El Dia de los Muertos (the Day of t

El Dia de los Muertos (the Day of the Dead), a Mexican celebration, is a day to celebrate, remember and prepare special foods in honor of those who have departed. On this day in Mexico, the streets near the cemeteries are filled with decorations of papel picado , flowers, candy calaveras (skeletons and skulls), and parades.
It is believed that the spirit of the dead visit their families on October 31 and leave on November 2.

In order to celebrate, the families make altars and place ofrendas (offerings) of food such as pan de muertos baked in shapes of skulls and figures, candles, incense, yellow marigolds known as cempazuchitl (also spelled zempasuchil) and most importantly a photo of the departed soul is placed on the altar.

It might sound somewhat morbid, but the Mexicans react to death with mourning along with happiness and joy. They look at death with the same fear as any other culture, but there is a difference. They reflect their fear by mocking and living alongside death.

Living alongside death means that Mexicans have to learned to accept it within their lives. Death is apparent in everyday life. It is in art and even in children's toys. It is not respected as it is in other cultures. Children play "funeral" with toys that are made to represent coffins and undertakers.

Death is laughed at in its face. Many euphemisms are used for death, La calaca (the skeleton), la pelona ("baldy"), la flaca ("skinny"), and la huesada ("bony"). There are refranes, sayings, and poems that are popular with day of the dead. These sayings are cliches and lose meaning when translated. For example "La muerte es flaca y no puede conmigo" means "Death is skinny/weak and she can't carry me." Calaveras (skulls) are decorated with bright colors with the name of the departed inscribed on the head. Children carrying yellow marigolds enjoy the processions to the cemetery. At the cemetery, music is played and dances are made to honor the spirits.

Death is a celebration in Mexico. Death is among them.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

El Dia De Los Muertos (วันแห่งความตาย), การเฉลิมฉลองเม็กซิกัน, เป็นวันที่จะเฉลิมฉลองจำและเตรียมอาหารพิเศษเพื่อเป็นเกียรติแก่ผู้ที่ได้ออก ในวันนี้ในเม็กซิโกถนนใกล้กับสุสานที่เต็มไปด้วยการตกแต่งของกระดาษ Picado, ดอกไม้, เวรัสลูกอม (โครงกระดูกและกะโหลกศีรษะ) และขบวนพาเหรด.
เป็นที่เชื่อกันว่าวิญญาณของคนตายเยี่ยมชมครอบครัวของพวกเขา 31 ตุลาคมและออกใน 2. พฤศจิกายนเพื่อเฉลิมฉลองครอบครัวทำให้แท่นบูชาและofrendas สถานที่ (ข้อเสนอ) ของอาหารเช่นกระทะเดอ Muertos อบในรูปร่างของกะโหลกและตัวเลขเทียนธูปดอกดาวเรืองสีเหลืองที่รู้จักกันเป็น cempazuchitl (เช่นการสะกด zempasuchil) และที่สำคัญที่สุด ภาพของที่วางอยู่เป็นจิตวิญญาณออกบนแท่น. มันอาจจะฟังดูน่ากลัวบ้าง แต่ชาวเม็กซิกันตอบสนองต่อการตายไว้ทุกข์พร้อมกับความสุขและความสุข พวกเขามองไปที่การเสียชีวิตด้วยความกลัวเช่นเดียวกับวัฒนธรรมอื่น ๆ แต่มีความแตกต่าง พวกเขาสะท้อนให้เห็นถึงความกลัวของพวกเขาโดยเยาะเย้ยและการใช้ชีวิตควบคู่ไปกับการตาย. การใช้ชีวิตควบคู่ไปกับการตายหมายความว่าชาวเม็กซิกันที่จะเรียนรู้ได้ที่จะยอมรับมันที่อยู่ในชีวิตของพวกเขา ความตายเป็นที่ประจักษ์ในชีวิตประจำวัน มันมีอยู่ในศิลปะและแม้กระทั่งในของเล่นเด็ก มันไม่ได้เป็นที่เคารพนับถือเป็นอยู่ในวัฒนธรรมอื่น ๆ เด็กเล่น "งานศพ" กับของเล่นที่จะทำเพื่อเป็นตัวแทนของโลงศพและสัปเหร่อ. ตายหัวเราะเยาะในใบหน้าของ สละสลวยมากจะใช้สำหรับการตายลาCalaça (โครงกระดูก) ลา pelona ("หัวล้าน") ลา flaca ("ผอม") และลา huesada ("กระดูก") มี refranes มีคำพูดและบทกวีที่เป็นที่นิยมกับวันแห่งความตาย คำพูดเหล่านี้เป็นซ้ำซากและสูญเสียความหมายเมื่อแปล ยกตัวอย่างเช่น "ลาเลนโคเอ flaca y ที่ไม่มี PUEDE conmigo" หมายถึง "ความตายคือผอม / อ่อนแอและเธอไม่สามารถดำเนินการให้ฉัน." เวรัส (กะโหลก) ได้รับการตกแต่งด้วยสีสันสดใสที่มีชื่อของผู้ตายที่ถูกจารึกไว้บนหัว เด็กแบกดอกดาวเรืองสีเหลืองเพลิดเพลินไปกับขบวนไปยังสุสาน ที่สุสานเพลงมีการเล่นและการเต้นรำจะทำเพื่อเป็นเกียรติแก่วิญญาณ. ความตายคือการเฉลิมฉลองในเม็กซิโก ตายในหมู่พวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

