「It’s a lie……this is a river? This

「It’s a lie……this is a river? This is a sea right……」

As far as the eye can see is water, water, water. Land can be seen faintly beyond the horizon. It’s that, it resembles the feeling when I saw Hokkaido from Cape Oma of Aomori that I went to in my childhood. If we assume that, is there an area at least the same as Tsugaru Strait….?
Six days after we departed, we finally arrive in Canaan, the southernmost town of Belfast Kingdom. From here we are to board a ship and head for the town of Langley of the Misumido Kingdom on the opposite bank.
However, as might be expected of the town that connects Belfast with Misumido, there’s a lot of demi-humans in the middle of the town. Beginning with demi-humans such as dogs and cats, a winged person with the wings of a bird growing from their back, a horned person with horns on their forehead, there’s ones with scales on parts of their body, there’s also ones like demi-dragon’s with thick tails.
It appears that demi-humans and humans seem to be able to get along peacefully in this town somehow.
When we arrived on the riverbank (although nothing but the harbor could be seen) there were various ships floating there. However, most of them are small-sized ships, among them were also medium sized ships and there doesn’t seem to be any large-sized ships.
It looks like a sailing ship but, most of the things standing don’t look like sails, it gives the image of a simple sailing boat. Because a person that can use wind attribute magic can get on in any ship, if you want to arrive at the opposite bank in two hours, it seems this kind of ship is enough.
We will entrust the carriages from here and use a ship to cross over to the Misumido side. Similarly, It seems carriages have also been prepared on the other side.
I leave the boarding procedures to the people of Misumido, Olga-san and Garun-san, not far from the ship we’re going to board, I get a view of the stalls opening on the street.

「Ah, handicrafts are sold there」
「This one…have various silk goods sold here」

Alma and Yumina beside me murmurs while looking at the merchandise being sold. It’s because this is Belfast’s last town. It can’t be help that there’s many souvenir shops.

「Oh? Touya-san, that……」
「Nn?」

From Yumina’s line of site is a stall with accessories such as brooches, rings and necklaces lined up, in front of it is Lyon-san who looks worried with a troubled face. He should’ve gone to send a letter to the Royal palace if I’m correct.
Lyon-san seems to be hesitating on which accessory to buy. But, those are for women right? …ah, I see. So that was it is.

「Lyon-san, Is it a souvenir for your family?」
「eh? uh, Touya-dono!?, no, what, er~ mo, it’s for my mother…that’s right! right it’s for mother, I was thinking of what I should buy for her……」
「Heeー」

It can be seen through his splendidly flustered manner that the one he’s giving a present to is not his mother. Well, let’s give him a warriors mercy and not plunge in too deeply.

「There’s a lot of accessories being sold huh. That’s right. Alma choose one. It’ll be my present to remember Belfast」
「Is it okay!?」

Alma gladly picks one brooch from the middle of the lined up accessories. It’s a grapevine shaped brooch and fitted in the place of the fruits are amethysts. A fox and grapes…….that reminds me of a fairy tail.

「That suits you nicely, Alma」
「Ehehe, thank you very much」

I pay the the money to the vendor while looking at Alma who’s laughing happily. And, from here Lyon-san probably decided to get information he needed to know.

「I wonder if Olga-san will like brooches like these?」
「Nnー, onee-chan likes designs with flowers. Especially this, she loves flowers like these Eriusu flowers, she buys them often」 (note: katakana ‘eriusu’ no idea what it is in english)

And while saying that, Alma points at one hair ornament lined up on the stall. It was coloured with a flower like cherry blossoms, it looks simple but it was a beautiful hair ornament.
Lyon-san’s expression becomes joyful from those words. It was that afterall.

「Then, I’ll go with this. Lyon-san should return to the ship earlier too. We’re going to depart soon」
「Ah, yes. I’ll return immediately」

We leave that spot and when I look back after a while, Lyon-san buys the Eriusu hair ornament from the vendor, I can see from the distance that he received it wrapped up.

「That was splendid, Touya-san」

I received praise from Yumina. Was I found out? Although the younger sister of his sweetheart doesn’t seem to have noticed.

「It is just, I had also wanted a present from there」
「……Sorry」
「Well, If I receive a ring on the 4th finger of my left hand sooner or later, I’ll be satisfied with that」

With a face overflowing with a smile Yumina comes and clings on my arm. Should I have bought an accessory….? The penalty is too huge.
While thinking about that, we returned to our boarding ship.

—

—

「We arrived here in no time ne」
「It’s because one way is just two hours de gozaru na」

While Elsie and Yae says so, they get off the ship carrying a box containing a full-length mirror we’re giving to the King. Also followed by Alma and Yumina carrying the luggage, Kohaku also gets off, last is me to get off the ship carrying Lindsey.

「…Sorry, Touya-san……」
「It’s fine, it’s fine. Don’t mind it」

Lindsey got seasick about one hour after boarding the ship. From reading books inside the ship…. I attempted [Recovery] just to try it but it didn’t seem to have an effect. I think this is also an abnormal state. Why is that?
She’s okay on the shaking carriage, but not good on the swaying ship. Well, I also know someone who doesn’t get sick on a car but gets sick in a ship, is it similar to something like this?
We looked around the town of Langley after we diembark. This is already the demi-human country Misumido Kingdom. It only took two hours to cross over with the ship, although there aren’t any real sudden changes, there are a lot more demi-humans than humans in Canaan compared to the nearby town Belfast.
There are merchants opening stalls in the same way as the other side, but most were demi-humans. Overflowing with various races. It’s amazing.

