15 cultural differences in the Kore

15 cultural differences in the Korean classroom

Aspects of Korean students that might have an impact on your classroom, with some possible solutions

Written by Alex Case for TEFL.net
This article is based on two similar ones I wrote on Japan, and a more general one I wrote on culture in the EFL classroom everywhere. In contrast to Japan, I only stayed in Korea for two years and only taught in two different schools and didn’t learn the language, so although I did teach all ages and try to read a lot to make up for this, the inevitable generalisation of such articles might be even more of a problem in this one. So apologies in advance, but I nonetheless hope that it will at least give teachers things to look out for and make their own conclusions on, or maybe prompt a little debate from the many teachers who know more about the topic than me. Links to my other articles and some books and sites on Korean culture are given at the bottom.

1. Names

More than Japan but less than China, Korean students fairly often give themselves or have been given “English names” such as June or Sarah. Like many Guardian-reading TEFL teachers I am in principle against this practice, but personally not enough to refuse to use the names they have chosen. Instead, I double check “What is your Korean name? But you want me to call you ‘Carmela’, right?” The response is occasionally “What do you prefer?” or an indication that they have chosen the name to make life easier for the teacher, at which point the conversation can get quite involved! This gets more complicated when they use an “English” name with a pronunciation from another language (fairly common with nuns) or if they can’t pronounce their own name (e.g. “Andrew” being “andooroo”). I tend to use their chosen pronunciation in the case of the former and use my own pronunciation in the latter case but not correct them. Rather strangely, I’ve found that my students carry on using their English names even when they switch to Korean at the end of the class.

There are also several issues with using their Korean names. As very few Korean sounds map closely onto English ones, it is virtually inevitable that you will mispronounce some names. Although this is less common than in Chinese where you also have to worry about tones, this might well lead to a pronunciation that is close to another Korean word, with the inevitable potential problems with giggling and teasing from other students etc. In one case, I even had to ask a mother to choose another name to use for her son in class as I got laughs every time I tried to say his Korean one. Perhaps for this reason, some students will ask you to use a nickname or shortened version of their name. Sometimes this is their surname, but it is usually best to use it as a nickname rather than to add Mr or Ms to it, unless they are much older than the other students.

As in many of the points mentioned in this article, Koreans are in an awkward middle position of trying desperately to avoid their own cultural norms and language in the classroom, but not being comfortable with the British or American ones. Two examples here are never using Korean polite titles like –shi in class (unlike the Japanese with –San, the Germans with Herr and the French with Monsieur) and avoiding the Korean respectful word for teacher, but not being entirely happy with using first names. The can lead to even adults calling out “Teacher” and starting emails with “Dear my friend”.

One seemingly minor but important point is that you should avoid writing any names in red, as there is a superstition about this being related to death. Although some students don’t seem to mind, others are absolutely horrified and it is impossible to predict people’s reactions by their age etc.

2. Bullying and behaviour

Unlike the Japanese, Koreans are quite physical, with touching of arms during pairwork speaking fairly common in class and girls walking hand in hand quite common outside. This extends to quite a lot of rough play, especially between boys. Even understanding this, I tend to enforce more British or American standards of basically no physical contact during class, and have usually found students eventually understand and more or less stick to this.

More difficult to deal with, especially if you don’t speak the language like me, is swearing, teasing, and picking on one particular student. Although this is fairly common in Korean schools generally (perhaps due to a lack of tolerance of individualism and continued use of physical punishments), parents of the kids who are the victims are less than shy about complaining or even taking their kids out of the class. Students who are the perpetrator as much as the victim have also been known to use false accusations of bullying to deflect attention from themselves. Some teachers find banning Korean in the classroom is the only solution to this, although I tend to only do this with older and higher level students. Many native speaking teachers in public schools also complain that they get a lot less respect and a lot more discipline problems than their Korean counterparts. There are many possible reasons for this, including students knowing that you can’t understand Korean back-chat, local foreign celebrities usually being a figure of fun on TV, foreign teachers not using physical punishment, an idea that the spoken English taught by native speakers is unimportant for the crucial exams (and a lack of testing by native speaking teachers generally), and the use of games. I personally think that the first and last reasons are the most important, and so have switched to starting classes with worksheets and mini-tests rather than warmers, and highly recommend learning at least common Korean insults that they might be shouting at each other as soon as you can.

Korean young learners respond very well to the taking away of points, especially team points, as punishment for bad behaviour, but this could of course lead to further bullying of students who rarely get points and/ or often lose them.

3. Competition, marks and points

Korean society is very competitive, and cheating, dobbing people in etc to get on top is generally seen as cheeky at worst. As mentioned above, however, love of competition can be a great classroom motivator and way of imposing some discipline. Students will also expect regular testing, but this can lead to too much stress, a further prioritising of less important things (e.g. asking to skip a class to take a test that they missed), and some students dropping out as soon as they fail a test or think they might fail the course. One possible response to this is to give marks for things you want them to focus on, such as spoken tasks or task completion and paragraphing (rather than just accuracy) in written homework.

Koreans are used to a school system where students will pass almost all exams with reasonably high percentage scores and good students will get used to getting As (if not perfect scores) all the time, so they often have problems adjusting to a British system of most people getting around the pass mark of 40 or 50% and As being rare.

A small but important point is that a tick in Korean means something is wrong, with a circle meaning that it is right. Students can therefore get very shocked the first time they see a page covered with ticks!

4. Bags

In common with Spain and most Latin American countries, students seem very reluctant to put their bags on the ground. In Spain I became convinced that it came from a habit of avoiding filthy bar and restaurant floors, whereas in Korea it might be because the only clean floor is by definition one, like inside the home, that never has a shoe touching it. Whatever the reason, I like to put any extra chairs in convenient places to put bags on, or tell young learners to hang all their bags on the hooks to save them getting in the way. If students do put their bags on chairs next to them, you might need to be on the look out to ask them to move them when the inevitable latecomers arrive.

5. Seniority and gender

Korean society is traditionally very stratified, with different vocabulary and grammar needed when speaking to a higher status person such as someone older, a teacher, boss, customer, or a man if you are a woman. The higher status person will also expect to initiate and dominate conversations. Koreans will therefore not be shy about asking each other and you about your ages, as it helps put you all in your place on the social scale. This gets more complicated in the English class, as we have no equivalent language forms to mark out social status, nor even expressions like “He is my senior” or “My juniors at university” that Koreans often try to use to talk about their positions in the scale. The polite forms that we do use are generally used equally by people of both status levels, e.g. customer and server using “Please” equally. Others, such as “Sir” and “Madam”, are almost exclusively used in service situations.

Koreans can actually find the lack of complicated language choices based on status to be a relief, but might have difficulty switching to Korean with each other before and after class as they won’t know which language to use. They might also have to change speaking roles as the younger person who was just speaking as an equal in English will have to now sit down and listen to the other person in Korean. This might explain the tendency of the first four students to arrive at my class to sit at separate tables in silence (along perhaps with an obsession with the L1-free classroom).

The habit of letting the higher status person lead the conversation can also be confusing in the English classroom, as I fairly often get an older student (often male) who dominates the conversation, but that in no way is received well by their partner who is paying an equal amount to be in the classroom, has a focus on speaking ski

