The giving of alms or almsgiving (o

The giving of alms or almsgiving (offering food to monks) is a morning ritual in Theravada Buddhist countries especially Laos and Thailand. The first Buddhist monks were homeless sojourners who begged for all their food – their only possessions being an alms bowl (sometimes called a ‘begging bowl’ or in the Pali language a ‘patta’) and a robe. The giving and receiving of alms is not considered charity but a way to create a spiritual connection between monks and laypeople.
Alms giving in Luang Prabang, Laos
Recently, while visiting Luang Prabang, Laos I had the opportunity to witness ‘tak bat’ the alms giving; one of the most enduring and vivid images of the city. It was drizzling rain and the skies were just beginning to reveal their gray and as we walked a few short blocks to Th Kamal Street, one of the most popular places to view the procession. The street was silent except for the sounds of crowing roosters and some stray dogs quarrelling over a few scraps.
Alms ceremony in Luang Prabang, Laos
The monks arrived clad in their saffron robes, walking single file with their alms bowls, on straps in front of them, and umbrellas over their heads. As they passed, eldest first, the laity, some standing – some kneeling, placed offerings of sticky rice, incense and flowers into the monk’s bowls. It all happened almost without sound. Only the rain and the monk’s bare feet padding on the pavement were could be heard. Even the dogs and the roosters seemed to keep a respectful silence as the procession passed. It was a beautiful thing to see and I consider myself to be quite lucky.
Alms giving in Luang Prabang, Laos
It is important to remember that the tak bat ceremony is not a cultural show put on for the enjoyment of tourists but an age’s old religious ceremony to be respected. It is important to dress properly with shoulders, torso and legs covered. And you should remember to remove your shoes if you’re giving alms. Don’t take flash pictures which could disturb the monk’s walking meditation, don’t make inappropriate noise and stay out of the way of both the monks and the alms givers. Because some tourists can’t be respectful and follow the simple rules, some Lao officials are considering stopping the tradition. That would be a shame.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ให้ยายหรือ almsgiving (ถวายอาหารพระสงฆ์) เป็นพิธีกรรมช่วงเช้าในประเทศพุทธเถรวาทโดยเฉพาะลาวและไทย พระสงฆ์แรกมีประชาชนกว่า sojourners ที่ขอร้องสำหรับอาหารของพวกเขาทั้งหมด – ทรัพย์สินของพวกเขาเท่านั้นจะมีชามข้าว (บางครั้งเรียกว่า 'ชาม begging' หรือ ในภาษาบาลี 'patta') และเสื้อคลุมเป็นการ การให้และการรับบุญจะไม่ถือว่าเป็นกุศลแต่วิธีการสร้างการเชื่อมต่อจิตวิญญาณระหว่างพระสงฆ์และ laypeopleบุญให้ในหลวงพระบาง ลาวล่าสุด ในขณะที่พักหลวงพระบาง ลาวมีโอกาสรู้เห็น "ค้างคาวตาก' ยายให้ หนึ่งที่สุดสดใส และยั่งยืนภาพเมือง ก็ drizzling ฝน และท้องฟ้าถูกเริ่มต้นเพียงให้เหมาะกับสีเทาของพวกเขาและ เป็นเราเดินกี่บล็อกสั้นกับ Th Kamal Street หนึ่งในสถานที่นิยมไปดูขบวน ถนนเงียบยกเว้นเสียงเจื้อยแจ้ว crowing และสุนัขจรจัดบาง quarrelling ผ่านกี่เศษได้พิธีบุญในหลวงพระบาง ลาวพระสงฆ์ถึง clad ในเสื้อคลุมของฟ่อน เดินแฟ้มเดียวกับนักบุญขัน บนสายด้านหน้าของพวกเขา และร่มเหนือศีรษะของพวกเขา ขณะที่พวกเขาผ่าน คนแรก laity บางยืน – บางนั่ง วางของข้าวเหนียว ธูป และดอกไม้เป็นขันของพระ ทั้งหมดเกิดขึ้นแทบไม่ มีเสียง เพียงฝนและพระสงฆ์ ของเปลือย เท้าพายในช่วงอาจจะได้ยินได้ แม้สุนัขและเจื้อยแจ้วที่ดูเหมือนจะ เก็บเงียบเกรงเป็นขบวนผ่าน มันเป็นสิ่งสวยงามจะดู และพิจารณาตัวเองจะโชคดีมากบุญให้ในหลวงพระบาง ลาวสิ่งสำคัญคือต้องจำว่า พิธีค้างคาวตากไม่โชว์ใส่สำหรับความเพลิดเพลินของนักท่องเที่ยว แต่อายุของเก่าบุญจะได้รับการ จะต้องแต่งตัวอย่างกับไหล่ ปกคลุมลำตัวและขา และคุณควรจำไว้ว่า ให้เอารองเท้าของคุณถ้าคุณกำลังใส่บาตร ไม่ถ่ายภาพแฟลชซึ่งสามารถรบกวนสมาธิการเดินของพระ ไม่ทำให้เสียงที่ไม่เหมาะสม และอยู่เมื่ givers บุญและพระสงฆ์ เนื่องจากนักท่องเที่ยวอาจไม่สามารถเคารพ และปฏิบัติตามกฎอย่างง่าย บางเจ้าหน้าที่ลาวกำลังพิจารณาหยุดประเพณี ที่จะเป็นความอัปยศ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ได้ให้การบริจาคหรือ ALMSGIVING (ตักบาตรแก่พระ) เป็นพิธีกรรมวันในประเทศที่นับถือศาสนาพุทธนิกายเถรวาทโดยเฉพาะลาวและไทย พระสงฆ์เป็นครั้งแรกต่างด้าวจรจัดที่ขอร้องให้อาหารของพวกเขา - ดินแดนของพวกเขาเท่านั้นที่เป็นบาตร (บางครั้งเรียกว่า 'ชามขอทาน "หรือในภาษาบาลีว่า' patta) และเสื้อคลุม ได้ให้และการรับของบริจาคจะไม่ถือว่าเป็นกุศล แต่วิธีการที่จะสร้างการเชื่อมต่อทางจิตวิญญาณระหว่างพระสงฆ์และฆราวาสได้.
ทานให้ในหลวงพระบางประเทศลาวเมื่อเร็ว ๆ นี้ในขณะที่ไปหลวงพระบางลาวผมได้มีโอกาสที่จะเป็นพยาน 'ค้างคาวตาก' ทานที่ ให้;
หนึ่งในภาพที่ยั่งยืนที่สุดและสดใสของเมือง มันเป็นละอองฝนฝนตกและท้องฟ้าเป็นเพียงแค่การเริ่มต้นที่จะเผยให้เห็นสีเทาของพวกเขาและในขณะที่เราเดินบล็อกสั้น ๆ ไม่กี่ที่จะ Th Kamal ถนนหนึ่งในสถานที่ที่นิยมมากที่สุดเพื่อดูขบวน ถนนเงียบยกเว้นเสียงของขันเจื้อยแจ้วและสุนัขจรจัดทะเลาะกันมากกว่าเศษไม่กี่. พิธีทานหลวงพระบางประเทศลาวพระสงฆ์มาถึงในชุดเสื้อคลุมสีเหลืองของพวกเขาเดินไฟล์เดียวกับทานชามของพวกเขาในสายในด้านหน้าของพวกเขาและร่มเหนือหัวของพวกเขา ขณะที่พวกเขาผ่านไปคนโตแรกฆราวาสบางยืน - บางคุกเข่าถวายวางข้าวเหนียวธูปและดอกไม้ลงไปในชามของพระภิกษุสงฆ์ ทุกสิ่งเกิดขึ้นเกือบจะไม่มีเสียง เพียงสายฝนและเปลือยของพระภิกษุสงฆ์รองเท้าบนทางเท้าถูกอาจจะได้ยิน แม้แต่สุนัขและไก่ดูเหมือนจะให้ความเคารพความเงียบเป็นขบวนผ่าน มันเป็นสิ่งที่สวยงามให้เห็นและฉันคิดว่าตัวเองจะเป็นผู้โชคดีค่อนข้าง. ทานให้หลวงพระบางลาวมันเป็นสิ่งสำคัญที่ต้องจำว่าพิธีค้างคาวตากไม่ได้เป็นการแสดงทางวัฒนธรรมที่วางอยู่บนเพื่อความเพลิดเพลินของนักท่องเที่ยว แต่อายุเก่าของศาสนาที่ พิธีได้รับการเคารพ มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะแต่งกายอย่างถูกต้องกับไหล่ลำตัวและขาปกคลุม และคุณควรจะจำไว้ว่าให้ถอดรองเท้าของคุณถ้าคุณให้ทาน ไม่ได้ใช้ภาพแฟลชซึ่งอาจรบกวนการทำสมาธิการเดินของพระภิกษุสงฆ์ที่ไม่ได้ทำให้เสียงที่ไม่เหมาะสมและอยู่ออกจากทางของพระสงฆ์ทั้งสองและผู้ให้ทาน เพราะนักท่องเที่ยวบางส่วนไม่สามารถจะเคารพและปฏิบัติตามกฎง่ายๆบางลาวเจ้าหน้าที่กำลังพิจารณาหยุดประเพณี นั่นจะเป็นความอัปยศ