Stanza 1: It's late. The poem's spe

Stanza 1: It's late. The poem's speaker is tired and weak, reading an old collection of folklore (note that Ravens are prevalent in folklore). As he's about to fall asleep, he hears something tapping at his door. The speaker, somewhat startled, consoles himself by muttering "tis some visitor" and "nothing more."

Analysis: The ambiguity of the narrator's mental state is introduced in the first stanza and becomes a topic of debate throughout the entire poem. Keep in mind that it's late and the narrator is extremely tired. It's quite possible he dreams the entire episode.

Stanza 2: We are told this incident takes place in December and that the narrator had been reading in order to forget about his lost love, Lenore.

Analysis: Stanza 2 provides background information. The incident takes place in December and the narrator suffers from depression. He is searching desperately to end his sorrow. The mood, somewhat established in Stanza 1 with "midnight dreary" and "forgotten lore," becomes entrenched as Poe includes details such as "bleak December," dying ember," "ghost upon the floor," sorrow," and a bevvy of alliterative phrases and words with Anglo-Saxon roots.


Stanzas: 3-5
Stanza 3: To combat the fear caused by the wind blown curtains, the narrator repeats that the commotion is merely a visitor at the door.

Analysis: The opening line of the stanza contains the greatest example of consonance, alliteration, and internal rhyme in the history of poetry. Why the speaker is so frightened by the curtains fluttering in the wind is unclear. It could be a demonic movement of the curtains, which would cause even the most stalwart individual to mutter to himself, or the speaker could be crazy.

Stanza 4: The narrator musters the courage to speak to the "visitor" at his door. Nobody answers. He opens the door and sees only darkness.

Analysis: Things are getting stranger by the stanza. Poe builds suspense by delaying the unveiling of the "visitor."

Stanza 5: The narrator stares into the darkness. He stares. He stares some more. He starts dreaming about the impossible and finally whispers "Lenore." "Lenore" is echoed back.

Analysis: We begin to sense the heartbreak experienced by the narrator. He so longs for his lost love that he begins whispering her name, desperately hoping for a response. Does he actually hear a response or is he hallucinating?

Stanzas: 6-9
Stanza 6: The narrator returns to his chamber and soon hears a louder tapping, this time at his window. He decides to explore the noise, telling himself it is merely the wind.

Analysis: Like the narrator, you're probably wondering when something's going to happen. The narrator is in denial. He knows something is there, but refuses to acknowledge it.

Stanza 7: The narrator opens the shutter and a raven flies in. He ignores the occupant and perches himself on a statue of Pallas Athena, Greek goddess of wisdom.

Analysis: The mystery has been solved. It's just a bird! Something tells me this bird is no ordinary feathered friend.

Stanza 8: The narrator is relieved and somewhat amused by the bird's appearance. He asks the raven its name and he replies, "Nevermore."

Analysis: We are presented with symbols of night and death in stanza 8: the "ebony" bird; "grave and stern decorum"; "nightly shore"; "Night's Plutonian (the Roman underworld) shore."

Stanza 9: The narrator marvels at this strange bird who has entered his room.

Analysis: Our bewildered narrator has no idea what to make of this bird, much like I'm not sure what to say about this stanza.

Stanzas: 10-12
Stanza 10: The Raven just sits there and says "nevermore." The narrator, a little spooked by the entire episode mutters the bird will probably just leave tomorrow.

Analysis: There is something in the word "nevermore" that brings despair to the narrator. He believes the raven is pouring out his soul with each utterance of the word, similar to the pouring out of the narrator's soul as he longs for the return of Lenore.

Stanza 11: The narrator rationalizes that the raven's repetition of "nevermore" has nothing to do with his own hopeless state, and that the word is the only one the bird knows. He creates a plausible story about the bird probably having escaped from his master who met an ill fate at sea.

Analysis: The narrator experiences the paranoia/denial cycle. He unreasonably believes the raven is some bad omen, which it then becomes, omens being nothing more than a negative psychological interpretation of an otherwise neutral event, followed by a complete negation with an implausible explanation. The narrator is nuts.

Stanza 12: The narrator wheels his chair around, stares at the bird, and attempts to figure out what this all means.

Analysis: Although the narrator draws no explicit conclusion, descriptive words such as "grim, ungainly, ghastly, gaunt" displays the narrator's negative attitude toward the strange visitor.

Stanzas: 13-15
Stanza 13: The narrator stares at the bird, whose eyes appear to be on fire and burn the narrator's heart. He ponders how he will nevermore see his lost Lenore.

Analysis: There's a raven in the living room with fiery eyes staring at the narrator and all he can think about is some girl!

Stanza 14: The narrator senses the arrival of angels who burn incense. He suspects the raven's purpose is to help the narrator forget about his sorrows. He asks to drink a magic potion for that purpose. The raven replies, "nevermore."

Analysis: Angels arrive. The narrator hopes that he will be spared despair and sorrow. He's wrong. Key words in this stanza: quaff means to drink; nepenthe is a drug used in ancient times to make people forget their sorrows.

Stanza 15: The narrator asks the raven if he is evil. He then asks the raven if he has brought healing. The raven replies, "nevermore."

Analysis: Despite several declarations by the raven himself that he is not there for good, the narrator holds on to the slim hope that the raven can help him forget his sorrows. The allusion to "balm in Gilead" in line 89 is an allusion to the Jeremiah in the Old Testament. Jeremiah asks "Is there no balm in Gilead?" while lamenting the plight of his people who need healing.

Stanzas: 16-18
Stanza 16: The narrator asks the raven if he will ever see Lenore in heaven. The raven answers, "nevermore."

