The Queens Botanical Garden (QBG) m

The Queens Botanical Garden (QBG) may not be as well known or as large as its counterparts in the Bronx and Brooklyn, but a new visitor and administrative center should raise the garden’s profile, especially as an institution focused on environmental stewardship. The 16,000-square-foot center, completed in September 2007, is part of an approximately $22-million infrastructure and landscape project. The building is on track to receive LEED Platinum certification and will likely be the first publicly funded capital project in New York City to achieve this status.

The QBG has its roots in a five-acre exhibit that was part of the 1939 World’s Fair. In 1963, New York City planning czar Robert Moses moved the garden from the fairgrounds to its current 39-acre parcel close to the bustling heart of Flushing. The neighborhood is one of the city’s most ethnically diverse, with a larger Chinese population than Manhattan’s Chinatown. It is also home to many Koreans and Latinos.

“This community sees the garden as its backyard,” explains Jennifer Ward Souder, QBG director of capital projects. Nearby residents visit regularly, using the grounds to practice Tai Chi, for walks, or to enjoy a picnic lunch. So before beginning the design process in earnest in the late 1990s, administrators held a series of public meetings to gather input from the community. A strong desire for a scheme that prominently featured water emerged as a priority from these sessions. Though the residents were primarily interested in water’s aesthetic benefits and its cultural associations, their wishes nevertheless dovetailed with the institution’s mission to “demonstrate environmental stewardship, promote sustainability, and celebrate the rich cultural connections between people and plants.”

For the project team, water quickly became the “overarching design principle,” says David Yocca, director of landscape architecture and planning at Conservation Design Forum in Elmhurst, Illinois. Yocca’s firm, along with Atelier Dreiseitl, Überlingen, Germany, developed the master plan and landscape design for the project. The two firms’ strategy treats water as a valuable resource, relying almost exclusively on rainwater for irrigation and ornamental features, says Yocca. The rainwater is collected and “stewarded” on site, he explains, keeping runoff out of New York City’s already overburdened combined sewer-and-wastewater system.

An integral part of this landscape scheme, the new visitor and administrative center helps display the water-management cycle. “We tried to make sustainability tangible, to make it present for visitors,” says Joan Krevlin, partner of locally based BKSK Architects. The facility that Krevlin and her staff created consists of a two-story, steel-framed structure clad in western red cedar, housing a reception area, meeting rooms, and offices. A partially underground reinforced-concrete structure contains an auditorium, covered with a green roof planted with sedum, grasses, and perennial flowers. Separating these two programmatic elements is a water-filled channel that visitors encounter as they enter the building, passing over it on a small bridge to reach the reception area.

The role of water as the building’s organizing theme is most evident when it rains. Then, water cascades from a dramatic folded-zinc-clad roof that hovers over the entry plaza on canted columns down into the channel below. Eventually the water flows into a “cleansing biotope.” In this man-made catchment area, gravel and aquatic plants remove sediments and nutrients from the water before it is pumped underground to a fountain near the garden’s main gate. From there, it travels again through the channel and the cleansing biotope. The process mimics the natural hydrology of the site, which originally contained low-lying streambeds that were tributaries of the Flushing River.

A somewhat less visible system helps conserve potable water by recycling graywater from sinks and showers. Near the base of the green roof, a constructed wetland planted with marsh grasses and other species cleanses the graywater, which is then pumped back into the building to flush toilets in public restrooms. Other water conservation measures include waterless urinals and, in staff restrooms, composting toilets. Though maintenance concerns prevented their installation in all of the building’s restrooms, the composting toilets are so far trouble-free, and Souder hopes they will be part of future QBG construction projects.

Botanical garden staff is working to incorporate the various water conservation and reuse strategies into QBG’s educational programming. These measures make the visitor and administrative center about 82 percent more water-efficient than a standard office building of its size. The features are explained on touch screens in the building’s lobby in English, Chinese, Korean, and Spanish. These information panels also illustrate how the ground-source heat pump heats and cools the building. In addition, they show how much electricity a 16-kW photovoltaic (PV) system is generating in real time. The designers estimate that the PVs will satisfy about 20 percent of the facility’s annual power demand.

