What is an accent? An accent is a w

What is an accent?
An accent is a way of pronouncing a language. It is therefore impossible to speak without an accent.

Some people may think they do not have an accent. Or you may think that there are other people who do not have an accent. Everyone has an accent. The term 'accentless' is sometimes used (by non-linguists) about people who speak one of the high prestige 'reference' accents (such as 'General American' or, less commonly, 'RP'), which are associated with people from a fairly wide region and with people of high social class. But these are also accents. I will mention them again later in this FAQ.

Your accent results from how, where, and when you learned the language you are speaking and it gives impressions about you to other people. People do not have a single fixed accent which is determined by their experiences. We can control the way we speak, and do, both consciously and unconsciously. Most people vary their accent depending on who they are speaking with. We change our accents, often without noticing, as we have new life experiences.

How accurate people are in knowing about you from your accent depends not only on the features of your accent, but also on who the listener is, and what they know about the other people who speak with a similar accent to you.

Your accent might be one that is associated with people from a particular place (for example, with being from New York, London, or Delhi). Some people might just hear you as simply being from the US, England, or India. Your accent might give the impression that you spoke some other language before the one you are speaking at the moment (you might speak French with an English accent, or English with a Korean accent). It's impossible to speak without conveying some information through your accent.

All languages are spoken with several different accents. There is nothing unusual about English. And not everyone who comes from the same place speaks the same: in any place there is a variety of accents.

Language changes over time. We get new words, there are grammatical changes, and accents change over time. If you listen to recordings made by people from your own language community 100 years ago, you will hear for yourself that even over that time accents have changed. Try out some of the links from the Spoken Word Archive Group , for example.

Why do languages develop different accents?
Human nature. In all sorts of ways, we behave like those we mix with. We are members of social groups, and within our social group we like to behave in similar ways and show that we belong. We do this in language as well as in other ways (e.g. what we wear, what we eat).

When groups become distinct, the way they speak becomes distinct too. This happens socially and geographically, but is easiest to illustrate by geographical differences. If a single group splits into two (imagine that one half goes to Island A and one half to Island B), then once they have separated, their accents will change over time, but not in the same way, so that after just one generation the accent of Island A will be different from the accent of Island B. If they stay completely separated for centuries, their dialects may become so different that we will start wanting to say they are speaking two different languages.

Humans like to travel. Since humans left their place of origin in East Africa, more than 100,000 years ago, they have spread all over the world. And they have moved in waves in some places, mixing with, or conquering, people who were there earlier. One of the last places humans reached was New Zealand, which Polynesian people (now known as 'Maoris') settled in the fourteenth century (CE), joined by Europeans four hundred years later. English developed in England as a result of people moving to England from across the North Sea in the fifth century (CE) -- they were at least the fourth major wave of humans to reach the island of Britain, and the descendants of the previous waves were still there when they arrived to mix with them. In modern times (the last 400 years) the activities of aggressive and acquisitive Europeans has resulted in them moving all over the world and taking their languages (especially English, Spanish, Portuguese, Dutch and French) with them.

Why are the accents a particular place like they are?
Separate development accounts for some accent variation. But sometimes we need to talk about the first generation of speakers of a particular language brought up in a new place. The first children to grow up in a new place are very important. The children who grow up together are a 'peer group'. They want to speak the same as each other to express their group identity. The accent they develop as they go through their childhood will become the basis for the accents of the new place. So where does their accent come from?

The first generation of children will draw on the accents of the adults around them, and will create something new. If people move to a new place in groups (as English speakers did to America, Australia and New Zealand) that group usually brings several different accents with them. The children will draw on the mixture of accents they hear and create their own accent out of what they hear. The modern accents of Australia are more similar to London accents of English than to any other accent from England -- this is probably because the founder generation (in the eighteenth century) had a large component drawn from the poor of London, who were transported to Australia as convicts. The accents of New Zealand are similar to Australian accents because a large proportion of the early English-speaking settlers of New Zealand came from Australia.

The mix found in the speech of the settlers of a new place establishes the kind of accent that their children will develop. But the first generation born in the new place will not keep the diversity of their parents' generation -- they will speak with similar accents to the others of their age group. And if the population grows slowly enough, the children will be able to absorb subsequent children into their group, so that even quite large migrations of other groups (such as Irish people into Australia) will not make much difference to the accent of the new place. Most parents know this. If someone from New York (US) marries someone from Glasgow (Scotland, UK), and these two parents raise a child in Leeds (England, UK), that child will not speak like either of the parents, but will speak like the children he (I know of such a child!) is at school with.

To understand what happened in the past we need strong evidence from both language and history. We need to know about the places that migrants came from, and something about the kinds of accents they are likely to have had.

Is there a Standard English accent?
There is not a single correct accent of English. There is no neutral accent of English. All speakers of English need to cope with many different aspects and learn how to understand them. Some accents are associated with social groups who have high prestige (the kinds of accents spoken by highly educated people, for example), but there are also many of these high prestige accents, all of them regionally based. The accents that are traditionally taught to non-native speakers of English are high prestige accents from various places.

The two most commonly taught accents (in the world as a whole) are both rather artificial: 'General American' (more or less a Mid-Western and West Coast accent, and used by some high prestige speakers outside this region too); and the British accent 'RP' (which developed in the private boarding schools of the nineteenth century, and is associated with high prestige groups in England). Both these accents are used over a wide geographical area, though in world terms both are regional accents (General American is a US accent, and RP is an accent of England). They are heard more, by more people in the country, than are accents which are associated with a smaller area: so people are familiar with them. These accents are the ones transcribed in dictionaries. Because they are used over wide areas, and used by people of high social class, they are seen as being suitable to teach to foreign learners of English. For this reason, they are called 'reference varieties'.