Analysis: The narrator isn't the smartest guy alive. He again asks the raven if he will be relieved of his suffering and at least be able to see Lenore in paradise. The raven answered "nevermore." At this point I'm getting really annoyed with the narrator. He's wallowing in self pity and enjoying every second of it. He knows what the raven's answer will be, yet he purposely asks questions that will justify him feeling sorry for himself. It's time to move on.

Stanza 17: The narrator commands the bird to leave. The bird says, "nevermore."

Analysis: The narrator is once again surprised by the raven's negative response. I'm not.

Stanza 18: The raven remains sitting. He overshadows the narrator, whose soul will never see happiness again.

Analysis: Boo! Hoo! Get a gun and shoot that freaking bird already! The raven's shadow most likely symbolizes sadness. It covers the narrator's soul, symbolic of the narrator never being happy again. Some claim the last stanza relates the narrator's death. They're wrong. The shadow remains on the floor and It's the narrator's soul that will never climb out from under the shadow of sadness. If your teacher tells you he died, tell him he's wrong. If he disagrees, ask him how a dead man can narrate a poem.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทร้อยกรอง 1: มาสาย ลำโพงของกลอนจะเหนื่อยล้า และ อ่อนแอ อ่านเป็นชุดเก่าของพื้นบ้าน (หมายเหตุ Ravens ใช้แพร่หลายในวัฒนธรรมพื้นบ้าน) ขณะที่เขากำลังหลับลง เขาได้ยินอะไรเคาะที่ประตูของเขา ลำโพง ค่อนข้าง startled consoles เอง โดย muttering "มอก.ชมบาง" และ "ไม่มี อะไรมากกว่านั้น" วิเคราะห์: ความคลุมเครือของสภาวะจิตของผู้เป็นที่รู้จักในบทร้อยกรองแรก และกลายเป็น หัวข้อของการอภิปรายตลอดทั้งกลอน โปรดจำไว้ว่ามันจะสาย และเล่าจะเหนื่อยมาก ค่อนข้างเป็นไปได้เขาฝันตอนทั้งหมดได้บทร้อยกรอง 2: เราจะบอกว่า เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นในเดือนธันวาคม และให้ผู้ได้อ่านเพื่อลืมเขาสูญเสียคนรัก Lenoreวิเคราะห์: บทร้อยกรอง 2 แสดงข้อมูลพื้นหลัง เหตุการณ์เกิดในเดือนธันวาคม และเล่า suffers จากภาวะซึมเศร้า เขากำลังค้นหาหมดสิ้นสุดความเสียใจ อารมณ์ ค่อนข้างสร้างในบทร้อยกรอง 1 กับ "เที่ยงคืนเศร้าซึม" และ "ลืมตำนาน กลายเป็นมั่นคงการแห่งรัฐเป็นท่าโพธิ์รวมถึงรายละเอียดเช่น"เยือกเย็นธันวาคม ember ตาย, ""ผีตามชั้น ความเสียใจ, " bevvy alliterative วลีและคำที่ มีรากของแองโกล-แซ็กซอนและ Stanzas: 3-5บทร้อยกรอง 3: การต่อสู้กับความกลัวที่เกิดจากลมพัดผ้าม่าน เล่าซ้ำว่า การหลีกหนีความวุ่นวายเพียงผู้เยี่ยมชมที่ประตูวิเคราะห์: เปิดบรรทัดของบทร้อยกรองประกอบด้วยอย่างมากที่สุดของ consonance, alliteration และสัมผัสภายในประวัติศาสตร์ของบทกวี ทำไมลำโพงที่จะให้กลัว โดยม่าน fluttering ลมไม่ชัดเจน อาจเป็นการเคลื่อนไหวอายุของผ้าม่าน ซึ่งจะทำให้แม้ละ stalwart สุดจะ mutter ตนเอง หรือผู้อาจเป็นบ้าบทร้อยกรอง 4: ผู้ musters กล้าพูด "ท่องเที่ยว" ที่ประตูของเขา ไม่มีใครตอบ เขาเปิดประตูออกมา และเห็นความมืดเท่านั้นวิเคราะห์: สิ่งที่ได้รับคนแปลกหน้า โดยบทร้อยกรอง ท่าโพธิ์สร้างใจจดใจจ่อ โดยการล่าช้าของการ "ชม" ฯบทร้อยกรอง 5: เล่า stares ในความมืด เขา stares เขา stares มากบ้าง เขาเริ่มฝันที่เป็นไปไม่ได้ และสุดท้าย whispers "Lenore" ได้พูดย้ำ "Lenore" จะกลับมาวิเคราะห์: เราเริ่มสัมผัสฮาร์ตเบรกโฮเท โดยเล่าประสบการณ์ เขาจึง longs รักหายไปของเขาว่า เขาเริ่มวิสเปอริ่งชื่อเธอ หมดหวังสำหรับการตอบสนอง ไม่เขาจะได้ยินคำตอบ หรือเขาเป็น hallucinatingStanzas: 6-9บทร้อยกรอง 6: เล่ากลับไปห้องของเขา และเร็ว ๆ นี้ ได้ยินความดังเคาะ เวลานี้ที่หน้าต่างของเขา เขาตัดสินใจที่จะสำรวจเสียง บอกตัวเองเป็นเพียงลมวิเคราะห์: เช่นเล่า คุณคงสงสัยว่า เมื่อบางสิ่งบางอย่างจะเกิดขึ้น ผู้ปฏิเสธได้ เขารู้ว่า สิ่งที่มี แต่ปฏิเสธที่จะยอมรับมันบทร้อยกรอง 7: เล่าเปิดชัตเตอร์ที่ และ raven ลอยเข้า เขาละเว้น occupant และ perches เองบนรูปปั้นของพัลลัสอธีนา เทพธิดากรีกของภูมิปัญญาวิเคราะห์: ลึกลับได้รับการแก้ไข มันเป็นเพียงนก สิ่งที่บอกนี้เป็นเพื่อนเยี่ยมไม่ธรรมดาบทร้อยกรอง 8: เล่าจะเบา และค่อนข้างเพลิดเพลิน โดยลักษณะของนก เขาถามนกชื่อ และเขา ตอบ "Nevermore"วิเคราะห์: เราจะแสดง ด้วยสัญลักษณ์ของคืนและตายในบทร้อยกรอง 8: นก "ไม้มะเกลือ" "ภัย และตรง ๆ ผู้ดี" "คืนฝั่ง" "คืนของ Plutonian (มังกรโรมัน) ฝั่ง"บทร้อยกรอง 9: สาเล่าที่นี้นกแปลกที่ป้อนห้องของเขาวิเคราะห์: ผู้บรรยายของเราสับสนมีความคิดอะไรอย่างนี้นก มากเช่นฉันไม่แน่ใจว่าจะพูดเกี่ยวกับบทร้อยกรองนี้Stanzas: 10-12บทร้อยกรอง 10: นกเพียงมีอยู่ และกล่าวว่า "nevermore" ผู้บรรยาย spooked น้อย โดยตอนทั้ง mutters นกจะคงปล่อยให้วันพรุ่งนี้วิเคราะห์: มีเป็นบางสิ่งบางอย่างในคำ "nevermore" ที่นำความสิ้นหวังเล่า เขาเชื่อว่า นกเทออกวิญญาณของเขาด้วยละ utterance คำ คล้ายกับการเทออกจากจิตใจของผู้ ตามเขา longs Lenore กลับคืนมาบทร้อยกรอง 11: เล่า rationalizes ของนกซ้ำ "nevermore" ว่า มีอะไรกับสถานะของตัวเองตา และว่าคำเดียวนกรู้ เขาสร้างเรื่องเป็นไปได้เกี่ยวกับนกคงไม่หนีจากนายของเขาที่พบชะตากรรมการป่วยในทะเลวิเคราะห์: เล่าประสบการณ์รอบทโป/ปฏิเสธ ท่องเขาเชื่อว่า นกเป็นลางร้ายบางอย่าง ซึ่งแล้วนั้น ลางบอกเหตุการอะไรมากไปกว่าการตีความทางจิตวิทยาเป็นลบของเหตุการณ์หรือกลาง ตามนิเสธสมบูรณ์อธิบายไม่น่าเชื่อ เล่าเป็นถั่วบทร้อยกรอง 12: เล่าล้อเก้าอี้ของเขารอบ stares ที่นก และพยายามเข้าใจสิ่งนี้หมายถึงทั้งหมดวิเคราะห์: ถึงแม้ว่าผู้วาดข้อสรุปชัดเจน คำอธิบาย "น่ากลัว ungainly ส่วน อนต์" แสดงทัศนคติลบของผู้ไปเยี่ยมชมแปลกStanzas: 13-15 บทร้อยกรอง 13: เล่า stares ที่นก ตาปรากฏบนไฟ และหัวใจของผู้เขียน เขา ponders ว่า เขาจะ nevermore ดู Lenore ของเขาหายไปวิเคราะห์: มี raven ในห้องนั่งเล่นด้วยตาคะนองที่จ้องเล่าและเขาสามารถคิดเป็นสาวบางบทร้อยกรอง 14: เล่าความรู้สึกการมาของทูตสวรรค์ผู้เขียนธูป เขาสงสัยของนกเป็นการ ช่วยผู้ที่ลืมของ sorrows เขาถามดื่ม potion วิเศษที่ ตอบราเวน "nevermore"วิเคราะห์: ทูตสวรรค์มาถึง ผู้หวังว่า เขาจะสามารถช่วยความสิ้นหวังและความเสียใจ เขาไม่ถูกต้อง คำสำคัญในบทร้อยกรองนี้: quaff หมาย ถึงดื่ม ยาที่ใช้ในสมัยโบราณเพื่อให้คนลืมของ sorrows nepenthe ได้บทร้อยกรอง 15: ผู้ถามนกเขาว่าความชั่วร้าย เขาแล้วถามนกถ้า เขาได้มารักษา ตอบราเวน "nevermore"วิเคราะห์: แม้ มีรายงานหลายโดยนกตัวเองที่เขาไม่มีดี ผู้ระงับการบางหวังว่า นกจะสามารถช่วยให้เขาลืมของ sorrows พูดถึง "บาล์มในยา" ในบรรทัด 89 พูดถึงเยเรมีย์ในพันธสัญญาเดิมได้ เยเรมีย์ถาม "มีพะกาหม่องไม่ยา" ขณะเสียใจสหัสคนของเขาที่ต้องรักษาไว้Stanzas: 16-18บทร้อยกรอง 16: ผู้ถามนกถ้า เขาจะเคยเห็น Lenore ในสวรรค์ นกคำ "nevermore"วิเคราะห์: ผู้ไม่ฉลาดคนมีชีวิตอยู่ เขาอีกถามนกหาก เขาจะปลดปล่อยของเขาทุกข์ และน้อย สามารถดู Lenore ในพาราไดซ์ นกตอบ "nevermore" จุดนี้ ผมกำลังรับจริง ๆ รำคาญ ด้วยเล่า เขาเป็น wallowing ในสงสารตัวเอง และเพลิดเพลินกับทุกวินาทีของมัน เขารู้ว่าคำตอบของนกอะไรที่จะ แต่เขาจงใจถามคำถามที่จะจัดเขารู้สึกเสียใจที่ตน ถึงเวลาที่จะไปบทร้อยกรอง 17: เล่าสั่งนกไป นกกล่าวว่า "nevermore"วิเคราะห์: เล่าอีกประหลาดใจ โดยการตอบสนองเป็นค่าลบของนก ฉันไม่บทร้อยกรอง 18: นกเหลือพี่เลี้ยง เขา overshadows เล่า จิตวิญญาณจะไม่เห็นความสุขอีกครั้งวิเคราะห์: Boo ฮู ได้รับปืน และยิงนกที่ซมันแล้ว เงาของนกสัญลักษณ์ความโศกเศร้า มันครอบคลุมจิตใจของผู้บรรยาย สัญลักษณ์ของ'ผู้บรรยาย'ไม่เคยมีความสุขอีกครั้ง บางคนเรียกร้องบทร้อยกรองสุดท้ายของผู้ตายที่เกี่ยวข้อง พวกเขาจะไม่ถูกต้อง เงาอยู่บนพื้น และเป็นจิตวิญญาณของผู้ที่จะปีนไม่ออกอย่างเงาของความโศกเศร้า