•In two experimental studies, playi

•In two experimental studies, playing violent games did not increase youth aggression.•Youth who played violent games were also no less empathic toward others.•Youth with prior mental health symptoms were no more influenced by violent games.•Correlationally, violent games and books did not predict aggression or civic behavior.•Parental restrictions on gaming were not associated with positive outcomes.

The role of violent video games in the development of aggression and mental health issues in youth continues to be controversial in the scholarly community and general public. Compared to college students, few studies have directly examined the potential impact of violent video games on youth and current evidence is mixed. The current article attempts to address this with three studies examining violent game play in youth aged 12–18. In Study 1, youth were randomized to play closely matched action games with either violent or non-violent content. Youth were given the opportunity to act aggressively using an ice water task. Study 2 was a conceptual replication of Study 1, with slower narrative games rather than action games. Study 3 examined the issue in a correlational study of youth, contrasting exposure to violent video games in youth’s personal lives to their exposure to violence in controversial books while controlling for other variables including family, peer and personality variables. None of the studies provided evidence for concerns linking video game violence to aggressive behaviors or reduced empathy in youth.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

•ในสองทดลองศึกษา เล่นเกมส์ทะลึ่งไม่เพิ่มเยาวชนรุกราน. •Youth ที่เล่นเกมที่รุนแรงก็ไม่น้อย empathic ปราณีต่อผู้อื่น. •Youth มีอาการจิตเวชก่อนก็ไม่มีอิทธิพลรุนแรงเกม. •Correlationally เกมรุนแรงและหนังสือไม่ได้ทำนายความก้าวร้าวหรือพฤติกรรมพลเมือง. •Parental ข้อจำกัดในการเล่นเกมไม่ได้เกี่ยวข้องกับผลในเชิงบวก บทบาทของ video games ที่มีความรุนแรงในการพัฒนาความก้าวร้าวและปัญหาสุขภาพจิตในเยาวชนยังคงเป็นที่ถกเถียงกันในชุมชนวิชาการและประชาชนทั่วไป เมื่อเทียบกับนักศึกษาวิทยาลัย ศึกษาน้อยได้โดยตรงตรวจสอบผลกระทบของความรุนแรงวิดีโอเกมเยาวชน และหลักฐานปัจจุบันที่มีผสม บทความปัจจุบันพยายามอยู่นี้กับสามการศึกษาตรวจสอบการเล่นเกมมีความรุนแรงในเยาวชนอายุ 12 – 18 ปี ในการศึกษา 1 เยาวชนถูกสุ่มให้เล่นเกมการกระทำที่ตรงกันอย่างใกล้ชิด ด้วยเนื้อหาที่รุนแรง หรือไม่รุนแรง เยาวชนได้รับโอกาสในการกระทำอุกอาจใช้งานน้ำแข็ง ศึกษาที่ 2 เป็นการจำลองแนวคิดของการศึกษา 1 เกมเล่าเรื่องช้ากว่าเกมส์ การศึกษา 3 การตรวจสอบปัญหาในการศึกษาของเยาวชน ตัดสัมผัสกับเกมส์มีความรุนแรงของเยาวชนชีวิตส่วนตัวการของพวกเขาสัมผัสกับความรุนแรงในหนังสือแย้งขณะควบคุมตัวแปรอื่น ๆ รวมทั้งตัวแปรครอบครัว เพื่อน และบุคลิกภาพ correlational ไม่มีการศึกษาที่มีหลักฐานสำหรับการเชื่อมโยงวิดีโอเกมความรุนแรงพฤติกรรมก้าวร้าว หรือลดเอาใจใส่ในเยาวชน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

•ในการศึกษาทั้งสองการทดลองเล่นเกมที่มีความรุนแรงไม่ได้เพิ่มขึ้นรุกรานเยาวชน. •เยาวชนที่เล่นเกมรุนแรงก็มีไม่น้อยที่เอาใจใส่ต่อผู้อื่น. •เยาวชนที่มีอาการสุขภาพจิตก่อนที่ไม่มีอิทธิพลมากขึ้นโดยเกมรุนแรง. • Correlationally เกมความรุนแรงและ หนังสือไม่ได้คาดการณ์การรุกรานหรือพฤติกรรม Civic. •ข้อ จำกัด ของผู้ปกครองในการเล่นเกมไม่ได้มีความสัมพันธ์กับผลบวก.

