Plant tissue culture is a novel tec

Plant tissue culture is a novel technique widely used for micropropagation of plants under
aseptic condition. Rose,being the queen of flowers is a symbol of beauty, love and tranquility and
has been a favorite object of research for plant scientists for morphogenetic studies. Well established
and reliable protocols for micropropagation of rose have been developed for hybrid cultivars
using shoot tip and axillary bud and petal explants (Hasegawa, 1979; Bressan et al., 1982; Burger
et al., 1990; Skirvin et al., 1990; Rout et al., 1991; Chatani et al., 1996; Murali et al., 1996; Pati
et al., 2004, 2005; Zabbarzadeh and Khos-khui, 2005; Senapati and Rout, 2008; Nak-Udom et al.,
2009; Kermani et al., 2010; Mamaghani et al., 2010; Ebrahimi and Mohammadi-Nejad, 2011;
Hegde et al., 2011; Mukhambetzhanov et al., 2011; Pawlowska, 2011; Farahani and Shaker, 2012;
Moallem et al., 2012; Shadparvar, 2012; Shirdel et al., 2013; Zeng et al., 2013). Earlier attempts
to induce organogenesis from callus of rose were unsuccessful (Khosh- Khui and Sink, 1982).
Later, adventitious differentiation in callus culture obtained from leaf, stem, internodes and zygotic
embryo segments have been demonstrated by (Tweedle et al., 1984; Lloyd et al., 1988; Burger et
al., 1990). Recently, organogenesis and plant regeneration from petal explants have also been reported
in hybrid roses (Chatani et al., 1996; Murali et al., 1996; Nanomura et al., 2001). Flower
formation is a very important morphogenetic event depending on the genetic makeup, physiological
stage of explants and environmental factors. In vitro flower initiation is not a very common phenomenon.
In vitro induction of flower bud has been reported in different varieties of R.hybrida L.
(Wang et al., 2002; Kanchananpoom et al., 2009), hybrid tea rose cv.‘First Prize’(Vu et al., 2006).
Tissue culture provides a convenient tool to study the biological mechanism of transition from
vegetative to reproductive phase. However, no systematic studies have been made on In vitro
flower or bud formation in scented variety of R.indica and also there are very few reports on the
morphogenetic potentials of vegetative and reproductive parts of Indian scented rose (Soomro et
al., 2003; Hameed et al., 2006). Rose propagation which is usually practiced by cutting and grafting
is labour intensive (Horn, 1992) and dependent on season. The slow multiplication rate in roses is
another constrain which may be overcome by using the plant tissue culture technique for efficient
and reliable mass production of identical plants of rose throughout the year. In the present paper
multiple shoot, plant and flower bud formation in local scented cultivar of rose (Rosa indica) followed
by ‘Quic Root’(a commercially available rooting chemical) induced In vitro rooting in shoots
