Like Carroll and Shusterman, they a

Like Carroll and Shusterman, they argue that within popular culture there is a distinct category they call “popular art” Popular art is not art which has attempted and failed to be “real” art, but art which operates within the confines of the popular.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เช่นคาร์และ Shusterman พวกเขาโต้เถียงว่า ภายในวัฒนธรรมสมัยนิยมเป็นประเภททั้งหมดที่พวกเขาเรียก ศิลปะนิยม "ศิลปะนิยม" ไม่ใช่ศิลปะซึ่งได้พยายาม และล้มเหลวเป็น ศิลปะ "จริง" แต่ศิลปะที่ดำเนินงานภายในขอบเขตของนิยม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เช่นแครอลและ Shusterman พวกเขายืนยันว่าในวัฒนธรรมที่เป็นที่นิยมมีประเภทที่แตกต่างที่พวกเขาเรียก "ศิลปะที่เป็นที่นิยม" ศิลปะที่เป็นที่นิยมไม่ได้งานศิลปะที่มีความพยายามและล้มเหลวที่จะเป็นศิลปะ "ของจริง" แต่ศิลปะที่ดำเนินการภายในขอบเขตของความนิยม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชอบแคร์โรลล์ และ shusterman พวกเขาโต้เถียงว่า ในวัฒนธรรมยอดนิยมมีประเภทที่แตกต่างกันที่พวกเขาเรียก " นิยมศิลปะยอดนิยม " ไม่ใช่ศิลปะ ศิลปะที่ได้พยายามและล้มเหลวในการเป็น " ตัวจริง " ศิลปะ แต่ศิลปะที่ดำเนินการภายในขอบเขตของที่เป็นที่นิยม