Every day Calvin Rogers gets up at

Every day Calvin Rogers gets up at seven o'clock. He makes coffee. Then he waits for the morning paper.

Yesterday Calvin was not happy. His newspaper was late.
"Where is that lazy kid ?" he thought. " When I see that paperboy, I'll scold him."

Calvin sat down slowly on the porch swing. His left leg hurt him for the last three days. A light wind made the spring flowers move gently and send sweet smells into the air. The sun covered the stairs with yellow light. Calvin didn't notice. "Fifteen minutes without my paper, " Calvin thought. "Time wasted.

Calvin went inside his house. "I'm going to call the newspaper office and complain," he decided. "That kid should lose his job." Calvin went into the kitchen to get the phone book. Then he remembered that it was upstairs. he had used it last night to find the number of the local radio station. he called to complain about the loud rock music.

Calvin was at the top of the stairs. His left leg suddenly gave way, and he fell backwards. He rolled down the stairs. Calvin felt pain go through his body. Then he blacked out.

Calvin opened his eyes. He was at the bottom of the stairs.
His leg was bent under him. It hurt terribly. "I have to call for help," he thought.
"But who will hear me?"

Long minutes passed. Calvin saw the sunlight move into the house through the open front door. The light touched
his fingertips. They glowed orange. "It's beautiful," he thought. " The color of peaches."

Suddenly a voice cried, " Mr. Rogers, what happened?"
Then he saw a woman's face, "Mr. Rogers, don't move."

Calvin tried to speak, but nothing came out. The woman ran into the kitchen and telephoned for help.
Then she hurried back beside him. "Don't worry. Help is on the way,"

"Who are you?" Calvin asked weakly.

"I'm Timmy's mother. Timmy, your paperboy." She smiled at him.
"I'm sorry I'm late. Timmy told me to be on time.
He's at home sick."

Calvin felt something turn inside him. His eyes filled with tears.
"Thank you so much, " he said. "You have a wonderful boy.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทุกวันที่โรเจอร์ส Calvin ได้รับค่าที่เจ็ดนาฬิกา เขาทำให้กาแฟ แล้ว เขารอเช้ากระดาษวันนี้คาลวินไม่มีความสุข หนังสือพิมพ์ของเขาเป็นสายซึ่งเป็นที่ขี้เกียจเด็ก "เขาคิด "เมื่อฉันเห็นเด็กขายหนังสือพิมพ์ว่า ฉันจะประชุมเพลิงเขา"คาลวินนั่งลงอย่างช้า ๆ บนระเบียงแกว่ง ขาซ้ายของเขาทำร้ายเขาสามวันสุดท้าย ลมไฟในฤดูใบไม้ผลิดอกไม้ลอย และส่งกลิ่นหวานไปในอากาศได้ แสงแดดครอบคลุมบันไดที่ มีไฟสีเหลือง คาลวินไม่คุ้น "สิบห้านาที โดยไม่มีกระดาษของฉัน คาลวินคิด" เวลาที่สูญเสียไปคาลวินไปภายในบ้านของเขา เขาตัดสินใจ "ฉันจะโทรหาสำนักงานหนังสือพิมพ์ และบ่น "เด็กที่ควรสูญเสียงานของเขา" คาลวินเดินเข้าไปในครัวจะได้รับสมุดโทรศัพท์ แล้ว เขาจำได้ว่า มันเป็นชั้นบน เขาได้ใช้มันเมื่อคืนหาหมายเลขของสถานีวิทยุท้องถิ่น เขาเรียกว่าบ่นเกี่ยวกับดนตรีร็อคเสียงดังคาลวินแก้ไขที่ด้านบนของบันได ขาซ้ายของเขาก็ให้ทาง และเขาตกไปข้างหลัง เขากลิ้งลงบันได คาลวินรู้สึกปวดไปถึงร่างกายของเขา จากนั้น เขาจึงดูมืดคาลวินเปิดตาของเขา เขาเป็นที่ด้านล่างของบันไดขาของเขาถูกหักงอภายใต้เขา มันเจ็บชะมัด เขาคิดว่า "ฉันได้ขอความช่วยเหลือ "แต่ใครจะได้ยินฉัน"นาทีนานที่ส่งผ่าน คาลวินเห็นแสงอาทิตย์ย้ายเข้าบ้านผ่านประตูเปิด สัมผัสแสงปลายนิ้วของเขา พวกเขาสวมสีส้ม เขาคิดว่า "มันเป็นสวยงาม "สีลูกพีช"ทันใดนั้นเสียงร้อง "นายโรเจอร์ เกิดอะไรขึ้น"จากนั้น เขาเห็นใบหน้าของผู้หญิง "นายโรเจอร์ อย่าขยับ"คาลวินพยายามที่จะพูด แต่ไม่มีอะไรออกมา ผู้หญิงวิ่งเข้าไปในห้องครัว และโทรศัพท์สำหรับความช่วยเหลือแล้ว คลำกลับอยู่ข้างเขา "ไม่ต้องกังวล วิธีใช้อยู่ในทาง"คุณเป็นใคร" คาลวินถาม weakly"ค่ะแม่ทิม ทิม เด็กขายหนังสือพิมพ์ของคุณ" เธอยิ้มที่เขา "ขอโทษฉันมาช้า ทิมบอกให้ฉันเวลาเขาอยู่ที่บ้านป่วย"คาลวินรู้สึกบางสิ่งบางอย่างที่เปิดภายในเขา ตาของเขาเต็มไป ด้วยน้ำตาขอบคุณมาก เขากล่าวว่า " เด็กดีของคุณได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทุกวันคาลวินโรเจอร์สได้รับการขึ้นที่ 07:00 เขาทำให้กาแฟ จากนั้นเขาก็รอให้กระดาษตอนเช้า.

