These questions were not debated by

These questions were not debated by government negotiators, nor was any
attempt made to resolve their obvious contradictions. Not that there was ever any
question about which side would win should any of the competing pledges to cut
emissions and knock down commercial barriers ever come into direct conflict: the
commitments made in the climate negotiations all effectively functioned on the
honor system, with a weak and unthreatening mechanism to penalize countries that
failed to keep their promises. The commitments made under trade agreements,
however, were enforced by a dispute settlement system with real teeth, and
failure to comply would land governments in trade court, often facing harsh
penalties.

In fact, the hierarchy was so clear that the climate negotiators formally declared
their subservience to the trading system from the start. When the U.N. climate
agreement was signed at the Rio Earth Summit in 1992, it made clear that
"measures taken to combat climate change, including unilateral ones, should not
constitute ... a disguised restriction on international trade." (Similar language
appears in the Kyoto Protocol.) As Australian political scientist Robyn Eckersley
puts it, this was "the pivotal moment that set the shape of the relationship between
the climate and trade regimes" because, "Rather than push for the recalibration of
the international trade rules to conform with the requirements of climate
protection . . . the Parties to the climate regime have ensured that liberalized trade
and an expanding global economy have been protected against trade-restrictive
climate policies." This practically guaranteed that the negotiating process would
be unable to reckon with the kinds of bold but "trade -restrictive" policy options
that could have been coordinated internationally — from buy-local renewable
energy programs to restrictions on trade in goods produced with particularly high
carbon footprints.^

A few isolated voices were well aware that the modest gains being made in the
negotiations over "sustainable development" were being actively unmade by the
new trade and investment architecture. One of those voices belonged to Martin



THIS CHANGES EVERYTHING | 67



Khor, then director of the Third World Network, which has been a key advisor to
developing country governments in both trade and climate talks. At the end of the
1992 Rio Earth Summit, Khor cautioned that there was a "general feeling among
Southern country delegates ... that events outside the [summit] process were
threatening to weaken the South further and to endanger whatever positive
elements exist in" the Rio agenda. The examples he cited were the austerity
policies being pushed at the time by the World Bank and the International
Monetary Fund, as well as the trade negotiations that would soon result in the

29

creation of the WTO.

Another early warning was sounded by Steven Shrybman, who observed a
decade and a half ago that the global export of industrial agriculture had already
dealt a devastating blow to any possible progress on emissions. In a paper
published in 2000, Shrybman argued that "the globalization of agricultural systems
over recent decades is likely to have been one of the most important causes of

30

overall increases in greenhouse gas emissions."

This had far less to do with current debates about the "food miles" associated
with imported versus local produce than with the way in which the trade system,
by granting companies like Monsanto and Cargill their regulatory wish list — from
unfettered market access to aggressive patent protection to the maintenance of their
rich subsidies — has helped to entrench and expand the energy-intensive, higher-
emissions model of industrial agriculture around the world. This, in turn, is a major
explanation for why the global food system now accounts for between 19 and 29
percent of world greenhouse gas emissions. "Trade policy and rules actually drive
climate change in a very structural way in respect of food systems," Shrybman
stressed in an interview.^

The habit of willfully erasing the climate crisis from trade agreements continues
to this day: for instance, in early 2014, several negotiating documents for the
proposed Trans-Pacific Partnership, a controversial new NAFTA-style trade deal
spanning twelve countries, were released to the public via WikiLeaks and the
Peruvian human rights group RedGE. A draft of the environment chapter had
contained language stating that countries "acknowledge climate change as a global
concern that requires collective action and recognize the importance of
implementation of their respective commitments under the United Nations
Framework Convention on Climate Change (UNFCCC)." The language was vague
and nonbinding, but at least it was a tool that governments could use to defend
themselves should their climate policies be challenged in a trade tribunal, as
Ontario's plan was. But a later document showed that U.S. negotiators had



THIS CHANGES EVERYTHING | 68



proposed an edit: take out all the stuff about climate change and UNFCCC
commitments. In other words, while trade has repeatedly been allowed to trump