The project’s environmentally sensitive strategies also encompass material selection. Locally harvested and milled black locust used for the decks of the bridges crossing the water channel, along with the western red-cedar cladding, are certified to the standards of the Forestry Stewardship Council (FSC). The team even considered the source of wood used for construction processes: The formwork for the auditorium’s concrete structure was made of salvaged hemlock. Although the hemlock is not part of the completed building, its imprint can be read on the auditorium’s board-formed walls. On the interior, the architects’ approach to sustainability was to use as few finishes as possible. For example, though some spaces have carpet tile, most floors are polished concrete.

The offices are bright and pleasant and offer views from the southeast side of the building, over the sheltered entry terrace and into the garden beyond. Motion sensors and a daylight dimming system control electric lights, while exterior brises-soleil, made of the same cedar as the cladding, modulate most of the sunlight coming through the generous windows. However, direct low winter sunlight does penetrate the shading devices, creating glare on work surfaces. Luckily, this problem will soon be rectified with the addition of interior shades that will give occupants individual control over daylighting conditions.

The visitor and administrative center’s goal of LEED Platinum makes it considerably more ambitious than projects that merely comply with a recently adopted New York City law requiring a Silver rating for most new municipal buildings. The path to realizing such a high-performing building wasn’t without difficulties. Though the success of the QBG project depended on tight integration of its systems, the city’s procurement policies stipulate a competitive bidding process and separate mechanical, electrical, plumbing, and general construction contracts held directly by the owner. Much of the project team’s efforts were focused on carefully outlining the responsibilities of each trade in the contract documents. “Our biggest challenge was coordination from sub to sub,” says Souder.

