Description of StudiesThe patients,

Description of Studies
The patients, treatments, and study designs in the six
studies are summarized in Table 1. This review includes
883 evaluable patients—261 receiving medication, 352 receiving
psychotherapy, and 270 in control groups. The
mean age reported in each study ranged from 32 to 40
years, and 76.5% of the patients were female (range=68%–
85%). All patients were diagnosed as having nonpsychotic
major depression, albeit with various diagnostic methods,
including the Research Diagnostic Criteria (based on either
the Schedule for Affective Disorders and Schizophrenia
[21, 22] or a nonstructured clinical assessment [24]),
the Structured Clinical Interview for DSM-III (23) or DSMIII-
R (26), and the Diagnostic Interview Schedule for DSMIII-
R (25). The mean baseline score on the Hamilton Depression
Rating Scale varied between 15.3 and 19.7 in all
studies except one (25). In the three studies for which episode
duration was reported, this period varied widely: median=
13.4 weeks (23), mean=8.4 months (24), and mean=
58.3 months (25). The percentage of patients with chronic
major depression was not reported for any of the studies.
The percentage of patients with recurrent major depressive
disorder ranged from 40% in one study (24) to approximately
62% in three others (21, 22, 26). The percentage of
patients with endogenous depression ranged from 7.4% in
one study (26) to approximately 35% in two others (21, 22).
The percentages of patients with melancholia were 2.8%
in one study (26) and 18% in another (23). The percentage
of patients with atypical depression varied from 29.7% in
one study (22) to 100% in another (26). The percentage of
comorbid dysthymia was 30% in one study (22), and in another
(25) the percentages of lifetime panic disorder and
generalized anxiety disorder were 44.2% and 62.4%, respectively.
The percentages of personality disorders were
reported for four studies: 8.3% (26), 36.5% (23), 68% (25),
and 74% (22).
In five studies (21–25) tricyclic antidepressants were
used, while another (26) involved phenelzine. Cognitive
behavior therapy was used in three studies (22, 23, 26), interpersonal
therapy in three (21, 22, 25), problem solving
in one (24), and social work counseling in another (23). All
psychotherapies were delivered in an individual format.
The control conditions were pill placebo plus clinical
management in three studies (22, 24, 26), treatment as
usual by a general physician (in which approximately 45%
