They walk in frosty silence for a w

They walk in frosty silence for a while, both figuratively and literally. Snow crunches beneath Ichimatsu's boots (dull, clunky ones Jyushimatsu'd insisted he'd need for winter) and Karamatsu's wedges as the latter attempts to strike up conversation every few minutes, his topics being shot down by the other every time with one word replies. He sighs inwardly; how was he supposed to bond with his brother like this?

Snowflakes land softly on Ichimatsu's hat, lodging themselves in the fibers. Karamatsu thinks of his own naked head mournfully-- the snow would probably melt and mess up his hair (if it somehow managed to get past the pint of gel in it). He jams his hands deeper in his pockets, balling them into fists to try and retain some warmth in his palms. Maybe he should've worn a coat after all. Though, he wonders, perhaps this was a sacrifice for fashion. Yes, that sounded right. You can't have your cake and eat it too. Karamatsu pats his hair down triumphantly. He was truly a master of language.

The grocery store comes into view eventually, and Karamatsu estimate that the snow will soon have them trapped inside if they don't hurry. He shivers and pulls his jacket tighter around himself. "Hey, do you want--" He starts when he sees the vending machine, but when he turns around Ichimatsu isn't there. He blinks, confused, until he gets a glimpse of the other slipping into a nearby alley. Karamatsu follows him curiously, opening his mouth to ask what he's doing, but stops when he hears the pitiful mewl of a stray cat. Ichimatsu attempts to coax it out from inside a cardboard box, mumbling something under his breath. Karamatsu's lips tug up into a small smile; even Ichimatsu can be cute sometimes, huh. He turns back around, heading inside the store.

Choromatsu's list is fairly simple, compromised of basic things like rice, saury, ginger, etcetera. Karamatsu tosses a package of natto in as well, considering he used up the last of it this morning. He gathers everything else and pats his jacket pocket to make sure he has the money Mom left out, then walks over to the register and checks out. He steps outside again and exhales quietly, watching his breath condense into fog in the cold air. He tucks the plastic bag's handle into the crook of his elbow, pulling out a couple 100 yen coins and punching in two buttons on the vending machine, which in turn ejects two warm cans of coffee and hot cocoa.

Ichimatsu has moved so he's now sitting against the wall, the cat cradled in his lap like a baby. He's leaned his head forward over it to protect it from the snow, and Karamatsu shivers just looking at the white powder reddening his ears and neck. Nonetheless, he walks over and bends down, holding out the can of hot cocoa for Ichimatsu to take. "Here." He says simply, grinning. I probably look like such a cool older brother right now, he thinks.

Much to his chagrin, Ichimatsu plucks the drink out of his hand without so much as a "thanks". Karamatsu falters, but he quickly recovers, opening his own coffee and sitting down beside his brother. The cat perks up and looks at him with curious eyes, but it shrinks back when he reaches to scratch behind its ears. Ichimatsu snorts at that, and Karamarsu sticks out his bottom lip, taking a sip of his drink. "Not even cats can handle my love..." He remarks with a distant expression. Ichimatsu scoffs, smoothing the cat's fur down and biting his lip to keep from saying anything.

The snow's coming down harder now. Karamatsu watches it float down in powdery clouds, then stands and shakes it off his shoulders. "We should go before we get snowed in." He says, then looks to Ichimatsu and cracks a smile. "You don't want to have to be saved by your cool niisan, would you?"

"Gross." Flies out of the other's mouth before they can process anything, and he has to bite his tongue to keep from laughing when he sees Karamatsu's expression. Ichimatsu slides his hands under the cat then, lifting it off his lap and tucking it back into its box. The elder of the two looks confused when he stands and walks towards the road again, until he looks back and says, "Didn't you say we were leaving?" Karamatsu unfreezes then, snapping his fingers and replying "Of course!" while Ichimatsu rolls his eyes.





"We could cuddle when we get home. If you're cold, I mean."



"...Ew."