32

climate, under no circumstances would climate be permitted to trump traded

Nor was it only the trade negotiators who blocked out the climate crisis as they
negotiated agreements that would send emissions soaring and make many
solutions to this problem illegal. The climate negotiations exhibited their own
special form of denial. In the early and mid-1990s, while the first climate protocol
was being drafted, these negotiators, along with the Intergovernmental Panel on
Climate Change, hashed out the details of precisely how countries should measure
and monitor how much carbon they were emitting — a necessary process since
governments were on the verge of pledging their first round of emission
reductions, which would need to be reported and monitored.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คำถามเหล่านี้ก็ยังคงไม่ โดยรัฐบาลผู้ หรือใด ๆ พยายามแก้ไขกันข้ามของพวกเขาชัดเจน ที่มีไม่เคยมี คำถามเกี่ยวกับด้านใดจะชนะควรพัฒนาแข่งขันตัดใด ๆ ปล่อยและเคาะลงอุปสรรคทางการค้าที่เคยมาเป็นความขัดแย้งโดยตรง: การ ผูกพันในสภาพภูมิอากาศการเจรจาทั้งหมดแยกได้อย่างมีประสิทธิภาพในการ เกียรติระบบ กลไกความอ่อนแอ และ unthreatening เพื่อลงโทษประเทศที่ ล้มเหลวในการรักษาสัญญาของพวกเขา ข้อผูกมัดที่ทำภายใต้ข้อตกลงทางการค้า อย่างไรก็ตาม ถูกบังคับ โดยระบบการชำระเงินข้อโต้แย้งกับฟันจริง และ ความล้มเหลวเพื่อให้สอดคล้องจะที่ดินรัฐบาลในทางการค้าศาล หันมักจะรุนแรง บทลงโทษ ในความเป็นจริง ลำดับชั้นได้อย่างชัดเจนว่า ผู้ที่สภาพภูมิอากาศอย่างเป็นทางประกาศ การ subservience ไปยังระบบซื้อขายตั้งแต่เริ่มต้น เมื่ออากาศ U.N. ลงทะเบียนข้อตกลงที่ประชุมสุดยอดโลกริโอใน 1992 มันชัดเจนที่ "มาตรการที่ใช้ในการต่อสู้กับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ รวมทั้งฝ่ายคน ไม่ควร เป็น... disguised ข้อจำกัดในการค้าระหว่างประเทศ" (ภาษาคล้ายกัน แล้วในเกียวโต) เป็นนักวิทยาศาสตร์การเมืองออสเตรเลีย robyn ใน Eckersley ทำให้มัน นี้ถูก "แปรช่วงเวลาที่กำหนดรูปร่างของความสัมพันธ์ระหว่าง ระบอบของสภาพภูมิอากาศและการค้า"เพราะ "Rather มากกว่าผลักดันสำหรับ recalibration ของ กฎการค้าระหว่างประเทศเพื่อให้สอดคล้องกับความต้องการของสภาพภูมิอากาศ ป้องกัน...ฝ่ายเพื่อระบอบอากาศมีมั่นใจที่เสรีอย่างมากค้า และได้รับการคุ้มครองเศรษฐกิจโลกขยายตัวกับค้าจำกัด สภาพภูมิอากาศนโยบาย" นี้จริงรับประกันว่า กระบวนการเจรจาต่อรองจะ สามารถอนุมานชนิดหนาแต่ตัวเลือกนโยบาย "ค้า - จำกัด" ที่จะได้รับประสานงานในระดับนานาชาติ — จากซื้อเครื่องทดแทน โปรแกรมพลังงานข้อจำกัดทางการค้าในสินค้าที่ผลิตมีสูงโดยเฉพาะอย่างยิ่ง รอยเท้าคาร์บอน ^ แยกเสียงไม่ได้ตระหนักที่เจียมเนื้อเจียมตัวกำไรการทำในการ เจรจาไป "พัฒนา" ได้ถูกอย่าง unmade โดย ทางการค้าและการลงทุนสถาปัตยกรรมใหม่ เสียงเหล่านั้นอย่างใดอย่างหนึ่งเป็นสมาชิกมาร์ติน นี้ความเปลี่ยนแปลง | 67 คอ แล้วกรรมการเครือข่ายโลกที่สาม ซึ่งได้รับการปรึกษาเป็นสำคัญ รัฐบาลประเทศกำลังพัฒนาในการเจรจาทางการค้าและสภาพภูมิอากาศ เมื่อสิ้นสุดการ ประชุมสุดยอดโลก 1992 ริโอ ขอเตือนว่า มีความ "ทั่วไปรู้สึกระหว่าง มีประเทศภาคใต้มอบ...