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความแตกต่างทางวัฒนธรรม 15 ในห้องเรียนเกาหลีด้านของนักเรียนเกาหลีที่อาจมีผลต่อชั้นเรียน มีปัญหาได้เขียน โดย Alex TEFL.net กรณีบทความนี้จะขึ้นอยู่กับสองเหมือนผมเขียนในญี่ปุ่น และคนทั่วไปที่ผมเขียนเกี่ยวกับวัฒนธรรมในห้องเรียน EFL ทุก ตรงข้ามญี่ปุ่น ฉันเฉพาะอยู่ในเกาหลีสองปีเท่านั้นสอนในโรงเรียนแตกต่างกันสอง และไม่ได้เรียนภาษา ดังนั้นแม้ว่าฉันไม่ได้สอนทุกเพศทุกวัย และพยายามอ่าน มากจะทำให้ค่านี้ generalisation หลีกเลี่ยงบทความดังกล่าวอาจเพิ่มเติมปัญหาในนี้ ดังนั้นขอโทษล่วงหน้า แต่กระนั้นหวังว่า มันจะน้อยให้ทำบทสรุปของตัวเองใน หรืออาจจะให้อภิปรายน้อยจากครูหลายคนทราบข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับหัวข้อกว่าฉันและสิ่งที่ครูต้องมองออกไปสำหรับ เชื่อมโยงบทความอื่น ๆ ของฉันบางเล่ม และเว็บไซต์ในวัฒนธรรมเกาหลีได้ที่ด้านล่าง1. ชื่อญี่ปุ่นมากกว่า แต่น้อยกว่าจีน เรียนภาษาเกาหลีให้ตัวเอง หรือได้รับ "ภาษาอังกฤษชื่อ" เช่นมิถุนายนหรือซาราห์ค่อนข้างบ่อย เช่นครูผู้ปกครองอ่าน TEFL มาก ผมหลักจากแบบฝึกหัดนี้ แต่ส่วนตัวไม่พอที่จะปฏิเสธการใช้ชื่อที่พวกเขาได้เลือก แต่ ฉันคู่ตรวจสอบคืออะไรชื่อเกาหลีของคุณ แต่ต้องให้เรียก 'คาร์เมลา' ขวา" การตอบสนองเป็นบางครั้ง "สิ่งคุณต้องการ" หรือการบ่งชี้ว่า พวกเขาได้เลือกชื่อที่จะทำให้ชีวิตง่ายขึ้นสำหรับครู ซึ่งในขณะที่สนทนาได้ค่อนข้างเกี่ยวข้อง นี้จะซับซ้อนมากขึ้น เมื่อพวกเขาใช้ชื่อ "ภาษาอังกฤษ" การออกเสียงจากภาษาอื่น (ค่อนข้างปกติชี) หรือ ถ้าพวกเขาไม่สามารถออกเสียงชื่อของตนเอง (เช่น "แอนดรูว์" เป็น "andooroo") ฉันมักจะใช้การออกเสียงของท่านในกรณีของเดิม และใช้การออกเสียงของตัวเองในกรณีหลัง แต่ไม่แก้ไข ค่อนข้างแพงกว่า ฉันได้พบว่า นักเรียนของฉันดำเนินการในการใช้ชื่อภาษาอังกฤษของพวกเขาเมื่อพวกเขาสลับไปเกาหลีที่สุดของชั้นThere are also several issues with using their Korean names. As very few Korean sounds map closely onto English ones, it is virtually inevitable that you will mispronounce some names. Although this is less common than in Chinese where you also have to worry about tones, this might well lead to a pronunciation that is close to another Korean word, with the inevitable potential problems with giggling and teasing from other students etc. In one case, I even had to ask a mother to choose another name to use for her son in class as I got laughs every time I tried to say his Korean one. Perhaps for this reason, some students will ask you to use a nickname or shortened version of their name. Sometimes this is their surname, but it is usually best to use it as a nickname rather than to add Mr or Ms to it, unless they are much older than the other students.As in many of the points mentioned in this article, Koreans are in an awkward middle position of trying desperately to avoid their own cultural norms and language in the classroom, but not being comfortable with the British or American ones. Two examples here are never using Korean polite titles like –shi in class (unlike the Japanese with –San, the Germans with Herr and the French with Monsieur) and avoiding the Korean respectful word for teacher, but not being entirely happy with using first names. The can lead to even adults calling out “Teacher” and starting emails with “Dear my friend”.ดูเหมือนเล็กน้อย แต่สำคัญจุดหนึ่งเป็นที่คุณควรหลีกเลี่ยงการเขียนชื่อใด ๆ ในสีแดง มีความเชื่อโชคลางเกี่ยวกับการนี้จะเกี่ยวข้องกับความตาย แม้ว่านักเรียนบางคนไม่ดูเหมือนจิตใจ มี horrified อย่างแน่นอน และไม่สามารถทำนายปฏิกิริยาของผู้คนตามอายุของตนเป็นต้น2. bullying และพฤติกรรมชาวเกาหลีจะไม่ค่อนข้างจริง ด้วยสัมผัสของแผ่นดินในระหว่างการพูด pairwork ธรรมทั่วไปในคลาสและหญิงเดินมือนอกทั่วไปค่อนข้างแตกต่างจากญี่ปุ่น นี้ขยายค่อนข้างมากของเล่นหยาบ โดยเฉพาะอย่างยิ่งระหว่างชาย แม้แต่ความเข้าใจนี้ ฉันมักจะบังคับใช้มาตรฐานอังกฤษ หรืออเมริกันที่เพิ่มเติมของติดต่อทางกายภาพโดยทั่วไปในชั้นเรียน และมักจะพบนักเรียนเข้าใจในที่สุด และติดมาก หรือน้อยกว่านี้ยากต่อการจัดการกับ โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าคุณไม่สามารถพูด ภาษาเช่นฉัน ด่าทอการสบถ ล้อเล่น และการรับนักเรียนเฉพาะที่หนึ่ง แม้ว่าจะค่อนข้างทั่วไปในโรงเรียนเกาหลีทั่วไป (อาจ เพราะขาดการยอมรับของปัจเจกและการใช้การลงโทษทางกายภาพ), พ่อแม่ของเด็กผู้ตกเป็นเหยื่อมีอายน้อยกว่าเกี่ยวกับบ่น หรือแม้กระทั่งการเด็กของพวกเขาออกจากชั้น นักศึกษาที่ติงสเท่าที่เหยื่อยังทราบว่ามีการใช้ข้อกล่าวหาเท็จของ bullying เบนเข็มความสนใจตัวเอง ครูบางค้นหาห้ามเกาหลีในห้องเรียนเป็นทางออกเดียวนี้ แม้ว่าฉันมักจะทำเช่นนี้เท่า