เมื่อวานนี้คาลวินก็ไม่มีความสุข หนังสือพิมพ์ก็สาย.
"ไม่ว่าจะเป็นเด็กขี้เกียจ?" เขาคิดว่า. "เมื่อฉันเห็นหนังสือพิมพ์ที่ผมจะด่าว่าเขา."

คาลวินนั่งลงอย่างช้า ๆ บนชิงช้าระเบียง ขาซ้ายของเขาทำร้ายเขาสำหรับสามวันที่ผ่านมา ลมไฟทำดอกไม้ฤดูใบไม้ผลิย้ายเบา ๆ และส่งหวานกลิ่นในอากาศ ดวงอาทิตย์ปกคลุมบันไดไปพร้อมกับแสงสีเหลือง คาลวินไม่ได้สังเกตเห็น "สิบห้านาทีโดยไม่ต้องกระดาษของฉัน" คาลวินคิดว่า "เสียเวลา.

คาลวินเดินเข้าไปในบ้านของเขา." ฉันจะโทรสำนักงานหนังสือพิมพ์และบ่น "เขาตัดสินใจ." เด็กที่ควรจะสูญเสียงานของเขา. "คาลวินเดินเข้าไปในห้องครัวที่จะได้รับสมุดโทรศัพท์. แล้วเขาก็จำได้ ว่ามันเป็นชั้นบน. เขาได้ใช้มันคืนที่ผ่านมาเพื่อหาจำนวนของสถานีวิทยุท้องถิ่นได้. เขาเรียกว่าจะบ่นเกี่ยวกับเพลงร็อคดัง.

คาลวินเป็นที่ด้านบนของบันได. ขาซ้ายของเขาอย่างกระทันหันให้วิธีและเขาลดลง ย้อนกลับ. เขากลิ้งลงบันได. คาลวินรู้สึกเจ็บปวดไปผ่านร่างกายของเขา. แล้วเขาก็บนบาน.

คาลวินเปิดตาของเขา. เขาเป็นที่ด้านล่างของบันได.
ขาของเขาได้รับการก้มภายใต้เขา. มันเจ็บชะมัด. "ผมต้อง โทรขอความช่วยเหลือ "เขาคิดว่า.
" แต่ผู้ที่จะได้ยินไหม "

นาทีผ่านไป. Calvin เห็นย้ายแสงแดดเข้าไปในบ้านผ่านประตูด้านหน้าเปิด. แสงสัมผัส
ปลายนิ้วของเขา. พวกเขาเรืองแสงสีส้ม." มันสวยงาม "เขา คิดว่า. "สีของลูกพีช."

ทันใดนั้นเสียงร้อง "นายโรเจอร์สว่าเกิดอะไรขึ้น?"
จากนั้นเขาก็เห็นใบหน้าของผู้หญิงคนหนึ่ง "นาย โรเจอร์สไม่ย้าย. "

คาลวินพยายามจะพูด แต่ไม่มีอะไรออกมา. หญิงวิ่งเข้าไปในห้องครัวและโทรศัพท์เพื่อขอความช่วยเหลือ.
จากนั้นเธอก็รีบกลับข้างเขา." ไม่ต้องกังวล ความช่วยเหลืออยู่ในทาง "

" คุณเป็นใคร? "คาลวินถามอย่างอ่อน.