ที่ประมวลผลเหตุการณ์ภายนอก [สุดยอด] คุกคามโรยใต้เพิ่มเติม และคุกบวกใด องค์ประกอบที่มีอยู่ใน"ริโอวาระการประชุม ตัวอย่างที่เขาอ้างมีการเข้มงวด นโยบายการผลักดันในเวลา โดยธนาคารโลกและนานาชาติที่ กองทุนการเงิน ตลอดจนเจรจาทางการค้าซึ่งจะส่งผลในไม่ช้านี้ 29 การสร้างองค์การ เตือนอีกต้นแต่เพียงแห่ง โดย Steven Shrybman ผู้สังเกตการ ทศวรรษครึ่งผ่านมาที่มีการส่งออกทั่วโลกของอุตสาหกรรมเกษตรแล้ว แจกระเบิดทำลายล้างเพื่อความคืบหน้าใด ๆ ได้ในการปล่อย ในเอกสารการ Shrybman เผยแพร่ในปี 2000 โต้เถียงที่ "โลกาภิวัตน์ของระบบเกษตร ทศวรรษล่าสุดมีโอกาสที่จะได้รับหนึ่งในสาเหตุสำคัญของ 30 เพิ่มโดยรวมในการปล่อยก๊าซเรือนกระจก" นี้มีน้อยมากกับปัจจุบันดำเนินเกี่ยวกับ "อาหารไมล์" ที่เกี่ยวข้อง มีการนำเข้าเมื่อเทียบกับผลิตภัณฑ์ท้องถิ่นกว่าด้วยวิธีการที่ระบบการค้า โดยให้สิทธิแก่บริษัท Monsanto และ Cargill รายการต้องกำกับดูแลซึ่งจาก ลิฟท์การตลาดเพื่อการรักษาเชิงรุกป้องกันสิทธิของตน เงินอุดหนุนที่อุดมไปด้วยกันได้ช่วยให้ entrench และขยายการพลังงานมาก สูง - รูปแบบการปล่อยของเกษตรอุตสาหกรรมทั่วโลก นี้ เป็นหลักการ อธิบายว่าทำไมระบบอาหารโลกขณะนี้บัญชีสำหรับระหว่าง 19 และ 29 เปอร์เซ็นต์ของการปล่อยก๊าซเรือนกระจกของโลก "นโยบายการค้าและกฎจริงขับ การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศในทางโครงสร้างมากผิดที่ระบบอาหาร Shrybman เน้นในการสัมภาษณ์ ^ นิสัยของการจงใจลบวิกฤตสภาพภูมิอากาศจากข้อตกลงทางการค้าอย่างต่อเนื่อง นี้: ตัวอย่าง ในช่วงปี 2014 เอกสารเจรจาหลาย แปซิฟิกร่วมการนำเสนอ การค้า NAFTA สไตล์ใหม่แย้งจัดการ รัฐประเทศ 12 ถูกปล่อยออกมาสู่สาธารณะผ่าน WikiLeaks และ กลุ่มสิทธิมนุษยชนชาวเปรู RedGE มีแบบร่างของหมวดสิ่งแวดล้อม ภาษาที่มีอยู่ระบุว่า ประเทศ "ยอมรับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศเป็นสากล ปัญหาที่ต้องดำเนินการรวม และให้ความสำคัญต่อ ดำเนินการตามภาระผูกพันของพวกเขาเกี่ยวข้องภายใต้สหประชาชาติ อนุสัญญาการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ (UNFCCC) " ภาษาคลุมเครือ และ nonbinding แต่น้อย มันเป็นเครื่องมือที่รัฐบาลสามารถใช้เพื่อปกป้อง ตัวเองควรนโยบายสภาพภูมิอากาศของพวกเขาต้องถูกท้าทายในศาลการค้า เป็น แผนของออนตาริโอได้ แต่เอกสารในภายหลังพบว่า สหรัฐฯ ผู้มี นี้ความเปลี่ยนแปลง | 68 นำเสนอการแก้ไข: นำออกทุกสิ่งเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศและ UNFCCC ข้อผูกมัด ในคำอื่น ๆ ขณะอนุญาตค้าการเสกสรรปั้นซ้ำ ๆ 32 สภาพภูมิอากาศ ภายใต้สถานการณ์ไม่ ต้องสภาพภูมิอากาศได้รับอนุญาตการซื้อขายทรัมป์ หรือเป็นเพียงการค้าผู้ที่ช่วงวิกฤตสภาพภูมิอากาศเป็นพวกเขา เจรจาข้อตกลงที่จะส่งไอเสียสูงขึ้น และทำให้มาก วิธีแก้ไขปัญหานี้ปัญหาไม่ถูกต้อง เจรจาสภาพจัดแสดงของตนเอง ปฏิเสธแบบพิเศษ ในช่วงกลางทศวรรษที่ 1990 ในขณะที่โพรโทคอลสภาพแรก อยู่ร่าง ผู้เหล่านี้ พร้อมแผงว่าด้วยบน การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ hashed รายละเอียดชัดเจนว่าประเทศควรวัด และตรวจสอบจำนวนคาร์บอนที่พวกเขาได้เปล่งคือกระบวนการที่จำเป็นตั้งแต่ รัฐบาลได้บริหารกองของพวกเขารอบแรกของการปล่อยก๊าซ ลด ซึ่งต้องรายงาน และตรวจสอบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คำถามเหล่านี้ไม่ได้ถกเถียงกันโดยการเจรจาของรัฐบาลและไม่ได้รับการใด ๆ ที่
พยายามทำเพื่อแก้ปัญหาความขัดแย้งที่เห็นได้ชัดของพวกเขา ไม่ว่ามีเคยใด ๆ
