Solow followed this critique with a

Solow followed this critique with another article, “Technical Change and the Aggregate Production Function.” Economics had believed that the main causes of economic growth were increases in capital and labor. But Solow (1957) showed that half of economic growth in the United States cannot be accounted for just by increases in capital and labor. The unaccounted-for portion of economic growth—the “Solow residual”— he attributed to technological innovation. Basically, Solow argued that an economy with a higher savings ratio experiences higher per capita production and thus higher real income. But in the absence of technological progress the rate of growth is purely dependent on an increased supply of labor. As a result, technological development has to be the motor of economic growth in the long run. In Solow’s model, growth in real incomes is exclusively determined by technological progress. Solow’s model pictured technology as a continuous, ever-expanding set of knowledges that simply became evident over time—technological change was “exogenous” rather than something specifically created by economic forces. Solow’s model became the mainstay of the economic analysis of growth. Robert Solow is one of the major figures of the neo-Keynesian synthesis in macroeconomics. Together with Paul Samuelson, he formed the core of the Massachusetts Institute of Technology (MIT) economics department, widely viewed as the “mainstream” of the postwar period. The Solow model greatly affected the policy recommendations of economists during the 1960s and 1970s.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โซโลว์ตามคำวิจารณ์นี้กับบทความอื่น "การเปลี่ยนแปลงทางเทคนิคและฟังก์ชั่นการผลิตรวม." เศรษฐศาสตร์เชื่อว่าสาเหตุหลักของการเติบโตทางเศรษฐกิจที่มีการเพิ่มขึ้นของเงินทุนและแรงงาน แต่โซโลว์ (1957) พบว่าครึ่งหนึ่งของการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจในประเทศสหรัฐอเมริกาไม่สามารถนำมาใช้เพียงแค่การเพิ่มขึ้นของเงินทุนและแรงงานส่วนที่ขาดหายไปสำหรับการเจริญเติบโตของเศรษฐกิจที่ "โซโลว์เหลือ" - เขาประกอบกับนวัตกรรมเทคโนโลยี โดยทั่วไปโซโลว์ที่ถกเถียงกันอยู่ว่าเศรษฐกิจมีอัตราส่วนสูงกว่าเงินฝากออมทรัพย์มีประสบการณ์สูงต่อหัวการผลิตที่สูงขึ้นและทำให้รายได้ที่แท้จริง แต่ในกรณีที่ไม่มีความก้าวหน้าทางเทคโนโลยีอัตราการเจริญเติบโตเป็นอย่างหมดจดขึ้นอยู่กับอุปทานที่เพิ่มขึ้นของแรงงาน เป็นผลให้การพัฒนาเทคโนโลยีจะต้องมีมอเตอร์ของการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจในระยะยาว ในรูปแบบโซโลว์ของการเจริญเติบโตในรายได้จริงจะถูกกำหนดโดยเฉพาะความก้าวหน้าทางเทคโนโลยี รุ่นโซโลว์ของภาพเป็นเทคโนโลยีอย่างต่อเนื่องชุดที่เคยขยายตัวของความรู้ที่เพียงก็เห็นได้ชัดในช่วงการเปลี่ยนแปลงครั้งเทคโนโลยีก็คือ "ภายนอก" มากกว่าสิ่งที่สร้างขึ้นเฉพาะโดยกองกำลังทางเศรษฐกิจ รุ่นโซโลว์กลายเป็นแกนนำของการวิเคราะห์ทางเศรษฐกิจของการเจริญเติบโต โรเบิร์ตโซโลว์เป็นหนึ่งในตัวเลขที่สำคัญของการสังเคราะห์นีโอเคนส์ในเศรษฐศาสตร์มหภาค ร่วมกับพอลแซมวล,เขากลายเป็นแกนหลักของสถ​​าบันเทคโนโลยีแมสซาชูเซต (MIT) แผนกเศรษฐศาสตร์มองอย่างกว้างขวางว่าเป็น "หลัก" ของสมัยหลังสงคราม รุ่นโซโลว์ผลกระทบอย่างมากแนะนำนโยบายของนักเศรษฐศาสตร์ในระหว่างทศวรรษที่ 1960 และ 1970