「The town is bigger than I thought」
「…Is it because this place is still close to Belfast?」

Lindsey gives a small reply from my murmur. When we advance according to Olga-san’s leading while observing the town, in the town of Canaan, three carriages, similar to the carriages we left, were parked in there.

「What shall we do, Touya-san. If Lindsey-san’s condition is bad, shall we rest for today then depart tomorrow?」

Ol’ga calls out anxiously.

「Aaah, mou, I’m alright, desu. I’ve become a little better when I got off the ship」

Lindsey climbs off my back. And, Elsie laughs with a sususu…comes closer, then says to her younger sister.

「It’s okay to get piggybacked some more, Lindsey～」
「, onee-chan, wh- what are you saying!? Are you saying!?」

Lindsey raises her voice in defiance. Though I don’t know even if she doesn’t turn this way, her ears are bright red. Well, being piggybacked continuously is embarrassing as well.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

「It ของการโกหก...นี้เป็นแม่น้ำ นี้ทะเลขวา...」เท่าที่ตาสามารถ ดูเป็นน้ำ น้ำ น้ำ ที่ดินสามารถมองเห็นรำไรเกินขอบฟ้า ว่า มันคล้ายกับความรู้สึกเมื่อเห็นฮอกไกโดจากแหลมรู้สึกของอาโอโมริที่ผมไปในวัยเด็กของฉันได้ ถ้าเราสมมุติว่า มีพื้นที่น้อยเหมือนกับช่องแคบซูการุ...หกวันหลังจากที่เราออกเดินทาง เราสุดท้ายมาในคานาอัน เมืองชายแดนภาคใต้ของราชอาณาจักรเบลฟาสท์ ที่นี่ เรามีกระดานเรือ และในเมืองลแลงเกลย์ราช Misumido บนฝั่งตรงข้ามอย่างไรก็ตาม ตามอาจเป็นเมืองที่เชื่อมต่อเบลฟัสต์กับ Misumido มีมากสีมนุษย์กลางเมือง เริ่มต้น ด้วยสีมนุษย์เช่นสุนัขและแมว บุคคลที่ปีก มีปีกของนกจากหลังของพวกเขา คน horned กับแตรบนหน้าผากของพวกเขา การเจริญเติบโตเป็นคนที่ มีเกล็ดบนส่วนต่าง ๆ ของร่างกายของพวกเขา ยังมีคนเช่นสีมังกรกับหางหนาดูเหมือนว่า สีมนุษย์และมนุษย์ดูเหมือนจะได้รับพร้อมสงบนี้อย่างใดเมื่อเรามาถึงบน ฝั่งแม่น้ำ (แต่ไม่เห็นอะไรแต่ท่า) มีน้ำมีเรือต่าง ๆ อย่างไรก็ตาม ส่วนใหญ่จะเป็นเรือเล็ก ในหมู่พวกเขาแนะนำเรือขนาดใหญ่ขนาดกลาง และไม่ดูเหมือน จะมีเรือขนาดใหญ่เหมือนเรือแล่นเรือใบ แต่ ส่วนใหญ่ยืนไม่เหมือนเซลส์ มันทำให้ภาพของล่องเรืออย่าง เนื่องจากผู้ที่สามารถใช้ลมคุณลักษณะวิเศษได้ในในเรือใด ๆ ถ้าคุณต้องการมาถึงที่ตรงข้ามกับธนาคารในสองชั่วโมง เหมือนเรือชนิดนี้เป็นพอเราจะ entrust นับจากที่นี่ และใช้เรือเพื่อข้ามไปยังฝั่ง Misumido ในทำนองเดียวกัน มันดูเหมือนยังได้เตรียมนับในด้านอื่น ๆฝากตอนบัตรประชาชน Misumido ซานโอลกาและ Garun ซัง ไม่ไกลจากเรือที่เรากำลังจะไปคณะ ได้รับมุมมองของร้านที่เปิดบนถนน「Ah หัตถกรรมขาย there」「This หนึ่ง...มีสินค้าต่าง ๆ ผ้าไหมขาย here」อัลม่าและ Yumina ข้างฉัน murmurs ขณะที่สินค้าถูกขาย เนื่องจากเป็นเมืองสุดท้ายของเบลฟัสต์ได้ มันไม่ได้ช่วยว่า มีหลายร้าน「Oh Touya ซัง ว่า」「Nn ? 」ต้น Yumina ของไซต์เป็นคูหาพร้อมอุปกรณ์เสริมเช่นสินค แหวน และสร้อยคอเรียงกัน หน้ามันเป็นลียงซังที่ดูกังวลหน้าปัญหา เขาควรได้ไปส่งจดหมายไปพระราชวังถ้าฉันต้องการยงซังน่า จะ hesitating บนอุปกรณ์ที่จะซื้อ แต่ ที่สำหรับผู้หญิงขวา ...อา เห็นด้วย เพื่อที่เป็น ได้「Lyon-ซาน เป็นของฝากสำหรับครอบครัวของคุณ? 」「eh บริการ Touya dono ?, ไม่ สิ่ง เอ้อ ~ mo เป็นแม่...ที่เหมาะสม ขวาเป็นแม่ ผมคิดของผมควรซื้อสำหรับเธอ... 