El Dia de los Muertos ( วันตาย ) , การเฉลิมฉลองเม็กซิกัน , เป็นวันที่จะเฉลิมฉลอง จำได้ และเตรียมอาหารที่พิเศษในเกียรติของผู้ที่จากไป วันนี้ในเม็กซิโก , ถนนใกล้สุสานที่เต็มไปด้วยของตกแต่งกระดาษ picado ดอกไม้ ขนม เวรัส ( โครงกระดูกและกะโหลก
) และขบวนพาเหรดเชื่อกันว่า วิญญาณของผู้ตายไปเยี่ยมครอบครัวของพวกเขาในวันที่ 31 ตุลาคม และทิ้งบน 2 พฤศจิกายน

เพื่อเฉลิมฉลอง ครอบครัวสร้างแท่นบูชาและสถานที่ ofrendas ( บูชา ) ของอาหาร เช่น แพนเดอ Muertos อบในรูปร่างของกะโหลกศีรษะและตัวเลข เทียน ธูปดาวเรืองสีเหลืองเรียกว่า cempazuchitl ( ยังสะกด zempasuchil ) และที่สำคัญที่สุดคือรูปถ่ายจากวิญญาณที่ถูกวางไว้บนแท่นบูชา

อาจฟังดูค่อนข้างน่ากลัว แต่ชาวเม็กซิกันตอบสนองต่อความตายทุกข์ไปพร้อมกับความสุข และความยินดี พวกเขามองความตายด้วยกลัวเช่นเดียวกับวัฒนธรรมอื่น ๆ แต่มันมีความแตกต่างกัน พวกเขาสะท้อนให้เห็นถึงความหวาดกลัวของพวกเขาโดยการล้อเลียนและการใช้ชีวิตควบคู่ไปกับความตาย

ชีวิตกับความตาย หมายความว่า แม็กซิกัน ต้องเรียนรู้ที่จะยอมรับมันในชีวิตของพวกเขา ความตายปรากฏในชีวิตประจําวัน มันคือศิลปะและแม้กระทั่งของเล่นเด็ก มันไม่เคารพมันอยู่ในวัฒนธรรมอื่น เด็กเล่น " งานศพ " กับของเล่นที่ได้เป็นตัวแทนของโลงศพ สัปเหร่อ

ตายจะหัวเราะในใบหน้าของ คำสุภาพที่ใช้มากสำหรับความตายลา calaca ( โครงกระดูก ) , ลา pelona ( " หัวล้าน " ) , ลา flaca ( " ผอม " ) , และ La huesada ( " แห้ง " ) มี refranes ถ้อยคำและบทกวีที่เป็นที่นิยมกับวันของคนตาย ถ้อยคำเหล่านี้เป็น cliches และสูญเสียความหมายเมื่อแปล ตัวอย่างเช่น " la Muerte flaca Y ES ไม่สามารถ conmigo " หมายถึง " ความตายคือผอมและอ่อนแอ เธอไม่สามารถแบกฉัน" เวรัส ( กะโหลก ) ตกแต่งด้วยสีสันสดใส ที่มีชื่อของก็จารึกไว้บนหัว เด็กถือดาวเรืองสีเหลืองเพลิดเพลินกับขบวนแห่ไปยังสุสาน ที่สุสาน , เพลงเล่นและเต้นให้เกียรติวิญญาณ

ตายคือการเฉลิมฉลองในเม็กซิโก ความตายของพวกเขา