ถ้าอาจารย์บอก เขาตาย บอกเขาไม่ถูกต้อง ถ้าเขาไม่เหมาะ ถามเขาว่าคนตายสามารถบรรยายเป็นกลอน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 1: มันสาย ลำโพงบทกวีเหนื่อยและอ่อนแออ่านคอลเลกชันที่เก่าแก่ของชาวบ้าน (โปรดทราบว่ากาเป็นที่แพร่หลายในชาวบ้าน) ขณะที่เขากำลังจะหลับเขาได้ยินสิ่งที่เคาะที่ประตูของเขา ลำโพงตกใจบ้างปลอบใจตัวเองด้วยการพึมพำ "มอกผู้เข้าชมบางคน" และ "ไม่มีอะไรมาก." วิเคราะห์: ความกำกวมของสภาพจิตใจผู้บรรยายเป็นที่รู้จักในบทแรกและกลายเป็นหัวข้อของการอภิปรายตลอดทั้งบทกวี เก็บไว้ในใจว่ามันเป็นปลายและเล่าเหนื่อยมาก มันเป็นไปได้มากทีเดียวเขาฝันตอนทั้งหมด. ฉันท์. 2: เราจะบอกเหตุการณ์นี้จะเกิดขึ้นในเดือนธันวาคมและที่เล่าเรื่องที่ได้รับการอ่านเพื่อที่จะลืมเกี่ยวกับความรักที่หายไปของเขาเลนอเร่วิเคราะห์: ฉันท์ 2 ให้ข้อมูลพื้นหลัง เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจะเกิดขึ้นในเดือนธันวาคมและบรรยายทนทุกข์ทรมานจากภาวะซึมเศร้า เขากำลังค้นหาอย่างยิ่งที่จะจบเศร้าโศกของเขา อารมณ์ที่จัดตั้งขึ้นบ้างในฉันท์ 1 ด้วย "เที่ยงคืนน่าเบื่อ" และ "ตำนานลืม" กลายเป็นที่ยึดที่มั่นเป็นโปรวมถึงรายละเอียดเช่น "เยือกเย็นธันวาคม" ถ่านที่กำลังจะตาย "," ผีบนพื้น "ความเศร้าโศก" และ bevvy ของ วลีพยัญชนะและคำที่มีรากแองโกลแซกซอน. บท: 3-5 ฉันท์ 3. เพื่อต่อสู้กับความกลัวที่เกิดจากลมพัดผ้าม่าน, เล่าซ้ำที่ปั่นป่วนเป็นเพียงผู้เข้าชมที่ประตูวิเคราะห์: เปิดสายของ ฉันท์มีตัวอย่างที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของความสอดคล้องกัน, สัมผัสอักษรและสัมผัสภายในในประวัติศาสตร์ของบทกวี ทำไมลำโพงจึงเป็นที่หวาดกลัวโดยผ้าม่านกระพือในลมก็ไม่มีความชัดเจน มันอาจจะเป็นความเคลื่อนไหวปีศาจของผ้าม่านซึ่งจะทำให้แม้กระทั่งบุคคลที่แข็งแกร่งที่สุดที่จะพึมพำกับตัวเองหรือลำโพงอาจจะบ้า. ฉันท์ 4: บรรยาย musters ความกล้าหาญที่จะพูดคุยกับ "ผู้มาเยือน" ที่ประตูของเขา คำตอบที่ไม่มีใคร เขาเปิดประตูและเห็นเพียงความมืด. วิเคราะห์: สิ่งที่จะได้รับคนแปลกหน้าโดยฉันท์ โพสร้างใจจดใจจ่อโดยชะลอการเปิดเผยของ "ผู้เข้าชม." ฉันท์ที่ 5: การบรรยายจ้องมองไปในความมืด เขาจ้องมอง เขาจ้องมองบางมากขึ้น เขาเริ่มฝันเกี่ยวกับเป็นไปไม่ได้และในที่สุดก็กระซิบ "เลนอ." "เลน" สะท้อนกลับ. วิเคราะห์: เราเริ่มรู้สึกถึงความเสียใจที่มีประสบการณ์โดยผู้บรรยาย เขาปรารถนาสำหรับความรักที่หายไปของเขาว่าเขาเริ่มกระซิบชื่อของเธอหมดหวังสำหรับการตอบสนอง ไม่จริง ๆ แล้วเขาได้ยินการตอบสนองหรือเขาเห็นภาพหลอน? บท: 6-9 ฉันท์ที่ 6: การบรรยายกลับไปที่ห้องของเขาและในไม่ช้าก็ได้ยินเสียงเคาะดังเวลานี้ที่หน้าต่างของเขา เขาตัดสินใจที่จะสำรวจเสียงบอกตัวเองว่ามันเป็นเพียงลม. วิเคราะห์: ชอบเล่าเรื่องคุณอาจสงสัยว่าเมื่อบางสิ่งบางอย่างที่จะเกิดขึ้น เป็นผู้บรรยายในการปฏิเสธ เขารู้ว่าสิ่งที่จะมี แต่ปฏิเสธที่จะยอมรับมัน. ฉันท์ 7: บรรยายเปิดชัตเตอร์และกาบินในครอบครองเขาไม่สนใจและคอนตัวเองอยู่บนรูปปั้นของ Pallas Athena, เทพธิดากรีกของภูมิปัญญา.. วิเคราะห์: ความลึกลับมี ได้รับการแก้ไข มันเป็นเพียงนก! บางสิ่งบางอย่างบอกฉันนกตัวนี้จะไม่มีเพื่อนขนสามัญ. ฉันท์ 8: เล่าก็โล่งใจและขบขันบ้างโดยลักษณะของนก เขาถามกาชื่อของมันและเขาตอบ "อีกแล้ว." วิเคราะห์: เรานั้นจะมีสัญลักษณ์ของคืนและความตายในบทที่ 8: "มะเกลือ" นก; "หลุมฝังศพและมารยาทท้าย"; "ฝั่งยามค่ำคืน"; ". คืน Plutonian (นรกโรมัน) ฝั่ง" ฉันท์ 9: มหัศจรรย์บรรยายที่นกแปลก ๆ นี้ที่ได้เข้ามาในห้องของเขา. วิเคราะห์: บรรยายสับสนของเรามีความคิดว่าจะทำให้นกตัวนี้ไม่เหมือนผมไม่แน่ใจว่าสิ่งที่ กล่าวเกี่ยวกับบทนี้. บท: 10-12 ฉันท์ 10: กาเพียงแค่นั่งอยู่ที่นั่นและบอกว่า "อีกแล้ว". เล่าเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ spooked โดยเหตุการณ์ทั้งหมดที่พึมพำนกอาจจะเพียงแค่ปล่อยให้วันพรุ่งนี้. วิเคราะห์: มีบางอย่างในคำว่า "อีกแล้ว" ที่จะนำความสิ้นหวังที่จะบรรยาย