When radio was developed in the early twentieth century, many radio stations in the US and the UK selected their continuity presenters and news readers by their accent. So 'General American' is sometimes known as 'Network English' and 'RP' is sometimes known as 'BBC English.' The effect of these policies of course was to add even further to the prestige of the reference accents, and to increase the population's exposure to them. The BBC, incidentally, no longer has this policy and now uses news readers and presenters with a wider range of accents.

In all languages some accents have higher prestige than others. Tests of judgment have been made in many languages which show that people within a community often share judgments. In the UK, for example, the accent associated with the city of Birmingham consistently comes out as being 'ugliest' while London accents tend to be heard as 'criminal'. These judgments are based on stereotypical associations.If British accents are played to Americans, they do not make the same judgments, because they have not learnt to associate different British accents with the same stereotypes British people have. In the US many speakers are prejudiced against 'Southern' accents, but British people would not judge Southern accents badly in the same way. Judgments like this are not based on anything in the accent itself -- if different accents of English are played to Russians who speak no English, they cannot distinguish the high prestige from the low prestige accents.

You should try to speak neutrally about different accents, and not suggest that one accent is better than an

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การเน้นคืออะไร ยังคงเป็นวิธีการรอการออกเสียงภาษา จึงไม่สามารถที่จะพูด โดยไม่มีการเน้น บางคนอาจคิดว่า ไม่มีการเน้น หรือคุณอาจคิดว่า มีบุคคลอื่นที่ไม่มีการเน้น ทุกคนมีการเน้น บางครั้งคำว่า 'accentless' ถูกใช้ (โดยไม่นักภาษาศาสตร์) ผู้พูดศักดิ์ศรีสูง 'อ้างอิง' สำเนียง (เช่น 'ทั่วไปอเมริกัน' หรือ ไม่บ่อย 'RP'), ซึ่งเกี่ยวข้อง กับผู้คนจากภูมิภาคที่ค่อนข้างหลากหลาย และคนชนชั้นสูง อย่างใดอย่างหนึ่ง แต่นี่คือเน้น ผมจะพูดถึงพวกเขาอีกครั้งในภายหลังใน FAQ นี้ การเน้นผลลัพธ์จากวิธี ที่ เมื่อคุณเรียนรู้ภาษาคุณกำลังพูด และให้ความประทับใจเกี่ยวกับบุคคลอื่น คนไม่มีสำเนียงคงเดียวซึ่งตามประสบการณ์ของพวกเขา เราสามารถควบคุมวิธีเราพูด และ ทำ สติ และรับ คนส่วนใหญ่แตกต่างกันไปเน้นของพวกเขาขึ้นอยู่กับผู้ที่พวกเขาจะพูดด้วย เราเปลี่ยนสำเนียงของเรา บ่อยครั้ง โดยไม่มีซักถาม ตามที่เรามีประสบการณ์ชีวิตใหม่ วิธีที่คนต้องอยู่ในฐานะ คุณสำเนียงของคุณนั้นไม่เพียง ตามคุณลักษณะของสำเนียงของคุณ แต่ยังผู้ฟังที่เป็น และสิ่งที่พวกเขารู้เกี่ยวกับผู้ที่พูด ด้วยสำเนียงคล้ายกับคุณ สำเนียงของคุณอาจเป็นหนึ่งที่เกี่ยวข้องกับบุคคลสถานที่เฉพาะ (เช่น กับ จากนิวยอร์ก ลอนดอน เดลี) บางคนอาจเพียงได้ยินคุณเป็นเพียงแค่ จากสหรัฐอเมริกา อังกฤษ อินเดีย สำเนียงของคุณอาจให้ความประทับใจให้คุณพูดภาษาอื่นก่อนหนึ่งที่คุณกำลังพูดในขณะนี้ (คุณอาจพูดภาษาฝรั่งเศส ด้วยสำเนียงเป็นภาษาอังกฤษ หรือภาษาอังกฤษ ด้วยสำเนียงเกาหลี) ไม่พูดไม่ มีการถ่ายทอดข้อมูลผ่านสำเนียงของคุณ ทุกภาษาจะพูด ด้วยสำเนียงที่แตกต่างกันหลาย ไม่มีอะไรผิดปกติเกี่ยวกับภาษาอังกฤษ และไม่ทุกคนที่มาจากเดียวกันพูดเหมือนกัน: ในสถานที่ใดๆ มีหลากหลายสำเนียง เปลี่ยนภาษาเวลา เราได้คำใหม่ มีการเปลี่ยนแปลงทางไวยากรณ์ และสำเนียงเปลี่ยนช่วงเวลา ถ้าคุณฟังบันทึกทำคนจากชุมชนภาษาของคุณเอง 100 ปีที่ผ่านมา คุณจะได้ยินตัวเองที่แม้จะผ่านเวลาที่ เน้นมีการเปลี่ยนแปลง ลองความเชื่อมโยงจากการพูดคำเก็บ กลุ่ม ตัวอย่างภาษาพัฒนาสำเนียงที่แตกต่างกันทำไม ธรรมชาติมนุษย์ ในทุกวิธี เราทำงานเหมือนกับที่เราผสมกับ เราเป็นสมาชิกของกลุ่มทางสังคม และภายในกลุ่มสังคมของเรา เราอยากทำงานในลักษณะคล้ายกัน และแสดงว่า เราอยู่ เราสามารถทำได้ในภาษาเช่นในวิธีอื่น ๆ (เช่นที่เราสวมใส่ สิ่งที่เรากิน) กลุ่มจะแตกต่างกัน วิธีพวกเขาพูดเมื่อหมดไป นี้กันทางภูมิศาสตร์ และสังคมที่เกิดขึ้น แต่จะต้องแสดง โดยความแตกต่างทางภูมิศาสตร์ ถ้าเป็นกลุ่มเดียวที่แยกออกเป็นสอง (คิดว่าครึ่งหนึ่งไปเกาะ A และหนึ่งครึ่งให้เกาะ), แล้วเมื่อพวกเขาได้แยก สำเนียงของพวกเขาจะเปลี่ยน ช่วงเวลา แต่ ใน ทางเดียวกัน ไม่ให้หลังจากเพียงหนึ่งสร้าง สำเนียงของเกาะ A จะแตกต่างจากสำเนียงของเกาะบี ถ้าพวกเขาอยู่อย่างสมบูรณ์แยกสำหรับศตวรรษ สำเนียงของพวกเขาอาจต่างที่เราจะเริ่มอยากบอกว่า พวกเขาจะพูดสองภาษา มนุษย์ต้องการเดินทาง ตั้งแต่มนุษย์ซ้ายที่กำเนิดในแอฟริกาตะวันออก มากกว่า 100000 ปีที่ผ่านมา พวกเขาแพร่กระจายทั่วโลก และพวกเขาย้ายในคลื่นในบางสถาน ผสมกับ หรือเอา ชนะ ผู้ที่มาก่อนหน้านี้ หนึ่งในสถานที่สุดท้ายที่มนุษย์ถึงถูกนิวซีแลนด์ ซึ่งคน Polynesian (เดี๋ยวนี้เรียกว่า 'Maoris') ชำระในศตวรรษจวน (CE), ร่วมสี่ร้อยปี โดยชาวยุโรป อังกฤษพัฒนาในอังกฤษจากคนที่ย้ายไปอังกฤษจากทะเลเหนือในศตวรรษห้า (CE) - พวกน้อยสี่หลักคลื่นของมนุษย์ไปถึงเกาะอังกฤษ และลูกหลานของคลื่นก่อนหน้ามายังเมื่อพวกเขามาผสมกับพวกเขา ในยุค (400 ปี) กิจกรรมของชาวยุโรป acquisitive และก้าวร้าวมีผลในการย้ายทั่วโลก และมีนักภาษา (โดยเฉพาะภาษาอังกฤษ สเปน โปรตุเกส ดัตช์ และฝรั่งเศส) กับการเหตุใดจึงเน้นการเฉพาะเจาะจงเช่นจะ แยกบัญชีความแตกต่างเน้นการพัฒนา แต่บางครั้งเราจำเป็นต้องพูดภาษาของภาษาใดภาษาหนึ่งขึ้นมาใหม่ในรุ่นแรก เด็กแรกเติบโตในใหม่มีความสำคัญมาก เด็กที่เติบโตร่วมกันคือ 'กลุ่มเพื่อน' พวกเขาต้องการพูดเหมือนกันในการแสดงลักษณะเฉพาะของกลุ่ม เน้นที่จะพัฒนา ตามไป โดยเด็กจะกลายเป็น ข้อมูลพื้นฐานสำหรับการเน้นสถานที่ใหม่ ดังนั้น ที่ไม่เน้นของพวกเขามาจากไหน รุ่นแรกของเด็กจะวาดบนเน้นของผู้ใหญ่ทั่วไป และจะสร้างสิ่งใหม่ ถ้าคนย้ายไปยังตำแหน่งใหม่ในกลุ่ม (เป็นภาษาอังกฤษได้ไปอเมริกา ออสเตรเลียและนิวซีแลนด์) มักนำหลายสำเนียงที่แตกต่างกันด้วย เด็ก ๆ จะวาดบนส่วนผสมของสำเนียงพวกเขาได้ยิน และสร้างสำเนียงของตนเองจากสิ่งที่ได้ยิน แขกผู้เข้าพักที่ออสเตรเลียมีมากคล้ายกับสำเนียงลอนดอนของอังกฤษมากกว่าสำเนียงอื่น ๆ จากอังกฤษ — นี้เป็นคง เพราะการสร้างผู้ก่อตั้งในศตวรรษ eighteenth) มีส่วนประกอบใหญ่ออกยากของลอนดอน ที่ถูกขนส่งไปออสเตรเลียเป็นการรวม สำเนียงของนิวซีแลนด์จะคล้ายกับสำเนียงออสเตรเลียเนื่องจากสัดส่วนใหญ่ของต้นอังกฤษตั้งถิ่นฐานของนิวซีแลนด์มาจากออสเตรเลีย ผสมที่พบในคำพูดของการตั้งถิ่นฐานของตำแหน่งใหม่สร้างชนิดของการเน้นที่จะพัฒนาเด็ก แต่รุ่นแรกที่เกิดในสถานที่ใหม่จะทำให้ความหลากหลายของรุ่นพ่อแม่ของพวกเขา - พวกเขาจะพูด ด้วยสำเนียงคล้ายผู้อื่นของวัยของพวกเขา และถ้าประชากรเติบโตช้าพอ เด็กจะสามารถดูดซับต่อมาเด็กเป็นกลุ่มของพวกเขา เพื่อให้ตั้งได้ค่อนข้างใหญ่ของกลุ่มอื่น ๆ (เช่นชาวไอริชเป็นออสเตรเลีย) จะทำให้แตกต่างกันมากจะเน้นของใหม่ ผู้ปกครองส่วนใหญ่ทราบนี้ ถ้าคนจากนิวยอร์ก (สหรัฐฯ) marries คนจากกลาสโกว์ (สก็อตแลนด์ สหราชอาณาจักร), และผู้ปกครองเหล่านี้สองยกเด็กในลีดส์ (อังกฤษ สหราชอาณาจักร), เด็กที่จะไม่พูดเช่นใดผู้ปกครอง แต่จะพูดเช่นเด็กเขา (ผมรู้ว่าเป็นเด็ก) เป็นโรงเรียนด้วย เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นในอดีต เราจำเป็นต้องมีฐานจากภาษาและประวัติ เราต้องรู้เกี่ยวกับสถานที่อพยพมาจาก และชนิดของสำเนียงพวกเขามักจะมีเรื่องมีสำเนียงภาษาอังกฤษ ไม่มีสำเนียงถูกต้องเดียวภาษาอังกฤษ มีสำเนียงไม่เป็นกลางของอังกฤษ ทั้งหมดของภาษาอังกฤษที่จำเป็นต้องรับมือกับลักษณะที่แตกต่าง และเรียนรู้การเข้าใจ สำเนียงบางอย่างเกี่ยวข้องกับกลุ่มสังคมที่มีศักดิ์ศรีสูง (ชนิดของสำเนียงพูดคนศึกษาสูง ตัวอย่าง), แต่ยังมีหลายเหล่านี้เน้นศักดิ์ศรีสูง ทั้งหมดของพวกเขาตามสมควร เน้นที่จะสอนซึ่งจะไม่ใช่เจ้าของภาษาอังกฤษ เน้นศักดิ์ศรีสูงจากสถานต่าง ๆ ทั้งสองได้สอนเน้น (ในโลกทั้งหมด) มีแต่เทียมมากที่สุด: 'อเมริกันทั่วไป' (เน้นมากหรือน้อยกลางตะวันตกและฝั่งตะวันตก และใช้กระแสสูงศักดิ์ศรีนอกภูมิภาคนี้เกินไป); และอังกฤษอักขระเน้นเสียง 'RP' (ซึ่งพัฒนาขึ้นในโรงเรียนประจำเอกชนของศตวรรษ และเชื่อมโยงกับกลุ่มเพรสทีจสูงในอังกฤษ) ทั้งสองสำเนียงนี้ใช้ผ่านพื้นที่ทางภูมิศาสตร์กว้าง แม้ว่าในโลก ทั้งสองเน้นภูมิภาค (อเมริกันทั่วไปเน้นประเทศสหรัฐอเมริกา และ RP เป็นสำเนียงอังกฤษ) พวกเขาได้ยินมากขึ้น โดยคนในประเทศ กว่าเน้นที่เกี่ยวข้องกับพื้นที่ขนาดเล็ก: เพื่อให้คนคุ้นเคยกับพวกเขา สำเนียงเหล่านี้เป็นคนที่ทับศัพท์ในพจนานุกรม เพราะพวกเขาจะใช้พื้นที่กว้าง และใช้คนของชนชั้นสูง พวกเขาจะเห็นเป็นการเหมาะสมที่จะสอนให้ผู้เรียนภาษาอังกฤษต่างประเทศ ด้วยเหตุนี้ พวกเขาจะเรียกว่า 'สายพันธุ์อ้างอิง' When radio was developed in the early twentieth century, many radio stations in the US and the UK selected their continuity presenters and news readers by their accent. So 'General American' is sometimes known as 'Network English' and 'RP' is sometimes known as 'BBC English.' The effect of these policies of course was to add even further to the prestige of the reference accents, and to increase the population's exposure to them. The BBC, incidentally, no longer has this policy and now uses news readers and presenters with a wider range of accents. In all languages some accents have higher prestige than others. Tests of judgment have been made in many languages which show that people within a community often share judgments. In the UK, for example, the accent associated with the city of Birmingham consistently comes out as being 'ugliest' while London accents tend to be heard as 'criminal'. These judgments are based on stereotypical associations.If British accents are played to Americans, they do not make the same judgments, because they have not learnt to associate different British accents with the same stereotypes British people have. In the US many speakers are prejudiced against 'Southern' accents, but British people would not judge Southern accents badly in the same way. Judgments like this are not based on anything in the accent itself -- if different accents of English are played to Russians who speak no English, they cannot distinguish the high prestige from the low prestige accents. คุณควรพยายามที่จะพูด neutrally เกี่ยวกับสำเนียงแตกต่างกัน และไม่แนะนำเน้นที่หนึ่งจะดีกว่าการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สำเนียงคืออะไร?
สำเนียงเป็นวิธีการออกเสียงภาษาหนึ่ง ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่จะพูดโดยไม่ต้องสำเนียง. บางคนอาจคิดว่าพวกเขาไม่ได้มีสำเนียง หรือคุณอาจคิดว่ามีคนอื่น ๆ ที่ไม่ได้มีสำเนียง ทุกคนมีสำเนียง คำว่า 'accentless' บางครั้งใช้ (โดยนักภาษาศาสตร์ที่ไม่ใช่) เกี่ยวกับคนที่พูดหนึ่งในศักดิ์ศรีสูง 'อ้างอิง' เสียง (เช่น 'ทั่วไปอเมริกันหรือน้อยกว่าปกติ' RP) ซึ่งมีความเกี่ยวข้องกับผู้คนจาก ภูมิภาคที่กว้างพอสมควรและกับคนของสังคมชั้นสูง แต่เหล่านี้ยังมีสำเนียง ผมจะพูดถึงพวกเขาอีกครั้งในภายหลังในคำถามที่พบบ่อย. ผลสำเนียงของคุณจากวิธีการที่และเมื่อคุณได้เรียนรู้ภาษาที่คุณกำลังพูดและมันจะช่วยให้การแสดงผลเกี่ยวกับคุณกับคนอื่น ๆ คนไม่ได้มีสำเนียงคงที่เดียวที่จะถูกกำหนดโดยประสบการณ์ของพวกเขา เราสามารถควบคุมวิธีการที่เราพูดและทำทั้งรู้ตัวและไม่รู้ คนส่วนใหญ่ของพวกเขาแตกต่างกันสำเนียงขึ้นอยู่กับคนที่พวกเขากำลังพูดคุยกับ เราเปลี่ยนสำเนียงของเรามักจะไม่สังเกตเห็นในขณะที่เรามีประสบการณ์ชีวิตใหม่. วิธีการที่คนที่ถูกต้องในการรู้เกี่ยวกับคุณจากสำเนียงของคุณขึ้นอยู่ไม่เพียง แต่ในคุณสมบัติของสำเนียงของคุณ แต่ยังอยู่กับคนที่ฟังเป็นและสิ่งที่พวกเขารู้เกี่ยวกับ คนอื่น ๆ ที่พูดด้วยสำเนียงคล้ายกับคุณ. สำเนียงของคุณอาจจะเป็นหนึ่งที่มีความสัมพันธ์กับผู้คนจากสถานที่เฉพาะ (เช่นกับคนที่มาจากนิวยอร์ก, ลอนดอนหรือนิวเดลี) บางคนก็อาจจะได้ยินเสียงคุณเป็นเพียงแค่คนที่มาจากสหรัฐ, อังกฤษ, หรืออินเดีย สำเนียงของคุณอาจจะให้ความประทับใจที่คุณพูดภาษาอื่น ๆ บางก่อนที่คุณจะพูดในขณะนี้ (คุณอาจพูดภาษาฝรั่งเศสด้วยสำเนียงภาษาอังกฤษหรือภาษาอังกฤษด้วยสำเนียงภาษาเกาหลี) มันเป็นไปไม่ได้ที่จะพูดโดยไม่ต้องถ่ายทอดข้อมูลบางส่วนผ่านสำเนียงของคุณ. ทุกภาษาจะพูดด้วยสำเนียงที่แตกต่างกัน ไม่มีอะไรผิดปกติเกี่ยวกับภาษาอังกฤษ และไม่ทุกคนที่มาจากที่เดียวกันพูดเหมือนกันในสถานที่ใดมีความหลากหลายของเสียงได้. การเปลี่ยนแปลงภาษาในช่วงเวลา เราได้รับคำใหม่มีการเปลี่ยนแปลงไวยากรณ์และสำเนียงเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา ถ้าคุณฟังบันทึกที่ทำโดยคนจากชุมชนภาษาของคุณเอง 100 ปีที่ผ่านมาคุณจะได้ยินเสียงตัวเองว่าแม้ในช่วงเวลาที่เสียงมีการเปลี่ยนแปลง ลองใช้บางส่วนของการเชื่อมโยงจากคำพูดเอกสารเก่ากลุ่มตัวอย่าง. ทำไมพัฒนาสำเนียงภาษาที่แตกต่างกันอย่างไรธรรมชาติของมนุษย์ ในทุกประเภทของวิธีที่เราทำตัวเหมือนคนที่เราผสมกับ เราเป็นสมาชิกของกลุ่มทางสังคมและภายในกลุ่มสังคมของเราที่เราต้องการที่จะทำงานในลักษณะที่คล้ายกันและแสดงให้เห็นว่าเราอยู่ เราทำเช่นนี้ในภาษาเช่นเดียวกับในรูปแบบอื่น ๆ (เช่นสิ่งที่เราสวมใส่สิ่งที่เรากิน). เมื่อกลายเป็นกลุ่มที่แตกต่างกันวิธีที่พวกเขาจะกลายเป็นพูดที่แตกต่างกันมากเกินไป เรื่องนี้เกิดขึ้นในทางสังคมและทางภูมิศาสตร์ แต่ที่ง่ายที่สุดที่แสดงให้เห็นถึงความแตกต่างทางภูมิศาสตร์ ถ้ากลุ่มเดียวแยกออกเป็นสอง (คิดว่าครึ่งหนึ่งไปเกาะและครึ่งหนึ่งเกาะ B) จากนั้นเมื่อพวกเขาได้แยกออกสำเนียงของพวกเขาจะเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา แต่ไม่ได้อยู่ในทางเดียวกันเพื่อที่ว่าหลังจากเพียงหนึ่งรุ่น สำเนียงของเกาะจะแตกต่างจากสำเนียงของเกาะบีถ้าพวกเขาอยู่ที่แยกออกมานานหลายศตวรรษภาษาของพวกเขาอาจกลายเป็นที่แตกต่างกันที่เราจะเริ่มต้นที่ต้องการที่จะกล่าวว่าพวกเขากำลังพูดสองภาษาที่แตกต่างกัน. มนุษย์ชอบที่จะเดินทางไป ตั้งแต่มนุษย์ที่เหลือสถานที่ต้นกำเนิดในแอฟริกาตะวันออกมากกว่า 100,000 ปีที่ผ่านมาพวกเขาได้กระจายไปทั่วโลก และพวกเขาได้ย้ายไปอยู่ในคลื่นในบางสถานที่ผสมกับหรือชนะคนที่อยู่ที่นั่นก่อนหน้านี้ หนึ่งในสถานที่ที่มนุษย์ที่ผ่านมาถึงเป็นนิวซีแลนด์ที่คนโพลินีเชีย (ที่รู้จักกันในขณะนี้เป็น 'เมาริส') ตั้งรกรากอยู่ในศตวรรษที่สิบสี่ (ซีอี) เข้าร่วมโดยชาวยุโรปสี่ร้อยปีต่อมา ภาษาอังกฤษที่พัฒนาขึ้นในประเทศอังกฤษเป็นผลมาจากคนที่จะย้ายไปยังประเทศอังกฤษจากทั่วภาคเหนือทะเลในศตวรรษที่สิบห้า (CE) - พวกเขาอย่างน้อยสี่คลื่นที่สำคัญของมนุษย์ที่จะไปถึงเกาะอังกฤษและลูกหลานของคลื่นที่ผ่านมา ก็ยังคงมีเมื่อพวกเขามาถึงที่จะผสมกับพวกเขา ในยุคปัจจุบัน (สุดท้าย 400 ปี) กิจกรรมของก้าวร้าวและโลภยุโรปได้ส่งผลให้พวกเขาย้ายไปทั่วทุกมุมโลกและสละภาษาของพวกเขา (โดยเฉพาะภาษาอังกฤษ, สเปน, โปรตุเกส, ดัตช์และฝรั่งเศส) กับพวกเขา. ทำไมเสียงเป็นโดยเฉพาะอย่างยิ่ง วางเช่นที่พวกเขา? บัญชีแยกต่างหากสำหรับการพัฒนารูปแบบสำเนียงบาง แต่บางครั้งเราจำเป็นต้องพูดคุยเกี่ยวกับรุ่นแรกของลำโพงของภาษาโดยเฉพาะอย่างยิ่งเติบโตขึ้นมาในสถานที่ใหม่ เด็กแรกที่จะเติบโตขึ้นในสถานที่ใหม่มีความสำคัญมาก เด็กที่เติบโตขึ้นมาด้วยกันเป็น 'กลุ่มเพื่อน' พวกเขาต้องการที่จะพูดเช่นเดียวกับคนอื่น ๆ ที่จะแสดงตัวตนของกลุ่มของพวกเขา สำเนียงที่พวกเขาพัฒนาที่พวกเขาไปถึงวัยเด็กของพวกเขาจะกลายเป็นพื้นฐานสำหรับสำเนียงของสถานที่ใหม่ เพื่อที่จะสำเนียงของพวกเขามาจากไหน? รุ่นแรกของเด็กจะวาดในสำเนียงของผู้ใหญ่รอบตัวพวกเขาและจะสร้างสิ่งใหม่ ๆ ถ้าคนย้ายไปสถานที่ใหม่ในกลุ่ม (ตามที่พูดภาษาอังกฤษไม่ได้ไปอเมริกาออสเตรเลียและนิวซีแลนด์) ว่ากลุ่มมักจะนำเสียงที่แตกต่างกันกับพวกเขา เด็กจะวาดในส่วนผสมของเสียงที่พวกเขาได้ยินและสร้างสำเนียงของตัวเองออกมาจากสิ่งที่พวกเขาได้ยิน สำเนียงที่ทันสมัยของประเทศออสเตรเลียที่มีมากขึ้นคล้ายกับสำเนียงลอนดอนอังกฤษมากกว่าที่จะสำเนียงอื่น ๆ จากประเทศอังกฤษ - นี่อาจเป็นเพราะรุ่นก่อตั้ง (ในศตวรรษที่สิบแปด) มีองค์ประกอบใหญ่มาจากคนยากจนของกรุงลอนดอนที่ถูกส่งไป ออสเตรเลียในฐานะนักโทษ สำเนียงของประเทศนิวซีแลนด์มีความคล้ายคลึงกับสำเนียงออสเตรเลียเพราะเป็นสัดส่วนใหญ่ของมาตั้งถิ่นฐานที่พูดภาษาอังกฤษของนิวซีแลนด์มาจากออสเตรเลีย. ผสมที่พบในคำพูดของมาตั้งถิ่นฐานของสถานที่ใหม่ที่กำหนดชนิดของสำเนียงที่เด็กของพวกเขาจะ พัฒนา แต่รุ่นแรกที่เกิดในสถานที่ใหม่จะไม่ให้ความหลากหลายของคนรุ่นพ่อแม่ของพวกเขา - พวกเขาจะพูดด้วยสำเนียงคล้ายกับคนอื่น ๆ ในกลุ่มอายุของพวกเขา และถ้าประชากรที่เติบโตช้าพอที่เด็กจะสามารถดูดซับเด็กที่ตามมาในกลุ่มของพวกเขาเพื่อให้ได้โยกย้ายค่อนข้างใหญ่ของกลุ่มอื่น ๆ (เช่นชาวไอริชเข้าประเทศออสเตรเลีย) จะไม่ได้สร้างความแตกต่างมากที่จะสำเนียงของสถานที่ใหม่ . ผู้ปกครองส่วนใหญ่รู้ว่านี้ หากใครบางคนจากนิวยอร์ก (สหรัฐ) แต่งงานกับใครบางคนจากกลาสโกว์ (สกอตแลนด์สหราชอาณาจักร) และเหล่านี้พ่อแม่ทั้งสองยกเด็กในลีดส์ (อังกฤษสหราชอาณาจักร) เด็กที่จะไม่พูดอย่างใดอย่างหนึ่งของพ่อแม่ แต่จะพูดเหมือนเด็ก เขา (ฉันรู้เช่นเด็ก!) เป็นที่โรงเรียนด้วย. เพื่อให้เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นในอดีตที่เราต้องการหลักฐานจากทั้งภาษาและประวัติศาสตร์ เราจำเป็นต้องรู้เกี่ยวกับสถานที่ที่อพยพมาจากและสิ่งที่เกี่ยวกับชนิดของเสียงที่พวกเขามีแนวโน้มที่จะมี. มีสำเนียงมาตรฐานภาษาอังกฤษที่มีอยู่ไม่ถูกต้องสำเนียงเดียวของอังกฤษ ไม่มีสำเนียงเป็นกลางของภาษาอังกฤษ ลำโพงทั้งหมดของอังกฤษต้องรับมือกับแง่มุมที่แตกต่างกันและเรียนรู้วิธีที่จะเข้าใจพวกเขา สำเนียงบางคนมีความเกี่ยวข้องกับกลุ่มทางสังคมที่มีศักดิ์ศรีสูง (ชนิดของเสียงพูดของคนที่มีการศึกษาสูงเป็นต้น) แต่ก็ยังมีหลายสำเนียงศักดิ์ศรีสูงเหล่านี้ทั้งหมดของพวกเขาในระดับภูมิภาคตาม เสียงที่ได้รับการสอนแบบดั้งเดิมไปยังลำโพงที่ไม่ใช่เจ้าของภาษาของภาษาอังกฤษสำเนียงศักดิ์ศรีสูงจากสถานที่ต่างๆ. ทั้งสองเสียงส่วนใหญ่สอนทั่วไป (ในโลกโดยรวม) มีทั้งที่ค่อนข้างเทียม 'ทั่วไปอเมริกัน (มากหรือน้อยกลาง -Western และสำเนียงฝั่งตะวันตกและใช้โดยบางส่วนลำโพงศักดิ์ศรีสูงนอกภูมิภาคนี้มากเกินไป); และสำเนียงอังกฤษ 'RP' (ซึ่งการพัฒนาในโรงเรียนประจำส่วนตัวของศตวรรษที่สิบเก้าและมีความสัมพันธ์กับกลุ่มศักดิ์ศรีสูงในประเทศอังกฤษ) ทั้งเสียงเหล่านี้จะใช้ทั่วพื้นที่ทางภูมิศาสตร์กว้าง แต่ในแง่ของโลกทั้งสองมีความเสียงในระดับภูมิภาค (ทั่วไปอเมริกันเป็นสำเนียงที่สหรัฐและ RP เป็นสำเนียงอังกฤษ) พวกเขาจะได้ยินมากขึ้นโดยผู้คนจำนวนมากในประเทศกว่าสำเนียงที่เกี่ยวข้องกับพื้นที่ขนาดเล็กคือเพื่อให้ประชาชนมีความคุ้นเคยกับพวกเขา เสียงเหล่านี้เป็นคนถ่ายในพจนานุกรม เพราะพวกเขาจะใช้มากกว่าพื้นที่กว้างและใช้งานโดยผู้คนในสังคมชั้นสูงที่พวกเขาจะเห็นว่าเป็นที่เหมาะสมที่จะสอนให้ผู้เรียนต่างประเทศของอังกฤษ ด้วยเหตุนี้พวกเขาจะเรียกว่า 'อ้างอิงพันธุ์'. เมื่อวิทยุรับการพัฒนาในต้นศตวรรษที่ยี่สิบสถานีวิทยุหลายแห่งในสหรัฐและสหราชอาณาจักรที่เลือกพรีเซนเตอร์ต่อเนื่องของพวกเขาและผู้อ่านข่าวจากสำเนียงของพวกเขา ดังนั้น 'ทั่วไปชาวอเมริกันเป็นที่รู้จักกันเป็นบางครั้ง' เครือข่ายภาษาอังกฤษ 'และ' RP 'เป็นที่รู้จักกันเป็นบางครั้ง' บีบีซีอังกฤษ. ผลกระทบของนโยบายเหล่านี้แน่นอนคือการเพิ่มยิ่งขึ้นเพื่อศักดิ์ศรีของสำเนียงการอ้างอิงและเพื่อเพิ่มโอกาสของประชากรให้กับพวกเขา บีบีซีบังเอิญไม่ได้มีนโยบายนี้และตอนนี้ใช้ผู้อ่านข่าวและพิธีกรกับช่วงกว้างของเสียง. ในทุกภาษาสำเนียงบางคนมีศักดิ์ศรีสูงกว่าคนอื่น การทดสอบของการตัดสินได้รับการทำในหลายภาษาซึ่งแสดงให้เห็นว่าคนในชุมชนมักจะร่วมกันตัดสิน ในสหราชอาณาจักรเช่นสำเนียงที่เกี่ยวข้องกับเมืองเบอร์มิงแฮมต่อเนื่องออกมาเป็น 'ที่น่าเกลียดที่สุดในขณะที่สำเนียงลอนดอนมีแนวโน้มที่จะได้ยินว่า' อาญา ' ด้วยเหตุนี้จะขึ้นอยู่กับโปรเฟสเซอร์ associations.If สำเนียงอังกฤษจะเล่นกับชาวอเมริกันพวกเขาไม่ได้ให้คำตัดสินเหมือนกันเพราะพวกเขาไม่ได้เรียนรู้ที่จะเชื่อมโยงสำเนียงอังกฤษที่แตกต่างกับแบบแผนเดียวกันคนอังกฤษมี ในลำโพงหลายสหรัฐกำลังเดียดฉันท์สำเนียงใต้ 'แต่คนอังกฤษจะไม่ตัดสินสำเนียงภาคใต้ไม่ดีในทางเดียวกัน คำตัดสินเช่นนี้ไม่ได้ขึ้นอยู่กับอะไรในสำเนียงตัวเอง -. ถ้าเสียงที่แตกต่างกันของภาษาอังกฤษที่เล่นรัสเซียที่พูดภาษาอังกฤษไม่ได้พวกเขาไม่สามารถแยกความแตกต่างศักดิ์ศรีสูงจากสำเนียงศักดิ์ศรีต่ำคุณควรพยายามที่จะพูดกลางเกี่ยวกับสำเนียงที่แตกต่างกันและไม่ได้แสดงให้เห็นว่าเป็นหนึ่งในสำเนียงดีกว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อะไรคือสำเนียง ?
สำเนียงเป็นวิธีของการออกเสียงภาษา จึงเป็นไปไม่ได้ที่จะพูดโดยไม่มีสำเนียง