Even if the public procurement process and the garden’s sustainable goals were not completely in sync, the project serves as a testament to what is possible in spite of tough constraints. It vividly illustrates the benefit of close connections among landscape, buildings, and systems. QBG’s “green infrastructure is functional,” says Yocca, “but done in a visible and beautiful way, in order to make these practices more widely embraced.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ควีนส์การ์เดน (QBG) อาจ จะรู้จักกันเป็นอย่างดีขนาดใหญ่ที่เป็นคู่ในบรองซ์และบรู๊คลิน แต่ผู้เข้าชมใหม่และศูนย์ดูแลควรเพิ่มโพรไฟล์ของสวน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นสถาบันที่มุ่งเน้นในการดูแลสิ่งแวดล้อม ศูนย์ 16000 ตารางฟุต แล้วเสร็จในเดือน 2007 กันยายน เป็นส่วนหนึ่งของการประมาณ $22 - ล้านโครงสร้างพื้นฐานและภูมิทัศน์โครงการ อาคารอยู่ติดตามจะได้รับการรับรอง LEED Platinum และมีแนวโน้มจะเป็น funded เผยทุนโครงการแรกในนิวยอร์กซิตี้เพื่อให้สถานะนี้QBG มีรากของมันแสดงห้าเอเคอร์ที่มีธรรมของโลก 1939 1963 นิวยอร์กซิตี้วางแผน Moses โรเบิร์ต czar ดูย้ายไปสวนจากบริเวณจัดงานเพื่อการหีบห่อ 39 เอเคอร์ปัจจุบันพักย่านของการลบรายการบัญชี พื้นที่ใกล้เคียงเป็นหนึ่งในเมืองส่วนใหญ่มักมีความหลากหลาย มีประชากรจีนมีขนาดใหญ่กว่าย่านไชน่าทาวน์ของแมนฮัตตัน เป็นบ้านชาวเกาหลีและ Latinos"ชุมชนมองเห็นสวนเป็นสวนหลังบ้านของ อธิบาย Souder เจนนิเฟอร์ Ward, QBG ผู้อำนวยการโครงการหลวง ผู้อยู่อาศัยใกล้เคียงชมอย่างสม่ำเสมอ ใช้เหตุผลฝึกไทเก็ก การเดิน การเพลิดเพลินไปกับอาหารกลางวันปิกนิก ดังนั้น ก่อนที่จะเริ่มกระบวนการออกแบบอย่างจริงจังในปลายทศวรรษที่ 1990 ผู้ดูแลระบบจัดชุดประชุมสาธารณะเพื่อรวบรวมการป้อนข้อมูลจากชุมชน ปรารถนาสำหรับแผนงานที่ห้องน้ำจึงเกิดเป็นสำคัญจากหลักสูตรนี้ ถึงผู้คนส่วนใหญ่สนใจในประโยชน์ของความงามของน้ำและความสัมพันธ์ของวัฒนธรรม ความปรารถนาของพวกเขาอย่างไรก็ตาม dovetailed กับภารกิจของสถาบัน "แสดงให้เห็นถึงการดูแลสิ่งแวดล้อม ส่งเสริมการพัฒนาอย่างยั่งยืน และฉลองสัมพันธ์วัฒนธรรมรวยระหว่างคนและพืช"สำหรับทีมโครงการ น้ำอย่างรวดเร็วกลายเป็น "คัดสรรออกแบบหลัก ว่า David Yocca กรรมการภูมิสถาปัตยกรรมและการวางแผนที่เวทีออกแบบอนุรักษ์ในเฮิส รัฐอิลลินอยส์ Yocca ของบริษัท พร้อมกับ Atelier Dreiseitl, Überlingen เยอรมนี พัฒนาออกแบบหลักของแผนและภูมิทัศน์สำหรับโครงการ กลยุทธ์ของบริษัทสองจัดน้ำเป็นทรัพยากรที่มีคุณค่า พึ่งพาโดยเฉพาะแบบสายฝนสำหรับชลประทานและคุณสมบัติประดับ Yocca กล่าวว่า รวบรวม และ "stewarded" บนเว็บไซต์ในแบบสายฝน เขา อธิบาย เก็บไหลบ่าออกจากนิวยอร์กของ overburdened แล้วรวมท่อระบายน้ำน้ำเสียระบบเป็นส่วนหนึ่งของโครงร่างนี้ภูมิทัศน์ ผู้เข้าชมใหม่ และศูนย์ดูแลช่วยแสดงรอบการบริหารจัดการน้ำ "เราพยายามที่จะทำให้ความยั่งยืนรูปธรรม เพื่อให้มีผู้เยี่ยมชม กล่าวว่า โจน Krevlin พันธมิตรของสถาปนิก BKSK ตามในท้องถิ่น สิ่งอำนวยความสะดวกที่ Krevlin และชอบสร้างประกอบด้วยโครงสร้างสองชั้น กรอบเหล็กห่มในซีดาร์แดงตะวันตก บ้านบริเวณแผนกต้อนรับ ห้องประชุม และสำนักงาน โครงสร้างคอนกรีตเสริมใต้ดินบางส่วนประกอบด้วยการประชุม ปกคลุม ด้วยหลังคาสีเขียวปลูก ด้วย sedum หญ้า และดอกไม้ยืนต้น แยกองค์ประกอบเหล่านี้โดยทางโปรแกรมที่สองเป็นช่องทางที่เต็มไปด้วยน้ำที่นักท่องเที่ยวพบเข้าอาคาร ผ่านมันบนสะพานขนาดเล็กถึงการต้อนรับบทบาทของน้ำเป็นการสร้างชุดรูปแบบจัดได้ชัดเมื่อฝนตก แล้ว น้ำเรียงซ้อนจากหลังคาอย่างที่พับสังกะสีห่มที่ค้างไว้เหนือพลาซ่ารายการคอลัมน์ canted ลงในช่องด้านล่าง ในที่สุดน้ำไหลเป็นการ "ทำความสะอาด biotope" ในพื้นที่ลุ่มน้ำนี้จำลอง กรวดและพืชน้ำเอาตะกอนและสารอาหารจากน้ำก่อนที่มันจะสูบใต้ดินกับน้ำพุใกล้ประตูหลักของสวนออก จาก เตะอีกครั้งช่องและ biotope ทำความสะอาด กระบวนการเลียนแบบการอุทกวิทยาธรรมชาติของไซต์ ซึ่งเดิม มีอยู่ streambeds ราบที่สายแม่น้ำลบระบบการมองเห็นได้ค่อนข้างน้อยช่วยประหยัดน้ำใช้ โดยการรีไซเคิล graywater จากอ่างล้างมือและห้องอาบน้ำ ใกล้ฐานของหลังคาเขียว พื้นที่ชุ่มน้ำที่สร้างปลูก ด้วยหญ้ามาร์ช และอื่น ๆ cleanses graywater ซึ่งเป็นแล้วสูบกลับเข้าสู่อาคารเพื่อล้างส้วมในสาธารณะ restrooms มาตรการอนุรักษ์น้ำอื่น ๆ รวมถึงแมลง waterless และ ในบริการ restrooms ห้องน้ำที่หมัก แม้ว่าความกังวลบำรุงรักษาป้องกันการติดตั้งใน restrooms ของอาคาร ห้อง composting เป็นดังนั้นไกลปัญหา และปราศจาก Souder หวังว่า พวกเขาจะเป็นส่วนหนึ่งของโครงการก่อสร้าง QBG ในอนาคตมีการทำงานเจ้าหน้าที่สวนพฤกษศาสตร์เพื่อรวบรวมอนุรักษ์น้ำต่าง ๆ และใช้กลยุทธ์ในการเขียนโปรแกรมเพื่อการศึกษาของ QBG มาตรการเหล่านี้ได้เข้าชมและศูนย์ดูแลน้ำมีประสิทธิภาพมากกว่าอาคารมาตรฐานขนาดประมาณ 82 เปอร์เซ็นต์ คุณลักษณะที่อธิบายในหน้าจอสัมผัสในล็อบบี้ของอาคาร ในภาษาอังกฤษ จีน เกาหลี สเปน ติดตั้งข้อมูลเหล่านี้แสดงว่าปั๊มความร้อนแหล่งดิน heats และน่าอาคาร นอกจากนี้ พวกเขาแสดงไฟฟ้าจำนวน 16 กิโลวัตต์เซลล์แสงอาทิตย์ (PV) ระบบจะสร้างในเวลาจริง นักออกแบบประเมิน PVs จะตอบสนองประมาณร้อยละ 20 ของความต้องการพลังงานประจำปีของของสิ่งอำนวยความสะดวกกลยุทธ์มีความสำคัญต่อสิ่งแวดล้อมของโครงการยังรอบเลือกวัสดุ เก็บเกี่ยวผลผลิต และสารดำโลคัสท์ใช้สำรับสะพานข้ามช่องน้ำ พร้อมตบแต่งด้วยซีดาร์แดงตะวันตก มีรับรองมาตรฐานของสภาดูแลป่าไม้ (FSC) ทีมงานได้พิจารณาแหล่งที่มาของไม้ที่ใช้สำหรับกระบวนการก่อสร้าง: แบบหล่อสำหรับโครงสร้างคอนกรีตของห้องประชุมที่ทำ salvaged hemlock แม้ว่า hemlock ไม่ใช่ส่วนหนึ่งของอาคารเสร็จสมบูรณ์ สามารถอ่าน imprint ของบนผนังจัดบอร์ดของห้องประชุม ในตกแต่งภายใน วิธีการของสถาปนิกเพื่อความยั่งยืนได้ใช้ผิวน้อยที่สุด ตัวอย่าง แม้ว่าบางพื้นที่มีพรมกระเบื้อง ชั้นส่วนใหญ่จะขัดเงาคอนกรีตสำนักงาน และพอใจ และนำเสนอมุมมองจากด้านตะวันออกเฉียงใต้ของอาคาร ระเบียงรายการกำบัง และ ในสวนเกิน เซนเซอร์การเคลื่อนไหวและพร่ามัวระบบควบคุมไฟ ในขณะที่ภายนอก brises-โซ ซีดาร์เดียวกันเป็นอาคาร ทำตามฤดูกาลของการ modulate ทั้งแสงแดดที่มาผ่านหน้าต่างกว้าง อย่างไรก็ตาม แสงแดดหนาวตรงต่ำเจาะอุปกรณ์แรเงา การสร้างแสงจ้าบนพื้นผิวงาน โชคดี ปัญหานี้จะเร็ว ๆ นี้แก้ไข ด้วยการเพิ่มเฉดสีภายในที่จะให้ครอบครัวสามารถควบคุมเงื่อนไข daylighting ละผู้เข้าชมแล้วเป้าหมายของศูนย์ดูแลของ LEED Platinum ทำให้มันมากความทะเยอทะยานมากขึ้นกว่าโครงการที่เพียงให้สอดคล้องกับกฎหมายนิวยอร์กเพิ่งนำมาใช้ต้องการเงินประเมินสำหรับอาคารเทศบาลใหม่ส่วนใหญ่ เส้นทางไปตระหนักถึงเช่นดำเนินการสูงอาคารไม่ได้ไม่ มีปัญหา แม้ว่าความสำเร็จของโครงการ QBG ขึ้นอยู่กับการผนวกระบบของ นโยบายการจัดซื้อจัดจ้างของเมือง stipulate กระบวนการเสนอราคาแข่งขัน และแยกเครื่องจักรกล ไฟฟ้า ประปา และสัญญาก่อสร้างทั่วไปที่จัดขึ้น โดยเจ้าของโดยตรง มากของความพยายามของทีมงานโครงการที่เน้นอย่างจัดเค้าร่างความรับผิดชอบของแต่ละค้าในเอกสารสัญญา "ความท้าทายที่ใหญ่ที่สุดของเราคือ ประสานงานจากย่อยไปย่อย กล่าวว่า Souderแม้ว่ากระบวนการจัดซื้อจัดจ้างสาธารณะและเป้าหมายอย่างยั่งยืนของสวนไม่สมบูรณ์ซิงค์ โครงการทำหน้าที่เป็นพันธสัญญาคืออะไรได้แม้ยากข้อจำกัด ภายนอกอย่างชัดเจนแสดงถึงประโยชน์ของการปิดการเชื่อมต่อระหว่างแนวนอน อาคาร และระบบ QBG ของ "โครงสร้างสีเขียวมีหน้าที่ กล่าวว่า Yocca "แต่ทำแบบสวยงาม และสามารถมองเห็นได้ เพื่อให้การปฏิบัติเหล่านี้กันอย่างแพร่หลายมากขึ้นกอด"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ควีนส์สวนพฤกษศาสตร์ (QBG) อาจจะไม่เป็นที่รู้จักกันดีหรือมีขนาดใหญ่เป็นคู่ของมันในบรองซ์และบรูคลิ แต่ผู้เข้าชมใหม่และศูนย์อำนวยการบริหารควรเพิ่มรายละเอียดของสวนโดยเฉพาะอย่างยิ่งสถาบันการศึกษาที่มุ่งเน้นการดูแลสิ่งแวดล้อม ศูนย์ 16,000 ตารางฟุตเสร็จสมบูรณ์ในเดือนกันยายนปี 2007 เป็นส่วนหนึ่งของการประมาณ $ 22 ล้านบาทและโครงการโครงสร้างพื้นฐานภูมิทัศน์ อาคารในการติดตามจะได้รับการรับรอง LEED Platinum และมีแนวโน้มที่จะเป็นครั้งแรกของโครงการได้รับการสนับสนุนเงินทุนแก่สาธารณชนในนิวยอร์กซิตี้เพื่อให้บรรลุสถานะนี้. QBG มีรากในนิทรรศการห้าเอเคอร์ที่เป็นส่วนหนึ่งของ 1939 เวิลด์แฟร์ ในปี 1963, นิวจักรพรรดิวางแผนในนิวยอร์กซิตี้โรเบิร์ตโมเสสย้ายจากสวนทุกทีเพื่อพัสดุในปัจจุบัน 