was performed. Despite the filters,

was performed. Despite the filters, in some cases the spectra contained second-order artifacts (i.e., at twice the excitation wavelength) that were caused by the spectrometer grating. The filters were removed for the phosphorescence measurements, because the filtered incident UV radiation necessary to perform the fluorescence measurements was insufficient to excite measurable phosphorescence in many of the diamonds. (Similarly, some samples might have exhibited fluorescence that was too weak for this system to detect.) The phosphorescence spectra were collected after an exposure period of 20 seconds; our initial testing indicated that longer exposure times did not yield significantly better results. During decay, the spectra were collected over integration times of 0.5, 1, and 2 seconds. For the purpose of describing the fluorescence, we assigned intensity designations relative to the entire dataset. The empirical boundaries we used to describe fluorescence strength were based on the peak intensity over the 30-second collection period: very weak (1000 counts). These descriptors generally correspond to visual perceptions of fluorescence intensity.
At GIA in Carlsbad, we used a Thermo Aminco Bowman II Luminescence spectrofluorometer to investigate the fluorescence spectra of four diamonds (GIA nos. 12172-5b, 12172-8b, 21194, and 21542) to provide a comparison with the measurements made using the Ocean Optics equipment. Fluorescence was excited at wavelengths ranging from 220 to 400 nm (5 nm intervals), and the fluorescence spectra were recorded in the 370–750 nm range (1 nm resolution).
DiamondView Imaging. Fourteen samples were examined with the DiamondView instrument, which uses ultra-short-wave UV radiation at

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ที่ดำเนินการ แม้ มีตัวกรอง ในบางกรณี แรมสเป็คตราที่อยู่วัตถุลำดับที่สอง (เช่น ที่สองในการกระตุ้นความยาวคลื่น) ที่มีสาเหตุจาก grating สเปกโตรมิเตอร์ ตัวกรองถูกเอาออกสำหรับการประเมิน phosphorescence เนื่องจากปัญหากรองรังสีจำเป็นต้องทำการวัด fluorescence ไม่เพียงพอจะกระตุ้น phosphorescence วัดในเพชร (ในทำนองเดียวกัน ตัวอย่างอาจมีจัดแสดง fluorescence ที่อ่อนแอเกินกว่านี้ระบบจะตรวจสอบ) แรมสเป็คตรา phosphorescence ถูกเก็บรวบรวมหลังจากรอบระยะเวลาการเปิดรับแสงวินาที เราเริ่มต้นการทดสอบระบุว่า เวลาสัมผัสนานไม่ได้ผลผลิตผลลัพธ์ที่ดีขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ ระหว่างผุ แรมสเป็คตราถูกเก็บรวบรวมผ่านเวลารวม 0.5, 1 และ 2 วินาที เพื่ออธิบายการ fluorescence เรากำหนดบอกความสัมพันธ์กับชุดข้อมูลทั้งหมด ขอบเขตผลที่เราใช้เพื่ออธิบายแรง fluorescence ได้ตามความเข้มสูงสุดในช่วงที่สอง 30 ชุด: อ่อนมาก (< นับ 20), อ่อนแอ (นับ 20 – 100), ปานกลาง (100 – 600 นับ), แรง (600 – 1000 นับ), และแข็งแรงมาก (> นับ 1000) ตัวแสดงรายละเอียดเหล่านี้สอดคล้องกับแนวภาพของความเข้ม fluorescence โดยทั่วไป ที่เกียในคาร์ลส เราใช้ spectrofluorometer เทอร์โม Aminco Bowman II Luminescence สืบแรมสเป็คตรา fluorescence เพชร 4 (เกียชุด 12172 