of patients received antidepressant medications) in two
studies (23, 25), and low-intensity supportive therapy in
one study (21). Treatment duration ranged from 10 to 16
weeks in all studies except that by Schulberg et al. (25),
which lasted approximately 8 months; the overall median
was 16 weeks. The doses of amitriptyline were 100–200
mg/day (21), ≥150 mg/day (23), and a mean of 139 mg/day
(24). The mean dose of imipramine was 185 mg/day (22).
The mean phenelzine dose was 64 mg/day (26). For nortriptyline,
blood levels were 190–570 nmol/liter (25). The
mean number of psychotherapy sessions received ranged
from six (24) to a maximum of 20 (22, 26).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คำอธิบายของการศึกษาผู้ป่วย รักษา และออกแบบการศึกษาในหกการศึกษาสามารถสรุปได้ในตารางที่ 1 บทความนี้ประกอบด้วยผู้ป่วย evaluable 883 – 261 รับยา 352 รับจิตแพทย์ และ 270 ในกลุ่มควบคุม ที่อายุเฉลี่ยในแต่ละการศึกษาอยู่ในช่วงจาก 32 ถึง 40ปี และ 76.5% ของผู้ป่วยถูกหญิง (ช่วง = 68%-85%) ผู้ป่วยทั้งหมดถูกวินิจฉัยว่ามี nonpsychoticหลักภาวะซึมเศร้า แม้ว่ากับวิธีวิเคราะห์ต่าง ๆรวมทั้งเกณฑ์การวินิจฉัยวิจัย (ตามอย่างใดอย่างหนึ่งกำหนดการสำหรับผลความผิดปกติและโรคจิตเภท[21, 22] หรือการประเมินทางคลินิก nonstructured [24]),การสัมภาษณ์แบบมีโครงสร้างคลินิก DSM-III (23) หรือ DSMIII-R (26), และกำหนดการสัมภาษณ์การวินิจฉัยสำหรับ DSMIII-R (25) คะแนนเฉลี่ยพื้นฐานในภาวะซึมเศร้าฮามิลตันเรทติ้งที่แตกต่างกันระหว่าง 15.3 และ 19.7 ในทั้งหมดการศึกษายกเว้นหนึ่ง (25) ในการศึกษา 3 ในตอนใดรายงานระยะเวลา นี้รอบระยะเวลาที่แตกต่างกันอย่างกว้างขวาง: มัธยฐาน =หมายถึงสัปดาห์ 13.4 (23), = 8.4 เดือน (24), และหมายถึง =58.3 เดือน (25) เปอร์เซ็นต์ของผู้ป่วยเรื้อรังไม่ได้รายงานภาวะซึมเศร้าที่สำคัญของการศึกษาเปอร์เซ็นต์ของผู้ป่วยที่มี depressive สำคัญเกิดซ้ำโรคอยู่ในช่วงจาก 40% ในการศึกษาหนึ่ง (24) การประมาณ62% ในสามคน (21, 22, 26) เปอร์เซ็นต์ของผู้ป่วยที่ มีภาวะซึมเศร้า endogenous มา 7.4% ในศึกษาหนึ่ง (26) ประมาณ 35% ในสองอื่น ๆ (21, 22)เปอร์เซ็นต์ของผู้ป่วยที่มี melancholia ได้ 2.8%ในหนึ่งศึกษา (26) และ 18% ในอื่น (23) เปอร์เซ็นต์ของผู้ป่วยที่มีภาวะซึมเศร้าที่พิเศษแตกต่างจาก 29.7%หนึ่งศึกษา (22) ถึง 100% ในอีก (26) เปอร์เซ็นต์ของcomorbid dysthymia ได้ 30% ในการศึกษาหนึ่ง (22), และ ในอีก(25) เปอร์เซ็นต์ของโรคตื่นตระหนกอายุการใช้งาน และโรควิตกกังวลเมจแบบทั่วไปถูก 44.2% และ 62.4% ตามลำดับเปอร์เซ็นต์ของความผิดปกติของบุคลิกภาพได้รายงานการศึกษาสี่: 8.3% (26), 36.5% (23) 68% (25),และ 74% (22)ในการศึกษา 5 ได้ (21 – 25) tricyclic antidepressantsใช้ phenelzine เกี่ยวข้องอื่น (26) รับรู้พฤติกรรมบำบัดที่ใช้ในการศึกษา 3 (22, 23, 26), มนุษยสัมพันธ์บำบัดในสาม (21, 