That morning my wife and I said our

That morning my wife and I said our usual goodbyes. She left her second cup of tea, and she followed me to the front door. She did this every day. She took from my coat a hair which was not there, and she told me to be careful. She always did this. I closed the door, and she went back to her tea.


I am a lawyer and I work very hard. My friend, Doctor Volney, told me not to work so hard. 'You'll be ill,' he said. 'A lot of people who work too hard get very tired, and suddenly they forget who they are. They can't remember anything. It's called amnesia. You need a change and a rest.


'But I do rest,' I replied. 'On Thursday nights my wife and I play a game of cards, and on Sundays she reads me her weekly letter from her mother.'
That morning, when I was walking to work, I thought about Doctor Volney's words. I was feeling very well, and pleased with life.
4. 04.mp3




When I woke up, I was on a train and feeling very uncomfortable after a long sleep. I sat back in my seat and I tried to think. After a long time, I said to myself, 'I must have a name!' I looked in my pockets. No letter. No papers. Nothing with my name on. But I found three thousand dollars. 'I must be someone,' I thought.

5. 05.mp3






The train was crowded with men who were all very friendly. One of them came and sat next to me. 'Hi! My name's R.P. Bolder - Bolder and Son, from Missouri. You're going to the meeting in New York, of course? What's your name?'
I had to reply to him, so I said quickly, 'Edward Pinkhammer from Cornopolis, Kansas.'
6. 06.mp3



He was reading a newspaper, but every few minutes he looked up from it, to talk to me. I understood from his conversation that he was a druggist, and he thought that I was a druggist, too.
'Are all these men druggists?' I asked.
'Yes, they are,' he answered. 'Like us, they're all going to the yearly meeting in New York.'
7. 07.mp3



After a time, he held out his newspaper to me. 'Look at that,' he said. 'Here's another of those men who run away and then say that they have forgotten who they are. A man gets tired of his business and his family, and he wants to have a good time. He goes away somewhere and when they find him, he says that he doesn't know who he is, and that he can't remember anything.' I took the paper and read this:
8. 08.mp3





Denver, June 12th
Elwyn C. Bellford, an important lawyer in the town, left home three days ago and has not come back. Just before he left, he took out a lot of money from his bank. Nobody has seen him since that day. He is a quiet man who enjoys his work and is happily married. But Mr Bellford works very hard, and it is possible that he has amnesia.
9. 09.mp3



'But sometimes people do forget who they are, Mr Bolder,' I said.
'Oh, come on!' Mr Bolder answered. 'It's not true, you know! These men just want something more exciting in their lives - another woman, perhaps. Something different.'
We arrived in New York at about ten o'clock at night. I took a taxi to a hotel, and I wrote the name, 'Edward Pinkhammer', in the hotel book. Suddenly I felt wild and happy - I was free. A man without a name can do anything.
10. 10.mp3





The young man behind the desk at the hotel looked at me a little strangely. 1 had no suitcase.
'I'm here for the Druggists' Meeting,' I said. 'My suitcase is lost.' I took out some money and gave it to him.
The next day I bought a suitcase and some clothes and I began to live the life of Edward Pinkhammer. I didn't try to remember who or what I was.
11. 11.mp3





The next few days in Manhattan were wonderful -the theatres, the gardens, the music, the restaurants, the night life, the beautiful girls. And during this time I learned something very important - if you want to be happy, you must be free.
Sometimes I went to quiet, expensive restaurants with soft music. Sometimes I went on the river in boats full of noisy young men and their girlfriends. And then there was Broadway, with its theatres and bright lights.
12. 12.mp3



One afternoon I was going back into my hotel when a fat man came and stood in front of me.
'Hello, Bellford!' he cried loudly. 'What are you doing in New York? Is Mrs B. with you?'
'I'm sorry, but you're making a mistake, sir,' I said coldly. 'My name is Pinkhammer. Please excuse me.'
The man moved away, in surprise, and I walked over to the desk. Behind me, the man said something about a telephone.
13. 13.mp3