5b, 12172-8b, 21194 และ 21542) ให้เปรียบเทียบกับการวัดทำได้โดยใช้อุปกรณ์เครื่องแก้ไขภาพกล้องมหาสมุทร Fluorescence ตื่นเต้นที่ความยาวคลื่นตั้งแต่ 220 400 nm (5 nm ช่วง), และแรมสเป็คตรา fluorescence บันทึกในช่วง 370-750 นาโนเมตร (1 นาโนเมตรความละเอียด) ภาพ DiamondView สิบสี่อย่างถูกตรวจสอบ ด้วยเครื่องมือ DiamondView ซึ่งใช้ ultra-สไตล์คลื่นรังสีที่ < 230 nm และ fluorescence ผลลัพธ์ และ phosphorescence ถูก imaged ใช้กล้อง CCD เราปรารถนาเพื่อเปรียบเทียบผลได้รับกับ ultra-สไตล์คลื่น UV กับจากโคมไฟ UV ธรรมดา นอกจากนี้ DiamondView ควรแสดงความแตกต่างใด ๆ ปริภูมิในสเปกตรัม fluorescence สังเกต ตัวอย่างที่ imaged โดย DiamondView ถูกสุ่มเลือกจากคอลเลกชันผีเสื้อออโรรา กการดูดซึม การประเมินลักษณะเฉพาะของวง fluorescence เราวัดรังสีอัลตราไวโอเลตเห็น – ใกล้อินฟราเรด (รังสียูวีวิ-NIR) และ Fouriertransform อินฟราเรด (FTIR) แรมสเป็คตราที่ดีจะแสดงข้อบกพร่องอยู่ในเพชร เรารับแรมสเป็คตรายูวีวิ-NIR ในที่สุดตัวอย่าง 22 จากชุดเกีย (ดูตาราง 1) ที่ห้องปฏิบัติการเกียในคาร์ลสโดยใช้เครื่องทดสอบกรดด่าง ThermoSpectronic Unicam UV500 เป็นช่วง 250-850 nm มีช่วงสุ่ม 0.1 nm ตัวอย่างประกอบมีการระบายความร้อนด้วยในเซลล์ cryogenic โดยใช้ไนโตรเจนเหลว และเน้น ด้วยแสงที่ผ่านเครื่องบินเปรี้ยว เราบันทึก FTIR แรมสเป็คตราเพชรทั้งหมด 22 จากคอลเลกชันเกียที่คาร์ลสเกีย และเพชร 15 จากชุดผีเสื้อออโรราที่เกียนิวยอร์ก (ดูตาราง 1) แรมสเป็คตราถูกเก็บรวบรวมในอินฟราเรดกลางช่วง (6000 – 400 cm−1 ที่ความละเอียด 1 cm−1) ที่อุณหภูมิห้องด้วยสเปกโตรมิเตอร์ FTIR 760 IR ของ Magna ThermoNicolet ในเกียในคาร์ลสและสเปกโตรมิเตอร์เทอร์โม Nicolet Nexus 670 FTIR ที่เกียในนิวยอร์ก เราวิ่งสแกน 1024 ต่อตัวอย่างการปรับปรุงอัตราส่วนสัญญาณต่อเสียงทั้งหมด ความเข้มข้นของ A และ B ผลคำนวณได้จากแรมสเป็คตราเหล่านี้โดยใช้อัลกอริทึมได้รับมาจาก Kiflawi และ al. (1994) และ al. et Boyd (1995) แรมสเป็คตรา FTIR พื้นฐานแก้ไข และตามปกติใช้ภูมิภาค phonon สองชนิดเพชร IIa ได้ รูป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่ได้ดำเนินการ แม้จะมีตัวกรองในบางกรณีเปคตรัมที่มีสิ่งประดิษฐ์ที่สองสั่งซื้อ (เช่นที่สองความยาวคลื่นกระตุ้น) ที่เกิดจากสเปกโตรมิเตอร์ตะแกรง ตัวกรองที่ถูกถอดออกมาเพื่อวัดฟอสฟอรัสเพราะรังสียูวีที่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่ผ่านการกรองที่จำเป็นในการดำเนินการการวัดการเรืองแสงได้ไม่เพียงพอที่จะกระตุ้นฟอสฟอรัสที่วัดได้ในหลายของเพชร (ในทำนองเดียวกันตัวอย่างบางคนอาจจะมีการจัดแสดงการเรืองแสงที่อ่อนแอเกินไปสำหรับระบบนี้ในการตรวจสอบ.) สเปกตรัมฟอสฟอรัสที่ถูกเก็บรวบรวมหลังจากระยะเวลาการเปิดรับ 20 วินาที การทดสอบครั้งแรกของเราแสดงให้เห็นว่าการเปิดรับแสงนาน ๆ ครั้งไม่ได้ผลอย่างมีนัยสำคัญผลลัพธ์ที่ดีกว่า ในช่วงการสลายตัวเปคตรัมที่ถูกเก็บรวบรวมในช่วงเวลาที่การรวมกลุ่มของ 0.5, 1, และ 2 วินาที เพื่อประโยชน์ในการอธิบายการเรืองแสงที่เราได้รับมอบหมายให้กำหนดความเข้มเทียบกับชุดข้อมูลทั้งหมด ขอบเขตการทดลองที่เราใช้ในการอธิบายความแข็งแรงเรืองแสงอยู่บนพื้นฐานของความเข้มสูงสุดในช่วงระยะเวลาเก็บหนี้ 30 วินาที: อ่อนแอมาก (<20 นับ) อ่อนแอ (20-100 นับ) ปานกลาง (100-600 นับ) ที่แข็งแกร่ง (600 นับ -1000) และแข็งแกร่งมาก (> 1000 นับ) คำอธิบายเหล่านี้มักจะสอดคล้องกับการรับรู้ภาพของความเข้มแสง.