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Solow ตามวิจารณ์นี้ มีบทความอื่น "การเปลี่ยนแปลงเทคนิคและฟังก์ชันการผลิตรวม" เศรษฐศาสตร์ก็เชื่อว่า หลักสาเหตุของการเติบโตทางเศรษฐกิจได้เพิ่มเงินทุนและแรงงาน แต่ Solow (1957) พบว่า ครึ่งหนึ่งของเศรษฐกิจในสหรัฐอเมริกาไม่ได้คิดเพียงแค่เพิ่มเงินทุนและแรงงาน ส่วน unaccounted-for ของเศรษฐกิจซึ่งส่วนที่เหลือ "Solow จาก" — เขาบันทึกนวัตกรรมเทคโนโลยีการ พื้น Solow โต้เถียงว่า เศรษฐกิจ มีอัตราการออมสูงประสบการณ์ผลิตต่อหัวสูงขึ้นและรายได้จริงสูงดังนั้น แต่ของความก้าวหน้าทางเทคโนโลยี อัตราการเจริญเติบโตเพียงอย่างเดียวขึ้นอยู่กับการจัดหาแรงงานเพิ่มขึ้น เป็นผล พัฒนาเทคโนโลยีให้ มอเตอร์ของเศรษฐกิจในระยะยาวได้ ขอนำเสนอถูกกำหนดเติบโตในรายได้ที่แท้จริงในแบบจำลองของ Solow โดยความก้าวหน้าทางเทคโนโลยี แบบจำลองของ Solow เทคโนโลยีเป็นแบบต่อเนื่อง ภาพ เคยขยายชุดของซืเพียงที่เพียงแค่ได้เห็นได้ชัดเวลาเช่นเปลี่ยนแปลงเทคโนโลยี "บ่อย" แทนสิ่งที่สร้างขึ้น โดยกองกำลังทางเศรษฐกิจโดยเฉพาะ แบบจำลองของ Solow เป็น ซ่าวิเคราะห์เศรษฐกิจเจริญเติบโต โรเบิร์ต Solow เป็นหนึ่งของตัวเลขสำคัญของสังเคราะห์ neo Keynesian ในเศรษฐศาสตร์มหภาค กับ Paul Samuelson เขาก่อตั้งหลักของภาควิชาเศรษฐศาสตร์ สถาบันเทคโนโลยีแมสซาชูเซตส์ (MIT) มองว่าเป็นการ "หลัก" ของรอบระยะเวลาพ้น แบบจำลองของ Solow ผลกระทบแนะนำนโยบายของนักเศรษฐศาสตร์อย่างมากในช่วงปี 1960 และทศวรรษ 1970

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

Solow ตามด้วยการวิจารณ์นี้พร้อมด้วยข้อหนึ่งว่า"ทางด้านเทคนิคและการปรับเปลี่ยนการผลิตรวมฟังก์ชัน"เศรษฐศาสตร์ที่เชื่อว่าที่เป็นสาเหตุทำให้หลักของการขยายตัวทางเศรษฐกิจก็จะเพิ่มขึ้นในการเป็นแรงงานและเงินทุน แต่ Solow ( 1957 )แสดงให้เห็นว่าช่วงครึ่งหลังของการขยายตัวทางเศรษฐกิจในประเทศสหรัฐอเมริกาที่ไม่สามารถคิดเป็นสัดส่วนเพียงโดยเพิ่มขึ้นในการเป็นแรงงานและเงินทุนอาจยืดเยื้อกว่า - ในส่วนของการขยายตัวทางเศรษฐกิจที่" Solow ส่วนที่เหลือ" - ที่เขาจากไปยังนวัตกรรมทางด้านเทคโนโลยี โดยพื้นฐานแล้ว Solow ให้เหตุผลว่าเศรษฐกิจที่มีอัตราสูงขึ้นการประหยัดที่ประสบการณ์การผลิตที่สูงขึ้นต่อหัวของประชากรและรายได้สูงขึ้นอย่างแท้จริง แต่ในกรณีที่ความก้าวหน้าทางเทคโนโลยีของอัตราการขยายตัวอยู่อย่างแท้จริงขึ้นอยู่กับพาวเวอร์ซัพพลายที่เพิ่มขึ้นของแรงงาน เป็นผลการพัฒนาด้านเทคโนโลยีจะต้องเป็นมอเตอร์ของการขยายตัวทางเศรษฐกิจในระยะยาวได้ ในรุ่นของ Solow การเติบโตในรายได้จริงจะถูกกำหนดโดยความก้าวหน้าทางเทคโนโลยีเฉพาะ รุ่นของ Solow นึก ภาพ เทคโนโลยีเป็นอย่างต่อเนื่องตั้งค่าไม่เคยมีมาก่อนในการขยายความรู้ว่าเริ่มชัดเจนขึ้นมากกว่าการเปลี่ยนเวลา - เทคโนโลยีก็คือ" exogenous "มากกว่าบางสิ่งบางอย่างโดยเฉพาะถูกสร้างขึ้นด้วยพลังทางเศรษฐกิจ รุ่นของ Solow กลายเป็นหัวเรี่ยวหัวแรงในการวิเคราะห์ทางเศรษฐกิจของการขยายตัว Robert Solow เป็นหนึ่งใน ภาพ สำคัญของการสร้างแบบนีโอ - ทิ้งในเศรษฐศาสตร์มห ภาค พร้อมด้วยพอล samuelsonเขามี Massachusetts Institute of Technology ( MIT )กรมเศรษฐกิจได้อย่างกว้างขวางเป็น"กระแสหลักที่"ของช่วงสงครามได้ รุ่น Solow ที่ได้รับผลกระทบมากนักคำแนะนำนโยบายของนักเศรษฐศาสตร์ในระหว่างปี 1960 และ 1970 s