เขาเชื่อว่ากาจะไหลออกจิตวิญญาณของเขาด้วยคำพูดแต่ละคำที่คล้ายกับการไหลออกของวิญญาณเล่าในขณะที่เขาปรารถนาสำหรับการกลับมาของเลนอ. ฉันท์ 11: บรรยายเหตุผลการที่ซ้ำซ้อนของกาของ "อีกแล้ว" มีอะไร จะทำอย่างไรกับรัฐสิ้นหวังของเขาเองและว่าคำว่าเป็นเพียงคนเดียวนกรู้ เขาสร้างเรื่องราวที่น่าเชื่อถือเกี่ยวกับนกอาจจะมีการหลบหนีออกจากเจ้านายของเขาที่ได้พบกับชะตากรรมที่ไม่ดีในทะเล. วิเคราะห์: เล่าประสบการณ์ความหวาดระแวง / รอบการปฏิเสธ เขาไม่มีเหตุผลอันสมควรเชื่อว่ากาเป็นลางร้ายบางอย่างซึ่งมันก็จะกลายเป็นลางบอกเหตุเป็นอะไรมากไปกว่าการตีความทางจิตวิทยาเชิงลบของเหตุการณ์ที่เป็นกลางอย่างอื่นตามมาด้วยการปฏิเสธที่สมบูรณ์ด้วยคำอธิบายที่ไม่น่าเชื่อ บรรยายเป็นถั่ว. ฉันท์ 12: ล้อเล่าเก้าอี้ของเขาไปรอบ ๆ จ้องนกและพยายามที่จะคิดออกว่าทั้งหมดนี้หมายความ. วิเคราะห์: แม้ว่าบรรยายดึงไม่มีข้อสรุปที่ชัดเจนคำบรรยายเช่น "น่ากลัว, เทอะทะน่ากลัว , ผอมแห้ง "แสดงทัศนคติเชิงลบของผู้บรรยายที่มีต่อผู้เข้าชมแปลก. บท: 13-15 ฉันท์ 13: บรรยายจ้องนกที่มีดวงตาที่ดูเหมือนจะเป็นไฟไหม้และการเผาไหม้หัวใจของผู้บรรยาย เขาคำนึงถึงวิธีการที่เขาอีกแล้วจะเห็นของเขาที่หายไปเลนอ. วิเคราะห์: มีกาในห้องนั่งเล่นด้วยตาคะนองจ้องมองที่เล่าเรื่องและทุกอย่างที่เขาสามารถคิดเกี่ยวกับการเป็นสาวบาง! ฉันท์ 14: บรรยายความรู้สึกถึงของทูตสวรรค์ที่เผาเครื่องหอม . เขาสงสัยวัตถุประสงค์ของกาคือการช่วยให้ผู้บรรยายลืมเกี่ยวกับความทุกข์ของเขา เขาถามว่าจะดื่มยาวิเศษเพื่อวัตถุประสงค์ที่ ตอบกลับกา "อีกแล้ว." วิเคราะห์: แองเจิลมาถึง บรรยายหวังว่าเขาจะได้รับการงดเว้นความสิ้นหวังและความเศร้าโศก เขาเป็นคนที่ไม่ถูกต้อง คำสำคัญในบทนี้กลืนหมายถึงการดื่ม Nepenthe เป็นยาที่ใช้ในสมัยโบราณที่จะทำให้คนลืมความทุกข์ของพวกเขา. ฉันท์ 15: บรรยายกาถามว่าเขาเป็นความชั่วร้าย จากนั้นเขาก็ถามว่ากาถ้าเขาได้นำการรักษา ตอบกลับกา "อีกแล้ว." วิเคราะห์: แม้จะมีการประกาศหลายกาตัวเองว่าเขาไม่ได้มีดีบรรยายถือเพื่อหวังบางที่กาจะช่วยให้เขาลืมความทุกข์ของเขา พาดพิงถึง "ยาหม่องในกิเลอาด" ในบรรทัดที่ 89 คือการพาดพิงถึงเยเรมีย์ในพันธสัญญาเดิม เยเรมีย์ถามว่า "ไม่มีพิมเสนในกิเลอาดหรือไม่?" ในขณะที่เสียใจชะตากรรมของคนของเขาที่ต้องการการรักษา. บท: 16-18 ฉันท์ 16: บรรยายกาถามว่าเขาจะเคยเห็นเลนอเร่ในสวรรค์ คำตอบที่กา "อีกแล้ว." วิเคราะห์: ผู้บรรยายจะไม่ใช่คนที่ฉลาดมีชีวิตอยู่ อีกครั้งที่เขาถามกาถ้าเขาจะโล่งใจของความทุกข์ทรมานของเขาและอย่างน้อยจะสามารถมองเห็นเลนอเร่ในสวรรค์ กาตอบว่า "อีกแล้ว". ณ จุดนี้ฉันได้รับจริงๆรำคาญกับผู้บรรยาย เขาหมกมุ่นในสงสารตัวเองและมีความสุขทุกวินาทีของมัน เขารู้ดีว่าคำตอบของกาจะเป็น แต่เขาจงใจถามคำถามที่จะแสดงให้เห็นว่าเขารู้สึกเสียใจสำหรับตัวเอง มันเป็นเวลาที่จะไป. ฉันท์ 17: เล่าเรื่องคำสั่งนกที่จะออกจาก นกกล่าวว่า "อีกแล้ว." วิเคราะห์: เล่าเรื่องประหลาดใจอีกครั้งโดยการตอบสนองเชิงลบของกา ฉันไม่ได้. ฉันท์ 18: กายังคงนั่งอยู่ เขา overshadows ผู้บรรยายที่มีจิตวิญญาณจะไม่เคยเห็นความสุขอีกครั้ง. วิเคราะห์: Boo! ฮู! รับปืนและยิงนกที่เลวแล้ว! เงาดำขลับของส่วนใหญ่จะเป็นสัญลักษณ์ของความโศกเศร้า มันครอบคลุมจิตวิญญาณของผู้บรรยาย, สัญลักษณ์ของการเล่าเรื่องที่ไม่เคยมีความสุขอีกครั้ง บางคนอ้างบทสุดท้ายที่เกี่ยวข้องกับการตายของผู้บรรยาย พวกเขากำลังที่ไม่ถูกต้อง เงายังคงอยู่บนพื้นและมันเป็นจิตวิญญาณของผู้บรรยายที่จะไม่ปีนออกมาจากใต้เงาของความโศกเศร้า ถ้าครูของคุณบอกคุณว่าเขาเสียชีวิตบอกเขาว่าเขาผิด ถ้าเขาไม่เห็นถามเขาว่าคนตายสามารถเล่าบทกวี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บาท 1 : ดึกแล้ว ของบทกวีผู้บรรยายเหนื่อยและอ่อนแอ อ่านชุดเก่าของชาวบ้าน ( หมายเหตุว่า อีกา จะแพร่หลายในคติชนวิทยา ) ขณะที่เขากำลังจะหลับ เขาได้ยินเสียงอะไรเคาะที่ประตู ผู้พูดค่อนข้างตกใจ คอนโซลตัวเองโดยพึมพำ " มอก. บางผู้เข้าชม " และ " ไม่มีอะไรเลย "