」「Heeー」จะเห็นได้ผ่านเขาอบอวลอย่างเกิดความสับสนเขาหนึ่งของให้ปัจจุบันจะไม่ใช่แม่ของเขา ดี ลองให้เขาเป็นนักรบความเมตตาและไม่ว่ายในลึกเกินไป「There ของจำนวนมากของอุปกรณ์ที่มีการขายฮะ ถูกต้อง อัลม่าเลือกหนึ่ง มันจะเป็นปัจจุบันของฉันจำ Belfast」「Is ก็โอเควัน 」อัลม่ายินดีรับเข็มกลัดหนึ่งจากกลางมีเส้นบรรทัดค่าอุปกรณ์ เป็น grapevine เป็นรูปเข็มกลัด และสิ่งเลิศผลไม้เป็นพลอยสีม่วง จิ้งจอกและองุ่น...ที่นึกถึงของแฟรี่เทล「That เหมาะกับคุณอย่างดี Alma」「Ehehe ขอบคุณมาก much」จ่ายจ่ายให้ผู้ขายในขณะอัลม่าที่หัวเราะอย่างมีความสุข ก จาก ลียงซังคงตัดสินใจที่จะได้รับข้อมูลที่เขาต้องรู้「I สงสัยว่า ถ้า โอลกาซังจะชอบสินคดัง? 」「Nnー, onee จังชอบลายดอกไม้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งนี้ เธอรักดอกไม้เหมือนดอก Eriusu เธอซื้อพวกเขา often」 (หมายเหตุ: ทะ 'eriusu' ไม่คิดอะไรมันเป็นภาษาอังกฤษ)และในขณะที่พูดที่ อัลม่าจุดที่หนึ่งผมมณีตั้งเรียงรายบนคอก มันมีสี ด้วยดอกไม้เช่นดอกซากุระ เหมือนง่าย แต่ก็ผมสวยงามมณียงซานนิพจน์กลายเป็นจอยฟูลจากคำเหล่านั้น ได้ที่นของ「Then ฉันจะไปนี้ ยงซังควรกลับไปเรือเร็วเกินไป เรากำลังจะออก soon」「Ah ใช่ ฉันจะกลับ immediately」เราออกจากที่พัก และเมื่อผมมองย้อนกลับหลัง ซังยงซื้อ Eriusu ผมมณีจากผู้จัดจำหน่าย ฉันสามารถดูจากระยะทางที่เขาได้รับมันห่อ「That สวยงาม Touya san」ฉันได้รับสรรเสริญจาก Yumina ฉันพบออก ถึงแม้ว่าน้องของหวานใจของเขาดูเหมือนจะไม่ ได้สังเกตเห็น「It เพียงแค่ ฉันยังมีต้องขวัญจาก there」「…… Sorry」「Well หากฉันได้รับแหวนบนนิ้วของมือซ้าย 4 ช้า ฉันจะพอใจกับ that」หน้าตัวเทียบกับดี Yumina มา และ clings บนแขน ควรฉันซื้ออุปกรณ์... โทษที่มีขนาดใหญ่มากเกินไปในขณะที่คิดว่า เรากลับไปเราจัดส่งบัตร——「We มาถึงที่นี่ใน ne」 ไม่มีเวลา「It ของเนื่องจากวิธีหนึ่ง เพียงสองชั่วโมงเด gozaru na」ขณะ Elsie และแย้กล่าวว่า ได้ พวกเขาได้รับออกเรือแบกกล่องประกอบด้วยกระจกปราศจากเรากำลังให้พระมหากษัตริย์ ยัง ตามมา ด้วยอัลม่าและ Yumina ที่กำลังเก็บกระเป๋า Kohaku ยัง รับออก ล่าสุด คือฉันได้ออกเรือแบก Lindsey「… ขออภัย Touya ซัง...」「It ของดี ไม่เป็นไร ไม่ทราบ it」Lindsey เมาคลื่นประมาณหนึ่งชั่วโมงหลังจากขึ้นเรือได้ จากการอ่านหนังสือภายในเรือ... ฉันพยายาม [กู้คืน] เพิ่งจะลอง แต่มันไม่ได้ดูเหมือนจะมีผลกระทบ ผมคิดว่า นี้เป็นสถานะผิดปกติ ทำไมเป็นที่เธอเป็นไรบนรถงก ๆ แต่ที่ไม่ดีบนเรือต้น ฉันยังรู้จักคนที่ไม่ได้ป่วยบนรถ แต่จะป่วยในเรือ มันคล้ายกับอะไรเช่นนี้เรามองรอบ ๆ เมืองลแลงเกลย์หลังจากเรา diembark นี้อยู่ประเทศบุคคลสี Misumido ราชอาณาจักร แพ้ 2 ชั่วโมงข้าม ด้วยเรือ แม้ว่าไม่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันอย่างแท้จริง มีสีมนุษย์มากขึ้นกว่ามนุษย์ในคานาอันที่เปรียบเทียบกับเมืองใกล้เคียงในเบลฟัสต์มีร้านค้าที่เปิดร้านในลักษณะเดียวกับด้านอื่น ๆ แต่ส่วนใหญ่มีสีมนุษย์ เทียบกับกับการแข่งขันต่าง ๆ ตื่นตาตื่นใจได้เมือง 「The จะใหญ่กว่า thought」「… เป็น เพราะนี้จะยังคงเบลฟัสต์? 」Lindsey ให้ตอบเล็ก ๆ จากเสียงฟู่ของฉัน เมื่อเราเลื่อนตามโอลกาซานนำขณะสังเกตการเมือง การเมืองคานาอัน นับสาม คล้ายกับนับเราซ้าย มีจอดมี「What เราทำ Touya ซัง ถ้าเงื่อนไข Lindsey ซานไม่ดี จะเราวางตัวสำหรับวันนี้ แล้วขาออกพรุ่งนี้? 」Ol'ga เรียกหมดกังวลใจ「Aaah, mou ผมครับ desu ฉันได้กลายเป็นดีขึ้นเมื่อผมปิด ship」Lindsey climbs ปิดหลัง และ Elsie หัวเราะทีกับ sususu...มาใกล้ชิด แล้วพูดกับน้องสาวของเธอ「It ของไรได้ Lindsey บางเพิ่มเติม piggybacked ~ 」「, onee-จันทร์ wh - สิ่งคุณพูด คุณว่า 」Lindsey เพิ่มเสียงของเธอใน defiance แม้ว่าฉันไม่รู้แม้เธอไม่เปิดด้วยวิธีนี้ หูของเธอเป็นสีแดงสดใส ดี มีการ piggybacked อย่างต่อเนื่องน่าอายเช่นกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

