Each of the bioindicators identifie

Each of the bioindicators identified here has a different response time (i.e. from near instantaneous to years) and specificity to changes in water quality, and the final choice of bioindicators must depend on the specific objective and timeframe available for a monitoring programme. Responses that are specific to disturbances such as nutrient availability, sedimentation and turbidity and that demonstrate a rapid response time, can provide an early warning of changes in water quality. In particular, sublethal bioindicators that reflect rapid changes at the genetic/colony level of selected species may be among the most effective ways to pre-empt mortality of corals and impacts to the wider community. In addition, understanding the processes acting within colonies and among the life-history stages of a selected species will provide a better understanding of the consequences of changes in water quality on populations and coral-reef communities. The comparison of responses from a composite of bioindicators will provide the most useful information on the status and trends of reef ecosystems. As the extent of water-quality degradation increases, so does the scale at which the responses are manifested, and the time taken for the system to return to its previous state when the stressors are removed. Responses to small changes in water quality may be best measured by focusing on rapid sublethal effects at the genetic/colony level in the most susceptible species or life stages; when the stressors are removed, then the condition of these organisms may rapidly return to their previous state. With further decreases in water quality, responses will be measured as partial mortality or mortality of organisms in an increasing number of species or life stages, which becomes evident at the scale of populations and communities, and these signals will remain measurable for months to years after the stressors are removed. Finally, extreme decreases in water quality produce widespread mortality across a range of organisms that will be evident at the level of entire communities and as a shift in ecosystem state; the time taken for the response to be manifest will vary between chronic or acute events, but recovery, when the stressors are removed, is likely to occur slowly. This is best conceptualised when the bioindicators are represented against increasing levels of stressors, from sublethal stress to mortality (Fig. 2). Exposure to a low-level stress