After 6 months, the group receiving

After 6 months, the group receiving medication had lost
4.6 kg (about 10 pounds) more than the control group. But during the second half of the study, when both groups received sibutramine, the results were more ambiguous. In months 6-12, the group that continued to take sibutramine gained an average of 0.8 kg, or roughly 2 pounds; the control group, which switched from placebo to sibutramine, lost 1.3 kg, or roughly 3 pounds
(p. 1808). Both groups received behavioral therapy covering diet, exercise, and mental health.
These results paint a murky picture of the effectiveness of the medication: While initial data seemed promising, the results after one year raised questions about whether medication-induced weight loss could be sustained over time. As Berkowitz et al. (2003) advised, “Until more extensive safety and efficacy data are available, . . . weight-loss medications should be used only on an experimental basis for adolescents” (p. 1811).
A study testing the effectiveness of orlistat in adolescents showed similarly ambiguous results. The FDA approved orlistat in 1999 but did not authorize it for adolescents until December 2003. Roche Laboratories (2003), maker of orlistat, released results of a one-year study testing the drug on 539 obese adolescents, aged 12-16. The drug, which promotes weight loss by blocking fat absorption in the large intestine, showed some effectiveness in adolescents: an average loss of 1.3 kg, or roughly 3 pounds, for subjects taking orlistat for one year, as opposed to an average gain of 0.67 kg, or 1.5 pounds, for the control group (pp. 8-9). See Table 1

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลังจาก 6 เดือน กลุ่มที่รับยาได้หายไป4.6 กิโลกรัม (ประมาณ 10 ปอนด์) มากกว่ากลุ่มควบคุม แต่ในช่วงครึ่งหลังของการศึกษา เมื่อทั้งสองกลุ่มได้รับ sibutramine ผลลัพธ์ได้ชัดเจนขึ้น ในเดือน 6-12 กลุ่มที่ยังคงใช้ sibutramine ได้เฉลี่ย 0.8 กิโลกรัม หรือประมาณ 2 ปอนด์ กลุ่มควบคุม การสลับจากยาหลอก sibutramine, 1.3 กิโลกรัมสูญหาย หรือประมาณ 3 ปอนด์(p. 1808) ทั้งสองกลุ่มได้รับการบำบัดพฤติกรรมครอบคลุมอาหาร ออกกำลังกาย และสุขภาพจิตผลลัพธ์เหล่านี้วาดรูปขุ่นประสิทธิผลของยา: ในขณะที่ข้อมูลเริ่มต้นดูเหมือนว่า ผลลัพธ์หลังจากหนึ่งปียกคำถามเกี่ยวกับว่าไม่ยั่งยืนเกิดจากยาลดน้ำหนักช่วงเวลา เป็น Berkowitz et al. (2003) แนะนำ, "จนกว่าข้อมูลความปลอดภัยและประสิทธิภาพอย่างละเอียดเพิ่มเติมจะพร้อมใช้งาน,...การสูญเสียน้ำหนักยาควรใช้เฉพาะในการทดลองสำหรับวัยรุ่น" (p. 1811)ในทำนองเดียวกันการศึกษาทดสอบประสิทธิภาพของ orlistat ในวัยรุ่นแสดงผลชัดเจน FDA อนุมัติ orlistat ในปี 1999 แต่ไม่อนุญาตมันสำหรับวัยรุ่นจนถึง 2546 ธันวาคม ห้องโร (2003), maker ของ orlistat นำผลการศึกษา 1 ปีทดสอบยาในวัยรุ่นอ้วน 539 อายุ 12-16 ยาเสพติด การส่งเสริมการลดน้ำหนัก โดยการบล็อกการดูดซึมไขมันในลำไส้ใหญ่ แสดงให้เห็นว่าประสิทธิภาพบางอย่างในวัยรุ่น: การสูญเสียเฉลี่ย 1.3 กิโลกรัม หรือประมาณ 3 ปอนด์ สำหรับเรื่องใช้ orlistat หนึ่งปี กำไรเมื่อเทียบกับค่าเฉลี่ย 0.67 กก. หรือ 1.5 ปอนด์ สำหรับกลุ่มควบคุม (นำ 8-9) ดูตารางที่ 1