กับรุ่นเก่า ระดับสูงนักศึกษา ในภาษาพูดครูในโรงเรียนยังบ่นว่า พวกเขาได้รับความเคารพมากน้อยและปัญหาระเบียบวินัยมากขึ้นกว่าคู่ของเกาหลี มีหลายเหตุผลสำหรับเรื่องนี้ รวมทั้งเรียนรู้ว่า คุณไม่เข้าใจภาษาเกาหลีกลับสนทนา ท้องถิ่นมักจะเป็นรูปของทีวีดาราต่างประเทศ ครูต่างชาติที่ไม่ได้ใช้การลงโทษทางกายภาพ ความคิดที่สอนพูดภาษาอังกฤษ โดยเจ้าของภาษาเป็นสำคัญสำหรับการสอบที่สำคัญ (และขาดการทดสอบโดยครูท้องถิ่นพูดโดยทั่วไป), และการใช้เกม ส่วนตัวคิดว่า เหตุผลแรก และสุดท้ายสำคัญสุด ดังนั้น เปลี่ยนไปเริ่มเรียนแผ่น และ ทดสอบมินิ แทนคูลเลอร์ และแนะนำดูหมิ่นเกาหลีน้อยทั่วไปที่พวกเขาอาจจะตะโกนกันทันทีที่คุณสามารถ เรียนรู้นักเรียนสาวเกาหลีตอบสนองดีกับการเก็บของจุด โดยเฉพาะอย่างยิ่งทีมที่คะแนน เป็นการลงโทษพฤติกรรมที่ไม่ดี แต่นี้แน่นอนอาจ bullying เพิ่มเติมของนักเรียนที่ไม่ค่อยได้รับคะแนนและ/ หรือมักจะสูญเสียไป3. แข่งขัน เครื่องหมาย และจุดสังคมเกาหลีมีการแข่งขัน และโกง dobbing คนอื่น ๆ จะได้รับด้านบนโดยทั่วไปถือเป็น cheeky ที่เลวร้ายที่สุด ดังกล่าวข้างต้น อย่างไรก็ตาม ความรักของการแข่งขันได้ motivator ห้องเรียนดีและวิธีการของวินัยบางอย่างสง่างาม นักเรียนจะยังคาดว่าการทดสอบปกติ แต่อาจทำให้เกินความเครียด การเพิ่มเติม prioritising สิ่งสำคัญน้อย (เช่นขอโดดเรียนจะทดสอบที่พวกเขาพลาด), และนักเรียนบางคนที่ปล่อยออกมาทันทีที่พวกเขาไม่ผ่านการทดสอบ หรือคิดว่า พวกเขาอาจไม่ผ่านหลักสูตร หนึ่งตอบสนองเป็นไปได้นี้คือการ ให้เครื่องหมายสำหรับสิ่งที่ต้องการโฟกัส งานพูด หรืองานเสร็จสมบูรณ์ และ paragraphing (แทนที่จะเพียงความถูกต้อง) การบ้านเขียนชาวเกาหลีจะใช้ระบบโรงเรียนที่นักเรียนจะผ่านการสอบเกือบทั้งหมดกับคะแนนเปอร์เซ็นต์ค่อนข้างสูง และนักเรียนดีจะได้ใช้การเป็น (ถ้าไม่เหมาะสมคะแนน) ตลอดเวลา ดังนั้นพวกเขามักจะมีปัญหาที่การปรับปรุงระบบอังกฤษของคนส่วนใหญ่ที่เดินทางผ่านเครื่องหมาย 40 หรือ 50% และ เป็นการยากจุดเล็ก ๆ แต่สำคัญอยู่ที่ขีดในเกาหลีหมายถึง สิ่งที่ไม่ถูกต้อง กับวงกลมที่หมายถึง ที่ อยู่ นักเรียนจึงได้ตกใจมากเป็นครั้งแรกที่พวกเขาเห็นหน้ามีเครื่องหมายขีด4. ถุงIn common with ประเทศสเปนและประเทศละตินอเมริกันส่วนใหญ่ นักศึกษาดูเหมือนไม่ใส่กระเป๋าของพวกเขาบนพื้นดิน ในสเปน ผมก็มั่นใจว่า มันมาจากนิสัยหลีกเลี่ยงส่วนบาร์และร้านอาหารชั้น ในขณะที่ในเกาหลี อาจเป็น เพราะทำความสะอาดเฉพาะชั้นคือ โดยนิยามหนึ่ง เช่นภายในบ้าน ที่ไม่เคยมีรองเท้าแตะมัน ด้วยเหตุผลใด ชอบใส่เก้าอี้เสริมใด ๆ ในสถานที่สะดวก ไปใส่ถุง แจ้งเรียนหนุ่มแขวนกระเป๋าของพวกเขาบนตะขอเพื่อบันทึกต้นแบบ ถ้านักเรียนใส่กระเป๋าของพวกเขาบนเก้าอี้ถัดจากพวกเขา คุณอาจจำเป็นต้องอยู่ในลักษณะออกเขาย้ายเมื่อ latecomers หลีกเลี่ยงไม่ได้5. อายุและเพศKorean society is traditionally very stratified, with different vocabulary and grammar needed when speaking to a higher status person such as someone older, a teacher, boss, customer, or a man if you are a woman. The higher status person will also expect to initiate and dominate conversations. Koreans will therefore not be shy about asking each other and you about your ages, as it helps put you all in your place on the social scale. This gets more complicated in the English class, as we have no equivalent language forms to mark out social status, nor even expressions like “He is my senior” or “My juniors at university” that Koreans often try to use to talk about their positions in the scale. The polite forms that we do use are generally used equally by people of both status levels, e.g. customer and server using “Please” equally. Others, such as “Sir” and “Madam”, are almost exclusively used in service situations.Koreans can actually find the lack of complicated language choices based on status to be a relief, but might have difficulty switching to Korean with each other before and after class as they won’t know which language to use. They might also have to change speaking roles as the younger person who was just speaking as an equal in English will have to now sit down and listen to the other person in Korean. This might explain the tendency of the first four students to arrive at my class to sit at separate tables in silence (along perhaps with an obsession with the L1-free classroom).The habit of letting the higher status person lead the conversation can also be confusing in the English classroom, as I fairly often get an older student (often male) who dominates the conversation, but that in no way is received well by their partner who is paying an equal amount to be in the classroom, has a focus on speaking ski

