DiscussionThe main fi nding of this

Discussion
The main fi nding of this study is that scores on a creativity test are the same or higher for children with ADHD when not medicated as when they are medicated. In particular, medicated ADHD
children have a more limited number of responses, indicated by their lower scores on Fluency. As described in previous studies, when medicated, some of the children showed perseveration in reproducing the same sketch (Abraham et al., 2006; Solanto & Wender, 1989; Dyme et al., 1982). Originality was also lower when children with ADHD were taking the drug than when they were not. These results are consistent with the explanation that medicated children experience a greater focusing of attention, as argued by Solanto and Wender (1989), which would prevent using all available environmental stimuli for inspiration. Possibly, as described in Douglas, et al. (1995), when on medication, cognitive tasks involving a single correct solution, like those performed at school, will be favored, but not those involving creative thinking.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อภิปรายต่อไฟล์หลักของการศึกษานี้คือการ ที่คะแนนการทดสอบความคิดสร้างสรรค์จะเหมือนกัน หรือยาที่สูงขึ้นสำหรับเด็กที่มีสมาธิสั้นเมื่อไม่เป็นเมื่อพวกเขามียา โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ยาสมาธิสั้น เด็กมีจำนวนจำกัดมากขึ้นของการตอบสนอง ระบุ โดยให้คะแนนต่ำกว่าความคล่องแคล่ว ตามที่อธิบายไว้ในการศึกษาก่อนหน้านี้ เมื่อ medicated บางส่วนของ perseveration แสดงให้เห็นว่าเด็กสร้างร่างเดียวกัน (อับราฮัม et al. 2006 Solanto & Wender, 1989 Dyme et al. 1982) ความคิดริเริ่มก็ลดลงเมื่อเด็ก มีสมาธิสั้นรับประทานยามากกว่าเมื่อพวกเขาไม่ได้ ผลลัพธ์เหล่านี้จะสอดคล้องกับคำอธิบายที่พบเด็กยามีมากกว่าโฟกัสความสนใจ เป็นที่โต้เถียง โดย Solanto และ Wender (1989), ซึ่งจะป้องกันการใช้สิ่งเร้าสิ่งแวดล้อมทั้งหมดพร้อมใช้งานสำหรับแรงบันดาลใจ อาจจะ ตามดักลาส et al. (1995), บนยา องค์ความรู้งานในโซลูชันถูกต้องเดี่ยว เช่นเดียวกับที่ทำที่โรงเรียน จะเป็นที่ชื่นชอบ แต่ไม่เกี่ยวข้องกับความคิดสร้างสรรค์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อภิปราย
Fi หลัก nding การศึกษาครั้งนี้คือการที่ได้คะแนนในการทดสอบความคิดสร้างสรรค์จะเหมือนกันหรือสูงกว่าสำหรับเด็กที่มีสมาธิสั้นเมื่อไม่ได้เป็นยาเมื่อพวกเขาถูกยา โดยเฉพาะอย่างยิ่งยาสมาธิสั้น
เด็กมีจำนวน จำกัด มากขึ้นของการตอบสนองที่ระบุโดยลงคะแนนของพวกเขาในความคล่องแคล่ว ตามที่อธิบายไว้ในการศึกษาก่อนหน้านี้เมื่อยาบางของเด็กที่แสดงให้เห็นว่าการทำซ้ำ perseveration ในร่างเดียวกัน (อับราฮัม, et al, 2006. Solanto & Wender 1989. ไดม์, et al, 1982) ริเริ่ม บริษัท ก็ลดลงเมื่อเด็กที่มีสมาธิสั้นถูกนำยาเสพติดกว่าเมื่อพวกเขาไม่ได้ ผลลัพธ์เหล่านี้มีความสอดคล้องกับคำอธิบายว่ายาเด็กมีประสบการณ์มากขึ้นโดยมุ่งเน้นความสนใจเป็นที่ถกเถียงกันอยู่โดย Solanto และเวนเดอร์ (1989) ซึ่งจะป้องกันไม่ให้ใช้สิ่งเร้าสิ่งแวดล้อมทั้งหมดที่มีอยู่สำหรับแรงบันดาลใจ อาจเป็นไปได้ตามที่อธิบายไว้ในดักลาส, et al (1995) เมื่อยางานองค์ความรู้ที่เกี่ยวข้องกับการแก้ปัญหาที่ถูกต้องเดียวเช่นเดียวกับที่ดำเนินการที่โรงเรียนจะได้รับการสนับสนุน แต่ไม่ได้ผู้ที่เกี่ยวข้องกับความคิดสร้างสรรค์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การอภิปรายจึงหาหลักของการศึกษาครั้งนี้ คือ แบบทดสอบความคิดสร้างสรรค์คะแนนเป็นแบบเดียวกันหรือสูงกว่า สำหรับเด็กที่มีสมาธิสั้นเมื่อไม่ให้เป็นเมื่อพวกเขาจะได้รับการรักษา โดยเฉพาะยาสมาธิสั้นเด็กมีจำนวน จำกัด มากขึ้นตอบสนอง แสดงโดยการลดลงคะแนนความสามารถ . ตามที่อธิบายไว้ในการศึกษา เมื่อได้รับการรักษาบางส่วนของเด็ก พบ perseveration ทำซ้ำในร่างเดียวกัน ( อับราฮัม et al . , 2006 ; solanto & เวนเดอร์ , 1989 ; ไดม์ et al . , 1982 ) ใหม่เอี่ยม ยังต่ำกว่าเมื่อเด็กที่มีสมาธิสั้น เอายา กว่า เมื่อพวกเขา ไม่ ผลลัพธ์เหล่านี้สอดคล้องกับคำอธิบายที่ให้ประสบการณ์เด็ก มากกว่าเน้นความสนใจที่ถกเถียงกันอยู่ โดย solanto และเวนเดอร์ ( 1989 ) ซึ่งจะป้องกันการกระตุ้นจากสิ่งแวดล้อมที่มีอยู่ทั้งหมดสำหรับแรงบันดาลใจ อาจเป็นตามที่อธิบายไว้ใน ดักลาส , et al . ( 1995 ) , เมื่อใช้ สติปัญญา งานที่เกี่ยวข้องกับ เดียว วิธีที่ถูกต้อง เหมือนกับที่แสดงที่โรงเรียน จะชื่นชอบ แต่ไม่ได้เกี่ยวข้องกับความคิดสร้างสรรค์