Day of the Dead (Spanish: Día de Mu

Day of the Dead (Spanish: Día de Muertos) is a Mexican holiday celebrated throughout Mexico, in particular the Central and South regions, and by people of Mexican ancestry living in other places, especially the United States. It is acknowledged internationally in many other cultures. The multi-day holiday focuses on gatherings of family and friends to pray for and remember friends and family members who have died, and help support their spiritual journey. In 2008 the tradition was inscribed in the Representative List of the Intangible Cultural Heritage of Humanity by UNESCO.[1]

The holiday is sometimes called Día de los Muertos[2][3] in Anglophone countries, a back-translation of its original name, Día de Muertos. It is particularly celebrated in Mexico where the day is a public holiday. Prior to Spanish colonization in the 16th century, the celebration took place at the beginning of summer. Gradually it was associated with October 31, November 1 and November 2 to coincide with the Western Christian triduum of Allhallowtide: All Saints' Eve, All Saints' Day, and All Souls' Day.[4][5] Traditions connected with the holiday include building private altars called ofrendas, honoring the deceased using sugar skulls, marigolds, and the favorite foods and beverages of the departed, and visiting graves with these as gifts. Visitors also leave possessions of the deceased at the graves.

Scholars trace the origins of the modern Mexican holiday to indigenous observances dating back hundreds of years and to an Aztec festival dedicated to the goddess Mictecacihuatl. The holiday has spread throughout the world, being absorbed within other deep traditions for honoring the dead. It has become a national symbol and as such is taught (for educational purposes) in the nation's schools. Many families celebrate a traditional "All Saints' Day" associated with the Catholic Church.



