At the contact where two tectonic p

At the contact where two tectonic plates slip past each other every section must eventually slip, as (in the long-term) none get left behind. But they do not all slip at the same time; different sections will be at different stages in the cycle of strain (deformation) accumulation and sudden rebound. In the seismic gap model the "next big quake" should be expected not in the segments where recent seismicity has relieved the strain, but in the intervening gaps where the unrelieved strain is the greatest.[79] This model has an intuitive appeal; it is used in long-term forecasting, and was the basis of a series of circum-Pacific (Pacific Rim) forecasts in 1979 and 1989–1991.[80]
However, some underlying assumptions about seismic gaps are now known to be incorrect. A close examination suggests that "there may be no information in seismic gaps about the time of occurrence or the magnitude of the next large event in the region";[81] statistical tests of the circum-Pacific forecasts shows that the seismic gap model "did not forecast large earthquakes well".[82] Another study concluded that a long quiet period did not increase earthquake potential.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ที่ติดต่อที่สองแผ่นธรณีจัดส่งผ่านกันทุกส่วนต้องในที่สุดการจัดส่ง เป็น (ในการ) ไม่รับทิ้ง แต่ทำการจัดส่งทั้งหมดไม่พร้อมกัน ส่วนที่แตกต่างจะในขั้นตอนต่าง ๆ ในวงจรของสะสมต้องใช้ (แมพ) และการตอบสนองอย่างฉับพลัน ในแบบจำลองช่องว่างธรณี "หน้าใหญ่สะเทือน" ควรคาดหวังไม่ได้อยู่ ในเซ็กเมนต์ที่ seismicity ล่าสุดได้ปลดปล่อยพันธุ์ แต่ ในช่องว่างอยู่ระหว่างกลางยิ่งใหญ่พันธุ์ไป [79] รูปแบบนี้ได้ร้องของ่าย มันใช้ในการคาดการณ์ระยะยาว และเป็นพื้นฐานของชุดของการคาดการณ์ (แปซิฟิกริม) circum แปซิฟิก 1979 และ 1989 – 1991 [80]อย่างไรก็ตาม บางสมมติฐานพื้นฐานเกี่ยวกับช่องว่างสั่นสะเทือนขณะนี้ทราบว่าไม่ถูกต้อง สอบปิดแนะนำว่า "อาจไม่มีข้อมูลในช่องว่างที่ธรณีวิทยาเกี่ยวกับเวลาของเหตุการณ์หรือขนาดใหญ่เหตุการณ์ถัดไปในภูมิภาค" [81] ทดสอบสถิติการคาดการณ์ circum แปซิฟิกแสดงว่า แบบจำลองช่องว่างธรณี "ได้ไม่คาดการณ์แผ่นดินไหวใหญ่ดี" [82] ศึกษาอีกสรุปว่า ระยะเวลายาวนานเงียบได้เพิ่มศักยภาพของแผ่นดินไหว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในรายชื่อผู้ติดต่อที่แผ่นเปลือกโลกสองใบที่ผ่านมาแต่ละอื่น ๆ ทุกส่วนในที่สุดก็ต้องลื่นเป็น (ในระยะยาว) ไม่มีใครได้รับทิ้ง แต่พวกเขาไม่ลื่นทั้งหมดในเวลาเดียวกัน ส่วนที่แตกต่างกันจะอยู่ที่ขั้นตอนต่างๆในวงจรของสายพันธุ์ (ความผิดปกติ) การสะสมและการตอบสนองอย่างฉับพลัน ในรูปแบบช่องว่างแผ่นดินไหว "แผ่นดินไหวใหญ่ต่อไป" ควรจะคาดหวังไม่ได้อยู่ในส่วนที่แผ่นดินไหวที่ผ่านมาได้โล่งใจความเครียด แต่ในช่องว่างการแทรกแซงที่ความเครียดซ้ำเป็นที่ยิ่งใหญ่ที่สุด [79] รุ่นนี้มีการอุทธรณ์ที่ใช้งานง่าย. มันจะถูกใช้ในการพยากรณ์ในระยะยาวและเป็นพื้นฐานของชุดของวงแปซิฟิก (Pacific Rim) การคาดการณ์ในปี 1979 และ 1989-1991 ที่. [80]
แต่บางข้อสมมติฐานเกี่ยวกับช่องว่างแผ่นดินไหวเป็นที่รู้จักกันตอนนี้จะไม่ถูกต้อง การตรวจสอบอย่างใกล้ชิดชี้ให้เห็นว่า "อาจจะมีข้อมูลในช่องว่างแผ่นดินไหวเกี่ยวกับเวลาของการเกิดขึ้นหรือความสำคัญของเหตุการณ์ที่มีขนาดใหญ่ในภูมิภาคที่" [81] การทดสอบทางสถิติของการคาดการณ์ circum-Pacific แสดงให้เห็นว่ารูปแบบช่องว่างแผ่นดินไหว " ไม่ได้คาดการณ์การเกิดแผ่นดินไหวขนาดใหญ่ได้ดี ". [82] การศึกษาอื่นได้ข้อสรุปว่าเป็นช่วงเวลาที่เงียบสงบนานไม่ได้เพิ่มศักยภาพในการเกิดแผ่นดินไหว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่ติดต่อที่แผ่นเปลือกโลกสองผ่านกันทุกส่วนต้องในที่สุด ลื่น ( ในระยะยาว ) ไม่มีใครถูกทิ้งไว้เบื้องหลัง แต่ไม่ทุกใบในเวลาเดียวกัน ส่วนต่าง ๆ จะอยู่ในขั้นตอนที่แตกต่างกันในรอบของการสะสมความเครียด ( ความผิดปกติ ) และฉับพลันตอบสนอง .แผ่นดินไหวทำให้เกิดช่องว่างในรูปแบบ " ต่อไปแผ่นดินไหวใหญ่ " ควรจะคาดว่าในส่วนที่ Seismicity ล่าสุดได้ผ่อนคลายความเครียด แต่ในการแทรกแซงช่องว่างที่เมื่อย unrelieved มากที่สุด [ 79 ] รุ่นนี้มีการอุทธรณ์ที่ใช้งานง่าย ; มันถูกใช้ในการพยากรณ์ระยะยาว และพื้นฐานของชุดของ รอบแปซิฟิก ( Pacific Rim ) คาดการณ์ในปีค.ศ. 1989 - 1991 [ 80 ]
อย่างไรก็ตามภายใต้สมมติฐานบางอย่างเกี่ยวกับช่องว่างความตอนนี้ว่าไม่ถูกต้อง ตรวจสอบการปิดแสดงให้เห็นว่า " อาจจะไม่มีข้อมูลในช่องว่างเกี่ยวกับเวลาของการเกิดแผ่นดินไหว หรือขนาดของเหตุการณ์ใหญ่ต่อไปในภูมิภาค " ; [ 81 ] สถิติทดสอบของการคาดการณ์สถานการณ์แผ่นดินไหวที่แปซิฟิก แสดงให้เห็นว่าช่องว่างแบบ " ไม่พยากรณ์แผ่นดินไหวขนาดใหญ่เช่นกัน[ 82 ] อื่นจากการศึกษาพบว่าระยะเวลาที่เงียบไปนานไม่ได้ เพิ่มศักยภาพการเกิดแผ่นดินไหว