We are on the threshold of a new ce

We are on the threshold of a new century, a new millennium. What will the legacy of this vanishing century be? How will it be remembered in the new millennium? Surely it will be judged, and judged severely, in both moral and metaphysical terms. These failures have cast a dark shadow over humanity: two World Wars, countless civil wars, the senseless chain of assassinations -- Gandhi, the Kennedys, Martin Luther King, Sadat, Rabin -- bloodbaths in Cambodia and Nigeria, India and Pakistan, Ireland and Rwanda, Eritrea and Ethiopia, Sarajevo and Kosovo; the inhumanity in the gulag and the tragedy of Hiroshima. And, on a different level, of course, Auschwitz and Treblinka. So much violence, so much indifference.

What is indifference? Etymologically, the word means "no difference." A strange and unnatural state in which the lines blur between light and darkness, dusk and dawn, crime and punishment, cruelty and compassion, good and evil.

What are its courses and inescapable consequences? Is it a philosophy? Is there a philosophy of indifference conceivable? Can one possibly view indifference as a virtue? Is it necessary at times to practice it simply to keep one's sanity, live normally, enjoy a fine meal and a glass of wine, as the world around us experiences harrowing upheavals?

Of course, indifference can be tempting -- more than that, seductive. It is so much easier to look away from victims. It is so much easier to avoid such rude interruptions to our work, our dreams, our hopes. It is, after all, awkward, troublesome, to be involved in another person's pain and despair. Yet, for the person who is indifferent, his or her neighbor are of no consequence. And, therefore, their lives are meaningless. Their hidden or even visible anguish is of no interest. Indifference reduces the other to an abstraction.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เราอยู่ในเกณฑ์ของศตวรรษใหม่สหัสวรรษใหม่ อะไรมรดกของศตวรรษที่หายไปนี้จะเป็นอย่างไร วิธีการที่จะได้รับการจดจำในสหัสวรรษใหม่ได้หรือไม่ แน่นอนมันจะได้รับการตัดสินและตัดสินอย่างรุนแรงทั้งในแง่ศีลธรรมและเลื่อนลอย ความล้มเหลวเหล่านี้ได้โยนเงาสีเข้มกว่ามนุษย์: สงครามโลกครั้งที่สองสงครามกลางเมืองนับไม่ถ้วนสติห่วงโซ่ของการลอบสังหาร - คานธีเคนเนดี้, มาร์ตินลูเธอร์คิงซาดัตราบิน - bloodbaths ในประเทศกัมพูชาและประเทศไนจีเรีย, อินเดียและปากีสถาน, ไอร์แลนด์ และรวันดาริเทรียและเอธิโอเปีย, ซาราเจโวและโคโซโว; ไร้มนุษยธรรมในป่าช้าและโศกนาฏกรรมของฮิโรชิมา และในระดับที่แตกต่างกันของหลักสูตร Auschwitz และทาบลิงก้า ดังนั้นความรุนแรงมากไม่แยแสมาก. ไม่แยแสคืออะไร? รากศัพท์คำว่าหมายถึง "ไม่แตกต่างกัน." รัฐที่แปลกและผิดธรรมชาติซึ่งในสายเบลอระหว่างแสงและความมืดค่ำและรุ่งอรุณอาชญากรรมและการลงโทษความโหดร้ายและความเห็นอกเห็นใจที่ดีและความชั่วร้าย. อะไรคือหลักสูตรและผลกระทบที่หลีกเลี่ยงไม่ได้อย่างไร มันเป็นปรัชญา? มีปรัชญาของการเป็นไปไม่แยแสหรือไม่? หนึ่งอาจจะดูไม่แยแสเป็นคุณธรรม? มันเป็นสิ่งที่จำเป็นในช่วงเวลาที่จะฝึกมันเพียงเพื่อให้มีสุขภาพจิตของคนที่อาศัยอยู่ตามปกติเพลิดเพลินกับอาหารรสเลิศและไวน์สักแก้วขณะที่โลกรอบตัวเรามีประสบการณ์ความวุ่นวายบาดใจ? แน่นอนไม่แยแสสามารถดึงดูด - ยิ่งไปกว่านั้นมีเสน่ห์ . มันจึงง่ายมากที่จะมองออกไปจากผู้ที่ตกเป็นเหยื่อ มันจึงง่ายมากที่จะหลีกเลี่ยงการหยุดชะงักหยาบคายเช่นการทำงานของเรา, ความฝันของเราหวังของเรา มันเป็นหลังจากที่ทุกอึดอัดลำบากจะมีส่วนร่วมในความเจ็บปวดของคนอื่นและความสิ้นหวัง แต่สำหรับคนที่เป็นไม่แยแสเพื่อนบ้านของเขาหรือเธอจะไม่มีผล และดังนั้นชีวิตของพวกเขามีความหมาย ความเจ็บปวดที่ซ่อนอยู่หรือแม้กระทั่งการมองเห็นของพวกเขาคือไม่มีผลประโยชน์ ไม่แยแสลดอื่น ๆ ที่จะเป็นนามธรรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เราอยู่ในจุดเริ่มต้นของศตวรรษใหม่ และสหัสวรรษใหม่ สิ่งที่จะได้มรดกของศตวรรษนี้หายไปได้ มันจะถูกจดจำในสหัสวรรษใหม่ ย่อมจะถูกตัดสินและพิพากษาอย่างรุนแรง ในแง่จริยธรรมและเลื่อนลอย ความล้มเหลวเหล่านี้จะเป็นเงามืดปกคลุมมนุษยชาติ : สงครามโลกครั้งที่สองสงครามพลเรือนนับไม่ถ้วน หมดสติโซ่การลอบสังหารของคานธี kennedys -- , ,มาร์ติน ลูเธอร์ คิง ซาดัต รอบิน -- , bloodbaths ในประเทศกัมพูชา และไนจีเรีย อินเดีย และปากีสถาน ไอร์แลนด์และรวันดา เอริเทรียและเอธิโอเปีย , ซาราเยโว และโคโซโว และความป่าเถื่อนในกู และโศกนาฏกรรมของฮิโรชิม่า และ , ในระดับที่แตกต่างกันของหลักสูตร ค่ายเอาชวิตซ์ และ เทรบลิงก้า . ความรุนแรงมาก ไม่แยแสมาก

