of redressing the discrimination of

of redressing the discrimination of the past and building a non-racial nation in
South Africa. He contended that being multilingual should be a defining characteristic
of being South African (Chick & McKay, 2001).
While providing for choice from a range of language-in-education policy models,
the South African National Educational Policy identified additive bilingualism/
multilingualism as the normative orientation of the language-in-education
policy. This policy, however, contradicts the beliefs of many South African parents
that the best way to acquire English, the dominant ex-colonial language, is
to commence studying the language as early as possible; that maintenance of the
first language is unnecessary and perhaps undesirable; and that the best way for
speakers of other languages to acquire English is submersion, that is, a subtractive
approach. Given the strong desire on the part of many parents for their children
to learn English, English-medium education is currently the only option offered
by South Africa’s most sought-after schools. This situation exemplifies the manner
in which the stated language-in-education policy is often undermined by prevalent
social beliefs as to the value of particular languages.
National language policies can also influence language learning and teaching
by the setting of standards. For example, in Singapore today, there is a segment
of the population that speaks a localised dialect of English widely known as
Singlish or Singapore Colloquial English (SCE). Like many stigmatized varieties,
Singlish has begun to gain immense popularity among young professionals, who
increasingly use it in domains of friendship and solidarity. Its negative association
with the poorly educated and its accelerated usage among the general populace
in recent years alarmed the Singapore authorities sufficiently to warrant the
mounting of a Speak Good English Movement, a campaign that overtly promotes
the use of standard English, and whose implicit agenda is to stem the spread of
Singlish before it becomes an integral part of the cultural life of the present
generation of school-goers in Singapore. As in the case of Singapore, government
policies can influence not only which language is promoted but also which
variety of that language is preferred.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

redressing แบ่งแยกในอดีต และสร้างชาติไม่ใช่เชื้อชาติในแอฟริกาใต้ เขา contended ที่ มีหลายภาษาควรเป็นลักษณะการกำหนดที่ แอฟริกาใต้ (เจี๊ยบ & McKay, 2001)ให้เลือกจากช่วงของรูปแบบภาษาในการศึกษานโยบายสองภาษาสามารถระบุนโยบายการศึกษาแห่งชาติแอฟริกาใต้ /multilingualism เป็นแนว normative ในสอนภาษานโยบายการ นโยบายนี้ อย่างไรก็ตาม ทุกความเชื่อของผู้ปกครองแอฟริกาใต้จำนวนมากวิธีที่ดีสุดเพื่อรับภาษาอังกฤษ ภาษาอดีตโคโลเนียลโดดเด่น เป็นจะเริ่มเรียนภาษาก่อนที่เป็นไป การบำรุงรักษาภาษาแรกคือไม่จำเป็น และบางทีไม่พึง ปรารถนา และวิธีดีที่สุดสำหรับลำโพงในภาษาอื่นเพื่อซื้อภาษาอังกฤษคือ submersion กล่าวคือ แบบ subtractiveแนวทางการ ให้ปรารถนาในส่วนของผู้ปกครองจำนวนมากให้เด็กการเรียนภาษาอังกฤษ ภาษาอังกฤษกลางศึกษาอยู่ตัวเดียวที่นำเสนอโดยแอฟริกาใต้สุดชื่อโรงเรียน สถานการณ์นี้ exemplifies ลักษณะซึ่งนโยบายการศึกษาในภาษาระบุไว้คือมักจะละเลย โดยแพร่หลายความเชื่อทางสังคมเป็นค่าของภาษานั้น ๆนโยบายภาษาแห่งชาติยังสามารถมีอิทธิพลต่อภาษาการเรียนรู้ และสอนโดยการตั้งค่ามาตรฐาน ตัวอย่าง ใน วันนี้ มีเซ็กของประชากร ที่พูดภาษาไหนเป็นภาษาอังกฤษSinglish หรือสิงคโปร์ภาษาอังกฤษ (SCE) เช่นหลายสายพันธุ์ stigmatizedภาษาอังกฤษแบบสิงคโปร์เริ่มได้รับความนิยมอย่างมากในหมู่สาวมืออาชีพ ผู้ขึ้นใช้ในโดเมนของมิตรภาพและสมานฉันท์ ความสัมพันธ์เชิงลบศึกษางานและการใช้ความรวดเร็วในหมู่ประชาชนทั่วไปในปีที่ผ่านมารับความตกใจเจ้าหน้าที่สิงคโปร์พอการรับประกันเกี่ยวกับการติดตั้งของพูดดีอังกฤษเคลื่อนไหว การส่งเสริม overtlyการใช้ภาษาอังกฤษ และวาระการประชุมที่มีนัยที่จะเกิดการแพร่กระจายของSinglish ก่อนจะกลายเป็นเป็นส่วนหนึ่งของวัฒนธรรมของปัจจุบันสร้างโรงเรียนหลายในสิงคโปร์ ในกรณีของสิงคโปร์ รัฐบาลนโยบายสามารถมีอิทธิพลต่อภาษาที่ไม่เพียงแต่จะส่งเสริมแต่ที่ความหลากหลายของภาษาที่ถูกต้อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ของเยาการเลือกปฏิบัติที่ผ่านมาและการสร้างประเทศที่ไม่ใช่เชื้อชาติใน
แอฟริกาใต้ เขาเกี่ยงว่าเป็นพูดได้หลายภาษาควรจะกำหนดลักษณะ
ของการเป็นแอฟริกาใต้ (เจี๊ยบและแม็คเคย์, 2001).
