They are studious, quiet and polite

They are studious, quiet and polite. They seem nervous when questions are put to them directly, and reluctant to engage in open discussions. They are not used to giving opinions or making an argument in public, perhaps keeping their critical thinking private. They are reluctant to ask questions; perhaps afraid of making a fool of themselves. They are unsettled and uncomfortable when their lecturers address them by their first name. They hardly question their seniors, let alone challenge them. To do so is considered disrespectful. Such behaviours fit the cultural norms of a society where students are expected to show their teachers a level of respect on with that shown to their parents. (Vu, 2011, pp. 156-157).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พวกเขาเป็น studious เงียบสงบ และสุภาพ พวกเขาดูเหมือนประสาทเมื่อถามจะใส่พวกเขาโดยตรง และไม่มีส่วนร่วมในการสนทนาที่เปิด พวกเขาไม่ใช้ในการให้ความเห็น หรือทำอาร์กิวเมนต์ในที่สาธารณะ บางทีรักษาความวิจารณญาณส่วนตัว จะไม่ถามคำถาม บางทีกลัวทำคนโง่ของตัวเอง พวกเขาจะยัง และอึดอัดเมื่ออาจารย์ของพวกเขาพวกเขาตามชื่อแรกของพวกเขา พวกเขาแทบไม่ถามรุ่นพี่ของพวกเขา นับ ประสาท้าทายเหล่านั้น ต้องถือว่าหยาบคายของ พฤติกรรมดังกล่าวเหมาะกับบรรทัดฐานทางวัฒนธรรมของสังคมที่คาดว่านักเรียนการแสดงครูของพวกเขาในระดับของความเคารพที่แสดงให้พ่อแม่ (วู 2011 นำ 156-157)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พวกเขามีความขยันเงียบสงบและสุภาพ พวกเขาดูเหมือนประสาทเมื่อคำถามจะนำไปพวกเขาโดยตรงและไม่เต็มใจที่จะมีส่วนร่วมในการอภิปรายเปิด พวกเขาจะไม่ใช้ในการให้ความเห็นหรือการทำข้อโต้แย้งในที่สาธารณะอาจจะรักษาที่สำคัญของพวกเขาคิดส่วนตัว พวกเขามีความลังเลที่จะถามคำถาม; บางทีอาจจะกลัวการหลอกตัวเอง พวกเขามีความไม่แน่นอนและไม่สบายใจเมื่ออาจารย์ของพวกเขาอยู่ได้โดยใช้ชื่อแรกของพวกเขา พวกเขาแทบจะไม่ตั้งคำถามกับผู้สูงอายุของพวกเขาให้อยู่คนเดียวท้าทายพวกเขา ต้องการทำเช่นนั้นจะถือว่าไม่สุภาพ พฤติกรรมดังกล่าวพอดีกับบรรทัดฐานทางวัฒนธรรมของสังคมที่นักเรียนที่คาดว่าจะแสดงให้ครูของพวกเขาในระดับความเคารพกับที่แสดงให้เห็นว่าพ่อแม่ของพวกเขา (Vu, 2011, pp. 156-157)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พวกเขาจะขยันเรียน เงียบ และสุภาพ พวกเขาดูประหม่า เมื่อคำถามถูกวางโดยตรงและลังเลที่จะเข้าร่วมในการอภิปรายเปิด พวกเขาจะไม่ใช้เพื่อให้ความคิดเห็นหรือโต้แย้งในที่สาธารณะ บางทีการคิดอย่างมีวิจารณญาณ ของเอกชน พวกเขาจะลังเลที่จะถาม คำถาม บางทีกลัวการหลอกตัวเองพวกเขาจะไม่มั่นคงและอึดอัดเมื่ออาจารย์ของตนอยู่ได้ โดยชื่อแรกของพวกเขา พวกเขาแทบจะถามรุ่นพี่ของพวกเขาให้อยู่คนเดียวท้าทายพวกเขา งั้นถือว่าไม่มีมารยาท พฤติกรรมดังกล่าวเหมาะสมกับบรรทัดฐานทางวัฒนธรรมของสังคมที่นักเรียนจะต้องแสดงความเคารพต่อครูในระดับที่แสดงให้พ่อแม่ของพวกเขา ( VU , 2011 , pp . 156-157 )