'Yes, sir. I remember the sound now

'Yes, sir. I remember the sound now.'
'Go and find the gun, Carabiniere Bacci.'
'Yes, sir.'
'And try not to shoot yourself.'
'Yes, sir.' He got up quickly and went out.
The Marshal didn't want to start again. He closed his eyes. Then he got up and refilled the wine glasses.
He looks so calm, the Marshal thought. But then he remembered Cipolla before the murder, happy and hard working, full of life... This calmness wasn't real. In some ways he reminded the Marshal of Miss White-people on the edge of life, never really in it. Life was hard for people like them. The Marshal felt tired. He wanted to send the little cleaner away and go to bed. But tomorrow was Christmas. He had a twenty-hour train journey in front of him and the little cleaner's eyes were watching him patiently, waiting for the Marshal to do something. Cipolla knew no one else would do anything. He'd waited patiently, holding the gun for them - and no one had done anything.
'What were you going to do, Cipolla? Tonight. When your sister and her husband had gone back to their home.'
Cipolla didn't answer. He looked down.
'What were you going to do, Cipolla? Were you going to jump in the river?'
No answer. So that was it. The river.
'And you're what? Forty-two years old?
'Yes, Marshal.' He was sitting very straight. He reminded the Marshal of a schoolboy. Langley-Smythe

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

' ใช่ ที่รัก ฉันจำเสียงนี้ ' 'ไป และค้นหาปืน Carabiniere Bacci' ' ใช่ รักกัน ' 'และพยายามที่ไม่ยิงตัวเอง' ' ใช่ รักกัน ' เขาได้อย่างรวดเร็ว และออกไป พลไม่ต้องการเริ่มต้นอีกครั้ง เขาปิดตา แล้วเขามีค่า และเติมแก้วไวน์ พลคิดว่า เขามองเพื่อความสงบ แต่แล้ว เขาจำ Cipolla ก่อนที่จะฆ่า มีความสุข และทำงานหนัก ชีวิตชีวา... ความเงียบสงบนี้ไม่จริง ในบางวิธี เขาเตือนพลของนางสาวขาวคนในชีวิต ไม่เคยได้ ชีวิตไม่ยากสำหรับคนเหล่านั้น พลที่รู้สึกเหนื่อย เขาอยากส่งทำความสะอาดน้อยไป และไปที่เตียง แต่พรุ่งนี้เป็นวันคริสต์มาส เขาเดินทางยี่สิบชั่วโมงรถไฟหน้าเขา และตาน้อยทำความสะอาดกำลังเฝ้าดูเขาทน รอพลทวน Cipolla รู้ว่า ไม่มีใครจะทำอะไร เขาก็รออดทน ถือปืนพวกเขา - และไม่มีใครทำอะไร ' สิ่งคุณไปทำ Cipolla คืนนี้ เมื่อน้องสาวของคุณและสามีเดินทางกลับบ้านของพวกเขา 'Cipolla ไม่ได้ตอบ เขามองลงไป ' สิ่งคุณไปทำ Cipolla คุณกำลังจะกระโดดในแม่น้ำหรือไม่ ' คำตอบไม่ ดังนั้น ที่ถูกมัน แม่น้ำ ' และคุณอะไร สองปีหรือไม่ 'ใช่ รวบรวม' เขาได้นั่งตรงมาก เขานึกถึงจอมพลเป็น schoolboy Smythe ลแลงเกลย์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