will first invoke a response at the genetic and colony level, such as symbiont photophysiology and coral brightness. As stress increases, either in terms of duration or intensity, responses at the population and community level may become evident through reduced juvenile densities, changes in the community structure, through the loss of susceptible species, increased macroalgal abundances, reduced abundances of large symbiont-bearing foraminifera, and a reduction in the maximum depth of coral-reef development. Response time is, therefore, a critical criterion that underpins bioindicator selection in any environmental monitoring. Moreover, exposure to changes in water quality may invoke different responses in some groups, e.g. elevated nutrient concentrations and turbidity decreases coral brightness, while sedimentation stress increases brightness (through bleaching) on upward facing surfaces. Hence, important information on the specific forms of stress can be gained by investigating the direction and magnitude of responses relative to reference conditions.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Bioindicators ที่ระบุที่นี่แต่ละคนมีเวลาการตอบสนองที่แตกต่างกัน (เช่นจากใกล้ทันทีปี) และความจำเพาะในการเปลี่ยนแปลงคุณภาพน้ำ และทางเลือกสุดท้ายของ bioindicators ต้องขึ้นกับวัตถุประสงค์เฉพาะและกรอบเวลาสำหรับโปรแกรมการตรวจสอบ คำตอบที่เฉพาะเจาะจงการรบกวนเช่นสารอาหารว่าง ตกตะกอน และความขุ่น และที่แสดงเวลาการตอบสนองอย่างรวดเร็ว สามารถให้คำเตือนก่อนการเปลี่ยนแปลงคุณภาพน้ำ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง bioindicators sublethal ที่สะท้อนถึงการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วในระดับพันธุกรรม/อาณานิคมของสปีชีส์ อาจเป็นหนึ่งในแก 1839 อัตราการตายของปะการังและผลกระทบให้กับชุมชน นอกจากนี้ เข้าใจกระบวนการรักษาการภาย ในอาณานิคม และ ในขั้นตอนประวัติชีวิตของสปีชีส์จะให้ความเข้าใจอันดีของผลกระทบของการเปลี่ยนแปลงคุณภาพน้ำในประชากรและชุมชนปะการัง การเปรียบเทียบการตอบสนองจากส่วนประกอบของ bioindicators จะให้ข้อมูลที่ประโยชน์ที่สุดเกี่ยวกับสถานะและแนวโน้มของระบบนิเวศแนวปะการัง เป็นขอบเขตของคุณภาพน้ำลดเพิ่ม เพื่อไม่ขนาดที่ประจักษ์การตอบสนอง และเวลาที่ใช้ในระบบเพื่อกลับสู่สถานะก่อนหน้าเมื่อความเครียดที่จะถูกเอาออก การตอบสนองการเปลี่ยนแปลงเล็ก ๆ ในคุณภาพน้ำอาจวัดที่ดีที่สุด โดยเน้นผลกระทบ sublethal อย่างรวดเร็วในระดับพันธุกรรม/อาณานิคมในพันธุ์ที่อ่อนแอมากที่สุดหรือระยะชีวิต เมื่อความเครียดที่จะถูกเอาออก แล้วสภาพของสิ่งมีชีวิตเหล่านี้อาจรวดเร็วกลับสู่สถานะก่อนหน้านี้ มีการลดลงคุณภาพน้ำ การตอบสนองจะวัดเป็นบางส่วนตายหรือตายของสิ่งมีชีวิตในการเพิ่มจำนวนของสายพันธุ์หรืออายุขั้น