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลังจาก 6 เดือนกลุ่มที่ได้รับยาที่หายไป
4.6 กิโลกรัม (ประมาณ 10 ปอนด์) มากกว่ากลุ่มควบคุม แต่ในช่วงครึ่งปีที่สองของการศึกษาเมื่อทั้งสองกลุ่มได้รับ Sibutramine ผลได้ชัดเจนมากขึ้น ในเดือนที่ 6-12 กลุ่มที่ยังคงใช้ Sibutramine ได้รับเฉลี่ย 0.8 กิโลกรัมหรือประมาณ£ 2; กลุ่มควบคุมซึ่งเปลี่ยนจากการได้รับยาหลอกเพื่อ Sibutramine หายไป 1.3 กิโลกรัมหรือประมาณ 3 £
(พี. 1808) ทั้งสองกลุ่มได้รับการบำบัดพฤติกรรมครอบคลุมอาหารการออกกำลังกายและสุขภาพจิต
ผลลัพธ์เหล่านี้วาดภาพมืดของความมีประสิทธิผลของยา: ในขณะที่ข้อมูลเบื้องต้นดูเหมือนแนวโน้มผลหลังจากหนึ่งปียกคำถามเกี่ยวกับว่ายาที่เหนี่ยวนำให้เกิดการสูญเสียน้ำหนักได้อย่างยั่งยืน เมื่อเวลาผ่านไป เป็น Berkowitz และคณะ (2003) แนะนำ "จนกระทั่งความปลอดภัยและประสิทธิภาพข้อมูลที่กว้างขวางมากขึ้นที่มีอยู่ . . ยาลดน้ำหนักที่ควรใช้เฉพาะบนพื้นฐานทดลองสำหรับเยาวชน "(พี. 1811)
การศึกษาการทดสอบประสิทธิภาพของ Orlistat ในวัยรุ่นพบว่ามีผลในทำนองเดียวกันที่ไม่ชัดเจน องค์การอาหารและยาได้รับการอนุมัติ Orlistat ในปี 1999 แต่ไม่ได้อนุญาตสำหรับวัยรุ่นจนถึงธันวาคม 2003 ห้องปฏิบัติการโรช (2003), ผู้ผลิตของ Orlistat, ผลการศึกษาหนึ่งปีการทดสอบยาเสพติดใน 539 วัยรุ่นอ้วนปล่อยอายุ 12-16 ยาเสพติดที่ส่งเสริมการสูญเสียน้ำหนักโดยการปิดกั้นการดูดซึมไขมันในลำไส้ขนาดใหญ่แสดงให้เห็นประสิทธิภาพบางอย่างในวัยรุ่น: การสูญเสียเฉลี่ย 1.3 กิโลกรัมหรือประมาณ 3 £สำหรับเรื่องการ Orlistat เป็นเวลาหนึ่งปีเมื่อเทียบกับกำไรเฉลี่ย 0.67 กก. หรือ 1.5 £สำหรับกลุ่มควบคุม (PP. 8-9) ดูตารางที่ 1

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลังจากนั้น 6 เดือน กลุ่มที่ได้รับยาสูญเสีย
4.6 กิโลกรัม ( ประมาณ 10 ปอนด์ ) มากกว่ากลุ่มควบคุม แต่ในช่วงครึ่งหลังของการศึกษา เมื่อทั้งสองกลุ่มได้รับ Sibutramine ผลลัพธ์ได้ชัดเจนมากขึ้น ในเดือนที่ 6-12 , กลุ่มที่ยังคงใช้ Sibutramine ได้รับเฉลี่ย 0.8 กิโลกรัม หรือประมาณ 2 ปอนด์ คือ กลุ่มควบคุม ซึ่งเปลี่ยนจากการไซบูทรามีน ) ,หายไป 1.3 กิโลกรัม หรือประมาณ 3 ปอนด์
( หน้า 1808 ) ทั้งสองกลุ่มได้รับการรักษาที่ครอบคลุมพฤติกรรมของอาหาร , การออกกำลังกายและสุขภาพจิต
ผลลัพธ์เหล่านี้วาดภาพขุ่นของประสิทธิผลของยา : ในขณะที่ข้อมูลเบื้องต้นดูเหมือนจะสดใส ผลลัพธ์หลังจากหนึ่งปียกคำถามเกี่ยวกับว่าเกิดการสูญเสียน้ำหนักยาอาจจะยั่งยืนกว่าเวลา เป็นเบอร์โกวิตซ์ et al . ( 2003 ) แนะนำ" จนกว่าความปลอดภัยเพิ่มเติมและข้อมูลประสิทธิภาพที่มีอยู่ . . . . . . . . ยาลดน้ำหนัก ควรใช้เฉพาะบนพื้นฐานทดลองสำหรับวัยรุ่น " ( หน้า 1811 ) .
ศึกษาการทดสอบประสิทธิภาพของตัวในวัยรุ่น พบผลลัพธ์ที่คลุมเครือ เช่น องค์การอาหารและยาอนุมัติตัวในปี 1999 แต่ไม่ได้อนุมัติสำหรับวัยรุ่นจนถึงธันวาคม 2003 โรชห้องปฏิบัติการ ( 2003 )เครื่องของตัวที่ออกปีศึกษาผลลัพธ์ของการทดสอบยาในตัวอ้วนวัยรุ่นอายุ 12-16 . ยาที่ส่งเสริมการสูญเสียน้ำหนักโดยการปิดกั้นการดูดซึมไขมันในลำไส้ขนาดใหญ่ แสดงถึงประสิทธิผลในวัยรุ่น : ขาดทุนเฉลี่ย 1.3 กิโลกรัม หรือประมาณ 3 ปอนด์ สำหรับคนเอาตัว 1 ปี เมื่อเทียบกับการได้รับเฉลี่ย 0.67 กิโลกรัม หรือประมาณ 1.5 ปอนด์สำหรับกลุ่มควบคุม ( pp . 8-9 ) ดูจากตาราง 1