'ใช่ครับ ผมจำได้ว่าเสียงในขณะนี้. '
'ไปและพบปืน Carabiniere Bacci.'
'ใช่ครับ.'
'และพยายามที่จะไม่ยิงตัวเอง.'
'ใช่ครับ.' เขาลุกขึ้นได้อย่างรวดเร็วและเดินออกไป.
จอมพลไม่ต้องการที่จะเริ่มต้นอีกครั้ง เขาปิดตาของเขา จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นและเติมแก้วไวน์.
เขาดูสงบเพื่อจอมพลคิด แต่แล้วเขาก็จำได้ Cipolla ก่อนเกิดการฆาตกรรมที่มีความสุขและทำงานหนักเต็มไปด้วยชีวิต ... ความสงบนี้ไม่จริง ในรูปแบบที่เขานึกถึงจอมพลของนางสาวคนขาวบนขอบของชีวิตไม่เคยจริงๆในนั้น ชีวิตเป็นเรื่องยากสำหรับคนที่ชอบพวกเขา จอมพลรู้สึกเหนื่อย เขาต้องการที่จะส่งทำความสะอาดเล็ก ๆ น้อย ๆ ออกไปและไปที่เตียง แต่ในวันพรุ่งนี้เป็นวันคริสต์มาส เขามีการเดินทางรถไฟยี่สิบชั่วโมงในด้านหน้าของเขาและดวงตาทำความสะอาดเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ถูกเฝ้าดูเขาอดทนรอจอมพลที่จะทำบางสิ่งบางอย่าง Cipolla รู้ว่าไม่มีใครจะทำอะไร เขาจะรอคอยอย่างอดทนถือปืนสำหรับพวกเขา - และไม่มีใครได้ทำอะไร.
'อะไรคือสิ่งที่คุณจะทำ Cipolla? คืนนี้ เมื่อน้องสาวและสามีของเธอของคุณได้ไปกลับไปที่บ้านของพวกเขา. '
Cipolla ไม่ได้ตอบ เขามองลงไป.
'อะไรคือสิ่งที่คุณจะทำ Cipolla? คุณกำลังจะไปกระโดดในแม่น้ำ? '
ไม่มีคำตอบ ดังนั้นที่มัน แม่น้ำ.
'และคุณอะไร? สี่สิบสองปี?
'ใช่จอมพล.' เขากำลังนั่งอยู่ตรงมาก เขาเตือนจอมพลของนักเรียน แลงก์ลีย์สมิต

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

' ครับ ผมจำเสียงตอนนี้ '
จงหาปืน carabiniere bacci ' '

" ครับ และพยายามที่จะไม่ยิงตัวเอง . '
" ท่าน " เขาลุกขึ้นอย่างรวดเร็วและเดินออกไป
จอมพล ไม่อยากเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง เขาปิดตาของเขา แล้วเขาก็ลุกขึ้น และ เติมไวน์แก้ว
เขาก็ดูสงบ เขาคิด แต่เขาก็จำได้ ซิโพล่า ก่อนเกิดเหตุฆาตกรรม ความสุข และการทำงานหนักเต็มรูปแบบของชีวิต . . . . . . . ความสงบนี้ไม่ใช่ของจริง ในบางวิธีที่เขาเตือนเขาคิดถึงคนสีขาวบนขอบของชีวิต ไม่เคยเลยจริงๆ ชีวิตเป็นเรื่องยากสำหรับคนชอบ เขารู้สึกเหนื่อย เขาอยากจะส่งน้อยทำความสะอาดทันที และไปที่เตียง แต่พรุ่งนี้เป็นวันคริสมาสต์ เขามียี่สิบชั่วโมงการเดินทางรถไฟในด้านหน้าของเขา และตาน้อยทำความสะอาด เฝ้ามองเขาด้วยความอดทนรอให้เขาทำอะไรบางอย่าง ซิโพล่า รู้ว่าไม่มีใครทำอะไรเลย เขาต้องรอคอยอย่างอดทน ถือปืน สำหรับพวกเขา และไม่มีใครทำอะไรเลย
'what คุณจะทำยังไง ซิโพล่า ? คืนนี้ เมื่อน้องสาวและสามีของเธอกลับไปที่บ้านของพวกเขา . '
ซิโพล่าไม่ตอบ เขาดูผิดหวัง
'what คุณจะทำยังไง ซิโพล่า ? คุณกำลังจะกระโดดลงไปในแม่น้ำ ?
ไม่ตอบ ถ้าเป็นอย่างนั้น แม่น้ำ
และคุณคืออะไร ? สี่สิบสองปี
" จอมพล เขานั่งอยู่ตรงมาก . เขาเตือนจอมพลของนักเรียน สมิท
แลงลี่ย์