Jihyo was staring at his back while

Jihyo was staring at his back while he walked away. He had never raised his voice with her. He had always been cool. He was always quiet when he is angry. Tears were already pooling in her eyes. She can’t decide if she is upset or sad… or a mix of both. She walked to the changing room, Areum already waiting for her to change. She sat at the dressing table, arms upright and hands cupping the front of her face. She was sobbing

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Jihyo ถูกจ้องมองที่หลังของเขาในขณะที่เขาเดินออกไป นอกจากนี้เขาไม่เคยได้ยกเสียงของเขากับเธอ นอกจากนี้เขามักจะได้เย็น เขาก็มักจะเงียบเมื่อเขาโกรธ น้ำตาได้อยู่ร่วมกันในดวงตาของเธอ เธอไม่สามารถตัดสินใจ ว่า เธอมีทุกข์ร้อน หรือเศร้า... หรือ เป็นการผสมกันของทั้งสอง เธอเดินไปที่ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า Areum แล้วรอเธอเปลี่ยน เธอนั่งที่โต๊ะเครื่องแป้ง ตรงแขน และมือ cupping ด้านหน้าของใบหน้า เธอคือ sobbing

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Jihyo ถูกจ้องมองที่หลังของเขาในขณะที่เขาเดินออกไป เขาไม่เคยขึ้นเสียงของเขากับเธอ เขาเคยเย็น เขามักจะเงียบเมื่อเขาโกรธ น้ำตาได้แล้วร่วมกันในดวงตาของเธอ เธอไม่สามารถตัดสินใจว่าเธอจะอารมณ์เสียหรือเศร้า ... หรือผสมของทั้งสอง เธอเดินไปที่ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า, Areum แล้วรอให้เธอเปลี่ยน เธอนั่งอยู่ที่โต๊ะเครื่องแป้งแขนตรงและมือป้องด้านหน้าของใบหน้าของเธอ เธอเป็นคนที่ร้องไห้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จิฮโยมองด้านหลังของเขาขณะที่เขาเดินออกมา เขาไม่เคยขึ้นเสียงกับเธอ เขามักจะเย็น เขามักจะเงียบเวลาโกรธ น้ำตาได้ไหลจากตาของเธอ เธอตัดสินใจไม่ได้ ถ้าเธอโกรธหรือเศร้า . . . . . . . หรือเป็นส่วนผสมของทั้งสอง เธอเดินไปที่ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า รึมแล้วรอให้เธอเปลี่ยน เธอนั่งอยู่ที่โต๊ะ แขนตรง มือป้องหน้าใบหน้าของเธอ เธอกำลังร้องไห้