39 เอเคอร์ใกล้กับหัวใจที่คึกคักของฟลัชชิง พื้นที่ใกล้เคียงคือหนึ่งในเมืองที่หลากหลายเชื้อชาติมากที่สุดที่มีประชากรจีนมีขนาดใหญ่กว่าไชน่าทาวน์แมนฮัตตัน นอกจากนี้ยังเป็นบ้านไปหลายเกาหลีและติ. "ชุมชนแห่งนี้เห็นสวนเป็นสนามหลังบ้านของ" เจนนิเฟอร์วอร์ดอธิบายว่าโซเดอร์ผู้อำนวยการ QBG ของโครงการทุน ที่อาศัยอยู่ใกล้เคียงเยี่ยมชมเป็นประจำโดยใช้พื้นที่ในการฝึกไทชิสำหรับการเดินเล่นหรือเพลิดเพลินกับอาหารกลางวันปิกนิก ดังนั้นก่อนที่จะเริ่มขั้นตอนการออกแบบอย่างจริงจังในปลายปี 1990 ผู้บริหารจัดชุดของการประชุมของประชาชนที่จะรวบรวมข้อมูลจากชุมชน ความปรารถนาที่แข็งแกร่งสำหรับโครงการที่เด่นชัดให้ความสำคัญน้ำกลายเป็นลำดับความสำคัญจากการประชุมเหล่านี้ แม้ว่าผู้อยู่อาศัยมีความสนใจในผลประโยชน์ความงามของน้ำและสมาคมวัฒนธรรมที่ปรารถนาของพวกเขาแม่นยำยังคงมีพันธกิจของสถาบันที่จะ "แสดงให้เห็นถึงการดูแลสิ่งแวดล้อมส่งเสริมการพัฒนาอย่างยั่งยืนและเฉลิมฉลองการเชื่อมต่อทางวัฒนธรรมระหว่างคนและพืช." สำหรับทีมงานโครงการน้ำ อย่างรวดเร็วกลายเป็น "หลักการออกแบบที่ครอบคลุม" เดวิด Yocca ผู้อำนวยการของภูมิสถาปัตยกรรมและการวางแผนที่ฟอรั่มการออกแบบการอนุรักษ์ในชิคาโกกล่าวว่ารัฐอิลลินอยส์ บริษัท Yocca พร้อมกับ Atelier Dreiseitl, Überlingen, เยอรมนี, การพัฒนาแผนแม่บทและออกแบบภูมิทัศน์สำหรับโครงการ กลยุทธ์ที่สอง บริษัท 'ถือว่าน้ำเป็นทรัพยากรที่มีคุณค่าอาศัยเกือบเฉพาะในน้ำฝนเพื่อการชลประทานและคุณสมบัติประดับ Yocca กล่าวว่า น้ำฝนจะถูกรวบรวมและ "stewarded" ในเว็บไซต์ของเขาอธิบายการรักษาที่ไหลบ่ามาจากนครนิวยอร์กภาระมากเกินไปแล้วรวมระบบระบายน้ำและน้ำเสีย. เป็นส่วนหนึ่งของโครงการภูมิทัศน์นี้ผู้เข้าชมใหม่และศูนย์อำนวยการบริหารจะช่วยแสดงน้ำ วงจรการจัดการ "เราพยายามที่จะทำให้การพัฒนาอย่างยั่งยืนที่มีตัวตนเพื่อให้ผู้เข้าชมปัจจุบัน" โจแอนนา Krevlin หุ้นส่วนในท้องถิ่นตามสถาปนิก BKSK กล่าวว่า สิ่งอำนวยความสะดวกที่ Krevlin และพนักงานของเธอสร้างขึ้นประกอบด้วยสองชั้นโครงสร้างเหล็กกรอบในชุดสีแดงชมพูตะวันตกที่อยู่อาศัยบริเวณแผนกต้อนรับ, ห้องประชุมและสำนักงาน บางส่วนโครงสร้างใต้ดินเสริมคอนกรีตมีประชุมปกคลุมด้วยหลังคาสีเขียวปลูก sedum หญ้าและดอกไม้ยืนต้น แยกทั้งสององค์ประกอบการเขียนโปรแกรมเป็นช่องทางน้ำที่เต็มไปด้วยผู้เข้าชมพบที่พวกเขาเข้าอาคารผ่านบนสะพานเล็กไปถึงบริเวณแผนกต้อนรับ. บทบาทของน้ำเป็นรูปแบบการจัดระเบียบของอาคารที่เห็นได้ชัดที่สุดเมื่อฝนตก จากนั้นน้ำจากน้ำตกละครพับหลังคาสังกะสีหุ้มที่อยู่เหนือพลาซ่ารายการในคอลัมน์เอียงลงไปในช่องทางด้านล่าง ในที่สุดน้ำไหลเป็น "biotope