บางคนอาจคิดว่าพวกเขาไม่ได้มีสำเนียง หรือคุณอาจจะคิดว่า มีคนอื่นที่ไม่ได้มีสำเนียง ทุกคนมีสำเนียงคำว่า ' accentless ' บางครั้งใช้ ( ไม่ใช่นักภาษาศาสตร์ ) เกี่ยวกับคนที่พูดสำเนียงหนึ่งของศักดิ์ศรีสูง ' อ้างอิง ' ( เช่น ' ' ชาวอเมริกันทั่วไปหรือน้อยกว่าปกติ , RP ' ' ) ซึ่งเกี่ยวข้องกับผู้คนจากพื้นที่ค่อนข้างกว้าง และกับคนสังคมสูง แต่เหล่านี้ยังเน้น ผมจะพูดมันอีกครั้งในภายหลังใน FAQ นี้

ผลสำเนียงของคุณ จาก วิธี ที่และเมื่อคุณได้เรียนรู้ภาษาที่คุณพูด และมันจะช่วยให้การแสดงผลที่คุณกับคนอื่น ๆ คน ไม่ ได้ เดียวคงสำเนียงซึ่งพิจารณาจากประสบการณ์ของพวกเขา เราสามารถควบคุมวิธีที่เราพูด และทำ ทั้งสติ และโดยไม่รู้ตัว คนส่วนใหญ่เปลี่ยนสำเนียงของพวกเขาขึ้นอยู่กับที่พวกเขากำลังพูดด้วย เราเปลี่ยนเสียงของเรามักจะไม่สังเกตเห็นตามที่เราได้ประสบการณ์ชีวิตใหม่