'Give me my bill,' I said to the man behind the desk, 'and bring down my suitcase in half an hour.'
That afternoon I moved to a quiet little hotel on Fifth Avenue.
One afternoon, in one of my favourite restaurants on Broadway, I was going to my table when somebody pulled my arm.
'Mr Bellford,' a sweet voice cried.
I turned quickly and saw a woman who was sitting alone. She was about thirty and she had very beautiful eyes.
14. 14.mp3






'How can you walk past me like that?' she said. 'Didn't you know me?'
I sat down at her table. Her hair was a beautiful red-gold colour.
'Are you sure you know me?' I asked.
'No.' She smiled. 'I never really knew you.'
'Well, my name is Edward Pinkhammer,' I said, 'and I'm from Kansas.'
'So, you haven't brought Mrs Bellford with you, then,' she said, and she laughed. 'You haven't changed much in fifteen years, Elwyn.'
15. 15.mp3




Her wonderful eyes looked carefully at my face.
'No,' she said quietly, 'you haven't forgotten. I told you that you could never forget.'
'I'm sorry,' I answered, 'but that's the trouble. I have forgotten. I've forgotten everything.'She laughed. 'Did you know that I married six months after you did? It was in all the newspapers.' She was silent for a minute. Then she looked up at me again. 'Tell me one thing, Elwyn,' she said softly. 'Since that night fifteen years ago, can you touch, smell, or look at white roses - and not think of me?'
16. 16.mp3



'I can only say that I don't remember any of this,' I said carefully. 'I'm very sorry.' I tried to look away from her.
She smiled and stood up to leave. Then she held out her hand to me, and I took it for a second. 'Oh yes, you remember,' she said, with a sweet, unhappy smile.
'Goodbye, Elwyn Bellford.'
That night I went to the theatre and when I returned to my hotel, a quiet man in dark clothes was waiting for me.
17. 17.mp3



'Mr Pinkhammer,' he said, 'can I speak with you for a minute? There's a room here.'
I followed him into a small room. A man and a woman were there. The woman was still beautiful, but her face was unhappy and tired. I liked everything about her. The man, who was about forty, came to meet me.
'Bellford,' he said, 'I'm happy to see you again. I told you that you were working too hard. Now you can come home with us. You'll soon be all right.'
18. 18.mp3



'My name', I said, 'is Edward Pinkhammer. I've never seen you before in my life.'
The woman cried out, 'Oh, Elwyn! Elwyn! I'm your wife!' She put her arms round me, but I pushed them away.
'Oh, Doctor Volney! What is the matter with him?' the woman cried.
'Go to your room,' the doctor said to her. 'He'll soon be well again.'
19. 19.mp3



The woman left, and so did the man in the dark clothes. The man who was a doctor turned to me and said quietly, 'Listen. Your name is not Edward Pinkhammer.'
'I know that,' I replied, 'but a man must have a name. Why not Pinkhammer?'
'Your name', the doctor said, 'is Elwyn Bellford. You are one of the best lawyers in Denver - and that woman is your wife.'
20. 20.mp3



'She's a very fine woman,' I said, after a minute. 'I love the colour of her hair.'
'She's a very good wife,' the doctor replied. 'When you left two weeks ago, she was very unhappy. Then we had a telephone call from a man who saw you in a hotel here.'
'I think I remember him,' I said. 'He called me "Bellford". Excuse me, but who are you?'
'I'm Bobby Volney. I've been your friend for twenty years, and your doctor for fifteen years. Elwyn, try to remember.'
21. 21.mp3



'You say you're a doctor,' I said. 'How can I get better? Does amnesia go slowly or suddenly?'
'Sometimes slowly. Sometimes suddenly.'
'Will you help me, Doctor Volney?' I asked.
'Old friend,' he said, 'I'll do everything possible.'
'Very well. And if you're my doctor, you can't tell anybody what I say.'
'Of course not,' Doctor Volney answered.
22. 22.mp3



I stood up. There were some white roses on the table. I went over to the table, picked up the roses and threw them far out of the window. Then I sat down again.
'I think it will be best, Bobby,' I said, 'to get better suddenly. I'm a little tired of it all now. Go and bring my wife Marian in now. But, oh, Doctor,' I said with a happy smile. 'Oh, my good old friend - it was wonderful!'