การวิเคราะห์ :ความคลุมเครือของบรรยายสภาพจิตใจจะแนะนำในบาทแรก และกลายเป็นหัวข้อของการอภิปรายตลอดทั้งกลอนทั้ง เก็บไว้ในใจว่ามันดึกแล้ว และเล่าเรื่องที่แสนเหนื่อย มันค่อนข้างเป็นไปได้ว่าเขาฝันตอนทั้งหมด

บาท 2 : เราบอกว่าเหตุการณ์นี้จะเกิดขึ้นในเดือนธันวาคม และเล่าเรื่องได้อ่านเพื่อลืมเรื่องความรักที่หายไปของเขาลีนอร์

การวิเคราะห์ : ฉันท์ 2 ให้ข้อมูลพื้นหลัง เหตุการณ์จะเกิดขึ้นในเดือนธันวาคม และเล่าเรื่องที่ทนทุกข์ทรมานจากภาวะซึมเศร้า เขากำลังพยายามที่จะยุติความเศร้าโศกของเขา อารมณ์ค่อนข้างก่อตั้งขึ้นในฉันท์ 1 กับ " เที่ยงคืน น่าเบื่อ " และ " ลืมตำนาน " กลายเป็นที่ยึดที่มั่นเป็นโพรวมถึงรายละเอียดต่างๆเช่น " เยือกเย็นธันวาคม " ตาย Ember " ผี " บนพื้น " ความเศร้าโศก" และ bevvy วลี alliterative และคำกับแองโกลแซ็กซอนราก



stanzas 3-5 บาท 3 : การต่อสู้กับความกลัวที่เกิดจากลมพัดผ้าม่าน , เล่าซ้ำที่วุ่นวายเป็นเพียงแขกที่ประตู