คำถามเกี่ยวกับที่ด้านข้างจะเป็นฝ่ายชนะควรใด ๆ ของการแข่งขันคำมั่นสัญญาที่จะลดการ
ปล่อยก๊าซเรือนกระจกและเคาะลงอุปสรรคทางการค้าที่เคยเข้ามาในความขัดแย้งโดยตรง:
ภาระผูกพันที่เกิดขึ้นในการเจรจาต่อรองสภาพภูมิอากาศทั้งหมดที่ทำหน้าที่ได้อย่างมีประสิทธิภาพบน
ระบบเกียรติกับอ่อนแอ และกลไก unthreatening เพื่อลงโทษประเทศที่
ล้มเหลวในการรักษาสัญญาของพวกเขา ภาระผูกพันภายใต้ข้อตกลงการค้า
แต่ถูกบังคับใช้โดยระบบการระงับข้อพิพาทกับฟันจริงและ
ความล้มเหลวที่จะปฏิบัติตามรัฐบาลจะลงจอดในศาลค้ามักจะหันหน้าไปทางรุนแรง
ลงโทษ. ในความเป็นจริงเป็นลำดับชั้นให้ชัดเจนว่าการเจรจาสภาพภูมิอากาศที่ประกาศอย่างเป็นทางการส่งเสริมของพวกเขาไปยังระบบซื้อขายตั้งแต่เริ่มต้น เมื่อสภาพภูมิอากาศของสหประชาชาติตกลงที่ลงนามในการประชุมสุดยอดโลกริโอในปี 1992 ก็ทำให้เห็นได้ชัดว่า"มาตรการที่จะต่อสู้กับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศรวมทั้งคนเดียวไม่ควรเป็น ... ข้อ จำกัด ปลอมเกี่ยวกับการค้าระหว่างประเทศ. " (ภาษาที่คล้ายกันปรากฏในพิธีสารเกียวโต.) ในฐานะที่เป็นนักวิทยาศาสตร์ทางการเมืองออสเตรเลีย Robyn Eckersley ทำให้มันนี้เป็น "ช่วงเวลาที่สำคัญที่ตั้งรูปของความสัมพันธ์ระหว่างสภาพภูมิอากาศและระบบการค้า "เพราะ" แทนที่จะผลักดันให้ recalibration ของกฎการค้าระหว่างประเทศเพื่อให้สอดคล้องกับความต้องการของสภาพภูมิอากาศการป้องกัน... ภาคีระบอบการปกครองของสภาพภูมิอากาศได้มั่นใจว่าการเปิดเสรีการค้าและการขยายตัวของเศรษฐกิจโลกที่ได้รับการคุ้มครองจากการค้าที่เข้มงวดนโยบายสภาพภูมิอากาศ. " นี้รับประกันจริงว่ากระบวนการเจรจาต่อรองจะไม่สามารถที่จะคำนวณด้วยประเภทของตัวหนา แต่ "การค้า -restrictive" ทางเลือกเชิงนโยบายที่จะได้รับการประสานงานต่างประเทศ - จากทดแทนซื้อในท้องถิ่นโครงการด้านพลังงานข้อ จำกัด ในการค้าสินค้าการผลิตที่มีสูงโดยเฉพาะคาร์บอน รอยเท้า. ^ เสียงแยกไม่กี่คนตระหนักดีว่ากำไรเจียมเนื้อเจียมถูกทำในการเจรจาต่อรองมากกว่า "การพัฒนาที่ยั่งยืน" ได้รับเป็นอย่างแข็งขันเรียบร้อยโดยการค้าใหม่และสถาปัตยกรรมการลงทุน หนึ่งในเสียงเหล่านั้นเป็นของมาร์ตินนี้ทุกอย่างเปลี่ยนแปลง | 67 คอจากนั้นผู้อำนวยการของเครือข่ายทั่วโลกที่สามที่ได้รับเป็นที่ปรึกษาสำคัญในการพัฒนาประเทศของรัฐบาลทั้งในการเจรจาการค้าและสภาพภูมิอากาศ ในตอนท้ายของปี 1992 โอประชุมสุดยอดโลก Khor เตือนว่านั่นคือ "ความรู้สึกทั่วไปในหมู่ผู้แทนประเทศ ... ภาคใต้ว่าเหตุการณ์ที่อยู่นอกเหนือ [ประชุมสุดยอด] กระบวนการถูกขู่ว่าจะอ่อนตัวลงใต้ต่อไปและเป็นอันตรายต่อสิ่งที่บวกองค์ประกอบที่มีอยู่ใน " วาระการประชุมริโอ ตัวอย่างที่เขาอ้างว่าได้รับการเข้มงวดนโยบายการผลักดันในเวลาโดย World Bank และนานาชาติกองทุนการเงินระหว่างประเทศเช่นเดียวกับการเจรจาการค้าว่าเร็ว ๆ นี้จะส่งผลให้29 การสร้างองค์การการค้าโลก. เตือนภัยอีกฟังโดยสตีเวน Shrybman, ที่ตั้งข้อสังเกตทศวรรษครึ่งที่ผ่านมาว่าการส่งออกทั่วโลกของอุตสาหกรรมเกษตรได้แล้วกระทำพัดทำลายล้างความคืบหน้าเป็นไปได้ใด ๆ เกี่ยวกับการปล่อยก๊าซ ในบทความที่ตีพิมพ์ในปี 2000 Shrybman แย้งว่า "โลกาภิวัตน์ของระบบการเกษตรในช่วงหลายทศวรรษที่ผ่านมามีแนวโน้มที่จะได้รับหนึ่งในสาเหตุที่สำคัญที่สุดของ30 เพิ่มขึ้นโดยรวมในการปล่อยก๊าซเรือนกระจก. " ครั้งนี้มีน้อยจะทำอย่างไรกับการอภิปรายในปัจจุบันเกี่ยวกับ "อาหารไมล์" ที่เกี่ยวข้องกับการนำเข้าเมื่อเทียบกับการผลิตในประเทศกว่าด้วยวิธีการที่ระบบการค้าโดยให้ บริษัท เช่น Monsanto และคาร์กิลรายการสินค้าที่ต้องการการกำกับดูแลของพวกเขา - จากการเข้าถึงตลาดอิสระเพื่อการคุ้มครองสิทธิบัตรในเชิงรุกเพื่อการบำรุงรักษาของเงินอุดหนุนที่อุดมไปด้วย - มี ช่วยในการปกป้องและขยายพลังงานมากที่สูงกว่ารูปแบบการปล่อยก๊าซเรือนกระจกของอุตสาหกรรมเกษตรทั่วโลก นี้ในการเปิดเป็นสำคัญคำอธิบายว่าทำไมระบบอาหารของโลกขณะนี้บัญชีสำหรับระหว่างวันที่ 19 และ 29 เปอร์เซ็นต์ของโลกปล่อยก๊าซเรือนกระจก "นโยบายการค้าและกฎระเบียบจริงขับรถเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศในทางโครงสร้างมากในแง่ของระบบอาหาร "Shrybman เน้นในการให้สัมภาษณ์ ^. นิสัยของการจงใจลบวิกฤตสภาพภูมิอากาศจากข้อตกลงการค้ายังคงไปในวันนี้: ตัวอย่างเช่นในช่วงต้นปี 2014 เอกสารการเจรจาต่อรองหลายเสนอ Trans-Pacific Partnership, การจัดการความขัดแย้งใหม่การค้า NAFTA สไตล์ทอดสิบสองประเทศได้รับการปล่อยตัวให้ประชาชนผ่านทาง WikiLeaks และสิทธิมนุษยชนชาวเปรูกลุ่ม RedGE ร่างของบทสภาพแวดล้อมได้มีภาษาที่ระบุว่าประเทศ "รับทราบการเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศโลกเป็นกังวลว่าต้องดำเนินการร่วมกันและตระหนักถึงความสำคัญของการดำเนินการตามภาระผูกพันของตนภายใต้สหประชาชาติกรอบอนุสัญญาการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ (UNFCCC). " ภาษาที่ยังคลุมเครือและ nonbinding แต่อย่างน้อยมันก็เป็นเครื่องมือที่รัฐบาลสามารถใช้เพื่อปกป้องตัวเองควรนโยบายสภาพภูมิอากาศของพวกเขาได้รับการท้าทายในศาลการค้าเป็นแผนของออนตาริเป็น แต่เอกสารในภายหลังแสดงให้เห็นว่าสหรัฐมีการเจรจานี้ทุกอย่างเปลี่ยนแปลง | 68 เสนอแก้ไข: จะออกจากทุกสิ่งที่เกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศและ UNFCCC ภาระผูกพัน ในคำอื่น ๆ ในขณะที่การค้าได้รับซ้ำ ๆ ได้รับอนุญาตให้คนที่กล้าหาญ32 สภาพภูมิอากาศภายใต้สถานการณ์ที่สภาพภูมิอากาศจะได้รับอนุญาตให้คนที่กล้าหาญซื้อขายหรือมันเป็นเพียงการเจรจาการค้าที่ถูกปิดกั้นจากวิกฤตสภาพภูมิอากาศที่พวกเขาเจรจาข้อตกลงที่จะส่งการปล่อยก๊าซที่พุ่งสูงขึ้นและทำให้หลาย ๆการแก้ปัญหาที่ผิดกฎหมายนี้ การเจรจาต่อรองสภาพภูมิอากาศจัดแสดงของตัวเองรูปแบบพิเศษของการปฏิเสธ ในช่วงต้นและกลางปี ​​1990 ในขณะที่โพรโทคอสภาพภูมิอากาศครั้งแรกที่ถูกเกณฑ์ทหารเจรจาเหล่านี้พร้อมกับคณะกรรมการระหว่างรัฐบาลเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ, ถกรายละเอียดของวิธีการที่ประเทศควรวัดและตรวจสอบเท่าใดคาร์บอนพวกเขาถูกเปล่ง - จำเป็น กระบวนการตั้งแต่รัฐบาลอยู่บนปากเหวของการจำนำรอบแรกของการปล่อยก๊าซเรือนกระจกลดลงซึ่งจะต้องมีการรายงานและตรวจสอบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คำถามนี้ไม่ได้ถกเถียงกัน โดยการเจรจาของรัฐบาลและความพยายามใด ๆเพื่อแก้ปัญหาความขัดแย้งของพวกเขา
ให้ชัดเจน ไม่มีเคยมีคำถามเกี่ยวกับด้านใดจะชนะ
ควรใด ๆของการให้คำมั่นสัญญาที่จะตัดการปล่อยและเคาะลงอุปสรรคทางการค้า
เคยเข้ามาในความขัดแย้งโดยตรง :
ผูกพันในบรรยากาศการเจรจาทั้งหมดได้อย่างมีประสิทธิภาพบน
~ระบบการให้เกียรติกับอ่อนแอและทรมานกลไกลงโทษประเทศที่
ล้มเหลวเพื่อให้สัญญาของตน ข้อผูกพันภายใต้ความตกลงการค้า
แต่ถูกบังคับใช้โดยระบบยุติข้อพิพาทกับฟันจริงและ
ความล้มเหลวที่จะปฏิบัติตามจะที่ดินรัฐบาลในการค้าศาลมักจะเผชิญบทลงโทษที่รุนแรง