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พวกเขาเดินในความเงียบหนาวขณะ ทั้ง figuratively และอักษร หิมะ crunches ใต้รองเท้าของ Ichimatsu (น่าเบื่อ clunky คน Jyushimatsu ได้ยืนยันเขาต้องการสำหรับฤดูหนาว) และ wedges ของ Karamatsu เป็นหลังความพยายามที่จะตีค่าทุกไม่กี่นาที การสนทนาหัวข้อของเขาถูกยิงลง โดยอื่นทุกครั้งที่มีหนึ่งคำตอบ เขา sighs สองอย่างภายใน ว่าเขาควรพันธบัตรกับน้องเช่นนี้ที่ดินเกล็ดหิมะเบา ๆ บนหมวกของ Ichimatsu พักเองในเส้นใย Karamatsu คิดว่า ตนหัวเปลือยของ mournfully - หิมะคงจะละลาย และทำร้ายเส้นผมของเขา (ถ้าได้อย่างใดจัดการรับไพน์ของเจในที่ผ่านมา) เขา jams มือลึกในกระเป๋าของเขา balling นั้นเป็นหมัด และพยายามรักษาความอบอุ่นบางอย่างในปาล์มของเขา บางทีเขาควรได้สวมใส่เสื้อนอกจาก ถึงแม้ว่า เขาประหลาดใจ ทีนี้ได้บูชาสำหรับแฟชั่น ใช่ ที่แต่เพียงแห่งขวา คุณไม่มีเค้กของคุณ และกินมากเกินไป Karamatsu สกุลเงิน pats การผมเขาลงประสบความสำเร็จ แท้จริงเขาเป็นต้นแบบของภาษาร้านค้ามาดูในที่สุด และ Karamatsu คาดว่า หิมะจะเร็วให้ติดอยู่ภายในถ้าเขาไม่รีบ เขา shivers และดึงเสื้อเขาสัดรอบตัวเอง "Hey คุณต้อง-" เขาเริ่มเห็นเครื่องหยอดเหรียญ แต่ เมื่อเขาหันรอบ Ichimatsu ไม่มี เขากะพริบ สับสน จนกว่าเขาได้รับของอื่น ๆ ลื่นไถลเข้าไปในซอยใกล้เคียงกัน Karamatsu ต่อไปนี้เขา curiously เปิดปากจะขอให้เขาทำอะไรอยู่ แต่หยุดเมื่อเขาได้ยิน mewl น่าสงสารแมวจรจัด Ichimatsu ที่พยายามคะยั้นคะยอมันออกมาจากภายในกล่องกระดาษแข็ง mumbling บางสิ่งบางอย่างภายใต้ลมหายใจของเขา ริมฝีปากของ Karamatsu สาวเป็นรอยยิ้มเล็ก ๆ ไม่สามารถใช้งานได้ Ichimatsu น่ารักบางครั้ง ฮะ เขาจะกลับสถาน หัวเรื่องภายในจัดเก็บรายการของ Choromatsu ได้ค่อนข้างง่าย ทำลายสิ่งพื้นฐานเช่นข้าว saury ขิง etcetera Karamatsu tosses แพคเกจของ natto ในเช่น พิจารณาเขาใช้ค่าล่าสุดของเช้านี้ เขารวบรวมทุกอย่าง แล้ว pats กระเป๋าเสื้อของเขาให้แน่ใจว่า เขามีเงินที่แม่ปล่อยออก แล้วเดินผ่านให้ลงทะเบียน และเช็คเอาท์ เขาต่อภายนอกอีกครั้ง และ exhales เงียบ ๆ ดูลมหายใจของเขาบีบเป็นหมอกในอากาศเย็น เขา tucks จัดการถุงพลาสติกเป็นส่วนงอของข้อศอกของเขา ดึงออกเหรียญ 100 เยน คู่ และเจาะในปุ่มสองปุ่มบนเครื่องหยอดเหรียญ ที่จะเลื่อนกระป๋องสองอุ่นกาแฟและโกโก้ร้อนIchimatsu has moved so he's now sitting against the wall, the cat cradled in his lap like a baby. He's leaned his head forward over it to protect it from the snow, and Karamatsu shivers just looking at the white powder reddening his ears and neck. Nonetheless, he walks over and bends down, holding out the can of hot cocoa for Ichimatsu to take. "Here." He says simply, grinning. I probably look like such a cool older brother right now, he thinks.Much to his chagrin, Ichimatsu plucks the drink out of his hand without so much as a "thanks". Karamatsu falters, but he quickly recovers, opening his own coffee and sitting down beside his brother. The cat perks up and looks at him with curious eyes, but it shrinks back when he reaches to scratch behind its ears. Ichimatsu snorts at that, and Karamarsu sticks out his bottom lip, taking a sip of his drink. "Not even cats can handle my love..." He remarks with a distant expression. Ichimatsu scoffs, smoothing the cat's fur down and biting his lip to keep from saying anything.The snow's coming down harder now. Karamatsu watches it float down in powdery clouds, then stands and shakes it off his shoulders. "We should go before we get snowed in." He says, then looks to Ichimatsu and cracks a smile. "You don't want to have to be saved by your cool niisan, would you?""Gross." Flies out of the other's mouth before they can process anything, and he has to bite his tongue to keep from laughing when he sees Karamatsu's expression. Ichimatsu slides his hands under the cat then, lifting it off his lap and tucking it back into its box. The elder of the two looks confused when he stands and walks towards the road again, until he looks back and says, "Didn't you say we were leaving?" Karamatsu unfreezes then, snapping his fingers and replying "Of course!" while Ichimatsu rolls his eyes. "We could cuddle when we get home. If you're cold, I mean." "...Ew."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พวกเขาเดินในมักเงียบไปพักหนึ่ง ทั้ง figuratively และแท้จริง . หิมะ crunches ใต้ ichimatsu บู๊ทส์ ( ทึบ อุ้ยอ้ายคน jyushimatsu จะยืนยันว่าเขาต้องการสำหรับฤดูหนาว ) และ karamatsu เป็นเวดจ์เป็นความพยายามหลังตีขึ้นการสนทนาทุกไม่กี่นาที หัวข้อของเขาถูกยิงลงโดยทุก ๆเวลา มีคำตอบ . . . . . ภายใน ;ทำไมเขาต้องผูกพันกับพี่ชายของเขาแบบนี้

