานกลางของประเพณีนี้กลายเป็นที่ประมวลผลระหว่าง 1550 และ 1900 ซึ่งเป็นที่รู้จักกันเป็นระยะเวลาการปฏิบัติร่วมกัน หน่วยเวลาที่สำคัญของดนตรีคลาสสิกมีดังนี้ช่วงแรกเพลงซึ่งรวมถึงยุคกลาง (500-1400) และเรเนซองส์ (1400-1600) ยุคที่; ระยะเวลาการปฏิบัติร่วมกันซึ่งรวมถึงบาร็อค (1600-1750), คลาสสิก (1750-1820) และยุคโรแมนติก (1804-1910); และศตวรรษที่ 20 (1901-2000) ซึ่งรวมถึงปัจจุบัน (1890-1930) ที่คาบเกี่ยวในช่วงปลายศตวรรษที่ 19 ที่ทันสมัย​​สูง (กลางศตวรรษที่ 20) และร่วมสมัยหรือหลังสมัยใหม่ (1975 ปัจจุบัน) ยุค

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ดนตรีคลาสสิกเป็นดนตรี ศิลปะ ผลิต หรือ รากในประเพณีของดนตรีตะวันตก รวมทั้งพิธีกรรม ( ศาสนา ) และฆราวาสโหลดเพลง ในขณะที่ระยะเวลาที่คล้ายกันนอกจากนี้ยังใช้เพื่ออ้างถึงระยะเวลาจาก 1750-1820 ( ยุคคลาสสิค ) เป็นบทความเกี่ยวกับช่วงกว้างของเวลาตั้งแต่ประมาณศตวรรษที่ 11 จนถึงปัจจุบัน ซึ่งมีระยะเวลาคลาสสิกและระยะเวลาอื่น ๆ[ 1 ] กลางบรรทัดฐานของประเพณีนี้ก็ยาวนานระหว่าง 550 และ 1900 ซึ่งเป็นที่รู้จักกันเป็นรอบระยะเวลาการปฏิบัติงานทั่วไป หน่วยงานหลักของเพลงมีดังนี้ ช่วงเพลงแรก ซึ่งรวมถึงในยุคกลาง ( 500 – 1400 ) และยุคฟื้นฟูศิลปวิทยา ( 1400 - 1600 ) ยุค ; ระยะเวลาการปฏิบัติร่วมกันซึ่งรวมถึงพิสดาร ( 1600 ) 1750 ) , คลาสสิก ( 1750 ( 1820 )และยุคโรแมนติก ( 1804 – 1910 ) ; และศตวรรษที่ 20 ( 1901 – 2000 ) ซึ่งรวมถึงสมัยใหม่ ( 1890 – 1930 ) ที่ทับซ้อนจากศตวรรษสาย , สูงและทันสมัย ( กลางศตวรรษที่ 19 ) และร่วมสมัยหรือหลังสมัยใหม่ ( 1975 –ปัจจุบัน ) ยุคสมัย