ทำความสะอาด." ในพื้นที่นี้ที่มนุษย์สร้างขึ้นกรวดและพืชน้ำเอาตะกอนและสารอาหารจากน้ำก่อนที่จะสูบใต้ดินน้ำพุที่อยู่ใกล้ประตูใหญ่ของสวนที่ จากนั้นก็เดินทางไปอีกครั้งผ่านช่องทางและ biotope ทำความสะอาด ขั้นตอนการเลียนแบบธรรมชาติอุทกวิทยาของเว็บไซต์ซึ่ง แต่เดิมมี streambeds ต่ำโกหกที่เป็นลำน้ำสาขาของแม่น้ำแดง. ระบบค่อนข้างมองเห็นได้น้อยจะช่วยให้ประหยัดน้ำดื่มโดยการรีไซเคิล graywater จากอ่างล้างมือและที่อาบน้ำ ใกล้ฐานของหลังคาสีเขียวซึ่งเป็นพื้นที่ชุ่มน้ำที่ปลูกหญ้าบึงและสายพันธุ์อื่น ๆ ทำความสะอาด graywater ซึ่งจะสูบแล้วกลับเข้าไปในอาคารในการล้างห้องน้ำในห้องน้ำสาธารณะ มาตรการการอนุรักษ์น้ำอื่น ๆ ได้แก่ โถฉี่ waterless และในห้องน้ำพนักงานห้องน้ำทำปุ๋ยหมัก แม้ว่าความกังวลการบำรุงรักษาการป้องกันการติดตั้งของพวกเขาในทุกห้องน้ำของอาคารห้องน้ำปุ๋ยหมักที่มีเพื่อให้ห่างไกลปัญหาฟรีและโซเดอร์หวังว่าพวกเขาจะเป็นส่วนหนึ่งของอนาคต QBG โครงการก่อสร้าง. เจ้าหน้าที่สวนพฤกษศาสตร์คือการทำงานเพื่อรวมการอนุรักษ์น้ำต่างๆและนำมาใช้กลยุทธ์ เข้าสู่โปรแกรมการศึกษาของ QBG มาตรการเหล่านี้จะทำให้ผู้เข้าชมและศูนย์อำนวยการบริหารเกี่ยวกับร้อยละ 82 มากขึ้นน้ำที่มีประสิทธิภาพกว่าอาคารสำนักงานมาตรฐานขนาดของมัน คุณสมบัติที่มีการอธิบายบนหน้าจอแบบสัมผัสในล็อบบี้ของอาคารในภาษาอังกฤษ, จีน, เกาหลีและสเปน แผงข้อมูลเหล่านี้ยังแสดงให้เห็นว่าความร้อนที่พื้นดินแหล่งปั๊มความร้อนและเย็นอาคาร นอกจากนี้พวกเขาแสดงให้เห็นว่าการผลิตไฟฟ้ามากเซลล์แสงอาทิตย์ 16 กิโลวัตต์ (PV) ระบบจะสร้างในเวลาจริง ออกแบบประมาณการว่าจะตอบสนองความเพจวิวประมาณร้อยละ 20 ของความต้องการใช้พลังงานประจำปีของสิ่งอำนวยความสะดวก. โครงการกลยุทธ์ที่มีความสำคัญต่อสิ่งแวดล้อมนอกจากนี้ยังครอบคลุมการเลือกใช้วัสดุ เก็บเกี่ยวในประเทศและข้าวสารตั๊กแตนสีดำใช้สำหรับชั้นของสะพานข้ามช่องทางน้ำพร้อมกับหุ้มตะวันตกแดงยมได้รับการรับรองมาตรฐานของการดูแลป่าไม้สภา (FSC) ทีมแม้จะถือว่าเป็นแหล่งที่มาของไม้ที่ใช้สำหรับกระบวนการก่อสร้าง: การหล่อโครงสร้างคอนกรีตหอประชุมของที่ทำจากก้าวล่วงเข้าไปกู้ แม้ว่าจะก้าวล่วงเข้าไปไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของอาคารเสร็จประทับที่สามารถอ่านได้ในการประชุมของคณะกรรมการผนังที่เกิดขึ้น เกี่ยวกับการตกแต่งภายในที่วิธีการที่สถาปนิก 'เพื่อการพัฒนาอย่างยั่งยืนคือการใช้ประสบความสำเร็จน้อยที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ ตัวอย่างเช่นแม้ว่าพื้นที่บางคนมีพรมกระเบื้องพื้นส่วนใหญ่จะขัดคอนกรีต. สำนักงานมีความสว่างสดใสและมีความสุขและนำเสนอมุมมองจากทางด้านทิศตะวันออกเฉียงใต้ของอาคารมากกว่าเทอเรสเข้าที่กำบังและเข้าไปในสวนเกิน เซ็นเซอร์จับความเคลื่อนไหวและระบบลดแสงกลางวันควบคุมไฟในขณะที่ด้านนอก