22, 25), การแก้ปัญหาหนึ่ง (24), และให้คำปรึกษาสังคมสงเคราะห์ในอื่น (23) ทั้งหมดpsychotherapies ถูกส่งในรูปแบบของแต่ละสภาพควบคุมได้ยาหลอกยา พลัสคลินิกจัดการศึกษา 3 (22, 24, 26), รักษาเป็นปกติ โดยแพทย์ทั่วไป (ที่ประมาณ 45%ของผู้ป่วยได้รับยา antidepressant) 2ศึกษา (23, 25), และความเข้มต่ำสนับสนุนบำบัดในหนึ่งศึกษา (21) ระยะเวลาการรักษาอยู่ในช่วงตั้งแต่ 10 ถึง 16สัปดาห์ในการศึกษาทั้งหมดยกเว้นที่โดย Schulberg et al. (25),ซึ่งกินเวลาประมาณ 8 เดือน มัธยฐานโดยรวมมี 16 สัปดาห์ ปริมาณของ amitriptyline ได้ 100 – 200มิลลิกรัมต่อวัน (21), ≥150 มิลลิกรัมต่อวัน (23), และค่าเฉลี่ย 139 มิลลิกรัม/วัน(24) ปริมาณเฉลี่ยของ imipramine ได้ 185 มิลลิกรัมต่อวัน (22)ปริมาณรังสีเฉลี่ย phenelzine เป็น 64 มิลลิกรัมต่อวัน (26) สำหรับ nortriptylineระดับเลือดถูก 190-570 nmol/ลิตร (25) ที่หมายถึง จำนวนของเซสชันจิตแพทย์ที่ได้รับอยู่ในช่วง6 (24) สูงสุดไม่เกิน 20 (22, 26)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คำอธิบายของการศึกษา
ผู้ป่วย, การรักษาและการออกแบบการศึกษาในหก
การศึกษาได้สรุปไว้ในตารางที่ 1 ซึ่งรวมถึงการตรวจสอบ
883 ผู้ป่วย 261 evaluable ได้รับยาที่ได้รับ 352
จิตบำบัดและ 270 ในกลุ่มควบคุม
อายุเฉลี่ยรายงานในแต่ละการศึกษาอยู่ในช่วง 32-40
ปีที่ผ่านมาและ 76.5% ของผู้ป่วยเป็นเพศหญิง (ช่วง = 68% -
85%) ผู้ป่วยทุกรายได้รับการวินิจฉัยว่ามี nonpsychotic
ภาวะซึมเศร้าที่สำคัญแม้จะมีวิธีการวินิจฉัยต่าง ๆ
รวมทั้งเกณฑ์การวินิจฉัยการวิจัย (ขึ้นอยู่กับทั้ง
ตารางเวลาสำหรับความผิดปกติที่ส่งผลต่อและโรคจิตเภท
[21 22] หรือการประเมินผลทางคลินิก nonstructured [24])
ที่มีโครงสร้างทางคลินิก สัมภาษณ์ DSM-III (23) หรือ DSMIII-
R (26) และตารางการสัมภาษณ์การวิเคราะห์สำหรับ DSMIII-
R (25) เฉลี่ยคะแนนพื้นฐานในภาวะเศรษฐกิจตกต่ำแฮมิลตัน
เรตติ้งขนาดที่แตกต่างกันระหว่าง 15.3 และ 19.7 ในทุก
การศึกษายกเว้นหนึ่ง (25) ในสามการศึกษาที่ตอน
ระยะเวลาที่ได้รับรายงานช่วงเวลานี้แตกต่างกันอย่างแพร่หลายเฉลี่ย =
13.4 สัปดาห์ที่ผ่านมา (23) ค่าเฉลี่ย = 8.4 เดือน (24) และค่าเฉลี่ย =
58.3 เดือน (25) ร้อยละของผู้ป่วยที่มีโรคเรื้อรัง
โรคซึมเศร้าไม่ได้รายงานสำหรับการใด ๆ ของการศึกษา.
ร้อยละของผู้ป่วยที่มีภาวะซึมเศร้าที่เกิดขึ้นอีกที่สำคัญ
ความผิดปกติตั้งแต่ 40% ในการศึกษา (24) ประมาณ
62% ในสามคน (21, 22, 26) . ร้อยละของ
ผู้ป่วยที่มีภาวะซึมเศร้าภายนอกตั้งแต่ 7.4% ใน
การศึกษา (26) ประมาณ 35% ในอีกสองคน (21, 22).
ร้อยละของผู้ป่วยที่มีโรคใจลอยเป็น 2.8%
ในการศึกษา (26) และ 18% ในอีก (23) ร้อยละ
ของผู้ป่วยที่มีภาวะซึมเศร้าผิดปกติต่าง ๆ จาก 29.7% ในปี
การศึกษา (22) ถึง 100% ในอีก (26) ร้อยละของ
ซึมเศร้า comorbid เป็น 30% ในการศึกษา (22) และในอีก
(25) ร้อยละของความผิดปกติอายุการใช้งานและความหวาดกลัว
ความผิดปกติของความวิตกกังวลทั่วไปเป็น 44.2% และ 62.4% ตามลำดับ.