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

15 แตกต่างทางวัฒนธรรมในห้องเรียนเกาหลีลักษณะของนักเรียนเกาหลีที่อาจมีผลกระทบต่อการเรียนของคุณกับบางส่วนแนวทางแก้ปัญหาเขียนโดยอเล็กซ์สำหรับกรณีTEFL.net บทความนี้จะขึ้นอยู่กับสองคนที่คล้ายกันผมเขียนเกี่ยวกับญี่ปุ่นและหนึ่งทั่วไปมากขึ้น ผมเขียนเกี่ยวกับวัฒนธรรมในห้องเรียนทุก EFL ในทางตรงกันข้ามกับประเทศญี่ปุ่นฉันเท่านั้นที่อยู่ในประเทศเกาหลีเป็นเวลาสองปีและสอนเฉพาะในสองโรงเรียนที่แตกต่างกันและไม่ได้เรียนรู้ภาษาดังนั้นถึงแม้ว่าฉันไม่ได้สอนทุกเพศทุกวัยและพยายามที่จะอ่านมากที่จะทำขึ้นนี้ทั่วไปหลีกเลี่ยงไม่ได้ ของบทความดังกล่าวอาจจะมีมากยิ่งขึ้นของปัญหาในนี้ ขอโทษดังนั้นในล่วงหน้า แต่กระนั้นผมหวังว่ามันจะอย่างน้อยให้สิ่งที่ครูที่จะมองออกและทำให้ข้อสรุปของตัวเองในหรืออาจจะแจ้งให้อภิปรายเล็กน้อยจากครูหลายคนที่ทราบข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับหัวข้อกว่าฉัน ลิงก์ไปยังบทความอื่น ๆ ของฉันและหนังสือบางเล่มและเว็บไซต์ที่เกี่ยวกับวัฒนธรรมเกาหลีจะได้รับที่ด้านล่าง. 1 ชื่อกว่าญี่ปุ่น แต่น้อยกว่าจีนนักเรียนเกาหลีค่อนข้างบ่อยให้ตัวเองหรือได้รับ "ชื่อภาษาอังกฤษ" เช่นเดือนมิถุนายนหรือซาร่าห์ เช่นเดียวกับหลายผู้ปกครองอ่านครู TEFL ผมในหลักการกับการปฏิบัตินี้ แต่ส่วนตัวไม่เพียงพอที่จะปฏิเสธที่จะใช้ชื่อที่พวกเขาได้รับการแต่งตั้ง แต่ฉันตรวจสอบ "สิ่งที่เป็นชื่อเกาหลีของคุณ? แต่คุณต้องการให้ผมโทรหาคุณ 'คาร์เมลา' ใช่มั้ย? "การตอบสนองเป็นบางครั้ง" อะไรที่คุณชอบ? "หรือข้อบ่งชี้ว่าพวกเขาได้เลือกชื่อที่จะทำให้ชีวิตง่ายขึ้นสำหรับครูที่เป็นจุดที่การสนทนาจะได้รับค่อนข้าง เกี่ยวข้อง! นี้ได้รับความซับซ้อนมากขึ้นเมื่อพวกเขาใช้เป็น "ภาษาอังกฤษ" ชื่อที่มีการออกเสียงจากภาษาอื่น (อย่างเป็นธรรมร่วมกันกับแม่ชี) หรือถ้าพวกเขาไม่สามารถออกเสียงชื่อของตัวเอง (เช่น "แอนดรู" เป็น "andooroo") ฉันมักจะใช้การออกเสียงเลือกของพวกเขาในกรณีของอดีตและใช้การออกเสียงของตัวเองในกรณีหลัง แต่ไม่แก้ไขให้ถูกต้อง แต่แปลกที่ฉันได้พบว่านักเรียนของฉันดำเนินการเกี่ยวกับการใช้ชื่อภาษาอังกฤษของพวกเขาแม้ในขณะที่พวกเขาเปลี่ยนไปเกาหลีในตอนท้ายของชั้น. นอกจากนี้ยังมีหลายประเด็นที่มีการใช้ชื่อเกาหลี ในฐานะที่เป็นเกาหลีมากไม่กี่เสียงบนแผนที่อย่างใกล้ชิดคนที่ภาษาอังกฤษมันเป็นความจริงที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ว่าคุณจะออกเสียงชื่อบางส่วน แม้ว่าจะน้อยกว่ากันในภาษาจีนที่คุณยังต้องกังวลเกี่ยวกับเสียงนี้อาจจะนำไปสู่การออกเสียงที่ใกล้เคียงกับคำอื่นเกาหลีที่มีปัญหาที่อาจเกิดสิ่งที่หลีกเลี่ยงกับหัวเราะคิกคักและล้อเล่นจากนักเรียนคนอื่น ๆ ฯลฯ ในกรณีหนึ่ง ฉันยังต้องถามแม่ที่จะเลือกอีกชื่อหนึ่งที่จะใช้สำหรับลูกชายของเธอในชั้นเรียนที่ฉันได้หัวเราะทุกครั้งที่ฉันพยายามที่จะพูดภาษาเกาหลีอย่างใดอย่างหนึ่งของเขา บางทีอาจจะเป็นเพราะเหตุนี้นักเรียนบางคนจะขอให้คุณใช้ชื่อเล่นหรือคร่าวชื่อของพวกเขา บางครั้งนี้เป็นนามสกุลของพวกเขา แต่มันก็มักจะดีที่สุดที่จะใช้เป็นชื่อเล่นมากกว่าที่จะเพิ่มนายหรือนางสาวมันจนกว่าพวกเขาจะแก่กว่านักเรียนคนอื่น ๆ . ในขณะที่หลายจุดที่กล่าวถึงในบทความนี้เกาหลีมี ในตำแหน่งกลางที่น่าอึดอัดใจของการพยายามอย่างยิ่งที่จะหลีกเลี่ยงการบรรทัดฐานทางวัฒนธรรมและภาษาของตนเองในห้องเรียน แต่ไม่เป็นความสะดวกสบายกับคนอังกฤษหรืออเมริกัน ตัวอย่างที่สองนี่ไม่เคยใช้ชื่อสุภาพเกาหลีเช่น -shi ในชั้นเรียน (ซึ่งแตกต่างจากญี่ปุ่นที่มี -San เยอรมันกับ Herr