It's been 2 months since Bucky was

It's been 2 months since Bucky was found and brought back to Avengers Tower.

Bucky hasn't spoken at all since he was found.

Not a word has left his mouth. When Steve and Sam discovered him in Boston he came with only slight hesitation. He arrived at the tower, was given a tour, introduced to the rest of the gang, shown his room, and that was that. He was ordered by S.H.I.E.L.D. to attend weekly therapy sessions, which he does, but he never speaks.

~*~

Today was just like every other day in the Avengers Tower. Except today Tony decided to join the team for breakfast, which is rare to say the least. Bruce was sitting at the table, as per usual, reading the paper on his Stark Pad, Natasha and Clint were out eating their breakfast on the balcony, Sam and Steve were sitting at the table with Bruce discussing support group events, and Thor was snoozing on the couch. Bucky, as usual, was sitting at the breakfast bar quietly eating his cereal, when Tony strolled in and headed straight for the coffee machine.

"Nice of you to join us Tony, how long has it been now...three days?" Steve sarcastically greeted Tony.

"76 hours actually. Thanks for caring."

"Caring? Tony we tried to get you out of there at least 10 times. Jarvis told us you went on blackout mode. We weren't allowed in unless your vitals dropped below 50%!" Steve had been trying to get Tony out of his lab all weekend but to no avail. Sometimes he was too stubborn for his own good.

"I've been awake for longer Spangles, no need to get your tights in a bunch."

"Tony, I don't wear tights, I wear a combat uniform. It's made of Kevlar."

"Whatever you say Spangles."

"Hey, you two, stop fighting. I've lived here a total of 4 months and it's already getting old." Sam hates in when they get into their stupid little fights. He can't even imagine how it was when Steve and Tony had hated each other. At least now they tolerated each other.

"Clint and I are going to go train. Steve do you want to spar with me while Sam and Clint do their bird thing?" Natasha asks as her and Clint entered the kitchen and placed their dishes in the dishwasher.

"Sure Nat, hey Bucky you want to join us?" Steve inquires only to be answered with absolutely no reaction whatsoever. "Alright Buck, well if you need me I'll be in the gym." Bucky wouldn't need him.

At this point Sam, Steve, Clint and Natasha were heading for the elevator when Bruce stood up and announced he was going to head down to his private lab to run some tests. The only people were left in the kitchen were Bucky, who was still sitting at the breakfast bar with his empty bowl of cereal in front on him, Tony, who by now had had at least 6 cups of coffee, and Thor, who, seeing as he had gotten back from Asgard at 3 that morning, wouldn't be waking up anytime soon. Seeing as Thor was sleeping and Bucky never spoke to anyone, Tony decided to get some sleep after being awake for 76 hours straight. He left Bucky in the kitchen with a nod and headed up to his apartment.

~*~

He was in the cave again. It was dark and damp and his arc reactor was gone, the car battery was back in its place. There was banging on the door and he knew they were back to torture him until he said yes to building the Jericho missile. He started to hyperventilate, and he couldn't stop shaking. They were in the room now and two guards had him by the arms and were holding him in place as the leader repeatedly punched him in the stomach. They were bringing the water bucket and Tony started to scream. He couldn't get dunked again. If they did it as long as they had last time he would surely drown. He still hadn't caught his breath after the beating he had just gotten and he knew he wouldn't be able to hold his breath for very long. This was it, he thought, he's going to drown in a bucket of water surrounded by a bunch of terrorists. He screamed his heart out hoping somehow, maybe, someone would hear him. As his head started being pushed towards the water, he felt something on his stomach. It felt as though someone was rubbing it back and forth, as if trying to shake him. His head hit the water as he continued to scream.

Tony sat bolt upright in bed. He was covered head to toe in sweat, he was screaming, and his face was soaked with tears. It took him a few seconds to realize he was back in his bedroom and he wasn't in any danger. He blinked the tears out of his eyes and relaxed a bit and finally realized someone was sitting beside him holding him and rubbing circles on his back to help him calm down. He sat back for a moment enjoying the soothing movements, not caring who it was coming from. After he got his breathing under control and had wiped the tears off of his face he looked to his left and was surprised, to say the least, to see Bucky sitting beside him with his eyes full of concern. In the two months Bucky had been at the Tower he hadn't spoken or acknowledged anyone, much less come in physical contact with them. Tony wasn't sure what to say. He wasn't exactly embarrassed but he didn't feel totally comfortable either. He hated people seeing him at his lowest.