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เช้าวันนั้นผมและภรรยากล่าวว่าลาตามปกติของเรา เธอเดินออกจากถ้วยที่สองของเธอของชาและเธอตามฉันไปที่ประตูหน้า เธอทำอย่างนี้ทุกวัน เธอเอามาจากเสื้อของฉันซึ่งผมก็ไม่ได้มีและเธอบอกฉันจะต้องระมัดระวัง เธอมักจะทำอย่างนี้ ฉันปิดประตูและเธอก็กลับไปชาของเธอ. ฉันทนายความและผมทำงานหนักมาก เพื่อนของฉันหมอนีย์บอกผมไม่ได้ที่จะทำงานอย่างหนัก 'คุณจะไม่ดี "เขากล่าว 'ผู้คนจำนวนมากที่ทำงานหนักเกินไปได้รับเหนื่อยมากและพวกเขาก็ลืมว่าเขาเป็นใคร พวกเขาไม่สามารถจำอะไร มันเรียกความทรงจำ คุณจำเป็นต้องมีการเปลี่ยนแปลงและส่วนที่เหลือ. "แต่ฉันไม่เหลือ 'ผมตอบ 'ในคืนวันพฤหัสผมและภรรยาเล่นไพ่และในวันอาทิตย์เธออ่านจดหมายฉันรายสัปดาห์ของเธอจากแม่ของเธอ. เช้าวันนั้นเมื่อผมเดินไปทำงานผมคิดเกี่ยวกับคำพูดของหมอนีย์ ผมรู้สึกดีมากและพอใจกับชีวิต. 4 04.mp3 เมื่อฉันตื่นขึ้นมาผมก็บนรถไฟและความรู้สึกที่อึดอัดมากหลังจากนอนหลับยาว ฉันนั่งอยู่ในที่นั่งของฉันและฉันพยายามที่จะคิดว่า หลังจากที่เวลานานผมพูดกับตัวเองว่าผมต้องมีชื่อ! ผมมองในกระเป๋าของฉัน จดหมายไม่มี ไม่มีเอกสาร ไม่มีอะไรที่มีชื่อของฉันใน แต่ฉันพบสามพันดอลลาร์ "ผมต้องเป็นคน 'ฉันคิดว่า. 5 05.mp3 รถไฟที่ถูกอัดแน่นไปด้วยคนที่ทุกคนง่ายมาก หนึ่งของพวกเขามานั่งอยู่ข้างๆฉัน 'Hi! ชื่อของฉันของ RP เห่อเหิม - เห่อเหิมและลูกชายจากมิสซูรี คุณกำลังจะประชุมในนิวยอร์กแน่นอน? ชื่อของคุณคืออะไร? 'ผมต้องตอบเขาดังนั้นผมบอกว่าได้อย่างรวดเร็ว' เอ็ดเวิร์ด Pinkhammer จาก Cornopolis แคนซัส. 6 06.mp3 เขาได้อ่านหนังสือพิมพ์ แต่ทุกไม่กี่นาทีเขาเงยหน้าขึ้นจากมันที่จะพูดคุยกับผม ผมเข้าใจจากการสนทนาของเขาว่าเขาเป็นคนขายยาและเขาคิดว่าผมเป็นคนขายยามากเกินไป. 'มีคนเหล่านี้ทั้งหมด druggists? ฉันถาม. 'ใช่พวกเขาเป็น "เขาตอบ 'เช่นเดียวกับเราที่พวกเขากำลังทั้งหมดไปที่การประชุมประจำปีในนิวยอร์ก. 7 07.mp3 หลังจากที่เขายื่นออกมาหนังสือพิมพ์ของเขากับผม 'ดูที่ "เขากล่าวว่า 'นี่เป็นอีกคนที่วิ่งหนีไปแล้วบอกว่าพวกเขาได้ลืมว่าเขาเป็นใคร ชายคนหนึ่งได้รับเหนื่อยของธุรกิจและครอบครัวของเขาและเขาต้องการที่จะมีช่วงเวลาที่ดี เขาจะไปอยู่ที่ไหนและเมื่อพวกเขาพบว่าเขาเขาบอกว่าเขาไม่ทราบว่าเขาเป็นใครและเขาไม่สามารถจำอะไร. ผมเอากระดาษและอ่าน: 8 08.mp3 เดนเวอร์, 12 