บทบาทของวิดีโอเกมรุนแรงในการพัฒนาของการรุกรานและปัญหาสุขภาพจิตในวัยหนุ่มยังคงเป็นที่ถกเถียงกันในชุมชนวิชาการและประชาชนทั่วไป เมื่อเทียบกับนักศึกษาการศึกษาน้อยมีการตรวจสอบโดยตรงผลกระทบต่อศักยภาพของวิดีโอเกมที่มีความรุนแรงในเด็กและเยาวชนและหลักฐานในปัจจุบันมีการผสม บทความปัจจุบันพยายามที่จะอยู่นี้กับสามการศึกษาตรวจสอบการเล่นเกมที่มีความรุนแรงในเยาวชนอายุ 12-18 ในการศึกษาครั้งที่ 1, เยาวชนได้รับการสุ่มจับคู่เล่นเกมการกระทำอย่างใกล้ชิดกับทั้งเนื้อหาที่รุนแรงหรือไม่รุนแรง เยาวชนได้รับโอกาสที่จะทำหน้าที่อย่างจริงจังใช้งานน้ำใส่น้ำแข็ง การศึกษาที่ 2 การจำลองแบบแนวความคิดของการศึกษาที่ 1 กับเกมการเล่าเรื่องช้ามากกว่าเกมการกระทำ การศึกษา 3 ตรวจสอบปัญหาในการศึกษาหาความสัมพันธ์ของเยาวชนตัดกันสัมผัสกับวิดีโอเกมที่มีความรุนแรงในชีวิตส่วนตัวของเยาวชนกับการสัมผัสของพวกเขาไปสู่ความรุนแรงในหนังสือแย้งขณะที่การควบคุมตัวแปรอื่น ๆ รวมทั้งครอบครัวเพื่อนและตัวแปรบุคลิกภาพ ไม่มีการศึกษาให้หลักฐานสำหรับความกังวลการเชื่อมโยงของวิดีโอเกมรุนแรงกับพฤติกรรมก้าวร้าวหรือลดลงความเห็นอกเห็นใจในวัยหนุ่ม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

- ใน 2 กลุ่มการศึกษา , เล่นเกมรุนแรงได้เพิ่มความก้าวร้าวของเยาวชน เยาวชนที่เล่นเกมรุนแรง - ยังไม่เอาใจใส่ต่อผู้อื่น บวกกับอาการสุขภาพจิตเยาวชนก่อนไม่มีอิทธิพลจากเกมรุนแรง บวก correlationally , เกมรุนแรงและหนังสือไม่ได้ทำนายพฤติกรรมความก้าวร้าว หรือข้อ จำกัด ของผู้ปกครองในการเล่นเกม - ซีวิค ไม่มีความสัมพันธ์กับผลลัพธ์ที่เป็นบวก .บทบาทของความรุนแรงวิดีโอเกมในการพัฒนาของการรุกรานและปัญหาสุขภาพจิตในวัยรุ่นยังคงเกิดความขัดแย้งในชุมชนวิชาการและประชาชนทั่วไป เมื่อเทียบกับนักเรียนวิทยาลัยมีการศึกษาน้อยโดยตรงตรวจสอบผลกระทบที่อาจเกิดขึ้นจากความรุนแรงวิดีโอเกมเกี่ยวกับเยาวชนและหลักฐานในปัจจุบันเป็นแบบผสม บทความปัจจุบันพยายามที่จะแก้ปัญหานี้ด้วยการเล่นเกมที่ 3 ศึกษาความรุนแรงในเยาวชนอายุ 12 – 18 การศึกษาที่ 1 เยาวชนสุ่มเล่นอย่างใกล้ชิดตรงกับเกมการกระทำรุนแรงหรือไม่ ด้วยเนื้อหาที่รุนแรง เยาวชนได้รับโอกาสที่จะแสดงความก้าวร้าว การใช้น้ำแข็ง น้ำ งาน การศึกษาเป็นแบบแนวคิดของการศึกษา 1 กับช้าเล่าเรื่องเกมมากกว่าเกมการกระทำ . ศึกษา 3 ตรวจสอบปัญหาในการศึกษาของเยาวชน การตัดกันรุนแรง เกมส์เยาวชนชีวิตกับพฤติกรรมการเปิดรับข่าวสารกับความรุนแรงในหนังสือในขณะที่การควบคุมสำหรับตัวแปรอื่น ๆ รวมทั้งครอบครัว ตัวเพื่อน และบุคลิกภาพ ไม่มีการศึกษาให้หลักฐานเกี่ยวกับการเชื่อมโยงวิดีโอเกมความรุนแรง พฤติกรรมก้าวร้าว หรือลดการเอาใจใส่ในเยาวชน