Purpose: We investigated deficits i

Purpose: We investigated deficits in postural control and fall risk in people with chronic obstructive pulmonary disease (COPD). Method: Twenty people with moderate to severe COPD (mean age 72.3 years, standard deviation [SD] 6.7 years) with a mean forced expiratory volume in 1 second (FEV1) of 46.7% (SD 13%) and 20 people (mean age 68.2 years, SD 8.1) who served as a comparison group were tested for postural control using the Sensory Organization Test (SOT). A score of zero in any trial of the SOT was registered as a fall. On the basis of the SOT results, participants were categorized as frequent fallers (two or more falls) or as fallers (one fall). To explore the potential influence of muscle weakness on postural control, knee extensors concentric muscle torque was assessed with an isokinetic dynamometer. Physical activity level was assessed with the Physical Activity Scale for the Elderly. Results: People with COPD showed a 10.8% lower score on the SOT (p=0.016) and experienced more falls (40) than the comparison group (12). The proportion of frequent fallers and fallers during the SOT was greater (p=0.021) in the COPD group (four of 10) than in the comparison group (two of seven). People with COPD showed deficits in knee extensors muscle strength (p=0.01) and a modest trend toward reduced physical activity level. However, neither of these factors explained the deficits in postural control observed in the COPD group. Conclusions: People with COPD show deficits in postural control and increased risk of falls as measured by the SOT. The deficits in postural control appear to be independent of muscle weakness and level of physical activity. Postural control interventions and fall risk strategies in the pulmonary rehabilitation of COPD are recommended

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัตถุประสงค์: เราสอบสวนขาดดุลการคลังในการควบคุมเนื้อ postural และความเสี่ยงลดลงในคนที่มีโรคระบบทางเดินหายใจเรื้อรังอุปสรรค (แอนเดอรส์) วิธีการ: 20 คนกับปานกลางถึงรุนแรงแอนเดอรส์ที่ (หมายถึงอายุปี 72.3 ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน [SD] 6.7 ปี) กับค่าเฉลี่ยการบังคับ expiratory volume ใน 1 วินาที (FEV1) 46.7% (SD 13%) และทดสอบสำหรับการทดสอบองค์กรทางประสาทสัมผัส (แม่สอด) ควบคุมเนื้อ postural 20 คน (หมายถึงอายุปี 68.2, SD 8.1) เป็นกลุ่มเปรียบเทียบ คะแนนเป็นศูนย์ในการทดลองของแม่สอดจดทะเบียนเป็นอยู่ ตามผลลัพธ์แม่สอด ผู้เข้าร่วมถูกจัดประเภทเป็น fallers (ตกสอง หรือมากกว่าสอง) หรือ fallers (ฤดูใบไม้ร่วงหนึ่ง) การสำรวจอิทธิพลของกล้ามเนื้ออ่อนแออาจควบคุมเนื้อ postural แรงบิดเข่า extensors concentric กล้ามเนื้อถูกประเมินกับ dynamometer isokinetic เป็น ระดับกิจกรรมทางกายภาพถูกประเมินกับระดับกิจกรรมทางกายภาพสำหรับผู้สูงอายุ ผลลัพธ์: คนกับเห็นคะแนนต่ำกว่า 10.8% ในแม่สอดแอนเดอรส์ (p = 0.016) และมีประสบการณ์เพิ่มเติมน้ำตก (40) มากกว่ากลุ่มเปรียบเทียบ (12) สัดส่วนของ fallers บ่อยและ fallers ระหว่างแม่สอดมีมากขึ้น (p = 0.021) ในแอนเดอรส์กลุ่ม (4 10) มากกว่ากลุ่มเปรียบเทียบ (สองเจ็ด) คนพบว่าการขาดดุลในแรงของกล้ามเนื้อเข่า extensors แอนเดอรส์ (p = 0.01) และแนวโน้มที่เจียมเนื้อเจียมตัวต่อระดับกิจกรรมทางกายภาพลดลง อย่างไรก็ตาม ปัจจัยเหล่านี้ไม่สามารถอธิบายการขาดดุลการคลังในการควบคุมเนื้อ postural ในกลุ่มแอนเดอรส์ บทสรุป: กับแอนเดอรส์แสดงขาดดุลการคลังในการควบคุมเนื้อ postural และน้ำตกวัดจากแม่สอดเสี่ยง ขาดดุลการคลังในการควบคุมเนื้อ postural ปรากฏจะขึ้นอยู่กับกล้ามเนื้ออ่อนแอและระดับกิจกรรมทางกายภาพ แนะนำมาตรการควบคุมเนื้อ postural และกลยุทธ์ความเสี่ยงลดลงในการฟื้นฟูระบบทางเดินหายใจของแอนเดอรส์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัตถุประสงค์: เราตรวจสอบการขาดดุลในการควบคุมการทรงตัวและตกอยู่ในความเสี่ยงผู้ที่มีโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง (COPD) วิธีการ: ยี่สิบคนที่มีระดับปานกลางถึงรุนแรงปอดอุดกั้นเรื้อรัง (อายุเฉลี่ย 72.3 ปีส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน [SD] 6.7 ปี) มีค่าเฉลี่ยปริมาณการบังคับหายใจใน 1 วินาที (FEV1) 46.7% (SD 13%) และ 20 คน (อายุเฉลี่ย 68.2 ปี, SD 8.1) ซึ่งทำหน้าที่เป็นกลุ่มเปรียบเทียบได้มีการทดสอบสำหรับการควบคุมการทรงตัวโดยใช้ประสาทสัมผัสองค์การทดสอบ (SOT) คะแนนศูนย์ในการพิจารณาคดีของ SOT ใด ๆ ได้จดทะเบียนเป็นฤดูใบไม้ร่วง บนพื้นฐานของผล SOT ผู้เข้าร่วมถูกแบ่งออกเป็น fallers บ่อย (สองคนหรือมากกว่าน้ำตก) หรือ fallers (หนึ่งในฤดูใบไม้ร่วง) ในการสำรวจที่มีอิทธิพลต่อศักยภาพของกล้ามเนื้ออ่อนแอในการควบคุมการทรงตัวเข่า extensors แรงบิดกล้ามเนื้อศูนย์กลางได้รับการประเมินด้วยเครื่องวัดกระแสไฟฟ้า isokinetic ระดับการออกกำลังกายได้รับการประเมินที่มีขนาดการออกกำลังกายสำหรับผู้สูงอายุ ผลการศึกษา: ผู้ที่มีปอดอุดกั้นเรื้อรังพบว่ามีคะแนนลดลง 10.8% เมื่อ SOT (p = 0.016) และมีประสบการณ์มากขึ้นน้ำตก (40) สูงกว่ากลุ่มเปรียบเทียบ (12) สัดส่วนของ fallers บ่อยและ fallers ระหว่างแม่สอดสูง (p = 0.021) ในกลุ่มปอดอุดกั้นเรื้อรัง (สี่ 10) มากกว่าในกลุ่มเปรียบเทียบ (สองเจ็ด) คนที่มีปอดอุดกั้นเรื้อรังที่แสดงให้เห็นการขาดดุลเข่า extensors แข็งแรงของกล้ามเนื้อ (p = 0.01) และมีแนวโน้มที่เจียมเนื้อเจียมตัวที่มีต่อระดับการออกกำลังกายลดลง แต่ไม่ปัจจัยเหล่านี้อธิบายการขาดดุลในการควบคุมการทรงตัวที่สังเกตในกลุ่มปอดอุดกั้นเรื้อรัง สรุป: คนที่มีปอดอุดกั้นเรื้อรังแสดงการขาดดุลในการควบคุมการทรงตัวและความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของน้ำตกที่วัดจากแม่สอด การขาดดุลในการควบคุมการทรงตัวที่ดูเหมือนจะเป็นอิสระจากความอ่อนแอของกล้ามเนื้อและระดับของการออกกำลังกาย การแทรกแซงการควบคุมการทรงตัวและกลยุทธ์ความเสี่ยงตกอยู่ในการฟื้นฟูสมรรถภาพปอดปอดอุดกั้นเรื้อรังมีการแนะนำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วัตถุประสงค์ : เพื่อศึกษาการขาดดุลในการควบคุมท่าทางและตกความเสี่ยงในผู้ที่เป็นโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง ( COPD ) วิธีการ : 20 ผู้ที่มีปานกลางถึงอาการรุนแรง ( อายุเฉลี่ยเฉพาะปี ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน [ SD ] 6.7 ปี ) กับหมายถึงบังคับกลุ่มปริมาณใน 1 วินาที ( fev1 ) ร้อยละ 46.7 ( SD 13 % ) 20 คน ( อายุเฉลี่ย 68.2 ปี , SD 81 ) เป็นผู้ทำหน้าที่เป็นกลุ่มเปรียบเทียบ ทดสอบการควบคุมท่าทางโดยใช้การทดสอบทางประสาทสัมผัสขององค์กร ( แม่สอด ) คะแนนศูนย์ในการทดลองของแม่สอด ได้จดทะเบียนเป็นฤดูใบไม้ร่วง บนพื้นฐานของผลที่แม่สอด ผู้เข้าร่วมโครงการแบ่งเป็น fallers บ่อย ( สองคนหรือมากกว่าลง ) หรือ fallers ( ตก ) เพื่อศึกษาอิทธิพลที่มีศักยภาพของกล้ามเนื้ออ่อนแรง ในการควบคุมท่าทางเข่าบิดกล้ามเนื้อ กล้ามเนื้อเหยียดนิ้วแบบประเมินด้วยกล้ามเนื้อ ระดับกิจกรรมทางกายที่ได้รับกับระดับการออกกำลังกายสำหรับผู้สูงอายุ ผลการศึกษา : ผู้ป่วยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรังมีคะแนนลดลง 10.8% ในแม่สอด ( p = 0.016 ) และประสบการณ์ตรงมากกว่า ( 40 ) สูงกว่า กลุ่มเปรียบเทียบ ( 12 ) สัดส่วนของ fallers บ่อยและ fallers ในระหว่างที่แม่สอดได้มากขึ้น ( P = 0021 ) ในกลุ่ม COPD ( สี่ 10 ) มากกว่าในกลุ่มเปรียบเทียบ ( 7 ) ผู้ที่เป็นโรคปอดอุดกั้น ทำให้ข้อเข่ามีความแข็งแรงของกล้ามเนื้อ กล้ามเนื้อเหยียดนิ้ว ( P = 0.01 ) และเจียมเนื้อเจียมตัว มีแนวโน้มลดลง กิจกรรมพลศึกษาระดับ อย่างไรก็ตาม ทั้ง ปัจจัยเหล่านี้อธิบายการขาดดุลในท่าทางที่พบในกลุ่มควบคุมโรค . สรุปผู้ที่เป็นโรคปอดอุดกั้น ทำให้การขาดดุลในการควบคุมท่าทางและความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของน้ำตกเป็นวัดโดยด . ขาดดุลในการควบคุมท่าทางปรากฏเป็นอิสระของกล้ามเนื้ออ่อนแรง และระดับของกิจกรรมทางกาย แทรกแซงควบคุมท่าทางและล้มกลยุทธ์ความเสี่ยงในการฟื้นฟูสมรรถภาพปอดของโรคที่แนะนํา