ซึ่งปรากฏชัดเจนในขนาดของประชากรและชุมชน และสัญญาณเหล่านี้จะยังคงสามารถวัดเดือนปีหลังจากความเครียดที่จะถูกเอาออก ในที่สุด ลดลงมากในคุณภาพน้ำผลิตตายอย่างกว้างขวางในช่วงของชีวิตที่จะชัดในระดับ ของชุมชนทั้งหมด และ เป็นการเปลี่ยนแปลงในระบบนิเวศสถานะ เวลาที่ใช้ในการตอบสนองจะ รายการจะแตกต่างกันระหว่างเหตุการณ์เรื้อรัง หรือเฉียบพลัน แต่การกู้คืน เมื่อความเครียดที่จะถูกเอาออก มักเกิดช้า ดีที่สุดคือคิดว่าเมื่อแทน bioindicators กับการเพิ่มระดับของความเครียด เครียด sublethal มรณะ (2 รูป) สัมผัสกับความเครียดระดับต่ำก่อนจะเรียกการตอบสนองที่ตัวทางพันธุกรรมและระดับอาณานิคม เช่นความสว่าง symbiont photophysiology และปะการัง เป็นความเครียดที่เพิ่มขึ้น ทั้งในแง่ ของระยะเวลาหรือความเข้ม การตอบสนองในระดับประชากรและชุมชนอาจผุดผ่านความหนาแน่นของเยาวชนลดลง การเปลี่ยนแปลงในโครงสร้างชุมชน ผ่านการสูญเสียของสายพันธุ์อ่อนแอ เพิ่มร้าน macroalgal ร้านลดของ foraminifera symbiont แบริ่งขนาดใหญ่ และในการลดความลึกสูงสุดของการพัฒนาปะการัง เวลาตอบสนองได้ ดังนั้น เงื่อนไขสำคัญที่ตผล bioindicator เลือกในการตรวจสอบสิ่งแวดล้อม นอกจากนี้ การเปลี่ยนแปลงคุณภาพน้ำอาจเรียกการตอบสนองที่แตกต่างกันในกลุ่มบาง ความขุ่นและความเข้มข้นธาตุอาหารสูงเช่นลดความสว่างปะการัง ในขณะที่ความเครียดตกตะกอนเพิ่มความสว่าง (ผ่านการฟอกสีฟันบนขึ้นหันพื้นผิว ด้วยเหตุนี้ สามารถรับข้อมูลที่สำคัญเกี่ยวกับรูปแบบเฉพาะของความเครียด โดยการตรวจสอบทิศทางและขนาดของการตอบสนองที่สัมพันธ์กับเงื่อนไขอ้างอิง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แต่ละดัชนีชี้วัดที่ระบุไว้ที่นี่มีเวลาตอบสนองที่แตกต่างกัน (เช่นจากที่อยู่ใกล้ทันทีปีที่ผ่านมา) และความจำเพาะต่อการเปลี่ยนแปลงในคุณภาพน้ำและเป็นทางเลือกสุดท้ายของดัชนีชี้วัดจะต้องขึ้นอยู่กับวัตถุประสงค์ที่เฉพาะเจาะจงและระยะเวลาที่พร้อมใช้งานสำหรับโปรแกรมการตรวจสอบ คำตอบที่เฉพาะเจาะจงกับระเบิดเช่นความพร้อมสารอาหารที่ตกตะกอนและความขุ่นและแสดงให้เห็นว่าเวลาตอบสนองอย่างรวดเร็วสามารถให้คำเตือนในช่วงต้นของการเปลี่ยนแปลงคุณภาพน้ำ โดยเฉพาะอย่างยิ่งดัชนีชี้วัด sublethal สะท้อนให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วในระดับพันธุกรรม / อาณานิคมของสายพันธุ์ที่เลือกอาจเป็นหนึ่งในวิธีที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดในการจับจองการตายของปะการังและผลกระทบต่อชุมชนในวงกว้าง นอกจากนี้ในการทำความเข้าใจกระบวนการที่กระทำภายในอาณานิคมและระหว่างขั้นตอนในการศึกษาชีวประวัติของสายพันธุ์ที่เลือกจะให้ความเข้าใจที่ดีขึ้นของผลกระทบของการเปลี่ยนแปลงคุณภาพน้ำต่อประชากรและชุมชนปะการังแนวปะการัง การเปรียบเทียบการตอบสนองจากคอมโพสิตของดัชนีชี้วัดจะให้ข้อมูลที่เป็นประโยชน์มากที่สุดเกี่ยวกับสถานะและแนวโน้มของระบบนิเวศแนวปะการัง