Pudovkin was a student of Kuleshov'

Pudovkin was a student of Kuleshov's. He went on to famously state, which many directors since have espoused as well, "The foundation of film art is editing." Pudovkin's theory of montage focused not only on the juxtaposition of shots through editing, but also the comparison of objects in the mise-en-scene. Pudovkin saw actors more as objects on the screen rather than working actors. He also saw montage as the key to revealing the emotion of a scene, including the actors, by their relationship to other objects in the shot (Jones).

A major difference between Eisenstein and Pudovkin's use of montage was Eisenstein's insistance on conflict, where not only was there conflict occuring in the narrative, but even the editing would cut together conflicting shots, sometimes disrupting the flow of the story. Pudovkin did not share this view and often would not cut parts of his film to intentionally disrupt the narrative. His view of montage was to create a powerful emotion and he wished to build up that emotion with his narrative and editing.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Pudovkin เรียนของ Kuleshov ได้ เขาก็จะซึ่งรัฐ ซึ่งกรรมการหลายตั้งแต่มี espoused เช่น "รากฐานของศิลปะภาพยนตร์เป็นการแก้ไข" เน้นทฤษฎีของ Pudovkin ภาพที่มีอยู่ไม่เพียงแต่ใน juxtaposition ของภาพผ่านการแก้ไข แต่การเปรียบเทียบของวัตถุใน mise-น้ำฉาก Pudovkin เห็นนักแสดงเพิ่มเติมเป็นวัตถุบนหน้าจอแทนที่เป็นนักแสดงการทำงาน เขายังเห็นภาพที่มีอยู่เป็นกุญแจสำคัญที่จะเปิดเผยอารมณ์ของฉาก รวมทั้งนักแสดง โดยความสัมพันธ์ของวัตถุอื่น ๆ ในภาพ (โจนส์) ความแตกต่างที่สำคัญระหว่างไอเซนสไตน์และ Pudovkin ของการใช้ภาพที่มีอยู่มีการ insistance ของไอเซนสไตน์บนความขัดแย้ง ซึ่งไม่เพียงแต่ไม่มีความขัดแย้งเกิดขึ้นในการเล่าเรื่อง แต่แม้การแก้ไขจะตัดกันภาพความขัดแย้ง ที่บางครั้งอาจรบกวนการไหลเวียนของเรื่องราว Pudovkin ไม่ได้ใช้มุมมองนี้ และมักจะตัดส่วนของเขาให้ฟิล์มตั้งใจรบกวนเล่าเรื่อง มุมมองของภาพที่มีอยู่ของเขาคือการ สร้างอารมณ์ที่มีประสิทธิภาพ และเขาปรารถนาจะสร้างอารมณ์ที่เขาบรรยาย และแก้ไข

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Pudovkin เป็นนักเรียนของ Kuleshov ของ เขาเดินไปที่มีชื่อเสียงของรัฐซึ่งกรรมการหลายปีตั้งแต่มีการดำเนินการเช่นกัน "รากฐานของศิลปะภาพยนตร์คือการแก้ไข." ทฤษฎี Pudovkin ของการตัดต่อไม่เพียง แต่มุ่งเน้นในการตีข่าวของภาพผ่านการแก้ไข แต่ยังเปรียบเทียบของวัตถุในฉาก-en-ฉาก Pudovkin เห็นนักแสดงมากขึ้นเป็นวัตถุบนหน้าจอมากกว่านักแสดงที่ทำงาน นอกจากนี้เขายังได้เห็นการตัดต่อเป็นกุญแจสำคัญที่จะเผยให้เห็นถึงอารมณ์ความรู้สึกของฉากรวมถึงนักแสดงจากความสัมพันธ์ของพวกเขากับวัตถุอื่น ๆ ในการยิง (โจนส์). แตกต่างที่สำคัญระหว่างการใช้ Eisenstein และ Pudovkin ของการตัดต่อก็ร้อง Eisenstein บนความขัดแย้งที่ไม่ได้ เพียง แต่มีความขัดแย้งเกิดขึ้นในการเล่าเรื่อง แต่แม้การแก้ไขจะตัดภาพที่ขัดแย้งกันบางครั้งรบกวนการไหลของเรื่อง Pudovkin ไม่ใช้มุมมองนี้และมักจะไม่ตัดชิ้นส่วนของภาพยนตร์ของเขาที่จะจงใจทำลายการเล่าเรื่อง มุมมองของการตัดต่อคือการสร้างอารมณ์ความรู้สึกที่มีประสิทธิภาพและเขาอยากจะสร้างอารมณ์ความรู้สึกที่ว่าด้วยการเล่าเรื่องของเขาและการแก้ไข

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปูดอฟกินเป็นนักเรียนของ กูเลช . . เขาก็จะได้สถานะ ซึ่งหลายบริษัทเนื่องจากมีการยอมรับเป็นอย่างดี " รากฐานของศิลปะภาพยนตร์คือการแก้ไข . " ปูดอฟกินทฤษฎีการตัดต่อภาพที่เน้นไม่เพียง แต่ในการแก้ไขภาพผ่าน แต่ยังมีการเปรียบเทียบของวัตถุในการจัดฉากบนเวที ปูดอฟกินเห็นนักแสดงมากขึ้นเป็นวัตถุบนหน้าจอมากกว่านักแสดงทำงานเขายังเห็นภาพตัดต่อเป็นคีย์ที่จะเปิดเผยอารมณ์ของฉาก รวมถึงนักแสดง โดยความสัมพันธ์ของพวกเขากับวัตถุอื่น ๆในการยิง ( โจนส์ ) .

ความแตกต่างหลักระหว่างไอเซนสไตน์ปูดอฟกินใช้และตัดต่อเป็นไอเซนสไตน์เป็น insistance บนความขัดแย้งที่ไม่เพียงมีความขัดแย้งเกิดขึ้นในเรื่องเล่า แต่ แม้แต่การจะตัดด้วยกันภาพที่ขัดแย้งกันบางครั้งรบกวนการไหลของเรื่อง ปูดอฟกินไม่ได้แบ่งปันมุมมองนี้และมักจะไม่ตัดส่วนของภาพยนตร์ของเขาเพื่อจงใจทําลายชีวิต มุมมองของภาพเพื่อสร้างอารมณ์ที่ทรงพลัง และเขาปรารถนาที่จะสร้างขึ้นที่อารมณ์ของเขาด้วยการเล่าเรื่องและการแก้ไข .