การวิเคราะห์ : การเปิดบรรทัดของบทหนึ่งประกอบด้วยตัวอย่างที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของ Consonance สัมผัสอักษร และสัมผัสใน ในประวัติศาสตร์ของบทกวีทำไมลำโพงมันตกใจ โดยม่านระย้าไม่ชัดเจน มันอาจจะเป็นขบวนการปีศาจของผ้าม่านซึ่งจะทำให้แม้แต่บุคคลผู้แข็งแกร่งที่สุดที่จะบ่นกับตัวเอง หรือ ลำโพงอาจจะบ้า

ฉันท์ 4 : เล่าเรื่องหนึ่งรวบรวมความกล้าที่จะพูดกับ " ผู้เยี่ยมชม " ที่ประตู ก็ไม่มีใครตอบ เขาเปิดประตูและเห็นเพียงความมืด . . .

การวิเคราะห์ :สิ่งที่ได้รับคนแปลกหน้าโดยฉันท์ . โพสร้างใจจดใจจ่อโดยเลื่อนการเปิดตัวของ " ผู้มาเยือน "

ฉันท์ 5 : เล่าเรื่องจ้องมองไปในความมืด เขาจ้องมา เขาจ้องมองบางอย่างเพิ่มเติม เขาเริ่มฝันถึงสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ และสุดท้าย กระซิบ " ลีนอร์ " ลีนอร์ " สะท้อนกลับ

การวิเคราะห์ : เราเริ่มรู้สึกเสียใจที่มีผู้เล่าเรื่องเขาจึงโหยหาความรักที่หายไปของเขาที่เขาเริ่มกระซิบชื่อเธอ หมดหวังสำหรับการตอบสนอง เขาจริง ๆ ได้ยินเสียงตอบรับ หรือเขาเห็นภาพหลอนล่ะ


stanzas : 6-9 บาท 6 : เล่าเรื่องกลับไปที่ห้องของเขา และในไม่ช้า ได้ยินเสียงดังกรีด เวลานี้ที่หน้าต่าง เขาตัดสินใจที่จะสำรวจเสียง บอกตัวเอง มันเป็นเพียงลม . . .

: ชอบเล่าเรื่อง การวิเคราะห์คุณอาจจะสงสัยว่า เมื่อมีบางสิ่งกำลังจะเกิดขึ้น เล่าจะปฏิเสธ เขารู้อะไรบางอย่างอยู่ แต่ปฏิเสธที่จะยอมรับมัน

ฉันท์ 7 : ผู้บรรยายเปิดชัตเตอร์ และมีนกบินด้วย เขาไม่สนใจอยู่แล้วและ perches ตัวเองบนรูปปั้น Pallas Athena เทพีแห่งปัญญา

การวิเคราะห์ : ลึกลับได้ถูกแก้ไขแล้ว มันเป็นนกบางอย่างบอกฉันว่า นกตัวนี้ไม่ใช่สามัญขนเพื่อน

ฉันท์ 8 : เล่าเรื่องเป็นโล่งใจ และค่อนข้างขบขันโดยนก ลักษณะ เขาถามกาชื่อของมันและเขาตอบ " Shadow "

การวิเคราะห์ : เราแสดงด้วยสัญลักษณ์ของคืนและความตายในฉันท์ 8 : " นกไม้มะเกลือ " ; " หลุมฝังศพ และด้านหลังมีมารยาท " ; " กลางชายฝั่ง " ; " คืน plutonian ( Underworld โรมัน ) ชายฝั่ง "

ฉันท์ 9 :เล่าเรื่องมหัศจรรย์ที่นกแปลกๆที่เดินเข้ามาในห้องของเขา การวิเคราะห์ของเรา

งงบรรยาย ไม่มีความคิด อะไรให้นกตัวนี้มาก ผมไม่แน่ใจว่าสิ่งที่จะพูดเกี่ยวกับฉันท์นี้


stanzas : 10-12 บาท 10 : เรเวนนั่งอยู่ที่นั่นและกล่าวว่า " ได้อีก” เล่าเรื่องตกใจนิดหน่อย โดยตอนทั้งบ่น นกอาจจะปล่อยพรุ่งนี้

การวิเคราะห์ :มีอะไรในคำว่า " อีก " นั่นทำให้สิ้นหวังกับผู้เล่าเรื่อง เขาเชื่อว่า Raven จะเทวิญญาณของเขากับแต่ละที่ของคำที่คล้ายกันกับเทของผู้บรรยายวิญญาณตามที่เขาปรารถนาสำหรับการกลับมาของ ลีนอร์

ฉันท์ 11 : การใช้ตรรกกะที่ว่า ของราเวนา " Shadow " ไม่เกี่ยวกับสภาพที่สิ้นหวังของเขาเองและคำที่เป็นเพียงหนึ่งในนกรู้ เขาสร้าง เรื่องราวจะเกี่ยวกับนกอาจจะหนีจากเจ้านายของเขาที่เจอชะตากรรมที่ทะเล