ในฐานะที่เป็นขอบเขตของน้ำที่มีคุณภาพการย่อยสลายที่เพิ่มขึ้นจึงไม่ขนาดที่ตอบจะประจักษ์และเวลาที่ระบบจะกลับไปสู่สถานะเดิมเมื่อเกิดความเครียดจะถูกลบออก การตอบสนองต่อการเปลี่ยนแปลงเล็ก ๆ ในคุณภาพน้ำอาจจะวัดที่ดีที่สุดโดยมุ่งเน้นไปที่เฉียบพลันอย่างรวดเร็วในระดับพันธุกรรม / อาณานิคมในสายพันธุ์ที่อ่อนแอที่สุดหรือช่วงชีวิต; เมื่อเกิดความเครียดจะถูกลบออกแล้วสภาพของสิ่งมีชีวิตเหล่านี้อย่างรวดเร็วอาจจะกลับไปสู่สถานะเดิมของพวกเขา กับการลดลงต่อไปในน้ำที่มีคุณภาพตอบสนองจะมีการวัดเป็นอัตราการเสียชีวิตบางส่วนหรือการเสียชีวิตของสิ่งมีชีวิตในจำนวนที่เพิ่มขึ้นของสายพันธุ์หรือช่วงชีวิตซึ่งจะกลายเป็นที่เห็นได้ชัดในระดับประชากรและชุมชนและสัญญาณเหล่านี้จะยังคงอยู่ที่วัดสำหรับเดือนที่จะปีหลังจาก ความเครียดจะถูกลบออก สุดท้ายลดลงมากในน้ำที่มีคุณภาพการผลิตการตายอย่างกว้างขวางในช่วงของชีวิตที่จะมีความชัดเจนในระดับของชุมชนทั้งหมดและเป็นการเปลี่ยนแปลงในระบบนิเวศของรัฐที่; เวลาที่ใช้สำหรับการตอบสนองที่จะเป็นที่ประจักษ์จะแตกต่างกันระหว่างเรื้อรังหรือเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเฉียบพลัน แต่การกู้คืนเมื่อเกิดความเครียดจะถูกลบออกมีแนวโน้มที่จะเกิดขึ้นอย่างช้าๆ นี้เป็นแนวความคิดที่ดีที่สุดเมื่อดัชนีชี้วัดที่มีการแสดงกับการเพิ่มระดับของการเกิดความเครียดจากความเครียดที่จะไม่ตายการตาย (รูปที่. 2) การสัมผัสกับความเครียดในระดับต่ำเป็นครั้งแรกจะเรียกการตอบสนองในระดับพันธุกรรมและอาณานิคมเช่น photophysiology symbiont และความสว่างปะการัง เป็นเพิ่มความเครียดทั้งในแง่ของระยะเวลาหรือความเข้มการตอบสนองที่ประชากรและชุมชนระดับอาจจะกลายเป็นที่เห็นได้ชัดผ่านการลดความหนาแน่นของเด็กและเยาวชน, ​​การเปลี่ยนแปลงในโครงสร้างชุมชนผ่านการสูญเสียของสายพันธุ์อ่อนแอเพิ่มขึ้นปริมาณ macroalgal ลดปริมาณของ symbiont- ขนาดใหญ่ แบริ่ง foraminifera และการลดลงของความลึกสูงสุดของการพัฒนาปะการังแนวปะการัง เวลาตอบสนองจึงเป็นเกณฑ์สำคัญที่รมย์เลือกดัชนีทางชีวภาพในการตรวจสอบด้านสิ่งแวดล้อมใด ๆ นอกจากนี้ยังมีความเสี่ยงจากการเปลี่ยนแปลงคุณภาพน้ำอาจก่อให้เกิดการตอบสนองที่แตกต่างกันในบางกลุ่มเช่นความเข้มข้นของสารอาหารที่สูงขึ้นและความขุ่นลดความสว่างปะการังในขณะที่ความเครียดตกตะกอนเพิ่มความสว่าง (ผ่านการฟอก) บนพื้นผิวที่หันหน้าไปทางขึ้น ดังนั้นข้อมูลที่สำคัญในรูปแบบที่เฉพาะเจาะจงของความเครียดจะได้รับโดยการตรวจสอบทิศทางและขนาดของการตอบสนองเมื่อเทียบกับเงื่อนไขอ้างอิง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ของแต่ละตัวบ่งชี้ทางชีวภาพระบุที่นี่มีเวลาการตอบสนองที่แตกต่างกัน ( เช่นจากใกล้เซฟปี ) และความจำเพาะในการเปลี่ยนแปลงคุณภาพน้ำ และทางเลือกสุดท้ายของสมาชิกต้องขึ้นอยู่กับวัตถุประสงค์ที่เฉพาะเจาะจงและระยะเวลาที่ใช้ได้สำหรับการตรวจสอบโปรแกรม การตอบสนองที่เฉพาะเจาะจงเพื่อการรบกวน เช่น มีธาตุอาหาร