ในขณะที่การให้บริการในการเลือกจากช่วงของภาษาในการศึกษาแบบจำลองนโยบาย
นโยบายการศึกษาของชาติแอฟริกาใต้ระบุทวิ / สารเติมแต่งที่
เป็นพหุภาษา การวางกฎเกณฑ์ของภาษาในการศึกษา
นโยบาย นโยบายนี้ แต่ในทางตรงกันข้ามความเชื่อของหลาย ๆ พ่อแม่ของแอฟริกาใต้
ว่าวิธีที่ดีที่สุดที่จะได้รับภาษาอังกฤษ, ภาษาอดีตอาณานิคมที่โดดเด่นเป็น
ที่จะเริ่มเรียนภาษาอย่างเร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ การบำรุงรักษาที่
ภาษาแรกคือไม่จำเป็นและไม่พึงประสงค์อาจจะ; และว่าวิธีที่ดีที่สุดสำหรับการ
พูดภาษาอื่นที่จะได้รับเป็นภาษาอังกฤษจมน้ำ, ที่อยู่, subtractive
วิธี ที่ได้รับความปรารถนาดีในส่วนของผู้ปกครองจำนวนมากสำหรับเด็กของพวกเขา
ที่จะเรียนรู้ภาษาอังกฤษ, การศึกษาภาษาอังกฤษขนาดกลางในขณะนี้เป็นเพียงตัวเลือกที่นำเสนอ
โดยแอฟริกาใต้ขอหลังโรงเรียนส่วนใหญ่ สถานการณ์เช่นนี้เป็นตัวอย่างลักษณะ
ที่ระบุนโยบายภาษาในการศึกษาจะถูกทำลายลงโดยมักจะแพร่หลาย
ความเชื่อของสังคมเป็นมูลค่าของภาษาโดยเฉพาะอย่างยิ่ง.
นโยบายภาษาแห่งชาติยังสามารถมีอิทธิพลต่อการเรียนรู้ภาษาและการเรียนการสอน
โดยการตั้งค่ามาตรฐาน ยกตัวอย่างเช่นในสิงคโปร์วันนี้มีส่วน
ของประชากรที่พูดภาษาท้องถิ่นภาษาถิ่นของภาษาอังกฤษที่รู้จักกันอย่างกว้างขวางว่าเป็น
Singlish สิงคโปร์หรือภาษาพูดภาษาอังกฤษ (SCE) เช่นเดียวกับพันธุ์ stigmatized หลาย
Singlish ได้เริ่มที่จะได้รับความนิยมอย่างล้นหลามในหมู่หนุ่มสาวมืออาชีพที่
มากขึ้นใช้ในโดเมนของมิตรภาพและความเป็นปึกแผ่น สมาคมเชิงลบของมัน
ที่มีการศึกษาต่ำและการใช้งานที่เร่งตัวขึ้นในหมู่ประชาชนทั่วไป
ในปีที่ผ่านมาตื่นตระหนกทางการสิงคโปร์พอที่จะรับประกัน
การติดตั้งของการเคลื่อนไหวพูดภาษาอังกฤษได้ดีแคมเปญที่เปิดเผยส่งเสริม
การใช้มาตรฐานภาษาอังกฤษและมีวาระการประชุมโดยปริยายคือ จะเกิดการแพร่กระจายของ
Singlish ก่อนที่จะกลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตทางวัฒนธรรมในปัจจุบัน
รุ่นของโรงเรียนเต็มยศในสิงคโปร์ เช่นในกรณีของประเทศสิงคโปร์ที่รัฐบาล
สามารถมีอิทธิพลต่อนโยบายไม่เพียง แต่ภาษาที่ได้รับการเลื่อน แต่ยังมี
ความหลากหลายของภาษาที่เป็นที่ต้องการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ของ redressing ค่าอำนาจจำแนกของอดีต และอาคารที่ไม่ใช่เชื้อชาติ
ประเทศในแอฟริกาใต้ เขาผู้ที่พูดได้หลายภาษา ควรมีการกำหนดลักษณะ
ของแอฟริกาใต้ ( เจี๊ยบ&แม็คเคย์ , 2001 ) .
