“Hold your tongue!” Ruoxi couldn’t

“Hold your tongue!” Ruoxi couldn’t stand it anymore as she slammed her hand down at the desk. She pouted and her lips formed an arc, this guy did not have any EQ, could it be that this is what all graduates of famous colleges in the US are like? Could it be that the Americans have a different way of looking at things?



Yang Chen tried his best to hold back his laughter, he had no idea why every time he sees the bashful look of his convenient wife, he feels so happy inside.



Like the creative concept written by a poet…… It is most of all the gentleness of bowing one’s head, that is like the lotus flower that the cool breeze cannot compete in shyness……

(TL:This was a poem written by Xu Zhimo, a famous poet and cousin of Jinyong)



Of course, Lin Ruoxi might look like a lotus flower, but she wasn’t that gentle. Her mature, city woman’s high self-esteem, along with that innocent childishness, was the most attractive thing about her.



Only after a while did Lin Ruoxi calm down. With a gaze full of ‘killing intent’ she said, “Yang Chen, while we are in the company, we must agree upon a three-point-law.”

(TL: 3 rules Yang Chen must follow.)



“Alright, as long as you don’t fire me, I’m fine with anything.” Said Yang Chen, as he didn’t want to argue with this girl.



“First, you’re not allowed to call me by those disgusting names, you must address me as Boss Lin or CEO just like the other employees. Second, you can’t just randomly waltz into my office, and in public, we must maintain a distance. Third, you can’t tell anyone in this company that we are married. Fourth…”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"กลั้น" Ruoxi ไม่เด่นอีกต่อไปเป็นเธอปากมือของเธอลงที่โต๊ะได้ เธอ pouted และริมฝีปากของเธอเกิดส่วนโค้ง ผู้ชายคนนี้ไม่มี EQ ใด ๆ มันอาจจะเป็นว่า เป็นผู้สำเร็จการศึกษาทั้งหมดของวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงในสหรัฐอเมริกาเป็นเหมือน อาจจะเป็นว่า ชาวอเมริกันมีวิธีที่แตกต่างในการมองสิ่งที่ Yang Chen พยายามที่ดีที่สุดจะรั้งเสียงหัวเราะของเขา เขามีความคิดว่าทำไมทุกครั้งที่เขาเห็นลักษณะ bashful ของภรรยาของเขาสะดวก เขารู้สึกมีความสุขภายใน เช่นแนวคิดสร้างสรรค์เขียน โดยกวี... มันเป็นของอ่อนโยนทั้งหมดของโค้งหัว เหมือนดอกบัวที่ลมไม่สามารถแข่งขันในความอาย ...(TL: เป็นบทกวีเขียน โดย Xu Zhimo กุฏิและลูกพี่ลูกน้องของ Jinyong) แน่นอน Lin Ruoxi อาจดูเหมือนดอกบัว แต่เธอไม่ที่อ่อนโยน เธอเมืองผู้หญิงสูงความนับถือตนเอง พร้อมกับ childishness ที่บริสุทธิ์ เป็นผู้ใหญ่ เป็นสิ่งที่น่าสนใจที่สุดของเธอ หลังจากครู่ไม่ Lin Ruoxi สงบลง ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วย 'ความตั้งใจฆ่า' เธอกล่าวว่า "Yang Chen ในขณะที่เราอยู่ในบริษัท เราต้องยอมรับเมื่อสาม-จุดกฎหมาย"(TL: ต้องทำตามกฎ 3 ข้อ Yang Chen.) "ไม่เป็นไร ตราบใดที่คุณไม่ไฟไหม้ผม ฉันดีกับอะไร" กล่าว Yang Chen ว่าเขาไม่ต้องการเถียงกับคนนี้ "ครั้งแรก คุณจะไม่โทรหาผม โดยผู้เป็นยายชื่อ คุณต้องส่งฉันเป็นเจ้านายหลิน หรือ CEO เหมือนกัน ที่สอง คุณไม่สามารถสุ่มเพียง waltz เป็นสำนักงานของฉัน และในที่สาธารณะ เราต้องรักษาระยะห่าง ที่สาม คุณไม่สามารถบอกทุกคนในบริษัทนี้ว่า เราจะแต่งงาน สี่..."