ร้อยละของความผิดปกติบุคลิกภาพถูก
รายงานสี่การศึกษา : 8.3% (26) 36.5% (23), 68% (25),
. และ 74% (22)
การศึกษาในห้า (21-25) tricyclic ซึมเศร้าที่ถูก
นำมาใช้ในขณะที่อีก (26) ที่เกี่ยวข้องกับการ phenelzine ความรู้ความเข้าใจ
พฤติกรรมบำบัดที่ใช้ในสามการศึกษา (22, 23, 26), ความสัมพันธ์ระหว่างบุคคล
การรักษาในสาม (21, 22, 25), การแก้ปัญหา
ใน (24) และการให้คำปรึกษาการทำงานในสังคมอื่น ๆ (23) ทั้งหมด
psychotherapies ถูกส่งในรูปแบบของแต่ละบุคคล.
เงื่อนไขการควบคุมได้รับยาหลอกบวกยาคลินิก
การจัดการในสามการศึกษา (22, 24, 26) การรักษาเป็น
ปกติโดยแพทย์ทั่วไป (ซึ่งประมาณ 45%
ของผู้ป่วยที่ได้รับยากล่อมประสาท) ในสอง
การศึกษา (23, 25) และความเข้มต่ำการรักษาด้วยการให้การสนับสนุนใน
การศึกษา (21) ระยะเวลาการรักษาอยู่ในช่วง 10-16
สัปดาห์ในการศึกษาทั้งหมดยกเว้นว่าโดย Schulberg et al, (25),
ซึ่งกินเวลาประมาณ 8 เดือน เฉลี่ยโดยรวม
เป็น 16 สัปดาห์ ปริมาณของ Amitriptyline เป็น 100-200
มก. / วัน (21), ≥150มก. / วัน (23) และค่าเฉลี่ย 139 มก. / วัน
(24) ปริมาณของ imipramine เฉลี่ย 185 มิลลิกรัม / วัน (22).
ปริมาณเฉลี่ย phenelzine คือ 64 มิลลิกรัม / วัน (26) สำหรับ nortriptyline,
ระดับเลือด 190-570 nmol / ลิตร (25)
จำนวนเฉลี่ยของการประชุมจิตบำบัดได้รับอยู่ในช่วง
ตั้งแต่หก (24) สูงสุด 20 (22, 26)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รายละเอียดของการศึกษา
ผู้ป่วย , การรักษา , และรูปแบบการศึกษาในหก
การศึกษาสรุปได้ในตารางที่ 1 การตรวจสอบนี้รวมถึง
883 evaluable patients-261 รับยา ถ้ารับ
จิตบำบัดและ 270 ในกลุ่มควบคุม
หมายถึงอายุที่รายงานในแต่ละการศึกษาอยู่ระหว่าง 32 ถึง 40
ปี ร้อยละ 76.5 % ของผู้ป่วยเป็นเพศหญิง ( พิสัย = 68 %
( 85% )ผู้ป่วยได้รับการวินิจฉัยว่ามีภาวะซึมเศร้าที่ไม่ถึงขั้นโรคจิต

แต่ใช้วิธีการวินิจฉัยต่าง ๆรวมทั้งการวิจัยเกณฑ์วินิจฉัย ( ตามด้วย
ตารางอารมณ์ disorders และจิตเภท
[ 21 , 22 ] หรือ nonstructured คลินิกการประเมิน [ 24 ] )
dsm-iii การสัมภาษณ์ทางคลินิกเชิงโครงสร้าง ( 23 ) หรือ dsmiii -
R ( 26 )และการวินิจฉัยการสัมภาษณ์สำหรับ dsmiii -
R ( 25 ) คะแนน 0 หมายถึงภาวะซึมเศร้า
แฮมิลตันแบบมาตราส่วนประมาณค่า มีค่าระหว่าง 15.3 และ 19.7 ใน
การศึกษายกเว้น ( 25 ) ระยะเวลาในการศึกษา 3 ซึ่งตอน
รายงานช่วงเวลานี้แตกต่างกันอย่างกว้างขวาง : มัธยฐาน =
ทั้งสัปดาห์ ( 23 ) , ค่าเฉลี่ย = 8.4 เดือน ( 24 ) และ ค่าเฉลี่ย =
แบบเดือน ( 25 ) ร้อยละของผู้ป่วยเรื้อรัง
โรคซึมเศร้าไม่ได้รายงานใด ๆของการศึกษา .