มิถุนายนวิ่นซีBellford ทนายความที่สำคัญในเมืองออกจากบ้านสามวันที่ผ่านมาและยังไม่ได้กลับมา ก่อนที่เขาจะออกจากเขาเอาเงินเป็นจำนวนมากจากธนาคารของเขา ไม่มีใครได้เห็นเขาตั้งแต่วันนั้น เขาเป็นคนเงียบ ๆ ที่สนุกกับการทำงานของเขาและแต่งงานอย่างมีความสุข แต่นาย Bellford ทำงานหนักมากและเป็นไปได้ว่าเขามีความทรงจำ. 9 09.mp3 'แต่บางครั้งคนไม่ลืมว่าเขาเป็นใครนายเห่อเหิม' ฉันกล่าวว่า. 'โอ้มา! นายเห่อเหิมตอบ 'มันไม่เป็นความจริงที่คุณรู้! คนเหล่านี้ต้องการเพียงแค่บางสิ่งบางอย่างที่น่าตื่นเต้นมากขึ้นในชีวิตของพวกเขา - ผู้หญิงอีกคนหนึ่งอาจจะ สิ่งที่แตกต่าง. เรามาถึงในนิวยอร์กที่เกี่ยวกับ 10:00 ในเวลากลางคืน ผมเอารถแท็กซี่ไปยังโรงแรมและที่ผมเขียนชื่อ 'เอ็ดเวิร์ด Pinkhammer' ในหนังสือของโรงแรม ทันใดนั้นผมก็รู้สึกว่ามีความสุขป่า - ฉันเป็นอิสระ ผู้ชายคนหนึ่งที่ไม่มีชื่อสามารถทำอะไร. 10 10.mp3 ชายหนุ่มหลังโต๊ะที่โรงแรมมองที่ฉันเพียงเล็กน้อยแปลก มีกระเป๋าเดินทาง 1 no. 'ฉันอยู่ที่นี่สำหรับ Druggists ประชุม' ฉันกล่าวว่า 'กระเป๋าเดินทางของฉันจะหายไป. ผมเอาออกเงินบางส่วนและมอบมันให้กับเขา. ในวันถัดไปผมซื้อกระเป๋าและเสื้อผ้าบางและฉันเริ่มที่จะใช้ชีวิตของเอ็ดเวิร์ด Pinkhammer ผมไม่ได้พยายามที่จะจำใครหรือสิ่งที่ฉันเป็น. 11 11.mp3 ไม่กี่วันถัดไปในแมนฮัตตันเป็นที่ยอดเยี่ยมโรง -the, สวน, เพลง, ร้านอาหาร, ชีวิตกลางคืนที่สาวสวย และในช่วงเวลานี้ผมได้เรียนรู้บางสิ่งบางอย่างที่สำคัญมาก -. ถ้าคุณต้องการที่จะมีความสุขคุณจะต้องเป็นอิสระบางครั้งผมไปเงียบ, ร้านอาหารราคาแพงที่มีเพลงนุ่ม บางครั้งผมไปในแม่น้ำในเรือเต็มไปด้วยชายหนุ่มที่มีเสียงดังและแฟนของพวกเขา แล้วมีบรอดเวย์กับโรงละครและไฟสว่างของ. 12 12.mp3 บ่ายวันหนึ่งผมจะกลับเข้ามาในโรงแรมของฉันเมื่อชายคนไขมันออกมายืนอยู่ที่ด้านหน้าของฉัน. 'สวัสดี Bellford! เขาร้องเสียงดัง 'สิ่งที่คุณกำลังทำอยู่ในนิวยอร์ก? เป็นนางบีกับคุณ? '' ฉันขอโทษ แต่คุณทำผิดพลาดครับ "ผมพูดอย่างเย็นชา 'ชื่อของฉันคือ Pinkhammer โปรดยกโทษให้ฉัน. 'คนย้ายออกไปด้วยความประหลาดใจและผมก็เดินไปที่โต๊ะ อยู่ข้างหลังผมคนพูดอะไรบางอย่างเกี่ยวกับโทรศัพท์. 13 13.mp3 'ให้ฉันเรียกเก็บเงินของฉัน' ผมพูดกับคนที่อยู่เบื้องหลังโต๊ะ 'และนำมาลงในกระเป๋าเดินทางของฉันครึ่งชั่วโมง. บ่ายวันนั้นผมย้ายไปเป็นโรงแรมที่เงียบสงบเล็ก ๆ น้อย ๆ ใน Fifth Avenue. บ่ายวันหนึ่งในหนึ่งใน ร้านอาหารที่ชื่นชอบในบรอดเวย์ที่ผมจะไปที่โต๊ะของฉันเมื่อใครบางคนดึงแขนของฉัน. 