「มันเป็นเรื่องโกหก ...... นี้เป็นแม่น้ำ? นี้เป็นสิทธิทะเล ...... 」เท่าที่ตาสามารถมองเห็นน้ำ, น้ำ, น้ำ ที่ดินสามารถมองเห็นรางเกินขอบฟ้า มันเป็นเรื่องที่มันคล้ายกับความรู้สึกเมื่อฉันเห็นฮอกไกโดจากแหลมมะของอาโอโมริที่ผมไปในวัยเด็กของฉัน ถ้าเราคิดว่าจะมีพื้นที่อย่างน้อยเช่นเดียวกับช่องแคบ Tsugaru ... . หกวันหลังจากที่เราออกไปในที่สุดเราก็มาถึงในคานาอันเมืองใต้สุดของเบลฟาสราชอาณาจักร จากที่นี่เรามีคณะกรรมการเรือและหัวสำหรับเมืองแลงลีย์แห่งราชอาณาจักร Misumido บนฝั่งตรงข้าม. อย่างไรก็ตามในขณะที่อาจจะคาดหวังของเมืองที่เชื่อมต่อเบลฟาสกับ Misumido มีจำนวนมากของเดมี่มนุษย์ในช่วงกลางของ เมือง. เริ่มต้นด้วยการเดมี่มนุษย์เช่นสุนัขและแมวเป็นคนที่มีปีกมีปีกของนกที่เพิ่มขึ้นมาจากด้านหลังของพวกเขาเป็นคนที่มีเขามีเขาบนหน้าผากของพวกเขามีคนที่มีเครื่องชั่งน้ำหนักในส่วนของร่างกายของพวกเขานอกจากนี้ยังมีคนที่ชอบ demi- มังกรมีหางหนา. ปรากฏว่าเดมี่มนุษย์และมนุษย์ดูเหมือนจะสามารถที่จะได้รับพร้อมอย่างสงบในเมืองนี้อย่างใด. เมื่อเรามาถึงริมฝั่งแม่น้ำ (แม้ว่าจะไม่มีอะไร แต่ท่าเรืออาจจะเห็น) มีเรือลอยต่างๆมี แต่ส่วนใหญ่ของพวกเขาเป็นเรือขนาดเล็กในหมู่พวกเขานั้นยังมีเรือขนาดกลางและมีดูเหมือนจะไม่สามารถที่เรือขนาดใหญ่. ดูเหมือนว่ากำปั่น แต่ส่วนใหญ่ยืนสิ่งที่ไม่ได้มีลักษณะเหมือน เรือจะช่วยให้ภาพของเรือใบที่เรียบง่าย เพราะคนที่สามารถใช้เวทมนตร์แอตทริบิวต์ลมจะได้รับในเรือใด ๆ ถ้าคุณต้องการที่จะมาถึงฝั่งตรงข้ามในสองชั่วโมงก็ดูเหมือนว่าชนิดของเรือลำนี้ก็พอ. เราจะมอบความไว้วางใจรถจากที่นี่และใช้เรือที่ ข้ามไปยังด้าน Misumido ในทำนองเดียวกันดูเหมือนว่ารถยังได้รับการเตรียมความพร้อมในด้านอื่น ๆ . ฉันออกจากขั้นตอนการขึ้นกับคนของ Misumido ออลก้าซังและ Garun ซังซึ่งอยู่ไม่ไกลจากเรือที่เรากำลังจะไปยังคณะกรรมการที่ผมได้รับมุมมองของ เปิดร้านบนถนน. 「อาหัตถกรรมที่มีขายมี」「หนึ่งนี้ ... ได้ไหมสินค้าต่างๆขายที่นี่」 Alma และ Yumina พึมพำข้างฉันในขณะที่กำลังมองหาที่สินค้าถูกขาย มันเป็นเพราะเป็นเมืองที่ผ่านมาเบลฟาส มันไม่สามารถช่วยให้ว่ามีขายของที่ระลึกอีกมากมาย. 「โอ้? โทยะซังที่ ...... 」「Nn? 」จากบรรทัดYumina ของเว็บไซต์เป็นคอกที่มีอุปกรณ์เสริมเช่นเข็มกลัด, แหวนและสร้อยคอเรียงรายขึ้นในด้านหน้าของมันคือลียงซานที่มีลักษณะเป็นห่วงด้วยใบหน้าที่มีปัญหา เขาควรจะได้ไปที่จะส่งจดหมายไปยังพระที่นั่งถ้าฉันต้อง. ลียงซังดูเหมือนว่าจะลังเลที่จะซื้ออุปกรณ์เสริม แต่ผู้ที่มีสำหรับผู้หญิงใช่มั้ย? อา ... ฉันเห็น ดังนั้นที่มันเป็น. 