เปอร์เซ็นต์ของผู้ป่วยโรคซึมเศร้ากำเริบ
ความผิดปกติตั้งแต่ 40 % ในการศึกษาหนึ่ง ( 24 ) ประมาณ 62 %
3 อื่นๆ ( 21 , 22 , 26 ) ร้อยละของผู้ป่วยที่มีเกร็ดความรู้ระหว่าง

7.4% ในการศึกษาหนึ่ง ( 26 ) ประมาณ 35% ในอีกสอง ( 21 , 22 ) .
เปอร์เซ็นต์ของผู้ป่วยซึมเศร้ามี 28 %
ในการศึกษาหนึ่ง ( 26 ) และ 18% ในอีก ( 23 ) ร้อยละของผู้ป่วยที่มีหน่อเนื้อเชื้อไข

ส่วน 29.7 % ในการศึกษาหนึ่ง ( 22 ) เป็น 100% ในอีก ( 26 ) ค่า
comorbid อาศัยอยู่เป็น 30% ในปีการศึกษาหนึ่ง ( 22 ) , และอีก
( 25 ) ร้อยละของโรคตื่นตระหนกตลอดชีพและ
โรควิตกกังวลทั่วไปเป็น 44.2 ล้านบาท และ 62.4
% ตามลำดับเปอร์เซ็นต์ของความผิดปกติของบุคลิกภาพมี
รายงานการศึกษา : 8.3 % ( 26 ) , 36.5 % ( 23 ) , 68 % ( 25 ) ,
74% ( 22 ) .
5 การศึกษา ( 21 – 25 ) Tricyclic antidepressants เป็น
ใช้ในขณะที่อีก ( 26 ) เกี่ยวข้องกับฟีเนลซีน . การรับรู้พฤติกรรมบำบัดเป็นเครื่องมือที่ใช้ในการศึกษา 3 ( 22 , 23 , 26 ) , บุคคล
รักษาสาม ( 21 , 22 , 25 ) , การแก้ปัญหา
ในหนึ่ง ( 24 )และการให้คำปรึกษาด้านสังคมสงเคราะห์อื่น ( 23 ) ทั้งหมด
จิตบำบัดถูกส่งในรูปแบบของแต่ละบุคคล เงื่อนไขการควบคุมยา placebo )

และการจัดการทางคลินิกในการศึกษา 3 ( 22 , 24 , 26 ) , การรักษาในฐานะ
ปกติโดยแพทย์ทั่วไป ( ที่ประมาณ 45 % ของผู้ป่วยที่ได้รับยาต้านอาการเศร้าซึมยา

) ในสองการศึกษา ( 23 , 24 ) low-intensity บำบัดประคับประคองใน
การศึกษาหนึ่ง ( 21 ) ระยะเวลาการรักษาอยู่ระหว่าง 10 ถึง 16
สัปดาห์ในการศึกษา ยกเว้นว่า ชูลเบิร์ก et al . ( 25 ) ,
ซึ่งกินเวลาประมาณ 8 เดือน ;
เฉลี่ยโดยรวม 16 สัปดาห์ ขนาดของอะมิทริปไทลีน ( 100 – 200
มิลลิกรัม / วัน ( 21 ) , ≥ 150 มิลลิกรัม / วัน ( 23 ) และค่าเฉลี่ยของ 139 มิลลิกรัม / วัน
( 24 ) หมายถึงยาอิมิพรามีนคือ 185 มิลลิกรัม / วัน ( 22 ) .
หมายถึงฟีเนลซีนใช้ 64 มิลลิกรัม / วัน ( 26 )สำหรับนอร์ทริปไทลีน
ระดับเลือดเป็น 190 , 570 nmol / ลิตร ) ( 25 )
หมายถึงจำนวนของจิตบำบัดครั้งได้รับมีค่า
6 ( 24 ) 20 ( 22 , 26 )