ที่จีไอเอใน Carlsbad เราใช้เทอร์โม Aminco โบว์แมน II spectrofluorometer เรืองแสงในการตรวจสอบการเรืองแสงสเปกตรัมสี่เพชร (GIA Nos. 12172-5b, 12172-8b, 21194 และ 21542) เพื่อให้เปรียบเทียบกับการวัดโดยใช้อุปกรณ์เลนส์มหาสมุทร เรืองแสงตื่นเต้นในช่วงความยาวคลื่นตั้งแต่ 220-400 นาโนเมตร (5 ช่วงนาโนเมตร) และสเปกตรัมเรืองแสงถูกบันทึกไว้ในช่วง 370-750 นาโนเมตร (1 นาโนเมตรความละเอียด).
DiamondView การถ่ายภาพ สิบสี่ตัวอย่างถูกตรวจสอบด้วยเครื่องมือ DiamondView ซึ่งใช้รังสียูวีพิเศษคลื่นสั้นที่ <230 นาโนเมตรและเรืองแสงที่เกิดและฟอสฟอรัสที่ถูกถ่ายภาพโดยใช้กล้อง CCD เราอยากจะเปรียบเทียบผลที่ได้กับ UV พิเศษคลื่นสั้นเพื่อผู้ที่มาจากหลอดไฟยูวีธรรมดา นอกจากนี้ควรแสดงให้เห็นถึง DiamondView ความแตกต่างเชิงพื้นที่ใด ๆ ในสเปกตรัมแสงสังเกต กลุ่มตัวอย่างที่ถ่ายภาพโดย DiamondView ถูกสุ่มเลือกจากคอลเลกชันผีเสื้อออโรรา.
สเปกการดูดซึม เพื่อประเมินตัวตนของวงดนตรีที่เรืองแสงที่เรามองเห็นวัด ultraviolet- ใกล้อินฟราเรด (UV-Vis-NIR) และ Fouriertransform อินฟราเรด (FTIR) เปคตรัมที่ดีกว่าที่จะแสดงให้เห็นข้อบกพร่องที่มีอยู่ในเพชร เราได้รับรังสี UV-Vis-NIR สเปกตรัมในส่วนของ 22 ตัวอย่างจากคอลเลกชันจีไอเอ (ดูตารางที่ 1) ที่ห้องปฏิบัติการจีไอเอใน Carlsbad ใช้ spectrophotometer ThermoSpectronic Unicam UV500 มากกว่าช่วง 250-850 นาโนเมตรที่มีช่วงเวลาการสุ่มตัวอย่าง 0.1 นาโนเมตร . กลุ่มตัวอย่างที่ได้รับการระบายความร้อนด้วยเหลี่ยมเพชรพลอยในเซลล์โดยใช้ก๊าซไนโตรเจนเหลวและมุ่งเน้นกับลำแสงผ่านเครื่องบินผ้าคาดเอว เราบันทึก FTIR สเปกตรัมในทุก 22 เพชรจากคอลเลกชันที่จีไอเอจีไอเอคาร์ลสและเมื่อวันที่ 15 เพชรจากการเก็บผีเสื้อที่ออโรราจีไอเอนิวยอร์ก (ดูตารางที่ 1) Spectra ถูกเก็บไว้ในช่วงกลางอินฟราเรด (6000-400 ซม-1 ที่ 1 ซม-1 ความละเอียด) ที่อุณหภูมิห้องที่มี ThermoNicolet Magna IR 760 สเปกโตรมิเตอร์ FTIR ที่จีไอเอในคาร์ลสและเทอร์โมเล Nexus 670 สเปกโตรมิเตอร์ FTIR ที่จีไอเอ ในนิวยอร์ก เราวิ่งทั้งหมด 1,024 สแกนต่อตัวอย่างในการปรับปรุงอัตราส่วนสัญญาณต่อเสียงรบกวน ความเข้มข้นของ A และ B มวลจะถูกคำนวณจากสเปกตรัมเหล่านี้โดยใช้อัลกอริทึมที่ได้มาจาก Kiflawi et al, (1994) และบอยด์, et al (1995) สเปกตรัม FTIR ถูกแก้ไขและพื้นฐานปกติโดยใช้ภูมิภาคสอง phonon ชนิด IIa เพชร.
