of S. hemiphyllum and S. henslowian

of S. hemiphyllum and S. henslowianum are shown in Table 2. After
ca. 78 days, the C, N and P contents of the seaweed samples varied
significantly among groups (one-way ANOVA, all p < 0.001) (Table
3). The C contents of S. hemiphyllum grown in the control site
and fish farm were 35.10 ± 0.12% and 35.87 ± 0.04%, respectively,
which are significantly higher than those of S. henslowianum grown
in the same sites (p < 0.05). The N content of S. hemiphyllum was
highest in the fish farm (2.29 ± 0.02%) and lowest in the control site
(1.86 ± 0.02%) among the four groups (p < 0.05). By contrast, the N
content of S. henslowianum in the control site (2.11 ± 0.05%) was
significantly higher than that of the fish farm (p < 0.05). The P content
of S. henslowianum grown in the control site and fish farm
(1.72 ± 0.03 and 1.38 ± 0.05 mg g1, respectively) was higher than
that of S. hemiphyllum grown in the same sites (1.31 ± 0.05 and
1.07 ± 0.05 mg g1, respectively). Hence, the lower tissue N:P ratios
of S. henslowianum may due to the higher P accumulation ability compared to S. hemiphyllum. The tissue nutrient content of seaweeds
reflect inherent species-specific differences in the ability
to sequester nutrients as a consequence of nutrient input, seaweed
demand and biomass dilution due to growth (Martínez-Aragón
et al., 2002). Tissue nutrient content can be used as a bioindicator
of water column nutrient availability because it correlates well
with environmental parameters (Horrocks et al., 1995; Marinho-
Soriano et al., 2006). In this study, the tissue N:P ratios of both species
grown in the fish farm were significantly higher than those in
the control site, suggesting that seaweed grown in the fish farm
were relatively N enriched relative to P demand.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

hemiphyllum ของเอสเอสและ henslowianum แสดงในตารางที่ 2
หลังจากที่แคลิฟอร์เนีย 78 วัน, C
เนื้อหาไนโตรเจนและฟอสฟอรัสของตัวอย่างสาหร่ายที่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญระหว่างกลุ่ม(ทางเดียว ANOVA ทั้งหมด p <0.001) (ตารางที่
3) เนื้อหาของซีเอส hemiphyllum
ปลูกในเว็บไซต์ควบคุมและฟาร์มปลาเป็น35.10 ± 0.12% และ 35.87 ± 0.04%
ตามลำดับซึ่งสูงกว่าของเอสhenslowianum
เติบโตขึ้นในเว็บไซต์เดียวกัน(p <0.05) เนื้อหาที่ไม่มีเอส hemiphyllum
เป็นที่สูงที่สุดในฟาร์มปลา(2.29 ± 0.02%) และต่ำสุดในเว็บไซต์ควบคุม
(1.86 ± 0.02%) ในหมู่สี่กลุ่ม (p <0.05) ในทางตรงกันข้ามยังไม่มีเนื้อหา henslowianum เอสในเว็บไซต์ควบคุม (2.11 ± 0.05%)
เป็นอย่างมีนัยสำคัญสูงกว่าที่ฟาร์มปลา (p <0.05)
เนื้อหาพีเอส henslowianum ปลูกในเว็บไซต์ควบคุมและฟาร์มปลา (1.72 ± 0.03 และ 1.38 ± 0.05 มิลลิกรัมต่อกรัม 1 ตามลำดับ) สูงกว่าที่เอสhemiphyllum ปลูกในเว็บไซต์เดียวกัน (1.31 ± 0.05 และ1.07 ± 0.05 มิลลิกรัมต่อกรัม 1 ตามลำดับ) ดังนั้นเนื้อเยื่อที่ต่ำกว่ารอัตราส่วน P เอส henslowianum อาจเนื่องจากความสามารถในการสะสม P ที่สูงขึ้นเมื่อเทียบกับเอส hemiphyllum เนื้อเยื่อปริมาณสารอาหารของสาหร่ายสะท้อนให้เห็นถึงความแตกต่างของสายพันธุ์เฉพาะที่อยู่ในความสามารถในการที่จะยึดทรัพย์สารอาหารที่เป็นผลมาจากการป้อนสารอาหารสาหร่ายอุปสงค์และเจือจางชีวมวลเนื่องจากการเจริญเติบโต(Martínez-Aragón et al., 2002) ปริมาณสารอาหารเนื้อเยื่อสามารถนำมาใช้เป็นดัชนีทางชีวภาพของน้ำความพร้อมสารอาหารเพราะมันมีความสัมพันธ์ที่ดีกับพารามิเตอร์ด้านสิ่งแวดล้อม(ร็อกส์, et al, 1995;. Marinho-. Soriano et al, 2006) ในการศึกษานี้เนื้อเยื่อรอัตราส่วน P ของทั้งสองสายพันธุ์ที่ปลูกในฟาร์มปลาอย่างมีนัยสำคัญที่สูงกว่าผู้ที่อยู่ในเว็บไซต์ควบคุมบอกว่าสาหร่ายที่ปลูกในฟาร์มปลาถูกค่อนข้างไม่มีอุดมเทียบกับความต้องการP