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"จับลิ้นของคุณ!" Ruoxi ไม่สามารถยืนได้อีกต่อไปขณะที่เธอกระแทกมือของเธอลงที่โต๊ะ เธอ pouted และริมฝีปากของเธอกลายเป็นโค้งผู้ชายคนนี้ไม่ได้มี EQ ใด ๆ ก็อาจเป็นได้ว่านี่คือสิ่งที่บัณฑิตของวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงในสหรัฐอเมริกามีอย่างไร มันอาจจะเป็นว่าชาวอเมริกันมีวิธีการที่แตกต่างกันในการมองสิ่ง? หยางเฉินพยายามอย่างดีที่สุดที่จะกลั้นเสียงหัวเราะของเขาเขามีความคิดว่าทำไมเวลาที่เขาเห็นรูปลักษณ์อายภรรยาสะดวกของเขาทุกเขารู้สึกมีความสุขมากที่อยู่ภายในไม่มี. เช่นเดียวกับ แนวคิดสร้างสรรค์ที่เขียนโดยกวี ...... มันเป็นที่สุดของทุกความอ่อนโยนของก้มศีรษะของคนที่เป็นเหมือนดอกบัวที่สายลมเย็นไม่สามารถแข่งขันในประหม่า ...... (TL: นี่เป็นบทกวีที่เขียนโดยเสี่ยว Zhimo เป็น กวีที่มีชื่อเสียงและญาติของ Jinyong) แน่นอนหลิน Ruoxi อาจมีลักษณะเหมือนดอกบัว แต่เธอก็ไม่ได้ว่าอ่อนโยน ผู้ใหญ่ผู้หญิงเมืองของเธอความนับถือตนเองสูงพร้อมกับที่เป็นเด็กไร้เดียงสาเป็นสิ่งที่น่าสนใจมากที่สุดเกี่ยวกับเธอ. แต่หลังจากที่ในขณะที่ไม่หลิน Ruoxi สงบลง ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วย 'ฆ่าเจตนา' เธอกล่าวว่า "หยางเฉินในขณะที่เราอยู่ใน บริษัท ที่เราจะต้องตกลงสามจุดกฎหมาย." (TL: 3. กฎหยางเฉินจะต้องปฏิบัติตาม) "เอาล่ะเป็น ตราบใดที่คุณไม่ยิงฉันฉันดีกับอะไร. "กล่าวว่าเฉินหยางในขณะที่เขาไม่ต้องการที่จะเถียงกับผู้หญิงคนนี้. " ครั้งแรกที่คุณไม่ได้รับอนุญาตให้โทรหาฉันด้วยชื่อที่น่าขยะแขยงที่คุณ ต้องอยู่กับฉันเป็นเจ้านายหรือหลินซีอีโอเช่นเดียวกับพนักงานคนอื่น ๆ ประการที่สองคุณไม่สามารถเพียงแค่สุ่มเพลงเต้นรำเข้ามาในสำนักงานของฉันและในที่สาธารณะเราจะต้องรักษาระยะห่าง ประการที่สามคุณไม่สามารถบอกทุกคนใน บริษัท นี้ที่เราจะแต่งงานกัน ประการที่สี่ ... "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ระวังปากหน่อย " ruoxi ไม่สามารถยืนได้อีกต่อไปเธอกระแทกมือลงบนโต๊ะ เธอยื่นริมฝีปากของเธอเกิดส่วนโค้ง ผู้ชายคนนี้ไม่มีอีคิว หรือว่านี่เป็นสิ่งที่บัณฑิตของวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงในสหรัฐอเมริกาเป็นอย่างไร อาจเป็นไปได้ว่า คนอเมริกันมีลักษณะต่างกัน มองสิ่งต่างๆหยางเจิ้นพยายามของเขาที่ดีที่สุดที่จะกลั้นเสียงหัวเราะของเขา เขามีความคิดว่าทำไมทุกครั้งที่เขาเห็นดูเขินอายของภรรยาของเขาที่เขารู้สึกมีความสุขอยู่ข้างในชอบสร้างสรรค์แนวคิดที่เขียนโดยกวี . . . . . . . มันคือที่สุดของความอ่อนโยนของโค้งหัวหนึ่งที่เป็นเหมือนดอกบัวที่ไม่สามารถแข่งขันในความอาย สายลมเย็น . . . . . .3 : นี่เป็นบทกวีที่เขียนโดย Xu zhimo กวีที่มีชื่อเสียงและญาติของ jinyong )แน่นอน หลิน ruoxi อาจมีลักษณะเหมือนดอกบัว แต่เธอไม่ได้ที่อ่อนโยน เธอโตเป็นผู้ใหญ่ การเห็นคุณค่าในตนเองสูงเมืองผู้หญิง พร้อมกับ childishness ผู้บริสุทธิ์นั้น เป็นสิ่งที่น่าสนใจมากที่สุดเกี่ยวกับตัวเธอแต่หลังจากที่ในขณะที่ทำหลิน ruoxi ใจเย็น ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วย " เจตนาฆ่า " เธอกล่าวว่า " หยางเฉิน ในขณะที่เราอยู่ใน บริษัท เราต้องเห็นด้วยกับกฎหมายสามจุด " .3 : 3 กฎ หยางเฉินต้องติดตาม )" ไม่เป็นไร ตราบใดที่คุณไม่ไล่ฉันออก ฉันก็ได้ " กล่าวว่า หยาง เฉิน เขาไม่อยากทะเลาะกับผู้หญิงคนนี้" อย่างแรกเลย คุณไม่ได้รับอนุญาตให้เรียกฉันด้วยชื่อที่น่ารังเกียจ เธอต้องเรียกฉันว่าเจ้านายหลิน หรือซีอีโอ เช่นเดียวกับพนักงานอื่นๆ ที่สอง , คุณไม่สามารถเพียงแค่สุ่มเข้าไปในผม และในที่สาธารณะ เราต้องรักษาระยะห่าง ที่สาม , คุณไม่สามารถบอกใครในบริษัทนี้ ว่าเราแต่งงานกัน 4 . . . . . "