"I'm okay now. Just a...bad dream...that's all, if you know what I mean. I just- they happen pretty much every time I fall asleep. That's why I pretty much try to avoid sleep for the most part. Some are worse than others...today was....worse." Tony finishes hoping Bucky won't think any less of him because of what just happened. Rather than getting up and leaving like Tony half expected Bucky to do, Bucky simply leaned in closer and embraced Tony in a gentle side hug. It was a really comforting gesture and Tony had to fight the urge to ask him to stay like that. Tony turned his head to look at Bucky and Bucky looked back with sentiment and understanding in his eyes. A moment later Bucky gave Tony's back one last pat before standing up and giving a small wave before heading for the door.

"Hey Bucky?" Tony called after him. Bucky stopped at the door and turned to face Tony. "Thank you for this. I mean it, you helped a lot. Thank you." Bucky replied with a wide but timid smile, then turned and left the room.

~*~

Bucky had just been aimlessly roaming the tower when he heard screaming. Considering he was in the emergency stairwell and he happened to be right outside Tony's floor he guessed that's where it was coming from. He tentatively entered the apartment and the screaming increased in volume. He sped up, heading toward the screams which sounded as though they were coming from Tony's room. He knocked, but the screams only continued. He entered the room to find Tony sprawled across the bed with all his limbs tangled in the sheets, covered in sweat, with tears flowing from his eyes. He immediately recognized that Tony was having a PTSD nightmare. Bucky had had enough of those to know what one looked like. He crossed the room to the bed where he quickly but gently placed his flesh hand onto Tony's stomach and rubbed back and forth, trying to gently shake him awake. After a few rubs Tony began to stir, and suddenly he sat bolt upright. Bucky immediately dropped to the bed and started rubbing circles onto Tony's back trying to calm him down. Eventually Tony realized it was him and he looked a little surprised but nevertheless he began to explain the nature of his dream. Bucky listened intently to what Tony was saying, genuinely caring about what he had to say. He knew the feeling and it was never easy to wake up alone to one of those nightmares. Of course he himself had never had anyone there to comfort him but after hearing about what Tony had been put through he could almost relate to him. He was just happy to finally be able to be there for someone else this time. Then Tony thanked him, genuinely thanked him, and he could feel warmth spreading inside of him. After he left he decided to go to the kitchen to grab some lunch.

~*~

After Bucky left Tony decided to take a shower to clear his head and get his thoughts together. He hadn’t gotten much sleep, maybe three or four hours, but he couldn’t go back to bed and risk another flashback. They had been getting worse lately and he wasn’t sure why or how to deal with them. Now he tries to avoid sleep altogether, and the longer he stays awake, the more he starts to think maybe they won’t come back. But they do come back, and they come back worse than ever.

~*~

Just as Bucky was finishing up his lunch the rest of the team came in after their post training showers. Steve and Natasha were discussing sparring techniques while Sam and Clint were talking about bird things. Bruce walked in with Thor who must have woken up awhile ago and made his way down to Bruce’s lab. Tony came down in the elevator a few minutes later and went straight for the coffee maker. Everyone was at the table eating while Bucky was at the breakfast bar and Tony was standing at the counter.

“Tony I thought you were going to get some sleep? It’s only been four hours! You need to go back to bed.” Steve said to Tony sounding concerned.

“I’m not tired Spangles, leave me alone.”

“Tony I don’t care if you’re not tired I really think you should go back to sle-”

“I told you I’m not tired. I’ve slept enough for today okay?”

“Tony-”

“I’M NOT GOING BACK TO SLEEP STEVE! I CAN’T GO BACK TO THE CAVE TODAY. NOT AGAIN.” Tony screamed grabbing the attention of everyone else. His breathing was ragged and his face was red, his hands were in fists by his sides and there were tears rimming his eyes. During his outburst his coffee mug had fallen off the counter and shattered on the tile floor. Everyone was silent and staring at him, all except Bucky who had silently started to pick up the shattered pieces of the mug and cleaned up the floor. After he was done he wrapped his arm around Tony’s shoulder and led him out of the room and into the elevator. The rest of the team was shocked; Bucky never interacted with them, so to witness what he just did came as a surpris

