Forty-one fresh fruits frequently c

Forty-one fresh fruits frequently consumed in the Taiwan area were analysed for their dietary fiber content by
an enzymatic-gravimetric method. Total dietary fiber (TDF) of these fruits ranged from 0.2 g (per 100 g edible
weight) in grapes to 8.6 g in eggfruit. In citrus fruit, the proportion of soluble fiber in TDF was more than 50%.
However, in some fruits like guavas and waxapple, soluble fiber took less than 30% of TDF. Soluble fiber in
almost all fruit was comprised of a large amount of uronic acids, while the composition of insoluble noncellulose
polysaccharides (INCP) varied a great deal. Mangos and pummelos of different
varieties were
different
in their sugar composition of INCP.
Insoluble non-cellulose polysaccharides of a crisp type of
persimmon
had more arabinose and galactose, but those of soft persimmon contained mainly xylose. These
results
show that different
types of fruit are distinct in their composition and hence, the properties of their
dietary
fiber.
These
data are useful for dietary assessments in Taiwan
and South-East Asia.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลไม้สดสี่สิบที่ใช้บ่อยในไต้หวันถูก analysed เนื้อหาของใยอาหารโดยวิธีเอนไซม์ในระบบต้องการ รวมใยอาหาร (TDF) ของผลไม้เหล่านี้มา 0.2 g (ต่อ 100 กรัมที่กินน้ำหนัก) องุ่นไป 8.6 g ใน eggfruit ในส้ม สัดส่วนของเส้นใยที่ละลายน้ำใน TDF ได้มากกว่า 50%อย่างไรก็ตาม ในผลไม้บางอย่างเช่น guavas และ waxapple ไฟเบอร์ที่ละลายน้ำได้น้อยกว่า 30% ของ TDF เส้นใยที่ละลายน้ำได้ในผลไม้เกือบทั้งหมดประกอบด้วยกรด uronic ในขณะที่ส่วนประกอบของ noncellulose ขึ้นจำนวนมากpolysaccharides (INCP) หลากหลายโปรโมชั่น มะม่วงและ pummelos ของแตกต่างกันสายพันธุ์ได้แตกต่างกันในการส่วนน้ำตาล INCPไม่ละลายน้ำไม่ใช่เซลลูโลส polysaccharides ชนิดคมพลับเพิ่มเติม arabinose และกาแล็กโทส แต่ของพลับอ่อนอยู่ xylose ส่วนใหญ่ เหล่านี้ผลลัพธ์แสดงว่าแตกต่างกันชนิดของผลไม้แตกต่างกันในองค์ประกอบของพวกเขา และด้วยเหตุ นี้ คุณสมบัติของพวกเขาอาหารสำหรับผู้ใยเหล่านี้ข้อมูลมีประโยชน์สำหรับการประเมินอาหารในไต้หวันและเอเชียตะวันออกเฉียงใต้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สี่สิบเอ็ดบริโภคผลไม้สดที่พบบ่อยในพื้นที่ไต้หวันมาวิเคราะห์ใยอาหารของพวกเขาเนื้อหาโดยวิธีการของเอนไซม์-gravimetric ใยอาหารรวม (TDF) ของผลไม้เหล่านี้มีตั้งแต่ 0.2 กรัม (ต่อ 100
กรัมกินน้ำหนัก) ในองุ่น 8.6 กรัมใน eggfruit ในผลไม้เช่นมะนาวสัดส่วนของเส้นใยที่ละลายใน TDF ได้มากขึ้นกว่า 50%.
อย่างไรก็ตามในผลไม้บางอย่างเช่นฝรั่งและ waxapple, เส้นใยที่ละลายน้ำใช้เวลาน้อยกว่า 30% ของ TDF เส้นใยที่ละลายน้ำในเกือบทุกผลไม้แบ่งเป็นจำนวนมากของกรด uronic ในขณะที่องค์ประกอบของ noncellulose ที่ไม่ละลายน้ำ polysaccharides (INCP) ที่แตกต่างกันอย่างมาก มะม่วงและส้มโอที่แตกต่างกันของสายพันธุ์ที่มีความแตกต่างกันในองค์ประกอบน้ำตาลของพวกเขาINCP. ละลายสารที่ไม่ใช่เซลลูโลสชนิดคมชัดของลูกพลับมีมากขึ้นและกาแลคโตอราบิโนแต่ผู้ที่อ่อนนุ่มของลูกพลับมีไซโลสส่วนใหญ่ เหล่านี้ผลการแสดงให้เห็นว่าแตกต่างกันชนิดของผลไม้มีความแตกต่างกันในองค์ประกอบของพวกเขาและด้วยเหตุนี้คุณสมบัติของอาหารเส้นใย. เหล่านี้ข้อมูลที่มีประโยชน์สำหรับการประเมินการบริโภคอาหารในไต้หวันและเอเชียตะวันออกเฉียงใต้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สี่สิบหนึ่งผลไม้สดบ่อย บริโภคในพื้นที่ไต้หวัน วิเคราะห์เนื้อหาของเส้นใยโดย
วิธีการด้วยเอนไซม์ . ใยอาหารทั้งหมด ( TDF ) ผลไม้เหล่านี้อยู่ระหว่าง 0.2 กรัมต่อ 100 กรัมน้ำหนักกินองุ่น
) 8.6 กรัมใน eggfruit . ในผลไม้ส้ม , สัดส่วนของเส้นใยที่ละลายน้ำได้ใน TDF ได้มากกว่า 50% .
แต่ในผลไม้บางชนิด เช่น ฝรั่ง และ waxapple ,เส้นใยที่ละลายน้ำได้จึงน้อยกว่า 30% ของ TDF . เส้นใยที่ละลายน้ำได้ใน
เกือบทุกผลไม้ประกอบด้วยจำนวนมากของ uronic กรด ในขณะที่องค์ประกอบของการ noncellulose
polysaccharides ( incp ) แตกต่างกันมาก มะม่วงพันธุ์ต่าง ๆคือ pummelos


น้ำตาลแตกต่างกันในส่วนประกอบของเซลลูโลสที่ไม่ละลายน้ำ incp .
polysaccharides ที่ไม่ใช่ประเภทของกรอบของ

ลูกพลับน้ำตาลกาแล็กโตสน้ำตาลได้มากขึ้น แต่พวกอ่อนพลับที่มีอยู่ส่วนใหญ่ไซโลส . แสดงผลลัพธ์ที่แตกต่างกันเหล่านี้


ชนิดของผลไม้ที่แตกต่างกันในองค์ประกอบ ดังนั้น คุณสมบัติของเส้นใยอาหาร

.
ข้อมูลเหล่านี้จะเป็นประโยชน์สำหรับการประเมินอาหาร

ในไต้หวันและเอเชียตะวันออกเฉียงใต้