ตะกอนและความขุ่นและแสดงเวลาการตอบสนองอย่างรวดเร็วสามารถให้แจ้งเตือนล่วงหน้าของการเปลี่ยนแปลงคุณภาพน้ำ โดยเฉพาะการวิจัยที่สะท้อนให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วในระดับพันธุกรรม / อาณานิคมของชนิดที่เลือกอาจจะอยู่ในหมู่วิธีที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดก่อน empt อัตราการตายของปะการังและผลกระทบต่อชุมชนที่กว้างขึ้น . นอกจากนี้ความเข้าใจกระบวนการทำภายในโคโลนีและในประวัติชีวิตขั้นตอนของชนิดที่เลือกจะให้ความเข้าใจที่ดีขึ้นของผลกระทบของการเปลี่ยนแปลงในประชากรและชุมชน คุณภาพน้ำในแนวปะการัง การเปรียบเทียบการตอบสนองจากองค์ประกอบของตัวบ่งชี้ทางชีวภาพจะช่วยให้ข้อมูลที่เป็นประโยชน์ที่สุดในสถานะและแนวโน้มของแนวปะการัง ระบบนิเวศวิทยา เป็นขอบเขตของน้ำเพิ่มการย่อยสลายคุณภาพ เพื่อทำระดับที่คำตอบก็ปรากฏ และเวลาถ่ายระบบ เพื่อกลับไปยังสถานะก่อนหน้าเมื่อความเครียดจะถูกลบออก การตอบสนองการเปลี่ยนแปลงขนาดเล็กในคุณภาพน้ำอาจจะดีที่สุด วัด โดยเน้นการอย่างรวดเร็วในระดับพันธุกรรม / อาณานิคมในชนิดที่อ่อนไหวมากที่สุด หรือ ชีวิต เมื่อบุคคลถูกลบออก แล้วสภาพของสิ่งมีชีวิตเหล่านี้อาจอย่างรวดเร็วกลับไปยังสถานะก่อนหน้าของพวกเขา เพิ่มเติมด้วยการลดลงในคุณภาพน้ำ การตอบสนองจะถูกวัดเป็นบางส่วนตาย หรือตายของสิ่งมีชีวิตในการเพิ่มจำนวนของสายพันธุ์หรือชีวิต ซึ่งเห็นได้ชัดในขนาดของประชากรและชุมชน และสัญญาณเหล่านี้จะอยู่ได้เป็นเดือน เป็นปี หลังจากปัจจัยลบ ในที่สุด รุนแรงลดลงในคุณภาพน้ำผลิตอย่างกว้างขวางอัตราการตายในช่วงของสิ่งมีชีวิตนั้นจะประจักษ์ในระดับของชุมชนทั้งหมด และการเปลี่ยนแปลงในระบบนิเวศ รัฐ เวลาที่นำการตอบสนองที่จะปรากฏจะแตกต่างกันระหว่างผู้ป่วยหรือเหตุการณ์รุนแรงแต่การกู้คืนเมื่อความเครียดจะถูกลบออก , มีแนวโน้มที่จะเกิดขึ้นอย่างช้า ๆ . นี่คือที่ดีที่สุด conceptualized เมื่อทางตัวแทนกับการเพิ่มระดับของความเครียดจากความเครียด การจะตาย ( รูปที่ 2 ) การสัมผัสกับความเครียดระดับต่ำก่อนจะเรียกการตอบสนองในระดับพันธุกรรม และอาณานิคม เช่น photophysiology symbiont และความสว่างปะการัง เป็นการเพิ่มความเครียด ทั้งในแง่ของระยะเวลาหรือความเข้มของการตอบสนองในประชากรและระดับชุมชน อาจกลายเป็นหลักฐานผ่านและความหนาแน่นลดลง การเปลี่ยนแปลงในโครงสร้างของชุมชน ผ่านการสูญเสียของเสี่ยงชนิดเพิ่มขึ้น macroalgal abundances ลด abundances ขนาดใหญ่ symbiont แบกฟอแรมมินิเฟอรา และลดลงในความลึกสูงสุดของการพัฒนาแนวปะการัง เวลาการตอบสนอง ดังนั้น เกณฑ์สำคัญที่สนับสนุนการ bioindicator ในสิ่งแวดล้อมใด ๆ การตรวจสอบ นอกจากนี้ การเปลี่ยนแปลงคุณภาพน้ำอาจเรียกการตอบสนองที่แตกต่างกันในบางกลุ่ม เช่น ยกระดับความเข้มข้นของธาตุอาหารและความขุ่นลดลงความสว่างปะการัง ในขณะที่เกิดความเครียดเพิ่มความสว่าง ( ผ่านการฟอก ) ขึ้น ซึ่งพื้นผิว ดังนั้น ข้อมูลที่สำคัญในรูปแบบเฉพาะของความเครียดสามารถได้รับโดยการตรวจสอบทิศทางและขนาดของการตอบสนอง เมื่อเทียบกับภาพอ้างอิง