have been established and the protocol has potentials for application in tissue culture nursery both
for raising planting materials as well as rose flower (buds).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เนื้อเยื่อพืชเป็นเทคนิคหนึ่งนวนิยายที่ใช้กันอย่างแพร่หลายสำหรับ micropropagation ของพืชภายใต้เงื่อนไขเข้มข้น โรส เป็นราชินีของดอกไม้เป็นสัญลักษณ์ของความงาม ความรัก และความเงียบสงบ และแล้ววัตถุชอบวิจัยพืชนักวิทยาศาสตร์ศึกษา morphogenetic ก่อตั้งขึ้นด้วยและเชื่อถือได้โปรโตคอลสำหรับ micropropagation ของโรสได้รับการพัฒนาสำหรับผสมพันธุ์ใช้คำแนะนำในการยิง และ axillary bud และกลีบดอกไม้ explants (Hasegawa, 1979 Bressan et al., 1982 เบอร์เกอร์และ al., 1990 Skirvin และ al., 1990 เส้นทางร้อยเอ็ด al., 1991 Chatani et al., 1996 Murali et al., 1996 Patiร้อยเอ็ด al., 2004, 2005 Zabbarzadeh และ Khos-khui, 2005 Senapati และ Rout, 2008 อุดมนาค et al.,2009 Kermani et al., 2010 Mamaghani et al., 2010 Ebrahimi และ Mohammadi-Nejad, 2011เครื่องมือและเครื่อง et al., 2011 Mukhambetzhanov et al., 2011 Pawlowska, 2011 Farahani และเชคเกอร์ 2012Moallem et al., 2012 Shadparvar, 2012 Shirdel et al., 2013 เซนเซง et al., 2013) ความพยายามก่อนหน้านี้เพื่อก่อให้เกิดการเกิดของอวัยวะจากแคลลัสของโรสได้สำเร็จ (Khosh - Khui และอ่างล้างจาน 1982)หลัง adventitious สร้างความแตกต่างในวัฒนธรรมแคลลัสที่ได้รับจากใบ ก้าน internodes และ zygoticส่วนตัวอ่อนมีการสาธิตด้วย (Tweedle et al., 1984 ลอยด์ et al., 1988 ชาวเมืองร้อยเอ็ดal., 1990) ล่าสุด โรงงานและการเกิดของอวัยวะฟื้นฟูจากกลีบดอกไม้ explants ยังรายงานในแบบผสมผสานกุหลาบ (Chatani et al., 1996 Murali et al., 1996 Nanomura และ al., 2001) ดอกไม้ก่อตัวเป็นงาน morphogenetic สำคัญมากขึ้นอยู่กับพันธุกรรมแต่งหน้า สรีรวิทยาขั้น explants และปัจจัยแวดล้อม เริ่มต้นเพาะเลี้ยงดอกไม้ไม่เป็นปรากฏการณ์ธรรมดามีการรายงานในการเหนี่ยวนำของฟลาวเวอร์บัดในสายพันธุ์ต่าง ๆ ของ R.hybrida L.(วังและ al., 2002 Kanchananpoom et al., 2009), ชาผสมกุหลาบพันธุ์ "รางวัลแรก" (วูและ al., 2006)เพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อช่วยให้เครื่องมือที่สะดวกในการศึกษากลไกทางชีวภาพของการเปลี่ยนแปลงจากผักเรื้อรังระยะสืบพันธุ์ อย่างไรก็ตาม ศึกษาระบบไม่มีการดำเนินการเพาะเลี้ยงดอกไม้หรือดอกตูมก่อตัวในกลิ่นของ R.indica และยัง มีรายงานน้อยมากเกี่ยวกับการmorphogenetic ศักยภาพส่วนผักเรื้อรัง และสืบพันธุ์อินเดียกลิ่นกุหลาบ (Soomro etal., 2003 Hameed et al., 2006) กุหลาบเผยแพร่ที่มีประสบการณ์มักจะตัดและ graftingเป็นแรงงานแบบเร่งรัด (ฮอร์น 1992) และขึ้นอยู่กับฤดูกาล อัตราคูณช้าในกุหลาบอีกจำกัดซึ่งอาจจะเอาชนะโดยเทคนิคเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อพืชมีประสิทธิภาพและผลิตเชื่อถือได้ของพืชเหมือนของโรสตลอดทั้งปี ในเอกสารปัจจุบันตามหลายยิง โรงงาน และฟลาวเวอร์บัดก่อตัวในท้องถิ่นหอม cultivar ของโรส (โร indica)โดย 'Quic ราก' (ใช้ได้ในเชิงพาณิชย์ rooting เคมี) เกิดใน rooting ในการถ่ายภาพได้ก่อตั้งขึ้น และโพรโทคอลมีศักยภาพสำหรับแอพลิเคชันในเรือนทั้งเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อการเพิ่มดอกไม้เช่นกุหลาบเป็นวัสดุปลูก (อาหาร)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อพืชเป็นเทคนิคใหม่ใช้กันอย่างแพร่หลายสำหรับการขยายพันธุ์พืชภายใต้สภาพปลอดเชื้อ กุหลาบเป็นราชินีของดอกไม้เป็นสัญลักษณ์ของความงามความรักและความเงียบสงบและได้รับวัตถุที่ชื่นชอบของการวิจัยสำหรับนักวิทยาศาสตร์พืชเพื่อการศึกษา morphogenetic ที่ดีขึ้นและโปรโตคอลที่เชื่อถือได้สำหรับการขยายพันธุ์กุหลาบได้รับการพัฒนาสำหรับพันธุ์ไฮบริดโดยใช้ปลายยอดและตาออกที่ซอกใบและชิ้นส่วนกลีบดอก(เซกาวา 1979; Bressan et al, 1982;. เบอร์เกอร์, et al, 1990;. Skirvin et al, 1990. พ่ายแพ้ et al, 1991;. Chatani et al, 1996;. Murali et al, 1996;. Pati et al, 2004, 2005. Zabbarzadeh และ Khos-ขุย 2005; Senapati และพ่ายแพ้ 2008; นาคอุดม et al, , 2009; Kermani et al, 2010;. Mamaghani et al, 2010;. Ebrahimi และมูฮัมมา-จาด 2011; จด์ et al, 2011;. Mukhambetzhanov et al, 2011;. Pawlowska 2011; Farahani และ Shaker 2012; Moallem et al, 2012;. Shadparvar 2012; Shirdel et al, 2013;. เซง et al, 2013). ก่อนหน้านี้พยายามที่จะทำให้เกิดอวัยวะจากแคลลัสของดอกกุหลาบไม่ประสบความสำเร็จ (Khosh- ขุยและอ่างล้างจาน, 1982). หลังจากนั้นบังเอิญความแตกต่างในวัฒนธรรมของแคลลัสที่ได้จากใบลำต้นและ internodes Zygotic กลุ่มตัวอ่อนได้รับการแสดงให้เห็นโดย (เดิ้ล et al., 1984 ; ลอยด์ et al, 1988;. เบอร์เกอร์ et al, 1990). เมื่อเร็ว ๆ นี้และการฟื้นฟูอวัยวะพืชจากชิ้นส่วนกลีบดอกนอกจากนี้ยังได้รับรายงานในกุหลาบไฮบริด(Chatani et al, 1996;. Murali et al, 1996;.. Nanomura, et al, 2001) ดอกไม้ก่อตัวเป็นเหตุการณ์ morphogenetic สำคัญมากขึ้นอยู่กับการแต่งหน้าทางพันธุกรรมขั้นตอนของชิ้นส่วนและปัจจัยด้านสิ่งแวดล้อม ในหลอดทดลองเริ่มต้นดอกไม้ที่ไม่ได้เป็นปรากฏการณ์ที่พบบ่อยมาก. ในหลอดทดลองการชักนำของตาดอกได้รับการรายงานในสายพันธุ์ที่แตกต่างกันของ R.hybrida ลิตร(วัง, et al., 2002;. Kanchananpoom et al, 2009), ชาพันธุ์ไฮบริดเพิ่มขึ้น 'รางวัล' (Vu et al., 2006). การเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อให้เป็นเครื่องมือที่สะดวกในการศึกษากลไกทางชีวภาพของการเปลี่ยนแปลงจากพืชขั้นตอนการสืบพันธุ์ อย่างไรก็ตามการศึกษาเป็นระบบที่ไม่ได้รับการทำในหลอดทดลองในดอกตูมหรือการก่อตัวในความหลากหลายของกลิ่นหอม R.indica และยังมีรายงานน้อยมากในศักยภาพmorphogenetic ของพืชและชิ้นส่วนการสืบพันธุ์ของดอกกุหลาบหอมของอินเดีย (Soomro et al, 2003. Hameed et al., 2006) การขยายพันธุ์เพิ่มขึ้นซึ่งมักจะมีประสบการณ์โดยการตัดและการปลูกถ่ายอวัยวะเป็นแรงงานเข้มข้น (ฮอร์น, 1992) และขึ้นอยู่กับฤดูกาล อัตราคูณช้าในดอกกุหลาบเป็นอุปสรรคซึ่งอาจจะเอาชนะโดยใช้เทคนิคการเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อพืชที่มีประสิทธิภาพอีกสำหรับการผลิตจำนวนมากและเชื่อถือได้ของพืชที่เหมือนกันของดอกกุหลาบตลอดทั้งปี ในกระดาษปัจจุบันยิงหลายอาคารและการสร้างตาดอกในพันธุ์หอมท้องถิ่นของดอกกุหลาบ (Rosa indica) ตามมาโดย'Quic ราก' (สารเคมีขจัดใช้ได้ในเชิงพาณิชย์) เหนี่ยวนำให้เกิดในหลอดทดลองการขจัดในหน่อได้รับการจัดตั้งและโปรโตคอลมีศักยภาพสำหรับการประยุกต์ใช้ในเรือนเพาะชำการเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อทั้งสำหรับการเพิ่มวัสดุปลูกเช่นเดียวกับดอกกุหลาบ (ตา)