「ลียงซังมันเป็นของที่ระลึกสำหรับครอบครัวของคุณหรือไม่? 」「ใช่มั้ย? เอ่อโทยะ-Dono! ไม่มีอะไรเอ้อ ~ โมก็แม่ของฉัน ... ที่ถูกต้อง! ที่เหมาะสมจะเป็นสำหรับแม่ผมคิดว่าสิ่งที่ฉันควรจะซื้อให้เธอ ...... 」「ฮีー」มันสามารถมองเห็นผ่านลักษณะลนบรรเจิดของเขาว่าคนที่เขาให้ของขวัญที่จะไม่ได้แม่ของเขา ดีขอให้เขามีความเมตตานักรบและไม่รีบในลึกเกินไป. 「มีจำนวนมากของอุปกรณ์ที่จะถูกขายเป็นฮะ ถูกตัอง. Alma เลือกหนึ่ง มันจะเป็นของฉันปัจจุบันจะจำเบลฟัสต์」「มันโอเค !? 」 Alma ยินดีหยิบหนึ่งเข็มกลัดจากตรงกลางของอุปกรณ์เสริมเรียงรายขึ้น มันเป็นเข็มกลัดรูปองุ่นและติดตั้งในสถานที่ของผลไม้ที่มี amethysts สุนัขจิ้งจอกและองุ่น ...... .that ทำให้ผมนึกถึงหางนางฟ้า. 「ที่เหมาะสมกับคุณอย่าง Alma 」「Ehehe, ขอบคุณมาก」ผมจ่ายเงินให้กับผู้ขายในขณะที่มองแอลผู้ที่หัวเราะอย่างมีความสุข และจากที่นี่ลียงซังอาจตัดสินใจที่จะได้รับข้อมูลที่เขาต้องการที่จะรู้ว่า. 「ฉันสงสัยว่าออลก้าซังจะชอบเข็มกลัดเช่นนี้? 」「Nnー, onee จังชอบการออกแบบด้วยดอกไม้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งนี้เธอรักดอกไม้เช่นนี้ดอกไม้ Eriusu เธอซื้อพวกเขามักจะ」 (หมายเหตุ: คาตาคานะ 'eriusu' ความคิดว่ามันมีอยู่ในภาษาอังกฤษไม่ได้) และในขณะที่บอกว่าจุดที่ Alma เครื่องประดับผมหนึ่งเรียงรายอยู่บนแผง มันเป็นสีที่มีดอกไม้เช่นดอกซากุระก็ดูเรียบง่าย แต่มันก็เป็นเครื่องประดับผมสวย. แสดงออกลียงซังจะกลายเป็นความสุขจากคำพูดเหล่านั้น มันเป็นที่ afterall. 「แล้วฉันจะไปกับเรื่องนี้ ลียงซังควรจะกลับไปที่เรือก่อนหน้านี้มากเกินไป เรากำลังจะออกเร็ว ๆ นี้」「อาใช่ ฉันจะกลับทันที」เราจะปล่อยให้จุดนั้นและเมื่อผมมองย้อนกลับไปหลังจากที่ในขณะที่ลียงซังซื้อเครื่องประดับผม Eriusu จากผู้ขายที่ฉันสามารถดูจากระยะทางที่เขาได้รับมันห่อ. 「นั่นคือที่สวยงามโทยะ -san 」ผมได้รับการยกย่องจากYumina ผมพบ? แม้ว่าน้องสาวสุดที่รักของเขาดูเหมือนจะไม่ได้สังเกตเห็น. 