: เล่าประสบการณ์การวิเคราะห์วงจร / การหวาดระแวง เขาไม่มีเหตุผลเชื่อ Raven เป็นลางร้าย ซึ่งมันก็กลายเป็นลางบอกเหตุไม่มีอะไรมากกว่าการตีความทางจิตวิทยาเชิงลบของกิจกรรมที่เป็นกลาง ไม่เช่นนั้น ตามด้วยการปฏิเสธที่สมบูรณ์กับคำอธิบายที่ไม่น่าเชื่อ เล่าจะบ้า

ฉันท์ 12 : เล่าเรื่องล้อของเขาเก้าอี้รอบๆ มองดูนก , และพยายามที่จะคิดออกทั้งหมดนี้หมายถึงอะไร

การวิเคราะห์ : ถึงแม้ว่าเล่าเรื่องวาดข้อสรุปที่ชัดเจน ,ใช้คำเช่น " ไม่สง่างาม ดวงตาน่ากลัวน่ากลัว , , , เป็นผู้บรรยายแสดงทัศนคติเชิงลบต่อผู้เข้าชมแปลก


stanzas 13-15 บาท 13 : เล่าเรื่องจ้องมองนกดวงตาปรากฏไฟไหม้และการเผาไหม้หัวใจของผู้เล่าเรื่อง เขา ponders ว่าเขาจะเห็นได้อีกอร์ของเขาหาย

การวิเคราะห์ :มีอีกาในห้องนั่งเล่นที่มีไฟ ดวงตาจ้องเล่าเรื่องทั้งหมดที่เขาคิด ผู้หญิงบางคน

ฉันท์ 14 : บรรยายความรู้สึกการมาถึงของเทวดาที่เผาเครื่องหอม เขาสงสัยจุดประสงค์ของเรเวนจะช่วยเล่าเรื่องลืมความทุกข์ของเขา เขาบอกให้ดื่มยาวิเศษ สำหรับวัตถุประสงค์ที่ เรเวนตอบ " Shadow "

การวิเคราะห์ : เทวดาถึงผู้บรรยายหวังว่าเขาจะไว้ชีวิตความสิ้นหวังและความโศกเศร้า เขาผิด คำสำคัญ : การดื่มอึกใหญ่ในฉันท์นี้หมายถึงดื่ม ; Nepenthe เป็นยาที่ใช้ในสมัยโบราณ เพื่อให้คนลืมความทุกข์ของตัวเอง

ฉันท์ 15 : ผู้บรรยายถามกาว่าเขาเป็นปีศาจ จากนั้นเขาก็ถามกาถ้าเขาได้นำการรักษา เรเวนตอบ " Shadow "

การวิเคราะห์ :แม้จะมีหลายประกาศโดย Raven ตัวเองว่า เขาไม่ได้มีไว้ให้ดี เล่าเรื่องจับบางหวังว่า Raven สามารถช่วยเขาได้ลืมความทุกข์ของเขา การพาดพิง " หม่องในกิเลอาด " ในบรรทัดที่ 89 เป็นคำกล่าวอ้างถึงเยเรมีย์ในพระคัมภีร์เก่า เยเรมีย์ถาม " ไม่มีพิมเสนในกิเลอาด " ? ในขณะที่และชะตากรรมของคนของเขาที่ต้องเยียวยา stanzas 16-18 บาท


: 16 :ผู้บรรยายถามกาว่าเขาจะเคยเห็น เลนอร์ ใน สวรรค์ เรเวนตอบ " Shadow "

การวิเคราะห์ : เล่าเรื่องไม่ได้ คนที่ฉลาดที่สุดที่ยังมีชีวิตอยู่ เขาอีกครั้งขอให้ Raven ถ้าเขาจะโล่งใจของความทุกข์ทรมานของเขาอย่างน้อยได้เห็นลีนอร์ในพาราไดซ์ เรเวนตอบ " Shadow " ณจุดนี้ ฉันชักจะรำคาญกับผู้เล่าเรื่องเขาทำเป็นสงสารตนเองและเพลิดเพลินกับทุกวินาที เขารู้ว่าของเรเวนตอบจะถูก แต่เขาตั้งใจถามว่า จะให้เขารู้สึกเสียใจสำหรับตัวเอง ถึงเวลาที่จะย้ายไป

บาท 17 : เล่าเรื่องของนกไป นกบอกว่า " Shadow "

การวิเคราะห์ : เล่าเรื่องเป็นอีกครั้งที่ประหลาดใจของ Raven การตอบสนองเชิงลบ ผมไม่ . . .

ฉันท์ 18 :เรเวนยังคงนั่งอยู่ เขาจึงบดบังรัศมีของผู้บรรยายที่มีชีวิตจะไม่เคยมองเห็นความสุข อีกครั้ง

การวิเคราะห์ : บู ฮู ! เอาปืนมายิงนกว่าๆแล้ว ของ Raven เงาส่วนใหญ่เป็นสัญลักษณ์ของความเศร้า มันครอบคลุมของผู้เล่าเรื่อง วิญญาณ สัญลักษณ์ของผู้บรรยายไม่เคยมีความสุขอีกเลย บางคนเรียกร้องล่าสุดของผู้เล่าเรื่องฉันท์เกี่ยวกับความตาย พวกเขาผิดที่เงาบนพื้นและมันก็เล่าเรื่องวิญญาณที่ไม่มีวันปีนออกมาจากใต้เงาของความเศร้า ถ้าครูของคุณบอกคุณว่าเขาตายแล้ว บอกเขาว่าเขาผิด ถ้าเขาไม่เห็นด้วย เขาถามว่าคนที่ตายแล้วสามารถบรรยายบทกวี