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

S . hemiphyllum และ S . henslowianum แสดงในตารางที่ 2 หลังจาก
ประมาณ 78 วัน , C , N และ P ในเนื้อหาของสาหร่ายอย่างหลากหลาย
อย่างมากระหว่างกลุ่ม ( One-Way ANOVA ที่ p < 0.001 ) ( โต๊ะ
3 ) C เนื้อหาของ S . hemiphyllum โตในการควบคุมเว็บไซต์
และฟาร์มปลา 35.10 ± 0.12 % และ 35.87 ± 0.04 % ตามลำดับ
ซึ่งสูงกว่า henslowianum โต
Sในเว็บไซต์เดียวกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( P < 0.05 ) เนื้อหาของสหรัฐอเมริกา hemiphyllum เป็น n
สูงสุดในฟาร์มปลา ( 2.29 ± 0.02 % ) และน้อยที่สุดในการควบคุมเว็บไซต์
( 1.86 ± 0.02% ) ระหว่าง 4 กลุ่ม ( p < 0.05 ) โดยคมชัด , N
เนื้อหาของ S . henslowianum ในการควบคุมเว็บไซต์ ( 2.11 ± 0.05 % ) คือ
สูงกว่าของฟาร์มปลา ( P < 0.05 ) ( P )
S .henslowianum โตในการควบคุมเว็บไซต์และ
ฟาร์มปลา ( 1.72 ± 0.03 0.05 มก.  1 ± 1.38 กรัม ตามลำดับ ) สูงกว่า S .
ที่ hemiphyllum ปลูกในเว็บไซต์เดียวกัน ( 1.31 ± 0.05 และ 0.05 มก. ±
1.07 กรัม  1 ตามลำดับ ) ดังนั้น การลดอัตราส่วนของ N : P
S . henslowianum อาจเนื่องจากการสะสมความสามารถสูงกว่า P เมื่อเทียบกับเอส hemiphyllum . เนื้อเยื่อของสารอาหารของสาหร่าย
สะท้อนให้เห็นถึงความแตกต่างในความสามารถโดยธรรมชาติเผ่าพันธุ์ - เฉพาะ
sequester สารอาหารที่เป็นผลมาจากการใส่สารอาหารและชีวมวลของสาหร่าย
( เนื่องจากการเจริญเติบโต ( มาร์ตีเนซ arag เลออง
et al . , 2002 ) ธาตุอาหารเนื้อเยื่อสามารถใช้เป็น bioindicator
ว่างสารอาหารคอลัมน์น้ำเพราะมันมีความสัมพันธ์กับปัจจัยด้านสิ่งแวดล้อมด้วย
( ฮอร์เริกส์ et al . , 1995 ; marinho -
Soriano et al . ,2006 ) ในการศึกษานี้ เนื้อเยื่อ N : P เท่ากับทั้งสองชนิด
ที่ปลูกในฟาร์มปลาสูงกว่าใน
ควบคุมเว็บไซต์ แนะนำว่า สาหร่ายที่ปลูกในฟาร์มปลา
ได้ค่อนข้าง N อุดมญาติต่อความต้องการ