A thing of beauty is a joy for ever

A thing of beauty is a joy for ever:
Its lovliness increases; it will never
Pass into nothingness; but still will keep
A bower quiet for us, and a sleep
Full of sweet dreams, and health, and quiet breathing.
Therefore, on every morrow, are we wreathing
A flowery band to bind us to the earth,
Spite of despondence, of the inhuman dearth
Of noble natures, of the gloomy days,
Of all the unhealthy and o'er-darkn'd ways
Made for our searching: yes, in spite of all,
Some shape of beauty moves away the pall
From our dark spirits. Such the sun, the moon,
Trees old and young, sprouting a shady boon
For simple sheep; and such are daffodils
With the green world they live in; and clear rills
That for themselves a cooling covert make
'Gainst the hot season; the mid-forest brake,
Rich with a sprinkling of fair musk-rose blooms:
And such too is the grandeur of the dooms
We have imagined for the mighty dead;
An endless fountain of immortal drink,
Pouring unto us from the heaven's brink.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เรื่องของความงามมีความสุขตลอดไป :
lovliness มันเพิ่ม มันจะไม่มีวัน
ผ่านเข้าสู่ความว่างเปล่า แต่ยังคงจะรักษา
เป็นซุ้มเงียบสำหรับเรา และนอน
เต็มฝัน หวาน และสุขภาพ และลมหายใจที่เงียบสงบ
ดังนั้นทุกพรุ่งนี้ เรา wreathing
วงดอกไม้ผูกเราไว้กับโลก
ทั้งๆ ความท้อแท้ใจของมนุษย์ขาดแคลน
สูงศักดิ์ ธรรมชาติ ในวันมืดมน
ของทั้งหมดที่ไม่แข็งแรงและ o'er-darkn จะวิธี
ทำให้ค้นหา : ครับ ทั้งๆที่มีทั้งหมด
รูปทรงความงามของย้ายไปพอล
จากวิญญาณมืดของเรา เช่น ดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์ และไม้เก่า

หนุ่มแตกหน่อเป็นบุญร่มสำหรับแกะง่าย และเช่น daffodils
กับโลกสีเขียวที่พวกเขาอาศัยอยู่ และชัดเจน rills
ที่ตัวเองเย็นแอบแฝงให้
'gainst ฤดูร้อนเบรคป่ากลาง ,
รวยที่โรยหอมกุหลาบบานแฟร์ :
และด้วยบารมีของ dooms
เราคิดสำหรับยิ่งใหญ่ตาย ;
การดื่มน้ำพุแห่งอมตะ
เทมาหาเราจากฟ้าเหว