The youth frowned. You even turned

The youth frowned. You even turned haughty? Just because you were praised to the skies by people who did not know literature, you already forgot who you were? See, your original form has been revealed! I have no idea why Teacher Hu appreciated you so much. You can only have your way with Big Thunder and those slightly known poets in Beijing. But take a look; once you encounter a real master of literature, you have nothing against them, right?

The youth grunted and cleared his throat, “Everything is fated. Everything is unreal. Everything has no end. Everything has no home to return to.”

Wang Shuixin squinted his eyes as he listened to his poem.

The other interviewers again revealed their reverence. Their mouths moved gently, as if they were tasting the poem, and were also reciting it along with the youth.

The youth carried on, “Every happiness doesn’t come with a smile. Every suffering..”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เยาวชน frowned แม้เปิดตระหง่าน เพียง เพราะคุณถูกยกย่องในการท้องฟ้า โดยคนที่ไม่รู้ว่าวรรณกรรม แล้วลืมที่คุณ ดู ต้นฉบับแบบฟอร์มได้รับการเปิดเผย ไม่รู้ทำไมหูครูชื่นชมคุณมากได้ คุณสามารถมีแบบของคุณ ด้วยสายฟ้าใหญ่และที่เล็กน้อยรู้จักกวีในปักกิ่งเท่านั้น แต่มาดู เมื่อคุณพบแบบจริงของวรรณคดี คุณมีอะไรกับพวกเขา ขวาเยาวชน grunted และล้างคอเขา เที่ยวแสดงสด ทุกอย่างเป็นความจริง ทุกอย่างมีไม่สิ้นสุด ทุกอย่างมีบ้านไม่มีการกลับไป"วัง Shuixin squinted ตาของเขาขณะที่เขาฟังบทกวีของเขาผู้นั้นเคยถูกอื่น ๆ อีกเปิดเผยเกรงของพวกเขา ปากของพวกเขาย้ายเบา ๆ ว่าพวกเขาได้ลิ้มรสบทกวี และยังได้อ่านมันพร้อมกับเยาวชนเยาวชนดำเนิน "ทุกความสุขไม่ได้มา ด้วยรอยยิ้ม ทุกข์ทุก..."

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หนุ่มขมวดคิ้ว คุณยังหันหยิ่ง? เพียงเพราะคุณได้รับการยกย่องไปฟากฟ้าโดยผู้ที่ไม่ได้รู้ว่าวรรณกรรมคุณลืมแล้วที่คุณ? ดูรูปแบบเดิมของคุณได้รับการเปิดเผย! ผมมีความคิดว่าทำไมครู Hu ชื่นชมคุณมาก คุณสามารถมีวิธีการของคุณกับบิ๊กทันเดอร์และผู้กวีที่รู้จักกันเล็กน้อยในกรุงปักกิ่ง แต่จะดู; เมื่อคุณพบต้นแบบที่แท้จริงของวรรณกรรมคุณมีอะไรกับพวกเขาใช่มั้ย?

เยาวชน grunted และกระแอมของเขา "ทุกอย่างจะโชคร้าย ทุกอย่างเป็นจริง ทุกอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ทุกอย่างมีที่บ้านเพื่อกลับไป no. "

วัง Shuixin squinted ดวงตาของเขาในขณะที่เขาได้ฟังบทกวีของเขา.

ผู้สัมภาษณ์อีกครั้งเผยให้เห็นความเคารพของพวกเขา ปากของพวกเขาย้ายเบา ๆ ราวกับว่าพวกเขาชิมบทกวีและยังได้รับการท่องมันไปพร้อมกับเยาวชน.

เยาวชนดำเนินการเกี่ยวกับ "ความสุขของทุกคนไม่ได้มาพร้อมกับรอยยิ้ม ทุกคนที่ทุกข์ทรมาน .. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชายหนุ่มขมวดคิ้ว . คุณจะกลายเป็นหยิ่ง ? เพียงเพราะคุณมีความชื่นชมกับท้องฟ้าโดยคนที่ไม่รู้หนังสือ คุณก็ลืมว่าคุณเป็นใคร ? ดูในรูปแบบเดิมของคุณได้ถูกเปิดเผย ! ฉันไม่รู้ว่าทำไมครูโฮ ชื่นชมคุณมาก คุณมีวิธีการของคุณกับสายฟ้าขนาดใหญ่และเล็กน้อยเหล่านั้นรู้จักกวีในปักกิ่ง แต่ดู เมื่อคุณพบหลักที่แท้จริงของวรรณกรรม เธอไม่มีอะไรกับเขา ใช่ไหม ?ชายหนุ่มถอนหายใจ และล้างคอของเขา " ทุกอย่างถูกกำหนดโดยโชคชะตา ทุกอย่างลวงตา ทุกอย่าง ไม่มีสิ้นสุด ทุกอย่างไม่มีบ้านให้กลับ .วัง shuixin squinted ดวงตาของเขาขณะที่เขาฟังบทกวีของเขาสัมภาษณ์อีก เผยเคารพของพวกเขา ปากขยับเบาๆ ราวกับว่าพวกเขาชิม บทกวี และยังท่องพร้อมกับเยาวชนเยาวชนดำเนินการ " ทุกความสุขไม่ได้มาพร้อมกับรอยยิ้ม ทุกทุกข์ . . . . . . . "