'นาย Bellford' เสียงหวานร้องไห้. ผมหันได้อย่างรวดเร็วและเห็นผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่คนเดียว เธอเป็นประมาณสามสิบและเธอมีดวงตาที่สวยงามมาก. 14 14.mp3 'วิธีที่คุณสามารถเดินผ่านผมชอบที่?' เธอพูด. 'ไม่ได้คุณรู้ว่าฉัน?' ฉันนั่งลงที่โต๊ะของเธอ ผมของเธอเป็นสีแดงทองที่สวยงาม. 'คุณแน่ใจว่าคุณรู้ว่าฉัน?' ฉันถาม. ครั้ง ' เธอยิ้ม 'ฉันไม่เคยรู้จริงๆคุณ.' 'ดีชื่อของฉันคือเอ็ดเวิร์ด Pinkhammer' ผมพูดว่า 'และฉันจากแคนซัส.' 'ดังนั้นคุณยังไม่ได้นำนาง Bellford กับคุณแล้ว "เธอกล่าวและ หล่อนหัวเราะ. 'คุณยังไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปมากในช่วงสิบห้าปีที่ผ่านมาวิ่น. 15 15.mp3 สายตาที่ยอดเยี่ยมของเธอมองอย่างที่ใบหน้าของฉัน. 'ไม่' เธอกล่าวอย่างเงียบ ๆ 'คุณยังไม่ลืม ผมบอกคุณว่าคุณไม่เคยลืม. '' ฉันขอโทษ "ผมตอบว่า" แต่ที่เป็นปัญหา ฉันลืมไปแล้ว. ฉันลืม everything.'She หัวเราะ 'คุณรู้ไหมว่าฉันแต่งงานหกเดือนหลังจากที่คุณทำ? มันอยู่ในหนังสือพิมพ์ทั้งหมด. เธอเป็นคนที่เงียบนาที จากนั้นเธอก็มองมาที่ฉันอีกครั้ง 'บอกฉันสิ่งหนึ่งวิ่น "เธอพูดเบา ๆ 'ตั้งแต่เมื่อคืนที่สิบห้าปีที่ผ่านมาคุณสามารถสัมผัสกลิ่นหรือดูที่กุหลาบขาว - และไม่คิดว่าฉัน' 16 16.mp3 "ผมสามารถพูดได้ว่าผมจำไม่ได้ใด ๆ นี้ 'ฉันกล่าวอย่างระมัดระวัง 'ฉันเสียใจมาก.' ผมพยายามที่จะมองออกไปจากเธอ. เธอยิ้มและลุกขึ้นยืนเพื่อออกจาก จากนั้นเธอก็ยื่นออกมามือของเธอให้ฉันและฉันเอามันเป็นครั้งที่สอง 'โอ้ใช่คุณจำ "เธอพูดด้วยความหวานรอยยิ้มที่มีความสุข.' ลาวิ่น Bellford. คืนนั้นผมไปโรงละครและเมื่อผมกลับไปที่โรงแรมของฉันเป็นคนที่เงียบสงบในเสื้อผ้าสีเข้มที่รอคอยผม . 17 17.mp3 นาย Pinkhammer "เขากล่าวว่า" ผมสามารถพูดคุยกับคุณสำหรับนาที? มีห้องพักที่นี่. ฉันตามเขาเข้าไปในห้องเล็ก ๆ มีชายและหญิงอยู่ที่นั่น ผู้หญิงคนนั้นก็ยังคงสวยงาม แต่ใบหน้าของเธอก็มีความสุขและเหนื่อย ผมชอบทุกอย่างที่เกี่ยวกับตัวเธอ ชายคนนั้นซึ่งเป็นประมาณสี่สิบมาพบฉัน. 