ในความเป็นจริงลำดับชั้นจึงชัดเจนว่า บรรยากาศการเจรจาอย่างเป็นทางการประกาศ
ยอมรับของระบบการซื้อขายตั้งแต่เริ่มต้น เมื่อสหประชาชาติสภาพภูมิอากาศ
ข้อตกลงที่ลงนามในการประชุมสุดยอดริโอโลกในปี 1992 มันทำให้ชัดเจนว่า
" มาตรการที่จะต่อสู้กับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ รวมทั้งเป็นคนที่ไม่ควร
เป็น . . . . . . . ปลอมจำกัดการค้าระหว่างประเทศ " (
ภาษาคล้ายกันปรากฏในพิธีสารเกียวโต ) เป็นนักวิทยาศาสตร์ชาวออสเตรเลียโรบินเอเคิร์สลีย์
ใส่มัน นี้คือ " pivotal ชุดรูปร่างของความสัมพันธ์ระหว่าง
บรรยากาศและการค้าระบบ " เพราะ " มากกว่าที่จะผลักดันให้ recalibration ของ
กฎการค้าระหว่างประเทศให้สอดคล้องกับความต้องการของการป้องกันบรรยากาศ

. . . . . . .ฝ่ายบรรยากาศการปกครองได้มั่นใจว่าเปิดเสรีการค้า
และขยายเศรษฐกิจได้รับการป้องกันต่อต้านการค้าจำกัด
ภูมิอากาศนโยบาย . " นี้จะรับประกันว่ากระบวนการเจรจาจะ
ไม่สามารถนับกับชนิดของตัวหนาแต่ " การค้า - เข้มงวดนโยบาย " ตัวเลือก
ที่อาจได้รับจากการประสานงานต่างประเทศซื้อ
หมุนเวียนในท้องถิ่นพลังงานโปรแกรมเพื่อข้อ จำกัด ในการค้าสินค้าที่ผลิตกับรอยตีนคาร์บอนสูงโดยเฉพาะอย่างยิ่ง