" ฉันแม่ทิม ทิม Paperboy ของคุณ. "เธอยิ้มให้เขา.
" ฉันขอโทษฉันสาย ทิมบอกว่าฉันจะอยู่ในเวลา.
เขาเป็นคนที่บ้านป่วย. "

คาลวินรู้สึกว่าบางสิ่งบางอย่างในตัวเขาเลี้ยว. ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยน้ำตา.
" ขอบคุณมาก "เขากล่าว." คุณต้องเป็นเด็กที่ยอดเยี่ยม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทุก ๆวัน คาลวิน โรเจอร์ส ตื่นนอนเวลา 7 นาฬิกา เขาทำให้กาแฟ แล้วเขารอกระดาษเช้าเมื่อวานไปก็ไม่มีความสุข หนังสือพิมพ์ที่เขามาสาย" ซึ่งเป็นเด็กที่ขี้เกียจ ? เขาคิดว่า " เมื่อผมเห็นหนังสือพิมพ์ , ฉันจะดุเขา . "คาลวิน นั่งลงอย่างช้าๆบนชิงช้าให้ ขาซ้ายของเขาทำร้ายเขา ตลอด 3 วัน ลมเบาทำให้ฤดูใบไม้ผลิดอกไม้ขยับเบา ๆและส่งกลิ่นหอมหวานอยู่ในอากาศ ดวงอาทิตย์ครอบคลุมบันไดกับแสงสีเหลือง คาลวิน ไม่ได้สังเกต " สิบห้านาที โดยไม่มีกระดาษของฉัน " คาลวิน คิดว่า " เวลาที่สูญเปล่าคาลวิน เข้าไปในบ้านเขา " ฉันโทรไปที่สำนักงานหนังสือพิมพ์และบ่น " เขาตัดสินใจ " เด็กที่ต้องสูญเสียงานของเขา " เคลวินเดินเข้าไปในครัวเพื่อจะหยิบสมุดโทรศัพท์ จากนั้น เขาจำได้ว่ามันอยู่ข้างบน เขาใช้มันคืนเพื่อหาจำนวนของสถานีวิทยุท้องถิ่น เขาโทรไปบ่นเรื่องเพลงร็อคดังๆคาลวิน ที่ด้านบนของบันได ขาซ้ายของเขาก็ให้ทาง เขาล้มไปข้างหลัง เขารีดลงบันได คาลวิน รู้สึกถึงความเจ็บปวดผ่านร่างกายของเขา แล้วเขาก็หมดสติไปคาลวิน ลืมตา เขาอยู่ที่ด้านล่างของบันไดขาของเขางอภายใต้เขา มันเจ็บมากมั้ย " ฉันต้องโทรไปขอความช่วยเหลือ " เขาคิด" แต่จะมีใครได้ยินฉันไหม ? "นานนาทีผ่าน เคลวินเห็นแสงแดดย้ายเข้าไปในบ้านผ่านทางประตูด้านหน้า แสงสัมผัสได้ปลายนิ้วของเขา มันเรืองแสงสีส้ม” มันสวยมาก " เขาคิด " สีลูกพีช " .ทันใดนั้นก็มีเสียงร้อง " นายโรเจอร์ เกิดอะไรขึ้น ?แล้วเขาก็เห็นใบหน้าของผู้หญิง " นายโรเจอร์ อย่าขยับ .คาลวินพยายามพูด แต่ไม่มีอะไรออกมา ผู้หญิงที่วิ่งเข้าไปในครัว และโทรศัพท์ขอความช่วยเหลืองั้นเธอรีบกลับไปอยู่เคียงข้างเขา " ไม่ต้องเป็นห่วง จะช่วยได้ "" นายเป็นใคร ? " เคลวินถามอย่างอ่อน ." ฉันเป็นแม่ของทิมมี่ ทิมมี่ หนังสือพิมพ์ของคุณ . " เธอยิ้มให้เขา" ขอโทษที่มาสาย ทิมบอกฉันตลอดเวลาเขาอยู่บ้านสบาย "คาลวิน รู้สึกเปิดในตัวเขา ดวงตาที่เต็มไปด้วยน้ำตา" ขอบคุณมากครับ " เขากล่าว คุณมีเด็กที่ยอดเยี่ยม