'Bellford "เขากล่าวว่า" ผมมีความสุขที่จะเห็นคุณอีกครั้ง ฉันบอกคุณว่าคุณทำงานหนักเกินไป ตอนนี้คุณสามารถมาที่บ้านกับเรา เร็ว ๆ นี้จะได้รับสิทธิทั้งหมด. 18 18.mp3 'ชื่อของฉัน' ผมพูดว่า 'เอ็ดเวิร์ดเป็น Pinkhammer ผมไม่เคยเห็นคุณมาก่อนในชีวิตของฉัน. ผู้หญิงคนนั้นร้อง 'โอ้วิ่น! วิ่น! ฉันภรรยาของคุณ! เธอใส่แขนของเธอรอบฉัน แต่ฉันผลักดันให้พวกเขาออกไป. 'Oh หมอนีย์! ไม่ว่ากับเขาคืออะไร? ' ผู้หญิงคนนั้นร้องไห้. 'ไปที่ห้องของคุณ' หมอบอกกับเธอ 'เขาเร็ว ๆ นี้จะได้ดีอีกครั้ง. 19 19.mp3 ผู้หญิงซ้ายและเพื่อให้ได้คนที่อยู่ในเสื้อผ้าที่มืด คนที่เป็นหมอหันมาหาผมและบอกว่าเงียบ ๆ 'ฟัง ชื่อของคุณไม่ได้เอ็ดเวิร์ด Pinkhammer. '' ฉันรู้ว่า 'ผมตอบ' แต่คนที่ต้องมีชื่อ ทำไมไม่ Pinkhammer? '' ชื่อของคุณหมอกล่าวว่า 'เป็นวิ่น Bellford คุณเป็นหนึ่งในทนายความที่ดีที่สุดในเดนเวอร์ - และหญิงที่เป็นภรรยาของคุณ '. 20 20.mp3 'เธอเป็นผู้หญิงที่ดีมาก', 'ฉันกล่าวว่าหลังจากนาที 'ฉันรักสีผมของเธอ.' 'เธอเป็นภรรยาที่ดีมาก' หมอตอบ เมื่อคุณทิ้งสองสัปดาห์ที่ผ่านมาเธอก็มีความสุขมาก จากนั้นเราก็โทรศัพท์จากชายคนหนึ่งที่เห็นคุณในโรงแรมที่นี่. '' ฉันคิดว่าฉันจำได้ว่าเขา 'ผมบอกว่า 'เขาเรียกผมว่า "Bellford" ขอโทษนะ แต่คุณเป็นใคร? '' ผมบ๊อบบี้นีย์ ฉันได้รับเพื่อนของคุณสำหรับยี่สิบปีและแพทย์ของคุณสำหรับสิบห้าปี วิ่นพยายามที่จะจำ. 21 21.mp3 'คุณพูดว่าคุณหมอ' ผมบอกว่า 'ฉันจะได้รับดีขึ้นหรือไม่ ความทรงจำไม่ไปช้าหรือกึก? '' บางครั้งช้า บางครั้งทันใดนั้น. '' คุณจะช่วยฉันหมอนีย์? ฉันถาม. 'เพื่อนเก่า' เขากล่าวว่า 'ฉันจะทำทุกอย่างที่เป็นไปได้.' 'ดีมาก และถ้าคุณเป็นแพทย์ของฉันคุณจะไม่สามารถบอกใครสิ่งที่ผมพูด. '' ไม่แน่นอน 'หมอนีย์ตอบ. 22 22.mp3 ผมยืนขึ้น มีบางดอกกุหลาบสีขาวบนโต๊ะได้ ผมเดินไปที่โต๊ะหยิบดอกกุหลาบและโยนพวกเขาห่างไกลออกไปนอกหน้าต่าง จากนั้นฉันก็นั่งลงอีกครั้ง. 'ฉันคิดว่ามันจะดีที่สุด, บ๊อบบี้ "ผมพูดว่า' ที่จะได้รับดีขึ้นอย่างกระทันหัน ฉันเพียงเล็กน้อยเหนื่อยของมันทั้งหมดในขณะนี้ และนำไปแมภรรยาของฉันในตอนนี้ แต่โอ้หมอ 'ฉันกล่าวด้วยรอยยิ้มที่มีความสุข 'โอ้ดีเพื่อนเก่าของฉัน - มันเป็นที่ยอดเยี่ยม!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เช้าวันนั้น ผมและภรรยากล่าวคำอำลาของเราปกติ เธอทิ้งของชาถ้วยที่สองของเธอ เธอตามผมไปที่หน้าประตู เธอทำแบบนี้ทุกวัน เธอเอาเสื้อผมที่ไม่ได้อยู่ที่นั่น และเธอบอกให้ฉันระวัง เธอมักจะทำแบบนี้ ผมปิดประตู แล้วเธอก็กลับไปที่ของเธอชา