และฝรั่งเศสกับนาย) และหลีกเลี่ยงคำว่าเคารพเกาหลีสำหรับครู แต่ไม่ได้มีความสุขอย่างสิ้นเชิงกับการใช้ชื่อแรก . สามารถนำไปสู่ผู้ใหญ่โทรออก "ครู" และอีเมลที่เริ่มต้นด้วย "ที่รักเพื่อนของฉัน". จุดหนึ่งที่ดูเหมือนจะเล็กน้อย แต่สิ่งที่สำคัญคือคุณควรหลีกเลี่ยงการเขียนชื่อใด ๆ ในสีแดงที่มีความเชื่อทางไสยศาสตร์เกี่ยวกับเรื่องนี้เป็นที่เกี่ยวข้องกับความตาย แม้ว่านักเรียนบางคนดูเหมือนจะไม่ใจที่คนอื่นจะตกใจอย่างแน่นอนและเป็นไปไม่ได้ที่จะคาดการณ์การเกิดปฏิกิริยาของผู้คนโดยอายุของพวกเขาและอื่น ๆ2 การข่มขู่และพฤติกรรมที่แตกต่างจากญี่ปุ่น, เกาหลีทางกายภาพค่อนข้างสัมผัสกับแขนในระหว่างการพูด pairwork กันอย่างเป็นธรรมในชั้นเรียนและสาวเดินจูงมือค่อนข้างบ่อยนอก เรื่องนี้ต้องขยายค่อนข้างมากของการเล่นที่หยาบกร้านโดยเฉพาะอย่างยิ่งระหว่างชาย แม้ความเข้าใจนี้ผมมีแนวโน้มที่จะบังคับใช้มาตรฐานอังกฤษหรืออเมริกันมากขึ้นของพื้นไม่มีการติดต่อทางกายภาพในชั้นเรียนและมักจะพบได้ในที่สุดนักเรียนเข้าใจและมากขึ้นหรือน้อยติดนี้. ยากที่จะจัดการกับโดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าคุณไม่ได้พูด ภาษาเช่นฉันจะสาบานล้อเล่นและนักเรียนเลือกหนึ่งโดยเฉพาะ แม้ว่านี่จะเป็นเรื่องธรรมดาในโรงเรียนเกาหลีทั่วไป (อาจจะเกิดจากการขาดความอดทนของปัจเจกและการใช้งานอย่างต่อเนื่องของการลงโทษทางกายภาพ) พ่อแม่ของเด็กที่เป็นเหยื่อที่มีน้อยกว่าอายเกี่ยวกับการบ่นหรือแม้กระทั่งการเด็กของพวกเขาออกมาจากชั้นเรียน . นักศึกษาที่มีผู้กระทำผิดมากที่สุดเท่าที่เหยื่อยังเป็นที่รู้จักในการใช้ข้อกล่าวหาที่ผิดพลาดของการข่มขู่ที่จะหันเหความสนใจไปจากตัวเอง ครูบางคนพบว่าการห้ามเกาหลีในห้องเรียนเป็นเพียงการแก้ปัญหานี้ แต่ฉันมีแนวโน้มที่จะทำเช่นนี้เพียงกับนักเรียนระดับเก่าและสูงกว่า ครูเจ้าของภาษาจำนวนมากในโรงเรียนของรัฐยังบ่นว่าพวกเขาได้รับจำนวนมากเคารพน้อยลงและปัญหาการมีระเบียบวินัยมากขึ้นกว่าคู่ของเกาหลี มีเหตุผลที่เป็นไปได้มากสำหรับการนี้รวมทั้งนักเรียนรู้ว่าคุณไม่สามารถเข้าใจภาษาเกาหลีกลับแชทที่มีชื่อเสียงจากต่างประเทศในท้องถิ่นมักจะเป็นตัวเลขของความสนุกสนานบนโทรทัศน์ครูชาวต่างประเทศที่ไม่ได้ใช้การลงโทษทางร่างกาย, ความคิดที่ว่าภาษาอังกฤษสอนพูดพื้นเมืองมี ลำโพงจะไม่สำคัญสำหรับการสอบที่สำคัญ (และขาดการทดสอบโดยครูเจ้าของภาษาโดยทั่วไป) และการใช้งานของเกม ผมเองคิดว่าเหตุผลแรกและครั้งสุดท้ายที่สำคัญที่สุดและเพื่อให้มีการเปลี่ยนไปเริ่มเรียนกับแผ่นและมินิทดสอบมากกว่าอุ่นและขอแนะนำให้เรียนรู้อย่างน้อยด่าเกาหลีทั่วไปที่พวกเขาอาจจะตะโกนที่แต่ละอื่น ๆ โดยเร็ว ที่คุณสามารถ. เรียนหนุ่มเกาหลีตอบสนองได้เป็นอย่างดีกับการออกไปของจุดโดยเฉพาะจุดที่ทีมเพื่อเป็นการลงโทษพฤติกรรมที่ไม่ดี แต่นี้อาจนำไปสู่การเรียนการสอนเพื่อส่งเสริมการข่มขู่ของนักเรียนที่ไม่ค่อยได้รับคะแนนและ / หรือมักจะสูญเสียพวกเขา. 3 . การแข่งขันรอยและจุดสังคมเกาหลีมีการแข่งขันมากและโกง dobbing คนใน ฯลฯ เพื่อรับที่ด้านบนจะเห็นโดยทั่วไปเป็นหน้าด้านที่เลวร้ายที่สุด ดังกล่าวข้างต้น แต่ความรักของการแข่งขันสามารถเป็นแรงผลักดันในห้องเรียนที่ดีและวิธีการจัดเก็บภาษีบางอย่างมีระเบียบวินัย นอกจากนี้นักศึกษายังจะคาดหวังว่าการทดสอบปกติ แต่ตอนนี้สามารถนำไปสู่ความเครียดมากเกินไปจัดลำดับความสำคัญต่อไปของสิ่งที่มีความสำคัญน้อย (เช่นขอให้ข้ามชั้นเรียนที่จะใช้ทดสอบว่าพวกเขาพลาด) และนักเรียนบางคนปล่อยออกมาเร็วที่สุดเท่าที่พวกเขาล้มเหลว ทดสอบหรือคิดว่าพวกเขาอาจไม่แน่นอน