「มันเป็นเพียงฉันได้ยังต้องการในปัจจุบันจากที่นั่น」「 ...... ขออภัย」「ดีถ้าฉันได้รับแหวนที่นิ้วมือ4 ของมือซ้ายของฉัน ไม่ช้าก็เร็วผมจะพอใจกับการที่」ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มYumina มาและยึดติดบนแขนของฉัน ฉันควรจะได้ซื้ออุปกรณ์ ... . โทษเป็นอย่างมากเกินไป. ขณะที่คิดเกี่ยวกับการที่เรากลับไปที่เรือขึ้นเครื่องของเรา. - - 「เรามาถึงที่นี่ในเวลาไม่นะ」「มันเป็นเพราะวิธีหนึ่งที่เป็นเพียงสองชั่วโมงเด gozaru na 」ในขณะที่เอลซีและแย้กล่าวว่าดังนั้นพวกเขาได้รับออกไปจากเรือแบกกล่องที่มีกระจกยาวเต็มรูปแบบที่เรากำลังให้กับกษัตริย์ ตามมาด้วยโดยแอลและ Yumina แบกกระเป๋าเดินทาง, Kohaku ยังได้รับออกสุดท้ายคือผมที่จะได้รับการออกเรือแบก Lindsey. 「 ... ขออภัยโทยะซัง ...... 」「ก็ปรับก็ปรับ ไม่ทราบว่ามัน」Lindsey ได้เมาเรือประมาณหนึ่งชั่วโมงหลังจากขึ้นเรือ จากการอ่านหนังสือภายในเรือ ... ฉันพยายาม [กู้คืน] เพียงที่จะลอง แต่มันไม่ได้ดูเหมือนจะมีผลกระทบ ผมคิดว่านี่ยังเป็นรัฐที่ผิดปกติ ว่าทำไมเธอโอเคในการขนส่งเขย่า แต่ไม่ดีบนเรือไหว ดีฉันก็รู้ว่าคนที่ไม่ได้รับการป่วยบนรถ แต่ได้รับการป่วยในเรือก็มีความคล้ายคลึงกับบางสิ่งบางอย่างเช่นนี้เรามองไปรอบๆ เมืองแลงลีย์หลังจากที่เรา diembark นี้มีอยู่แล้วประเทศที่เดมี่มนุษย์ Misumido ราชอาณาจักร มันแค่สองชั่วโมงในการข้ามกับเรือแม้ว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันไม่ได้จริง ๆ มีมากขึ้นมนุษย์เดมี่กว่ามนุษย์ในคานาอันเมื่อเทียบกับเมืองใกล้เคียงเบลฟาส. มีการเปิดร้านค้าแผงลอยในทางเดียวกัน เป็นด้านอื่น ๆ แต่ส่วนใหญ่เป็นมนุษย์เดมี่ ล้นไปด้วยการแข่งขันต่างๆ มันน่าพิศวง. 「เมืองที่มีขนาดใหญ่กว่าที่ฉันคิด」「 ... มันเป็นเพราะสถานที่แห่งนี้ยังคงอยู่ใกล้กับเบลฟาส? 」 Lindsey ให้ตอบกลับบ่นเล็ก ๆ จากฉัน เมื่อเราก้าวไปตามชั้นนำ Olga ซังในขณะที่การสังเกตเมืองในเมืองคานาอันสามรถคล้ายกับรถที่เราเหลือถูกจอดในมี. 「สิ่งที่เราจะทำโทยะซัง ถ้าเงื่อนไขลินด์เซซังคือไม่ดีที่เราจะได้พักผ่อนในวันนี้นั้นออกวันพรุ่งนี้? 」Ol'ga โทรออกอย่างใจจดใจจ่อ. 「 Aaah, เมาส์, ฉันไม่เป็นไร desu ฉันได้กลายเป็นดีขึ้นเล็กน้อยเมื่อฉันได้ออกไปจากเรือ」Lindsey ปีนออกจากหลังของฉัน และเอลซีหัวเราะกับ sususu แล้ว ... มาใกล้แล้วพูดกับน้องสาวของเธอ. 「มันโอเคที่จะได้รับ piggybacked บางมากขึ้น, ลินด์เซ ~ 」「, onee จัง wh- สิ่งที่คุณพูด !? คุณกำลังจะบอก !? 」Lindsey ยกเสียงของเธอในการต่อต้าน แต่ผมไม่ทราบว่าแม้ว่าเธอจะไม่เปิดด้วยวิธีนี้หูของเธอเป็นสีแดงสดใส ดีถูก piggybacked อย่างต่อเนื่องเป็นที่น่าอายเช่นกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

