Travis (1994) gives a slightly more

Travis (1994) gives a slightly more focused definition that is somewhat more related to the specific issues of tourism.
According to him, sustainable tourism is “…all forms of tourism, development, management, and activity which enable a
long life for that cultural activity, which we call tourism, involving a sequence of economic tourism products, that are
compatible with keeping in perpetuity the protected heritage resources, be it natural, cultural or built, which give rise to
tourism.” Similarly, Middleton and Hawkins (1998) state that sustainable tourism “…means achieving a particular
combination of numbers and types of visitors, the cumulative effects of whose activities at a given destination, together
with the actions of the servicing business, can continue into the foreseeable future without damaging the quality of the
environment on which these activities are based.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทราวิส (1994) ให้คำนิยามเล็กน้อยเน้นที่เกี่ยวข้องกับปัญหาเฉพาะของการท่องเที่ยวค่อนข้างมากตามเขา ท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์คือ "... ฟอร์ม.all ท่องเที่ยว การพัฒนา การจัดการ และกิจกรรมซึ่งช่วยให้การตลอดชีวิตสำหรับกิจกรรมทางวัฒนธรรม ซึ่งเราเรียกการท่องเที่ยว ลำดับของการท่องเที่ยวเศรษฐกิจผลิตภัณฑ์ ที่เกี่ยวข้องกับเข้ากันได้กับ perpetuity รักษามรดกที่ได้รับการป้องกันทรัพยากร ธรรมชาติ วัฒนธรรม หรือสร้าง ขึ้น ซึ่งก่อให้เกิดท่องเที่ยว" ในทำนองเดียวกัน มิดเดิลตันและฮอว์กินส์ (1998) รัฐท่องเที่ยวที่ยั่งยืน "... .means บรรลุเฉพาะตัวเลขและชนิดของผลกระทบสะสมซึ่งกิจกรรมที่กำหนดปลายทาง กัน ผู้เข้าชมมีการดำเนินการของธุรกิจบริการ สามารถต่อไปในอนาคตอันใกล้โดยไม่ทำลายคุณภาพของการสิ่งแวดล้อมซึ่งกิจกรรมเหล่านี้อยู่"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เทรวิส (1994) ให้ความหมายที่เน้นมากขึ้นเล็กน้อยที่ค่อนข้างเกี่ยวข้องกับปัญหาเฉพาะของการท่องเที่ยว.
ตามที่เขาพูดการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนคือ "... ทุกรูปแบบของการท่องเที่ยว, การพัฒนา, การจัดการและกิจกรรมที่ช่วยให้
ชีวิตยาวสำหรับวัฒนธรรมที่ กิจกรรมที่เราเรียกว่าการท่องเที่ยวที่เกี่ยวข้องกับลำดับของผลิตภัณฑ์การท่องเที่ยวทางเศรษฐกิจที่มีความ
เข้ากันได้กับการรักษาในความเป็นอมตะทรัพยากรมรดกป้องกันไม่ว่าจะเป็นธรรมชาติวัฒนธรรมหรือสร้างขึ้นซึ่งก่อให้เกิด
การท่องเที่ยว. "ในทำนองเดียวกันมิดเดิลตันและฮอว์กิน (1998) รัฐที่การท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน "... หมายถึงการบรรลุโดยเฉพาะอย่างยิ่ง
การรวมกันของตัวเลขและประเภทของผู้เข้าชมผลกระทบสะสมของการมีกิจกรรมที่ปลายทางที่กำหนดร่วม
กับการกระทำของธุรกิจการให้บริการที่สามารถดำเนินการต่อไปในอนาคตอันใกล้โดยไม่ทำลายคุณภาพของ
สภาพแวดล้อมที่กิจกรรมเหล่านี้จะขึ้น. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เทรวิส ( 1994 ) ให้ความหมายว่า เน้นเพิ่มเติมเล็กน้อยค่อนข้างมากที่เกี่ยวข้องกับประเด็นการท่องเที่ยว
ตามเขา , การท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน " . . . . . . . ทุกรูปแบบของการท่องเที่ยว การพัฒนา การจัดการ และกิจกรรมที่ช่วยให้ชีวิตยาว
ทางวัฒนธรรม กิจกรรม ซึ่งเราเรียกลำดับของผลิตภัณฑ์ที่เกี่ยวข้องกับการท่องเที่ยว การท่องเที่ยวในเศรษฐกิจที่
compatible with keeping in perpetuity the protected heritage resources, be it natural, cultural or built, which give rise to
tourism.” Similarly, Middleton and Hawkins (1998) state that sustainable tourism “…means achieving a particular
combination of numbers and types of visitors, the cumulative effects of whose activities at a given destination, together
กับการกระทำของการให้บริการธุรกิจสามารถดำเนินต่อไปในอนาคตอันใกล้โดยไม่ทำลายคุณภาพของสิ่งแวดล้อม ซึ่งกิจกรรมเหล่านี้
อยู่ "