ผมเป็นทนายความ ผมทำงานหนักมาก เพื่อนของผม หมอโวลนีย์บอกไม่ต้องทำงานหนัก' คุณจะป่วย ' ' เขากล่าวว่า คนที่ทำงานหนักเกินไปจะเหนื่อยมาก และก็มันลืมไปว่าพวกเค้าเป็นใคร เขาจำอะไรไม่ได้ มันเรียกว่า ความจำเสื่อม คุณต้องการการเปลี่ยนแปลงและพักผ่อน


แต่ผมทำเอง ' ' ผมตอบ ในคืนวันพฤหัสบดีที่ภรรยาของฉันและฉันเล่นเกมของการ์ด และในวันอาทิตย์ เธออ่านฉันเธอจดหมายรายสัปดาห์จากแม่ของเธอ . '
ตอนเช้า ตอนเดินไปทำงานฉันคิดถึงคำพูดหมอโวลนีย์ . ผมรู้สึกดี และพอใจกับชีวิต .
4 04.mp3




เมื่อฉันตื่นขึ้นมา ฉันอยู่บนรถไฟ และรู้สึกอึดอัดมากหลังจากหลับยาว ฉันนั่งอยู่ในที่นั่งของฉันและฉันพยายามที่จะคิด หลังจากที่หายไปนาน ผมพูดกับตัวเองว่า ' ฉันต้องมีชื่อ " ผมมองไปที่กระเป๋าเสื้อ ไม่มีจดหมาย ไม่มีเอกสาร อะไรชื่อของฉันบน แต่ฉันพบสามพันดอลลาร์' ฉันต้องใครสักคน ฉันคิดว่า