ไม่กี่แยกเสียงได้ดีว่ากำไรเจียมเนื้อเจียมตัวในการกระทำ
เจรจาผ่าน “การพัฒนาที่ยั่งยืน” ถูกทำลายอย่างโดย
ค้าสถาปัตยกรรมใหม่การลงทุน หนึ่งในเสียงเหล่านั้น เป็นของ Martin



นี่เปลี่ยนทุกอย่าง | 67



ขอ ,แล้วผู้อำนวยการของเครือข่ายโลกที่สาม ซึ่งมีที่ปรึกษาคีย์
การพัฒนาประเทศรัฐบาลทั้งการเจรจาทางการค้าและสภาพภูมิอากาศ ในตอนท้ายของ
2535 การประชุมสุดยอดริโอโลก , ขอเตือนว่ามี " ทั่วไปความรู้สึกของ
ตัวแทนภาคใต้ของประเทศ . . . . . . . เหตุการณ์ภายนอก [ กระบวนการสุดยอด ]
ขู่ว่าจะลงใต้ต่อไป และนำสิ่งที่เป็นบวก
องค์ประกอบที่มีอยู่ใน " วาระการประชุมที่ริโอ ตัวอย่างที่เขาอ้าง คือ ความเข้มงวด
นโยบายถูกผลักในเวลาโดยธนาคารโลก และกองทุนการเงินระหว่างประเทศ
รวมทั้งการเจรจาการค้าที่เร็ว ๆ นี้จะส่งผลให้

29

สร้างของ WTO

อีกเตือนภัยถูกเป่าโดย สตีเว่น shrybman ที่สังเกต
ทศวรรษครึ่งที่ผ่านมาว่าการส่งออกทั่วโลกของอุตสาหกรรมการเกษตรได้
แจกพัดแรงความคืบหน้าใด ๆที่เป็นไปได้ในการปล่อย . ในกระดาษ
ตีพิมพ์ในปี 2000 shrybman แย้งว่า " โลกาภิวัตน์ของระบบการเกษตร
กว่าทศวรรษที่ผ่านมาอาจจะเป็นหนึ่งในสาเหตุที่สำคัญที่สุด