The Mexican Day of the Dead celebration is similar to other culture's observances of a time to honor the dead. The Spanish tradition included festivals and parades, as well as gatherings of families at cemeteries to pray for their deceased loved ones at the end of the day.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วันแห่งความตาย (สเปน: Día ผลิต) มีการเฉลิมฉลองวันหยุดเม็กซิกันทั่วเม็กซิโก เฉพาะกลางและใต้ภูมิภาค และคนมีเชื้อสายเม็กซิกันที่อาศัยอยู่ในสถานอื่น ๆ สหรัฐอเมริกา มันเป็นที่ยอมรับในระดับสากลในวัฒนธรรมอื่น ๆ วันหยุดหลายวันเน้นการสังสรรค์ของครอบครัว และเพื่อนเพื่ออธิษฐาน และจำเพื่อนและสมาชิกในครอบครัวที่เสียชีวิต และช่วยสนับสนุนการเดินทางทางจิตวิญญาณ ในปี 2551 ประเพณีถูกจารึกไว้ในรายการตัวแทนของมรดกทางวัฒนธรรมของมวลมนุษยชาติที่ไม่มีตัวตน โดยยูเนสโก [1]วันหยุดบางครั้งเรียกว่า Día de los ผู้ผลิต [2] [3] ในประเทศ Anglophone คำแปลหลังของชื่อเดิม Día ผู้ผลิต โดยเฉพาะอย่างยิ่งมีการเฉลิมฉลองในเม็กซิโกที่วันที่เป็นวันหยุดราชการ ก่อนที่จะล่าอาณานิคมสเปนในศตวรรษที่ 16 การเฉลิมฉลองเกิดขึ้นที่จุดเริ่มต้นของฤดูร้อน ค่อย ๆ ถูกเชื่อมโยงกับ 31 ตุลาคม 1 พฤศจิกายนและวันที่ 2 พฤศจิกายนร่วมกับ triduum คริสเตียนตะวันตกของ Allhallowtide: ทั้งหมดยุคเก่า วันวิสุทธิชนทั้งหมด และวันชีวิตทั้งหมด [4] [5] การเชื่อมต่อกับวันหยุดประเพณีได้แก่การสร้างแท่นบูชาส่วนตัวที่เรียกว่า ofrendas เคารพผู้ตายใช้น้ำตาลกะโหลก ดอกดาว เรือง และชื่นชอบอาหาร และเครื่องดื่มของภารกิจโหด และในการเยี่ยมสุสานเหล่านี้เป็นของขวัญ ผู้เข้าชมออกจากทรัพย์สินของผู้ตายที่หลุมฝังศพยังนักวิชาการติดตามต้นกำเนิดของวันหยุดเม็กซิกันสมัยโปลิเนเซี่ยนชนย้อนหลังหลายร้อยปี และเทศกาล Aztec ทุ่มเทเทพธิดา Mictecacihuatl วันหยุดได้แพร่กระจายไปทั่วโลก การดูดซึมภายในอื่น ๆ ประเพณีลึกสำหรับเคารพคนตาย มันได้กลายเป็น สัญลักษณ์แห่งชาติ และเช่นสอน (สำหรับศึกษา) ในโรงเรียนของประเทศ หลายครอบครัวเฉลิมฉลองแบบดั้งเดิม "ทั้งนักบุญวัน" เกี่ยวข้องกับโบสถ์คาทอลิกวันตายของเม็กซิกันจะคล้ายกับโปลิเนเซี่ยนวัฒนธรรมอื่น ๆ เวลาจะให้เกียรติคนตาย ประเพณีภาษาสเปนรวมเทศกาล และขบวนพาเหรด เป็นงานสังสรรค์ของครอบครัวที่สุสานจะอธิษฐานสำหรับรักของพวกเขาถึงแก่กรรมในตอนท้ายของวัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วันแห่งความตาย (สเปน: เดียเด Muertos) เป็นวันหยุดที่โด่งดังไปทั่วเม็กซิโกเม็กซิกันโดยเฉพาะในภาคกลางและภาคใต้และโดยคนเชื้อสายเม็กซิกันที่อาศัยอยู่ในสถานที่อื่น ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งสหรัฐอเมริกา เป็นที่ยอมรับในระดับนานาชาติในวัฒนธรรมอื่น ๆ อีกมากมาย วันหยุดหลายวันมุ่งเน้นไปที่การชุมนุมของครอบครัวและเพื่อนเพื่ออธิษฐานขอให้จำและเพื่อน ๆ และสมาชิกในครอบครัวที่มีผู้เสียชีวิตและช่วยสนับสนุนการเดินทางทางจิตวิญญาณของพวกเขา ในปี 2008 ประเพณีที่ถูกจารึกไว้ในรายชื่อตัวแทนของมรดกทางวัฒนธรรมที่ไม่มีตัวตนของมนุษยชาติโดยยูเนสโก. [1] วันหยุดบางครั้งเรียกว่าเดียเดอลอส Muertos [2] [3] ในประเทศที่โฟนกลับแปลของชื่อเดิม , เดียเด Muertos มันมีการเฉลิมฉลองโดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเทศเม็กซิโกวันที่เป็นวันหยุดราชการ ก่อนที่จะมีการล่าอาณานิคมของสเปนในศตวรรษที่ 16, การเฉลิมฉลองที่เกิดขึ้นที่จุดเริ่มต้นของฤดูร้อน ค่อยๆมันก็เกี่ยวข้องกับวันที่ 31 ตุลาคมที่ 1 พฤศจิกายนถึง 2 พฤศจิกายนให้ตรงกับ triduum คริสเตียนตะวันตก Allhallowtide:. 'อีฟ, All Saints' All Saints Day และวัน All Souls '[4] [5] ประเพณีเชื่อมต่อกับวันหยุด รวมถึงการสร้างแท่นบูชาส่วนตัวเรียก ofrendas เคารพผู้ตายใช้กะโหลกน้ำตาลดอกดาวเรืองและชื่นชอบอาหารและเครื่องดื่มของผู้ตายและการเยี่ยมชมหลุมฝังศพเหล่านี้เป็นของขวัญ ผู้เข้าชมยังปล่อยให้ทรัพย์สินของผู้ตายที่หลุมฝังศพ. นักวิชาการร่องรอยของวันหยุดเม็กซิกันที่ทันสมัยเพื่อการเฉลิมฉลองพื้นเมืองย้อนหลังไปหลายร้อยปีและเทศกาลแอซเท็กที่ทุ่มเทให้กับเทพธิดา Mictecacihuatl วันหยุดที่มีการแพร่กระจายไปทั่วโลกถูกดูดซึมภายในประเพณีลึกอื่น ๆ สำหรับการเคารพความตาย มันได้กลายเป็นสัญลักษณ์ประจำชาติและเป็นเช่นนี้การเรียนการสอน (เพื่อการศึกษา) ในโรงเรียนของประเทศ หลายครอบครัวเฉลิมฉลองประเพณี "วันออลเซนต์" ที่เกี่ยวข้องกับคริสตจักรคาทอลิก. วันเม็กซิกันของการเฉลิมฉลองตายมีลักษณะคล้ายกับการเฉลิมฉลองวัฒนธรรมอื่น ๆ ของเวลาที่จะให้เกียรติคนตาย ประเพณีสเปนรวมถึงเทศกาลและขบวนพาเหรดเช่นเดียวกับการชุมนุมของครอบครัวที่สุสานที่จะอธิษฐานสำหรับคนที่พวกเขารักตายในตอนท้ายของวัน