As mentioned, characters can be put

As mentioned, characters can be put back into the read buffer by using the functions
sputbackc() and sungetc(). sputbackc() gets the character to be put back as its argument and
ensures that this character was indeed the character read. Both functions decrement the read pointer,
if possible. Of course, this works only as long as the read pointer is not at the beginning of the read
buffer. If you attempt to put a character back after the beginning of the buffer is reached, the virtual
function pbackfail() is called. By overriding this function, you can implement a mechanism to restore
the old read position even in this case. In the base class basic_streambuf, no corresponding
behavior is defined. Thus, in practice, it is not possible to go back an arbitrary number of characters.
For streams that do not use a buffer, the function pbackfail() should be implemented because it
is generally assumed that at least one character can be put back into the stream.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ดังกล่าว อักขระสามารถใส่กลับเข้าไปในบัฟเฟอร์อ่าน โดยใช้ functions
sputbackc() และ sungetc() sputbackc() ได้รับอักขระจะถูกส่งกลับไปเป็นอาร์กิวเมนต์ และ
ให้แน่ใจว่า ตัวละครตัวนี้จริงอักขระที่อ่าน ทั้งฟังก์ชันลดราคาชี้อ่าน,
ถ้าเป็นไป แน่นอน ทำเท่านั้นตราบใดชี้อ่านไม่ได้อยู่ที่จุดเริ่มต้นของอ่าน
บัฟเฟอร์ ถ้าคุณพยายามใส่ตัวอักษรกลับหลังจากจุดเริ่มต้นของบัฟเฟอร์ถึง เสมือน
pbackfail() ฟังก์ชันถูกเรียก โดยการแทนที่ฟังก์ชันนี้ คุณสามารถใช้กลไกการเรียกคืน
เก่าอ่านตำแหน่งแม้ในกรณีนี้ได้ ใน basic_streambuf คลาสพื้นฐาน ไม่ตรง
กำหนดลักษณะการทำงาน ดังนั้น ในทางปฏิบัติ จึงไม่สามารถย้อนกลับไปกำหนดจำนวนอักขระ
สำหรับสตรีมที่ใช้บัฟเฟอร์ pbackfail() ฟังก์ชันการดำเนินการเนื่องจากมัน
โดยทั่วไปสันนิษฐานว่า อักขระน้อยสามารถใส่กลับเข้าไปในกระแสข้อมูล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป็นที่กล่าวถึงตัวละครสามารถนำกลับเข้ามาในบัฟเฟอร์การอ่านโดยใช้ฟังก์ชั่น
sputbackc () และ sungetc () sputbackc () ได้รับตัวละครที่จะนำกลับมาเป็นอาร์กิวเมนต์และ
เพื่อให้แน่ใจว่าตัวละครตัวนี้ได้แน่นอนอ่านตัวอักษร ฟังก์ชั่นทั้งสองพร่องตัวชี้การอ่าน,
ถ้าเป็นไปได้ ของหลักสูตรนี้ใช้งานได้เฉพาะตราบใดที่ตัวชี้การอ่านไม่ได้อยู่ที่จุดเริ่มต้นของการอ่าน
บัฟเฟอร์ ถ้าคุณพยายามที่จะนำตัวกลับมาหลังจากจุดเริ่มต้นของบัฟเฟอร์ถึงเสมือน
pbackfail ฟังก์ชั่น () เรียกว่า โดยเอาชนะฟังก์ชั่นนี้คุณสามารถใช้กลไกการเรียกคืน
ตำแหน่งอ่านเก่าแม้ในกรณีนี้ ใน basic_streambuf ชั้นฐานไม่สอดคล้อง
พฤติกรรมที่ถูกกำหนด ดังนั้นในทางปฏิบัติมันเป็นไปไม่ได้ที่จะกลับไปจำนวนข้อของตัวอักษร
สำหรับกระแสที่ไม่ใช้กันชน pbackfail ฟังก์ชัน () ควรจะดำเนินการเพราะมัน
จะสันนิษฐานโดยทั่วไปว่าอย่างน้อยหนึ่งตัวสามารถนำกลับเข้ามาใน กระแส

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตามที่กล่าวถึง ตัวละครสามารถใส่กลับเข้าไปอ่าน บัฟเฟอร์ โดยใช้ฟังก์ชัน
sputbackc() และ sungetc() . sputbackc() ได้รับตัวละครที่จะใส่มาเป็นอาร์กิวเมนต์และ
ยืนยันว่า ตัวละครตัวนี้จริงๆ ตัวอ่าน อ่านทั้งฟังก์ชันลดชี้
ถ้าเป็นไปได้ ของหลักสูตรนี้เป็นเพียงเท่าที่อ่าน ชี้ไม่ใช่จุดเริ่มต้นของอ่าน
บัฟเฟอร์ถ้าคุณพยายามที่จะนำตัวกลับหลังจากจุดเริ่มต้นของบัฟเฟอร์ได้ การทำงานเสมือน
pbackfail() ที่เรียกว่า โดยแทนที่ฟังก์ชันนี้คุณสามารถใช้กลไกการเรียกคืน
ตำแหน่งอ่านเก่าแม้ในคดีนี้ ในชั้นฐาน basic_streambuf ไม่สอดคล้องกับพฤติกรรมที่กำหนดไว้ . ดังนั้น ในทางปฏิบัติมันเป็นไปไม่ได้ที่จะกลับไปหมายเลขโดยพลการของตัวละคร
สำหรับกระแสที่ไม่ได้ใช้บัฟเฟอร์ฟังก์ชัน pbackfail() ควรใช้เพราะมัน
จะถือว่าโดยทั่วไปอย่างน้อย 1 ตัวละครสามารถใส่กลับเข้าไปในกระแส