Brises-โซที่ทำจากไม้ซีดาร์เดียวกับหุ้มที่ปรับมากที่สุดของแสงแดดที่ผ่านมาทางหน้าต่างใจกว้าง อย่างไรก็ตามในช่วงฤดูหนาวแสงแดดโดยตรงไม่ต่ำเจาะอุปกรณ์บังแดด, การสร้างแสงสะท้อนบนพื้นผิวการทำงาน โชคดีที่ปัญหานี้เร็ว ๆ นี้จะได้รับการแก้ไขด้วยการเพิ่มเฉดสีการตกแต่งภายในที่จะให้คนในการควบคุมของแต่ละบุคคลมากกว่าสภาพแสงธรรมชาติ. ผู้เข้าชมและเป้าหมายของการบริหารศูนย์ของ LEED Platinum ทำให้มันมากมีความทะเยอทะยานมากกว่าโครงการที่เพียงสอดคล้องกับนำมาใช้เมื่อเร็ว ๆ นี้ในนิวยอร์กซิตี้ กฎหมายต้องมีคะแนนเงินสำหรับอาคารเทศบาลใหม่มากที่สุด เส้นทางไปยังตระหนักถึงเช่นอาคารที่มีประสิทธิภาพสูงไม่ได้โดยไม่มีความยากลำบาก แม้ว่าความสำเร็จของโครงการ QBG ขึ้นอยู่กับการผนวกระบบของนโยบายการจัดซื้อจัดจ้างของเมืองที่กำหนดขั้นตอนการเสนอราคาในการแข่งขันและแยกต่างหากเครื่องกลไฟฟ้าประปาและสัญญาก่อสร้างทั่วไปที่จัดขึ้นโดยตรงจากเจ้าของ มากของความพยายามของทีมงานโครงการกำลังจดจ่ออยู่กับการสรุปอย่างรอบคอบความรับผิดชอบของการค้าในแต่ละเอกสารสัญญา "ความท้าทายที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเราคือการประสานงานจากอนุกรรมการเพื่อย่อยกล่าวว่า" โซเดอ. แม้ว่ากระบวนการจัดซื้อจัดจ้างภาครัฐและเป้าหมายการพัฒนาอย่างยั่งยืนของสวนที่ไม่สมบูรณ์ในการซิงค์, โครงการทำหน้าที่เป็นเครื่องพิสูจน์ถึงสิ่งที่เป็นไปทั้งๆที่มีข้อ จำกัด ที่ยากลำบาก มันแสดงให้เห็นถึงผลประโยชน์ที่เด่นชัดของการเชื่อมต่ออย่างใกล้ชิดในหมู่ภูมิทัศน์อาคารและระบบ QBG ของ "โครงสร้างพื้นฐานสีเขียวคือการทำงาน" Yocca กล่าว "แต่ทำในทางที่มองเห็นได้และสวยงามเพื่อที่จะทำให้การปฏิบัติเหล่านี้มากขึ้นกอดกันอย่างแพร่หลาย."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ราชินีสวนพฤกษศาสตร์ ( qbg ) อาจไม่เป็นที่รู้จักกันดีหรือขนาดใหญ่เป็น counterparts ในบรองซ์และ บรู๊คลิน แต่ศูนย์ผู้เข้าชมใหม่และการบริหารควรยกสวนรายละเอียด โดยเฉพาะการเป็นสถาบันที่เน้นการรักษาสิ่งแวดล้อม . ที่ 16 , 000 ตารางฟุตศูนย์แล้วเสร็จในเดือนกันยายน 2007เป็นส่วนหนึ่งของการประมาณ $ 22 ล้าน โครงสร้างพื้นฐานและโครงการภูมิทัศน์ อาคารบนแทร็กเพื่อได้รับการรับรอง LEED Platinum และอาจจะเป็นครั้งแรกเงินอุดหนุนจากทุนโครงการใหม่ในนิวยอร์กเพื่อให้บรรลุสถานะนี้ .

qbg มีรากในห้าเอเคอร์แสดงเป็นส่วนหนึ่งของ 1939 โลกยุติธรรม ในปี 1963ซาร์วางแผนนิวยอร์กซิตี้โรเบิร์ตโมเสสย้ายสวนจากทุกทีปิด 39 เอเคอร์พัสดุของปัจจุบันให้หัวใจคึกคัก ฟลัชชิ่ง บ้านเป็นหนึ่งในเมืองที่แตกต่างทางเชื้อชาติมาก มีขนาดใหญ่ ประชากรจีนกว่าแมนฮัตตัน ย่านไชน่าทาวน์ นอกจากนี้ยังมีบ้านหลายชาวเกาหลีและ Latinos

" ชุมชนนี้เห็นสวนเป็นสวนหลังบ้าน