5 05.mp3






รถไฟแออัดกับคนทุกคนเป็นกันเองมาก มีคนมานั่งข้างๆ ฉัน สวัสดี ! ฉันชื่อ r.p. เห่อเหิม - กล้าและลูกชายจากมิสซูรี คุณกำลังจะไปประชุมในนิวยอร์ก แน่นอน เธอชื่ออะไร ?
ผมตอบเขา ฉันพูดอย่างรวดเร็ว ' เอ็ดเวิร์ด pinkhammer จาก cornopolis แคนซัส '
6 06.mp3



เขากำลังอ่านหนังสือพิมพ์ แต่ทุกสองสามนาที เขาเงยหน้าขึ้นจากมัน คุยกับฉัน ผมเข้าใจจากการสนทนาของเขา ว่าเขาเป็นคนขายยา และเขาคิดว่า ผมเป็นเภสัชกรเหมือนกัน
การอัพผู้ชายทั้งหมดนี้เภสัชกร ? ผมถาม .
" พวกเขาเป็น ' ' เขาตอบ เหมือนเรา พวกเขาจะประชุมประจำปีในนิวยอร์ก '
7 07.mp3



หลังจากเวลา เขาถือหนังสือพิมพ์ของเขาเพื่อฉัน ดูนั่น' ' เขากล่าวว่า นี่เป็นอีกหนึ่งของชายผู้ที่หนีไปได้ แล้วบอกว่าพวกเขาลืมพวกเขาคือใคร ผู้ชายที่เบื่อธุรกิจของเขาและครอบครัวของเขา และเขาต้องการที่จะมีเวลาที่ดี เขาไปที่อื่น และเมื่อพวกเขาพบเขา เขาบอกว่า เขาก็ยังไม่รู้ว่าเขาคือใคร และเขาจำอะไรไม่ได้เลย ผมเอากระดาษและอ่านนี้ :
8 08.mp3





เดนเวอร์ , มิถุนายน 12 bellford
วิน C ,ทนายความที่สำคัญในเมือง ออกจากบ้านไป 3 วันแล้ว และยังไม่ได้กลับมา ก่อนที่เขาจะจากไป เขาก็เอาเงินจากธนาคารของเขา ไม่มีใครเห็นเขาตั้งแต่วันที่ เขาเป็นคนที่ชอบทำงานเงียบและแต่งงานกันอย่างมีความสุข แต่นาย bellford ทำงานหนักมาก และเป็นไปได้ว่าเขาความจำเสื่อม .
9 09.mp3



แต่บางครั้งคนลืมว่ามันเป็นใคร คุณกล้า
' ผมพูดโอ้ ไม่เอาน่า ! คุณกล้าตอบ . . . ไม่จริง คุณก็รู้ คนเหล่านี้เพียงแค่ต้องการสิ่งที่น่าตื่นเต้นมากขึ้นในชีวิตของพวกเขา - ผู้หญิงอื่น , อาจจะ บางสิ่งบางอย่างที่แตกต่างกัน . '
พวกเรามาถึงในนิวยอร์กประมาณสิบโมงตอนกลางคืน ฉันนั่งรถแท็กซี่ไปที่โรงแรม และผมได้เขียนชื่อ ' เอ็ดเวิร์ด ' ในโรงแรม pinkhammer , หนังสือ จู่ๆฉันก็รู้สึกป่าและมีความสุข - ผมเป็นอิสระ ชายไร้ชื่อสามารถทำอะไร .
10