การตอบสนองอย่างใดอย่างหนึ่งที่เป็นไปได้ในการนี้คือการให้เครื่องหมายสำหรับสิ่งที่คุณต้องการให้พวกเขาที่จะมุ่งเน้นเช่นงานพูดหรือเสร็จงานและย่อหน้า (มากกว่าความถูกต้องเพียง) ในบ้านเขียน. เกาหลีจะใช้ในระบบโรงเรียนที่นักเรียนจะผ่านเกือบทั้งหมด การสอบที่มีคะแนนเปอร์เซ็นต์สูงพอสมควรและนักเรียนที่ดีจะได้รับการใช้ในการรับเป็น (ถ้าไม่ได้คะแนนที่สมบูรณ์แบบ) ตลอดเวลาเพื่อให้พวกเขามักจะมีปัญหาการปรับระบบของอังกฤษที่คนส่วนใหญ่ได้รับรอบเครื่องหมายผ่าน 40 หรือ 50% และในฐานะที่เป็น เป็นที่หายาก. จุดเล็ก ๆ แต่ที่สำคัญคือติ๊กในภาษาเกาหลีหมายถึงสิ่งที่เป็นความผิดที่มีความหมายเป็นวงกลมที่มันเป็นสิทธิ นักเรียนจึงจะได้รับตกใจมากเป็นครั้งแรกที่พวกเขาเห็นหน้าเต็มไปด้วยเห็บ! 4 กระเป๋ากันกับสเปนและส่วนใหญ่ประเทศในละตินอเมริกา, นักเรียนดูเหมือนไม่เต็มใจที่จะใส่กระเป๋าของพวกเขาอยู่บนพื้นดิน ในสเปนผมก็เชื่อว่ามันมาจากนิสัยของการหลีกเลี่ยงบาร์สกปรกและพื้นร้านอาหารเกาหลีในขณะที่มันอาจจะเป็นเพราะชั้นสะอาดเพียงอย่างเดียวคือโดยความหมายอย่างใดอย่างหนึ่งเช่นภายในบ้านที่ไม่เคยมีรองเท้าแตะมัน ไม่ว่าเหตุผลที่ผมชอบที่จะใส่เก้าอี้พิเศษใด ๆ ในสถานที่ที่สะดวกในการใส่ถุงในหรือบอกผู้เรียนหนุ่มสาวที่จะแขวนกระเป๋าของพวกเขาทั้งหมดในตะขอจะช่วยพวกเขาได้รับในทาง หากนักเรียนไม่นำกระเป๋าของพวกเขาบนเก้าอี้ข้างๆคุณอาจจะต้องอยู่ในลักษณะออกจะถามพวกเขาที่จะย้ายพวกเขาเมื่อ latecomers หลีกเลี่ยงไม่ได้มาถึง. 5 อาวุโสและเพศสังคมเกาหลีเป็นประเพณีแซดมากกับคำศัพท์ที่แตกต่างกันและไวยากรณ์ที่จำเป็นเมื่อพูดกับคนที่สถานะที่สูงขึ้นเช่นคนที่มีอายุมากกว่าครูเจ้านายลูกค้าหรือคนถ้าคุณเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง คนสถานะที่สูงขึ้นนอกจากนี้ยังจะคาดหวังว่าจะเริ่มต้นและการสนทนาครอง ชาวเกาหลีจะดังนั้นจึงไม่ต้องอายเกี่ยวกับการขอแต่ละอื่น ๆ และคุณเกี่ยวกับทุกเพศทุกวัยของคุณมันจะช่วยทำให้คุณทั้งหมดในที่ของคุณในระดับสังคม นี้ได้รับความซับซ้อนมากขึ้นในชั้นเรียนภาษาอังกฤษที่เราไม่มีรูปแบบภาษาเทียบเท่ากับการทำเครื่องหมายออกจากสถานะทางสังคมหรือแม้แต่การแสดงออกเช่น "เขาเป็นผู้บริหารระดับสูงของฉัน" หรือ "รุ่นน้องของฉันที่มหาวิทยาลัย" ที่ชาวเกาหลีมักจะพยายามที่จะใช้ในการพูดคุยเกี่ยวกับตำแหน่งของพวกเขา ในระดับที่ รูปแบบสุภาพที่เราทำใช้โดยทั่วไปจะใช้อย่างเท่าเทียมกันโดยคนระดับสถานะทั้งลูกค้าเช่นเซิร์ฟเวอร์และใช้ "กรุณา" อย่างเท่าเทียมกัน อื่น ๆ เช่น "เซอร์" และ "มาดาม" เกือบจะใช้เฉพาะในสถานการณ์ที่การบริการ. เกาหลีจริงสามารถพบการขาดของตัวเลือกภาษาที่ซับซ้อนขึ้นอยู่กับสถานะที่จะเป็นความโล่งอก แต่อาจจะมีความยากลำบากในการเปลี่ยนไปเกาหลีกับแต่ละอื่น ๆ ก่อนและ หลังเลิกเรียนที่พวกเขาจะได้รู้ว่าภาษาที่ใช้ พวกเขายังอาจจะต้องเปลี่ยนบทบาทพูดเป็นคนที่อายุเป็นเพียงการพูดในฐานะที่เท่าเทียมกันในภาษาอังกฤษจะมีถึงตอนนี้นั่งลงและฟังคนอื่น ๆ ในเกาหลี นี้อาจอธิบายได้ว่าแนวโน้มของครั้งแรกที่สี่นักเรียนที่จะมาถึงในชั้นเรียนของฉันไปนั่งที่โต๊ะที่แยกจากกันในความเงียบ (พร้อมอาจจะมีความหลงใหลกับห้องเรียน L1-ฟรี). นิสัยของการปล่อยให้คนที่สถานะที่สูงขึ้นนำไปสู่การสนทนายังสามารถ ทำให้เกิดความสับสนในห้องเรียนภาษาอังกฤษที่ผมค่อนข้างมักจะได้รับเป็นนักเรียนเก่า (มักชาย) ที่ครอบงำการสนทนา แต่ในทางที่จะได้รับอย่างดีจากพันธมิตรของพวกเขาที่จะจ่ายเงินจำนวนเท่ากันที่จะอยู่ในห้องเรียนมีโฟกัสบน พูดเล่นสกี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความแตกต่างทางวัฒนธรรมในเกาหลี 15 ห้องเรียน