「มันเป็นเรื่องโกหก . . . . . . . นี่เป็นแม่น้ำ นี่เป็นทะเลแล้ว . . . . . . . 」

เท่าที่ตาสามารถมองเห็นได้ คือ น้ำ น้ำ น้ำ ที่ดินสามารถเห็นบางๆ เหนือขอบฟ้า มันว่า มันเหมือนความรู้สึกตอนที่เห็นฮอกไกโด จากแหลมแม่ของอาโอโมริ ที่ไปในวัยเด็กของผม ถ้าเราสมมติว่ามีพื้นที่อย่างน้อยเหมือนช่องแคบรุ . . . . . . . ?
6 วันหลังจากที่เราออกไปในที่สุดเราก็มาถึง คานาอัน เมืองชายแดนของเบลฟัสต์สหราชอาณาจักร จากที่นี่เราจะขึ้นเรือมุ่งหน้าเมืองแลงลีย์ของ misumido อาณาจักรฝั่งตรงข้าม
แต่เป็นอาจจะคาดหวังของเมืองที่เชื่อมเมืองกับ misumido มีครึ่งมนุษย์ในกลางของเมือง เริ่มต้นกับ Demi มนุษย์เช่นสุนัขและแมวคนกับปีกปีกของนกขึ้นจากด้านหลังของเขา คนที่เขามีเขาอยู่บนหน้าผากของพวกเขา มีคนระดับบนชิ้นส่วนของร่างกายของพวกเขา มันมีคนชอบ Demi มังกรมีหางหนา
ปรากฏว่ามนุษย์และครึ่งมนุษย์ดูเหมือนจะสามารถใช้ชีวิตที่สงบสุขไปในเมือง
นี้ก็ตามทีเมื่อเราเดินทางถึงฝั่งแม่น้ำ ( แม้ว่าจะไม่มีอะไร แต่ท่าเรือต่าง ๆอาจจะเห็น ) มีเรือลอยอยู่ แต่ส่วนใหญ่จะเป็นเรือขนาดเล็ก และขนาดกลางของเรือและมีไม่ดูเหมือนจะเป็นเรือขนาดใหญ่ .
มันเหมือนเรือแล่นเรือใบแต่ส่วนใหญ่ของสิ่งที่ยืนดูไม่เหมือนเรือ มันทำให้ภาพของเรือง่ายเพราะคนที่สามารถใช้เวทมนตร์ลมสามารถรับในใด ๆของเรือ ถ้าคุณต้องการที่จะมาถึงฝั่งตรงข้ามในอีก 2 ชั่วโมง ดูเหมือนยานแบบนี้ก็พอ .
เราจะมอบรถจากที่นี่และใช้เรือที่จะข้ามไป misumido ด้านข้าง ในทำนองเดียวกัน ดูเหมือนว่ารถม้ายังได้เตรียมพร้อมในด้านอื่น ๆ .
ฉันออกจากโรงเรียนเพื่อประชาชน misumido ขั้นตอน ,โอลกา ซาน และ garun ซาน ไม่ไกลจากเรือเรากำลังจะบอร์ด ผมได้เห็นการเปิดร้านบนถนน

「อ่า หัตถกรรมขายมี」
「หนึ่งนี้ . . . . . . . มีหลากหลาย สินค้าผ้าไหมขายที่นี่」

อัลมาและ yumina ข้างๆฉันพึมพำขณะมองสินค้า ที่มีการขาย เพราะนี่เป็นเมืองสุดท้ายของเมือง มันช่วยไม่ได้ที่ มีร้านขายของที่ระลึกมากมาย

「โอ ? โทยะซังนั่น . . . . . . . 」
「 NN ? 」

จาก yumina บรรทัดของเว็บไซต์เป็นคอก ด้วยอุปกรณ์เสริม เช่น เข็มกลัด แหวน และสร้อยคอที่เรียงรายขึ้นในด้านหน้าของมัน ลีออง ซาน ที่ดูกังวลกับใบหน้าที่ไม่สบายใจ เขาควรจะไปส่งจดหมายไปยังพระราชวัง ถ้าผมที่ถูกต้อง
ลียงซานดูเหมือนจะลังเล ซึ่งอุปกรณ์ที่จะซื้อ แต่ นั่นเป็นผู้หญิงใช่มั้ย ? . . . . . . . อ้อ แล้วนั่นมัน

「ลียงซัน มันคือของที่ระลึกสำหรับครอบครัวของคุณหรือไม่ 」
「เอ๊ะ ? เอ่อ . . . โทยะโดะ ! ครับ ไม่มี อะไร เอ้อ ~ โม นี่สำหรับแม่ของฉัน . . . ใช่ ใช่มันเป็นเพราะแม่ ฉันคิดว่าสิ่งที่ฉันควรซื้อสำหรับเธอ . . . . . . . 」
「ฮีー」

มันสามารถเห็นได้ผ่านลักษณะที่สวยหรู เขินที่เขาให้ ปัจจุบันไม่ใช่แม่ของเขา งั้นก็ให้เขาเมตตานักรบและไม่กระโดดมากนัก

「มีอุปกรณ์เสริมการขายหา ใช่แล้ว อัลม่า เลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง มันก็จะเป็นปัจจุบัน ที่จะจำที่」
「มันโอเค ! ? 」

เรายินดีเลือกเข็มกลัดจากตรงกลางของเส้นขึ้น อุปกรณ์เสริม มันเป็นข่าวลือรูปเข็มกลัดและเข็มขัดในสถานที่ของผลไม้ amethysts . สุนัขจิ้งจอกและองุ่น . . . . . . . ที่ทำให้ฉันนึกถึงหางนางฟ้า

「ที่เหมาะกับคุณเป็นอย่างดี อัลมา」
ehehe 「 ,ขอบคุณมาก」

ผมจ่ายเงินให้ผู้ขายในขณะที่มองแอลที่กำลังหัวเราะอย่างมีความสุข และจากที่นี่ลียงซันอาจตัดสินใจที่จะได้รับข้อมูลที่เขาต้องการรู้

「สงสัยโอลซันจะชอบเข็มกลัดแบบนี้ ? 」
「 NN ーพี่ชาน , ชอบที่มีการออกแบบดอกไม้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งนี้ เธอชอบดอกไม้ ชอบดอกไม้ eriusu เหล่านี้ เธอซื้อพวกเขามักจะ」 ( หมายเหตุ :eriusu นะคะ ' ' ไม่รู้ว่ามันเป็นภาษาอังกฤษ )

และในขณะที่พูดนั้น จุดที่ หนึ่ง อัลม่า ปิ่นปักผมเรียงรายขึ้นในร้าน มันเป็นสีด้วยดอกไม้ เช่น ดอกเชอรี่ มันดูเหมือนง่าย แต่มันเป็นเครื่องประดับที่สวยงามผม สีหน้าของลียงซันกลายเป็นสนุกสนาน
จากคำพูดนั้น มันเป็นยังไง

