He’s an old cobbler with a shop in

He’s an old cobbler with a shop in the Marais, a historic area in Paris. When I took him my shoes, he at first told me: "I haven’t time. Take them to the other fellow on the main street; he'll fix them for you right away."
But I'd had my eye on his shop for a long time. Just looking at his bench loaded with tools and scraps of leather, 1 knew he was a skilled craftsman. “No”
I replied, “the other fellow is bound to botch them up.”
The other fellow' was one of those shopkeepers who fix heels and make keys “While-U-wait”—without knowing much about mending shoes or making keys. They work carelessly, and when they have' finished sewing back a sandal strap you might as well just throw away the pair.
My man saw I wouldn't give in, and he smiled. He wiped his hands on his blue apron, looked at my shoes, had me write my name on one sole with a piece of chalk and said, "Come back in a week."
I ,was about to leave when he took a superb pair of soft, supple leather boots off a shelf.
“See what I can do?" he said with pride. "Only three of us in Paris can do this kind of work."
When I got back out into the street, the world seemed brand-new to me. He was something out of a medieval legend, this old craftsman with his way of speaking familiarly, his weird, dusty felt that, his funny accent from who-knows- where and, above all, his pride in his craft
These are times when nothing counts but the bottom line, when you can do things any old way as long as it “pays,” when, in short, people look on work as a path to ever increasing consumption rather than a way to realize their own intrinsic abilities. In such a period it is a rare comfort to find a cobbler who derives his greatest satisfaction from pride เท a job well done.
Good work is a title of nobility: whatever his trade, a conscientious, honest workman who tries to do his duty with no further ambition than to main¬tain his self-respect has as much dignity as a famous artist. There is no hereditary aristocracy. Decent people are the only true aristocrats.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เขาพายผลไม้เก่าที่มีร้านค้าใน Marais, พื้นที่ประวัติศาสตร์ในกรุงปารีส เมื่อผมเอาเขารองเท้าของฉันเขาบอกว่าเป็นครั้งแรกที่ฉัน: "ผมไม่มีเวลาพาไปที่เพื่อนคนอื่น ๆ บนถนนสายหลักที่เขาจะแก้ไขให้คุณได้ทันที.."
แต่ฉันมีตาของฉันใน ร้านของเขาเป็นเวลานาน เพียงแค่มองไปที่ม้านั่งของเขาเต็มไปด้วยเครื่องมือและเศษหนัง, 1 รู้ว่าเขาเป็นช่างฝีมือ "ไม่"
ผมตอบว่า "เพื่อนคนอื่น ๆ ถูกผูกไว้กับเพลี่ยงพล้ำพวกเขาขึ้น."
เพื่อนคนอื่น ๆ เป็นหนึ่งในเจ้าของร้านผู้ที่แก้ไขปัญหาส้นเท้าและทำให้ปุ่ม "ในขณะที่-U-รอ" โดยไม่ทราบว่ามากเกี่ยวกับรองเท้าการแก้ไขหรือการทำกุญแจ . พวกเขาทำงานลวกและเมื่อพวกเขาได้ 'เสร็จแล้วเย็บกลับสายรัดรองเท้าที่คุณอาจได้เป็นอย่างดีเพียงแค่โยนออกไปทั้งคู่.
คนของฉันเห็นฉันจะไม่ยอมและเขายิ้ม เขาเช็ดมือของเขาในผ้ากันเปื้อนสีฟ้าของเขามองไปที่รองเท้าของฉันมีฉันเขียนชื่อของฉันในหนึ่ง แต่เพียงผู้เดียวกับชิ้นส่วนของชอล์กและกล่าวว่า "กลับมาในสัปดาห์."
ฉันกำลังจะออกเมื่อเขาเอาคู่ที่ยอดเยี่ยม นุ่ม, รองเท้าหนังนุ่มปิดการเก็บรักษา.
"ดูสิ่งที่ฉันจะทำอย่างไร" เขากล่าวด้วยความภาคภูมิใจ. "เพียงสามของเราในปารีสสามารถทำชนิดของงานนี้."