เต็มตัว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กำหนด แม้จะมีกรอง ในบางกรณี นี้ประกอบด้วยสอง - สิ่งประดิษฐ์ ( เช่นสองครั้งและความยาวคลื่น ) ซึ่งเกิดจากสเปกโตรมิเตอร์ตะแกรง ตัวกรองถูกลบออกสำหรับการวัดการเรืองแสง ,กรองรังสี UV เพราะเหตุการณ์จำเป็นเพื่อดําเนินการการวัดไม่เพียงพอที่จะกระตุ้นการเรืองแสงในวัดหลายแห่งเพชร ( เช่นเดียวกับตัวอย่างบางส่วนอาจจะมีการจัดแสดงที่อ่อนแอเกินไปสำหรับระบบนี้ตรวจจับ ) เรืองแสงสเปกตรัมการรวบรวมหลังจากระยะเวลา 20 วินาทีการทดสอบเบื้องต้นของเราพบว่าเวลาการสัมผัสอีกต่อไปไม่ได้ให้ผลลัพธ์ที่สำคัญกว่า ในระหว่างการสลายตัวนี้ถูกเก็บรวบรวมกว่ารวมเวลา 0.5 , 1 , และ 2 วินาที สำหรับวัตถุประสงค์ของการอธิบายเรือง เรากำหนดความละเอียดที่สัมพันธ์กับชุดข้อมูลทั้งหมดเราใช้เพื่ออธิบายขอบเขตเชิงประจักษ์เรืองความแรงขึ้นอยู่กับความเข้มสูงสุดมากกว่า 30 ชุดสอง ระยะเวลา : อ่อนแอมาก ( < 20 นับ ) , อ่อนแอ ( 20 – 100 นับ ) ปานกลาง ( 100 - 600 นับ ) แข็งแรง ( 600 - 1000 นับ ) และแข็งแรงมาก ( > 1000 ครั้ง ) ในเหล่านี้โดยทั่วไปสอดคล้องกับภาพการรับรู้ของแสงความเข้ม
ที่ GIA ในคาร์ลสแบดเราใช้เทอร์โม aminco Bowman 2 เรืองแสงเรืองแสง spectrofluorometer ศึกษาสเปกตรัมของเพชรสี่ ( ซา 12172-5b 12172-8b 21194 NOS , , , และ 21542 ) เพื่อให้มีการเปรียบเทียบกับการวัดมหาสมุทรทัศนศาสตร์ได้โดยใช้อุปกรณ์ การเต้นที่ความยาวคลื่นตั้งแต่ 220 400 nm ( ช่วง 5 nm )และการเปลี่ยนแปลงที่ถูกบันทึกไว้ในช่วง 370 – 750 นาโนเมตร ( 1 นาโนเมตร ความละเอียด )
ภาพ diamondview . 14 จำนวนการตรวจสอบกับ diamondview เครื่องดนตรีที่ใช้คลื่นสั้นมาก รังสี UV ที่ < 230 nm และเกิดการเรืองแสงเป็นภาพลักษณ์ของการใช้กล้อง CCD .