อะไรไม่สนใจ ? นิรุกติศาสตร์ คำว่าหมายถึง " ไม่แตกต่าง" ที่แปลกและผิดปกติ รัฐซึ่งเส้นเบลอระหว่างแสงและความมืดและรุ่งอรุณ อาชญากรรมและการลงโทษ ความโหดร้ายและความเมตตา ความดี และความชั่วร้าย

แล้วของหลักสูตรและผลไม่พ้น ? มันเป็นปรัชญา ? มีปรัชญาของความเป็นไปได้ ? หนึ่งสามารถ อาจจะดูเฉยชาเป็นคุณธรรม ? มันไม่จำเป็นที่เวลาซ้อมมันเพียงแค่ทำให้พอสมควรใช้ชีวิตปกติ เพลิดเพลินกับอาหารที่ดีและไวน์สักแก้ว เป็นประสบการณ์ที่บาดใจโลกรอบตัวเราเปลี่ยนแปลง ?

แน่นอน ความสามารถดึงดูด -- มากกว่าที่ เย้ายวน มันง่ายมากที่จะมองออกไปจากเหยื่อ มันง่ายมากที่จะหลีกเลี่ยงเช่นการขัดจังหวะการทำงานของเรา ความฝัน ความหวังของเรา มันเป็น , หลังจากทั้งหมด , อึดอัด , ยุ่งยากการมีส่วนร่วมในความทุกข์ของผู้อื่น และสิ้นหวัง แต่สำหรับคนที่เฉยชาของเขา หรือ เพื่อนบ้านของเธอไม่มีผล . และ ดังนั้น ชีวิตไม่มีความหมาย พวกเขาซ่อนอยู่ หรือแม้แต่ความเจ็บปวดที่มองเห็นคือ ไม่มีดอกเบี้ย ไม่แยแสลดอื่นๆ ที่เป็นนามธรรม .