ด้านของนักเรียนเกาหลีที่อาจจะมีผลกระทบต่อของคุณในชั้นเรียน กับบางอย่างที่เป็นไปได้โซลูชั่น

เขียนโดยกรณีอเล็กซ์ TEFL สุทธิ
บทความนี้จะขึ้นอยู่กับสองคนที่คล้ายกัน ผมเขียนในญี่ปุ่น และเป็นทั่วไปมากขึ้น ผมเขียนเกี่ยวกับวัฒนธรรมในชั้นเรียนภาษาอังกฤษทุกที่ . ในทางตรงกันข้ามกับญี่ปุ่นผมอยู่เกาหลีสองปีเท่านั้น และสอนในโรงเรียนสองที่แตกต่างกันและไม่ได้เรียนรู้ภาษา ดังนั้น ถึงแม้ว่าผมจะไม่ได้สอนทุกเพศทุกวัย และพยายามอ่านให้มาก เพื่อชดเชยนี้ generalisation inevitable ของบทความดังกล่าวอาจจะมากขึ้นของปัญหาในเรื่องนี้ ดังนั้นขออภัยล่วงหน้าแต่ผมอย่างไรก็ตามหวังว่า อย่างน้อยที่สุดก็ให้ครูสิ่งที่จะมองหาและให้ข้อสรุปของตัวเอง หรือบางทีการอภิปรายเล็กน้อยจากหลายอาจารย์ที่รู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับ หัวข้อ กว่าฉัน การเชื่อมโยงไปยังบทความอื่น ๆของฉันและหนังสือบางเล่มและเว็บไซต์เกี่ยวกับวัฒนธรรมเกาหลีที่ระบุด้านล่าง

1 ชื่อ

กว่าญี่ปุ่น แต่น้อยกว่าจีนนักเรียนเกาหลีค่อนข้างมักจะให้ตัวเองหรือได้รับ " ชื่อภาษาอังกฤษ " เช่น มิถุนายน หรือ ซาร่า ชอบหลายผู้ปกครองอ่าน TEFL ครูผมในหลักการกับการปฏิบัตินี้ แต่โดยส่วนตัวไม่เพียงพอที่จะปฏิเสธที่จะใช้ชื่อที่พวกเขาเลือก ผมตรวจสอบ " ชื่อเกาหลีของคุณคืออะไร ? แต่คุณต้องการให้ฉันเรียกคุณว่า ' คาร์เมล่า ใช่ไหม" การตอบสนองในบางครั้ง " สิ่งที่คุณต้องการ ? " หรือบ่งชี้ว่าพวกเขาได้เลือกชื่อที่จะทำให้ชีวิตง่ายขึ้นสำหรับครู ซึ่งเป็นจุดที่การสนทนาจะได้รับค่อนข้างยุ่ง ! นี้จะซับซ้อนมากขึ้นเมื่อพวกเขาใช้ " ชื่อภาษาอังกฤษ " ด้วยการออกเสียงจากภาษาอื่น ( ค่อนข้างบ่อยกับแม่ชี ) หรือถ้าพวกเขาไม่สามารถออกเสียงชื่อของตนเอง ( เช่น