หิมะที่ดินเบา ๆบน ichimatsu หมวก , ที่พักตัวเอง ในเส้นใย karamatsu คิดว่าหัวเปลือยของเขาเศร้าสร้อย . . . หิมะจะละลายและทำให้ผมของเขา ( ถ้ามันจัดการอย่างใดที่จะได้รับที่ผ่านมาปริมาณเจลนะ ) เขาติด มือของเขาลึกลงไปในกระเป๋าของเขาม้วนไว้ในกำมือและพยายามรักษาความอบอุ่นในอุ้งมือของเขา บางทีเขาควรจะใส่เสื้อเลย แม้ว่า เขาสงสัย บางทีมันอาจเป็นการเสียสละ สำหรับแฟชั่น ใช่ นั่นก็ถูก คุณไม่สามารถมีเค้กและกินมันเกินไป karamatsu Pats ผมของเขาลงอย่างลิงโลด เขาก็เป็นเจ้านายภาษา

ร้านขายของชำก็มาถึงในที่สุดและ karamatsu คาดว่าหิมะจะต้องติดอยู่ภายใน ถ้าพวกเขาไม่รีบ เขาตัวสั่นและดึงเสื้อของเขาแน่นรอบ ๆตัวเอง เฮ้ คุณต้องการ . . . " เขาเริ่ม เมื่อเขาเห็นเครื่อง แต่เมื่อเขาหันไปรอบ ๆ ichimatsu ไม่ได้อยู่ที่นั่น เขากระพริบตา , สับสน , จนกว่าเขาจะเหลือบๆลื่นไถลเข้าไปในซอยใกล้เคียง karamatsu ดังนี้มองเขาอย่างสงสัยเปิดปากของเขาที่จะถามว่าเขาทำอะไร แต่จะหยุดเมื่อเขาได้ยิน mewl น่าสงสารแมวจรจัด ichimatsu พยายามให้มันออกมาจากข้างในกล่องกระดาษแข็งพึมพำบางอย่างภายใต้ลมหายใจของเขา karamatsu ปากง้างขึ้นเป็นรอยยิ้มเล็กน้อย แม้บางครั้ง ichimatsu ก็น่ารักเนอะ เขาจะเปลี่ยนอีกรอบ ไปภายในร้าน

choromatsu รายการจะค่อนข้างง่ายอันตรายของสิ่งพื้นฐานเช่นข้าว , saury ขิง และอื่นๆ . karamatsu โยนแพคเกจของนัตโตะเช่นกัน พิจารณาเขาใช้ขึ้นสุดท้ายของเช้านี้ เขารวบรวมทุกอย่างและ Pats ในกระเป๋าเสื้อของเขาเพื่อให้แน่ใจว่าเขาได้รับเงินแม่ซ้ายออก แล้วเดินมาลงทะเบียนและตรวจสอบออก เขาก้าวออกไปอีกครั้ง แล้วถอนหายใจเบาๆ