「งั้นฉันจะไปด้วย ลียงซันกลับเรือเร็วด้วยเรากำลังจะออกเดินทางในไม่ช้านี้」
「อ่าครับ ผมจะกลับ」

เราออกจากจุดนั้นทันที และเมื่อผมมองย้อนกลับหลัง ลียงซันซื้อ eriusu เครื่องประดับผมจากผู้ขาย ผมดูจากระยะทางที่เขาได้รับมันห่อขึ้น

「ที่เป็นที่สวยงาม , โทยะซัง」

ผมได้รับคำชมจาก yumina . ฉันพบอะไรถึงน้องสาวที่รักของเขาดูเหมือนจะไม่สังเกตเห็น

「มันแค่ ฉันต้องการของขวัญจากที่นั่น . . . . . . ขอโทษ」「」

「ถ้าผมได้รับแหวนบนนิ้วที่สี่ของมือซ้ายของฉันไม่ช้าก็เร็ว ผมจะพอใจกับที่」

ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม yumina มาและยึดติดบนแขนฉัน ฉันควรจะซื้อ . . . . . . . อุปกรณ์เสริม ? โทษคือขนาดใหญ่เกินไป
ในขณะที่คิดเกี่ยวกับว่า เรากลับไปที่เรือโรงเรียนของเรา

-

-

「พวกเรามาถึงที่นี่ในเวลาไม่」
「เพราะวิธีหนึ่งคือแค่สองชั่วโมง เดอ gozaru na 」

และในขณะที่เอลซีเยกล่าวว่าดังนั้นพวกเขาออกจากเรือ ถือกล่องที่บรรจุเต็มกระจกเราจะให้พระราชา แล้วก็ตามด้วยอัลมาและ yumina แบกสัมภาระ โคฮากุก็จะปิดสุดท้ายคือ ผมลงจากเรือบรรทุก ลินด์เซย์

「โทยะซัง . . . . . . . . . . . . . . ขอโทษ 」
「ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร อย่าไปสนใจ」

Lindsey ก็เมาเรือประมาณหนึ่งชั่วโมงหลังจากขึ้นเรือ จากการอ่านหนังสือภายในเรือ . . . . . . . ฉันพยายามกู้คืน [ ] แค่ลองแต่มันไม่ได้ดูเหมือนจะได้ผล ฉันคิดว่านี้เป็นสถานะผิดปกติ ทำไมถึงเป็นอย่างนั้น ?
ไม่เป็นไรในสั่น รถม้าแต่ไม่เก่งในการโยกเรือ ฉันยังรู้ว่าใครไม่ป่วยอยู่บนรถ แต่ป่วยในเรือ มันคล้ายอะไรแบบนี้
พวกเรามองไปรอบ ๆเมืองแลงลีย์ หลังจากที่เรา diembark . นี่ก็ครึ่งประเทศ มนุษย์ misumido สหราชอาณาจักร มันใช้เวลาสองชั่วโมงเพื่อข้ามกับเรือ แต่ไม่มีการเปลี่ยนแปลงใด ๆ ก็จริงมีมากขึ้น Demi มนุษย์กว่ามนุษย์ในคานาอันเมื่อเทียบกับที่เมืองเบลฟาสต์
มีพ่อค้าเปิดร้านในแบบเดียวกับอีกฝ่าย แต่ส่วนใหญ่เป็นครึ่งมนุษย์ เต็มไปด้วยการแข่งต่างๆ สุดยอด

「เมืองใหญ่กว่าที่ผมคิดไว้」
「 . . . . . . . มันเป็นเพราะสถานที่นี้ยังอยู่ใกล้เบลฟาสต์งั้นเหรอ 」

ลินด์เซย์ให้เล็กตอบจากฉันบ่น .เมื่อเราเลื่อนตามโอลซานเป็นผู้นำในขณะที่สังเกตเมือง , ในเมืองคานาอันสามรถม้าคล้ายกับรถม้าเราเหลือที่จอดอยู่ในนั้น

「เราจะทำยังไงดี โทยะซัง ถ้าอาการของลินด์เซย์ ซาน ไม่ดี เราจะพักกันวันนี้แล้วออกเดินทางในวันพรุ่งนี้ 」

ol'ga เรียกออกมาอย่างใจจดใจจ่อ

「อ๊าก , MOU , ฉันไม่เป็นไร , เดส .ฉันกลายเป็นดีขึ้นเล็กน้อยเมื่อฉันได้ออกจากเรือ」

ลินด์เซย์ปีนออกหลังของฉัน และ เอลซี่ หัวเราะกับ sususu . . . เข้ามาใกล้ แล้วพูดกับน้องสาวของเธอ

「ไม่เป็นไรไปขี่หลังอีก ลินด์เซย์ ～」
「พี่ชาน อะ , - คุณพูดเรื่องอะไร ! ? คุณจะพูด ! ? 」

Lindsey ยกเสียงของเธอในการยั่ว ถึงแม้ว่าฉันจะไม่รู้ว่าถ้าเธอไม่หันมาหูของเธอเป็นสีแดงสด การแบกอย่างต่อเนื่องอายเช่นกัน