เมื่อฉันได้กลับออกไปที่ถนนโลกประจักษ์ แบรนด์ใหม่ให้ฉัน. เขาเป็นบางสิ่งบางอย่างออกมาจากตำนานในยุคนี้ช่างฝีมือเก่าที่มีวิธีการพูดกันเองของเขาแปลกของเขาเต็มไปด้วยฝุ่นรู้สึกว่าสำเนียงตลกของเขาจากที่-knows- ที่ไหนและเหนือสิ่งอื่นใดความภาคภูมิใจของเขาในของเขา งานฝีมือ
เหล่านี้เป็นครั้งเมื่อนับอะไร แต่บรรทัดล่างเมื่อคุณสามารถทำสิ่งที่วิธีการแบบเก่าใด ๆ ตราบเท่าที่มันว่า "จ่าย" เมื่อในระยะสั้นคนมองในการทำงานเป็นเส้นทางที่เคยเพิ่มการบริโภคมากกว่าวิธีการที่จะตระหนักถึง .. ความสามารถที่แท้จริงของตัวเองในช่วงเวลาดังกล่าวจะเป็นความสะดวกสบายที่หาได้ยากที่จะหารองเท้าที่เกิดความพึงพอใจสูงสุดของเขาจากความภาคภูมิใจเทงานที่ทำได้ดี
ในการทำงานที่ดีเป็นชื่อของไฮโซ: สิ่งที่การค้าของเขาสมควรเป็นคนงานที่พยายามซื่อสัตย์ ที่จะทำหน้าที่ของเขาที่ไม่มีความทะเยอทะยานมากไปกว่าที่จะmain¬tainเคารพตนเองของเขาได้เป็นศักดิ์ศรีมากที่สุดเท่าที่ศิลปินที่มีชื่อเสียง ไม่มีชนชั้นสูงทางพันธุกรรมคือ คนที่มีคุณค่าเป็นขุนนางที่แท้จริงเท่านั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เขาเป็นช่างซ่อมรองเท้า เก่า กับร้านในมา พื้นที่ทางประวัติศาสตร์ในปารีส เมื่อฉันเอารองเท้าของฉัน , เขาตอนแรกบอกฉัน : " ฉันยังไม่มีเวลา พาพวกเขาไปยังเพื่อน ๆบนถนน เขาจะแก้ไขให้คุณทันที "
แต่ฉันมีตาของฉันในร้านของเขาเป็นเวลานาน เพียงแค่มองไปที่ม้านั่งของเขาเต็มไปด้วยเครื่องมือและเศษหนัง 1 รู้ว่าเขาเป็นช่างฝีมือ " ไม่ "
ฉันตอบว่า" เพื่อน ๆต้องมีฝีขึ้น เพื่อน ๆ "
' เป็นหนึ่งในเจ้าของร้านที่แก้ไขส้นเท้าและทำกุญแจ " while-u-wait " โดยไม่ทราบมากเกี่ยวกับการซ่อมรองเท้า หรือ ทำกุญแจ พวกเขาทำงานฉาบฉวย และเมื่อพวกเขาได้เสร็จสิ้นเย็บกลับรองเท้าสายคุณอาจจะทิ้งคู่
เพื่อนของฉันเห็นฉันไม่ยอม เขายิ้มเขาเช็ดมือกับผ้ากันเปื้อนสีฟ้าของเขามองที่รองเท้าของฉัน ฉันเขียนชื่อของฉันใน แต่เพียงผู้เดียวกับชิ้นส่วนของชอล์กและพูดว่า " กลับมาในสัปดาห์นี้ "
ฉันกำลังจะไปตอนที่เขาเอาคู่ที่ยอดเยี่ยมของรองเท้าหนังอ่อนนุ่มปิดชั้นวางของ .
" ดู สิ่งที่ฉันสามารถทำอะไร ? เขากล่าวด้วยความภาคภูมิใจ " เพียงสามเราในปารีสสามารถทำงานแบบนี้ "
เมื่อฉันกลับไปที่ถนนโลกดูเหมือนใหม่เลย เขาออกมาจากตำนานยุคกลางนี้เก่าช่างฝีมือกับวิธีการของเขาพูดอย่างคุ้นเคย เขารู้สึกว่าเขาแปลกๆ , ฝุ่น , สำเนียงตลกจากผู้รู้ที่ไหนและ , เหนือสิ่งอื่นใด , ความภาคภูมิใจของเขางานฝีมือ
เหล่านี้เป็นครั้งเมื่อไม่นับแต่บรรทัดด้านล่าง เมื่อคุณได้ทำสิ่งเก่า ๆวิธี ตราบใดที่ " จ่าย " เมื่อ ในสั้นคนมองเป็นเส้นทางที่เคยเพิ่มขึ้นการบริโภคมากกว่าวิธีที่จะตระหนักถึงความสามารถของตนเองที่แท้จริง ในช่วงเวลานั้น คือ ความยากที่จะหาขนมที่ได้มาความพึงพอใจที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขาจากความภาคภูมิใจเทงานดีแล้ว
ดีมากเป็นชื่อของขุนนาง : สิ่งที่การค้าของเขา รอบคอบเที่ยงตรง คนงานที่พยายามทำหน้าที่ของเขา ไม่มีความทะเยอทะยาน มากกว่า¬แถนศักดิ์ศรีของเขาได้เป็นหลักศักดิ์ศรีมาก เป็นศิลปินที่มีชื่อเสียง ไม่มีตระกูลขุนนาง คนดีมีจริงเพียง
ขุนนาง