30

โดยรวมเพิ่มขึ้นในการปล่อยก๊าซเรือนกระจก . "

นี้มีมากน้อยอย่างไรกับการอภิปรายในปัจจุบันเกี่ยวกับ " ไมล์ " อาหารที่นำเข้าและผลิตในท้องถิ่นกว่า
ด้วยวิธีการที่ระบบการค้า โดยให้ บริษัท เช่น Monsanto
คาร์กิลล์ ของพวกเขากฎระเบียบและรายการจากการเข้าถึงตลาดอิสระที่จะก้าวร้าว
สิทธิบัตรป้องกันการบำรุงรักษาของพวกเขา
เงินอุดหนุน - รวยได้ช่วยในการปกป้องและขยายพลังงานที่เข้มข้นสูง -
ปล่อยรูปแบบของการเกษตรอุตสาหกรรมทั่วโลก นี้ในการเปิดเป็นคำอธิบายหลัก
ไมระบบอาหารโลกขณะนี้บัญชีสำหรับระหว่าง 19 และร้อยละ 29
โลกของการปล่อยก๊าซเรือนกระจก . กฎระเบียบนโยบายและการค้าไดรฟ์ที่จริง
เปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศในวิธีที่มีโครงสร้างในส่วนของระบบอาหาร" shrybman
เน้นในการสัมภาษณ์


นิสัยจงใจลบวิกฤตสภาพภูมิอากาศจากข้อตกลงการค้ายังคง
วันนี้ตัวอย่างเช่นในช่วงต้นปี 2014 หลายตรวจสอบเอกสารสำหรับ
เสนอข้ามแปซิฟิก , นาฟต้าแย้งใหม่สไตล์จัดการค้า
ครอบคลุมประเทศ 12 ถูกปล่อยออกมาให้ประชาชนผ่านทาง Wikileaks และ
redge กลุ่มสิทธิมนุษยชนชาวเปรูร่างของสิ่งแวดล้อมบทที่มี
มีภาษาที่ระบุว่าประเทศ " ยอมรับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศเป็นปัญหาที่ต้องมีการกระทำทั่วโลก

และตระหนักถึงความสำคัญของการดำเนินงานของภาระผูกพันของตนภายใต้สหประชาชาติ
กรอบอนุสัญญาว่าด้วยการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ ( UNFCCC ) " ภาษาคลุมเครือ และ nonbinding
,แต่อย่างน้อยมันก็เป็นเครื่องมือที่รัฐบาลจะใช้เพื่อปกป้องตัวเองควรนโยบายสภาพภูมิอากาศของพวกเขา
จะท้าทายในศาลค้าเป็น
Ontario แผนเป็น แต่ต่อมาพบว่าสหรัฐอเมริกามีเอกสารการเจรจา



นี่เปลี่ยนทุกอย่าง | 68



เสนอการแก้ไข : เอาเรื่องการเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศและสภาพภูมิอากาศ
ผูกพัน ในคำอื่น ๆในขณะที่การค้าได้ซ้ำ ๆได้รับอนุญาตให้ตาย

3

อากาศ ภายใต้สถานการณ์ที่ยังไม่มีการได้รับอนุญาตให้ซื้อขายจะตาย

ไม่ใช่แค่การค้า การเจรจาที่กั้นวิกฤตสภาพภูมิอากาศที่พวกเขา
เจรจาข้อตกลงที่จะส่งก๊าซลอย และทำให้หลายคน
วิธีแก้ไขปัญหาที่ผิดกฎหมายนี้ บรรยากาศการเจรจามีรูปแบบพิเศษของตัวเอง
ของการปฏิเสธในช่วงก่อนและขณะแรกสภาพภูมิอากาศพิธีสาร
ถูกร่าง , การเจรจาเหล่านี้ พร้อมกับคณะกรรมการระหว่างรัฐบาลว่าด้วยการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ hashed
, ออกรายละเอียด แน่นอนว่าประเทศควรจะวัด
และตรวจสอบอย่างไรก็ปล่อยคาร์บอนมาก - จำเป็นกระบวนการตั้งแต่
รัฐบาล กำลังจะรับจำนำรอบแรกของพวกเขา ปล่อย
ขึ้นซึ่งจะต้องมีการรายงาน และการติดตาม