ในขณะที่ให้เลือกจากช่วงของภาษาในรูปแบบนโยบายการศึกษา นโยบายการศึกษาแห่งชาติ
แอฟริกาใต้ระบุการบวก bilingualism /
multilingualism เป็นแนวบรรทัดฐานของภาษาในนโยบายการศึกษา

นโยบายนี้ แต่ขัดแย้งกับความเชื่อของหลายครอบครัวแอฟริกาใต้
ว่าวิธีที่ดีที่สุดที่จะได้รับอดีตอาณานิคมอังกฤษ เด่น ภาษาเป็น
จะเริ่มเรียนภาษาให้เร็วที่สุด เพื่อรักษา
ภาษาแรกไม่จำเป็นและอาจไม่พึงประสงค์ และว่าวิธีที่ดีที่สุดสำหรับ
ภาษาอื่น ๆได้รับภาษาอังกฤษดำน้ำ , ที่เป็น , วิธีการลบ

ให้ความปรารถนาดี ในส่วนของผู้ปกครองหลายคนของเด็ก
เพื่อเรียนรู้ภาษาอังกฤษภาษาอังกฤษการศึกษาพอสมควร ขณะนี้เป็นเพียงตัวเลือกที่เสนอ
โดยแอฟริกาใต้ของขอมากที่สุดหลังจากโรงเรียน สถานการณ์นี้เป็นตัวอย่างลักษณะ
ที่ระบุไว้ในนโยบายการศึกษาภาษามักบั่นทอนความเชื่อทางสังคมที่แพร่หลาย
เป็นค่าเฉพาะภาษา นโยบายภาษาแห่งชาติ
สามารถมีอิทธิพลต่อการเรียนรู้ภาษาและการเรียนการสอน
โดยการตั้งค่ามาตรฐาน ตัวอย่างเช่นในสิงคโปร์วันนี้ มีกลุ่ม
ของประชากรที่พูดภาษาท้องถิ่นภาษาถิ่นของภาษาอังกฤษที่รู้จักกันอย่างกว้างขวางเช่น
ภาษาอังกฤษแบบสิงคโปร์ หรือสิงคโปร์ภาษาพูดภาษาอังกฤษ ( SCE ) ชอบหลาย stigmatized พันธุ์
แห่งนี้ ได้เริ่มที่จะได้รับความนิยมมหาศาลในหมู่ผู้เชี่ยวชาญด้านเด็กที่
มากขึ้นใช้ในโดเมนของมิตรภาพและความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน
สมาคมลบของกับการศึกษางานและเร่งการใช้งานระหว่าง
ประชาชนทั่วไปในปีล่าสุดกับเจ้าหน้าที่สิงคโปร์เพียงพอที่จะรับประกันการติดตั้งของการเคลื่อนไหว
พูดภาษาอังกฤษดี แคมเปญที่อย่างเปิดเผยส่งเสริม
ใช้ภาษาอังกฤษแบบมาตรฐาน และมี นัยวาระเป็นก้านกระจาย
คำก่อนที่จะกลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตวัฒนธรรมของคนยุคปัจจุบัน
โรงเรียน goers ในสิงคโปร์ . เช่นในกรณีของสิงคโปร์ รัฐบาล
นโยบายสามารถมีอิทธิพลไม่เพียง แต่ภาษาที่ถูกเลื่อน แต่ยังที่
ความหลากหลายของภาษาที่ที่ต้องการ