คนที่ถูกต้องอยู่ในรู้เกี่ยวกับคุณจากสำเนียงของคุณขึ้นอยู่ไม่เพียง แต่ในลักษณะของสำเนียงของคุณ แต่ยังเกี่ยวกับผู้ที่ฟังอยู่ และสิ่งที่พวกเขารู้เกี่ยวกับคนอื่น ๆที่พูดด้วยสำเนียงคล้ายกับคุณ

สำเนียงของคุณอาจเป็นหนึ่งที่เกี่ยวข้องกับผู้คนจากสถานที่ใด ( เช่น จากนิวยอร์ก ลอนดอนหรือนิวเดลี ) บางคนอาจจะได้ยินเป็นเพียงการจาก อเมริกา อังกฤษ หรือ อินเดีย สำเนียงของคุณอาจจะให้ความประทับใจที่คุณพูดภาษาอื่นๆ ก่อนที่คุณจะพูดในตอนนี้คุณอาจจะพูดภาษาฝรั่งเศสด้วยสำเนียงอังกฤษ หรือภาษาอังกฤษสำเนียงเกาหลี ) มันเป็นไปไม่ได้ที่จะพูดได้โดยไม่ต้องถ่ายทอดข้อมูลผ่านสำเนียงของเธอ

ภาษาเป็นภาษาพูด มีหลายสำเนียง ไม่มีอะไรผิดปกติเกี่ยวกับภาษาอังกฤษ และทุกคนที่มาจากที่เดียวกัน พูดกันในสถานที่ใด ๆมีหลากหลายสำเนียง

ภาษาเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา เราได้รับคำใหม่ มีการเปลี่ยนแปลงทางไวยากรณ์และเสียงที่เปลี่ยนแปลงตลอดเวลาถ้าคุณฟังบันทึกที่สร้างขึ้นโดยผู้คนจากชุมชนภาษาของคุณเอง เมื่อ 100 ปีก่อน คุณจะได้ยินเสียงตัวเองที่แม้แต่กว่าที่เสียงเวลามีการเปลี่ยนแปลง ลองบางส่วนของการเชื่อมโยงจากคำพูดที่กลุ่มถาวร เช่น

ทำไมภาษาพัฒนาสำเนียงที่แตกต่างกัน ?
ธรรมชาติของมนุษย์ ในทุกประเภทของวิธีการที่เราทำตัวเหมือนเราผสมกับ เราเป็นสมาชิกของกลุ่มสังคมและภายในกลุ่มของเรา เราชอบทำตัวในรูปแบบที่คล้ายคลึงกัน และแสดงให้เห็นว่าเราคู่ควร เราทำสิ่งนี้ในภาษาเช่นเดียวกับในรูปแบบอื่น ๆ ( เช่นที่เราใส่ เรากินอะไร )

เมื่อกลายเป็นกลุ่มที่แตกต่างกันในวิธีที่พวกเขาพูดก็แตกต่างกันด้วย นี้เกิดขึ้นสังคมและภูมิศาสตร์ แต่เป็นวิธีที่ง่ายที่สุดที่จะแสดงให้เห็นถึงความแตกต่างทางภูมิศาสตร์ถ้ากลุ่มเดียวแยกออกเป็นสอง ( จินตนาการว่าครึ่งหนึ่งไปเกาะและครึ่งหนึ่งถึงเกาะ B ) แล้วเมื่อพวกเขาแยกทางกัน เสียงของพวกเขาจะเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา แต่ไม่ใช่ในแบบเดียวกัน ดังนั้นหลังจากเพียงหนึ่งรุ่นที่เน้นของเกาะจะแตกต่างจากสำเนียงของเกาะพ. ถ้าพวกเขาอยู่เลยแยกมาเป็นศตวรรษแล้วภาษาของพวกเขาอาจจะแตกต่างกันดังนั้นเราจะเริ่มอยากจะพูดว่าพวกเขาเป็นสองภาษา พูด

คนเราชอบที่จะเดินทาง มนุษย์ตั้งแต่ออกจากสถานที่ของแหล่งกำเนิดในแอฟริกา มากกว่า 100000 ปีก่อน พวกเขาได้กระจายไปทั่วโลก และพวกเขาได้ย้ายในคลื่น ในบางสถานที่ ผสม หรือชัย ผู้ที่เคยมีก่อนหน้านี้