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จะได้รับ 2 เดือนตั้งแต่ Bucky ถูกพบ และนำกลับไปทาวเวอร์เวนเจอร์Bucky ไม่พูดเลยเนื่องจากเขาได้ค้นพบไม่คำจากปากของเขา เมื่อ Steve และสาม พบเขาในบอสตัน เขามา ด้วยเพียงเล็กน้อยลังเล เขามาถึงที่หอ ถูกกำหนดทัวร์ นำของแก๊ง ห้องพัก แสดง และที่เป็นที่ เขาถูกสั่ง โดย S.H.I.E.L.D. ฟังสัปดาห์รักษารอบเวลา ซึ่งเขาไม่ได้ แต่ไม่เคยพูด~*~วันนี้ไม่เหมือนทุกวันในทาวเวอร์เวนเจอร์ ยกเว้นวันนี้โทนี่จึงตัดสินใจเข้าร่วมทีมสำหรับอาหารเช้า ที่มีน้อยจะ บรูซนั่งที่ตาราง ตามปกติ อ่านกระดาษบนแผ่นของเขาโดยสิ้นเชิง นาตาชาและ Clint ได้ออกมากินอาหารเช้าของพวกเขาบนระเบียง สามและ Steve ได้นั่งอยู่ที่ตารางกับบรูซสนทนาสนับสนุนกิจกรรมกลุ่ม และธอร์ถูก snoozing บนโซฟา Bucky ตามปกติ นั่งที่ร้านอาหารบาร์ธัญพืชของเขา การรับประทานอาหารเงียบ ๆ เมื่อโทนี่ strolled ใน และหัวตรงสำหรับเครื่องกาแฟ"ดีของคุณรวมโทนี่ นานมีแล้วตอนนี้...สามวัน? " Steve sarcastically รับการต้อนรับโทนี่" 76 ชั่วโมงจริง ขอบคุณสำหรับการดูแล""ดูแลอย่างไร โทนี่ที่เราพยายามจะให้คุณออกจากที่นั่นอย่างน้อย 10 ครั้ง จาร์วิสบอกคุณไปโหมดไฟดับ เราไม่ได้ยกเว้นของ vitals ลดลงต่ำกว่า 50% " ถา Steve ไปโทนี่ จากแล็บของเขาทุกวัน แต่ไม่มีประโยชน์ บางครั้งเขาได้เกินไปปากแข็งของตัวเองดี"ผมเคยตื่นตัวสำหรับ Spangles อีกต่อไป ไม่จำเป็นต้องได้รับเสื้อของคุณพวง""โทนี่ ผมไม่ใส่เสื้อ ผมใส่เครื่องแบบต่อสู้ มันทำจาก Kevlar ""สิ่งที่คุณพูด Spangles ""Hey คุณสอง หยุดการต่อสู้ ฉันได้อาศัยอยู่ที่นี่ทั้งหมด 4 เดือน และมันแล้วเริ่มเก่า" สามเกลียดในเมื่อพวกเขาได้รับในการต่อสู้น้อยโง่ แม้เขาไม่คิดอย่างเดิมเมื่อ Steve และโทนี่ได้เกลียดชังกัน อย่างน้อยตอนนี้ ก็สมกัน" Clint และกำลังจะไปฝึกงาน Steve ต้อง spar กับฉันในขณะที่สามและ Clint ทำสิ่งของนกหรือไม่? " นาตาชาขอให้เป็นเธอ และ Clint ป้อนครัว และทำอาหารของพวกเขาในเครื่องล้างจาน"แน่ใจว่า Nat เฮ้ Bucky ที่คุณต้องการร่วมงานกับเรา? " Steve สอบถามจะตอบ มีแน่นอนไม่มีปฏิกิริยาเลย "บัคครับ ดีถ้าคุณต้องการฉันจะฟิต" Bucky ไม่ต้องเขาจุดนี้ สาม Steve, Clint และนาตาชาถูกหัวข้อสำหรับลิฟต์เมื่อบรูซยืนขึ้น และประกาศว่า เขากำลังจะหัวลง lab ของเขาส่วนตัวเพื่อรันการทดสอบบางอย่าง คนเท่านั้นที่เหลือในครัว Bucky ที่ยังคงนั่งอยู่ที่บาร์อาหารเช้ากับชามเขาว่างเยอะหน้าบนเขา โทนี่ ที่ โดยขณะนี้ได้มีน้อย 6 ถ้วยกาแฟ และธ อร์ ที่ เห็น ตามที่เขาได้รับกลับไปจากแอสการ์ดที่ 3 เช้าวัน ไม่สามารถตื่นตลอดเวลาเร็ว ๆ นี้ เห็นเป็นธอร์ได้นอน และ Bucky ได้พูดกับใครไม่เคย โทนีตัดสินใจเข้าพักหลังจากได้ทำงานตรง 76 ชั่วโมง เขาทิ้ง Bucky ในครัวกับพยักหน้า และหัวถึงอพาร์ทเมนต์ของเขา~*~เขาอยู่ในถ้ำอีกด้วย มืด และชื้น และเครื่องปฏิกรณ์อาร์คของเขาหายไป แบตเตอรี่รถยนต์ได้ในสถานที่ มีเป็นพวกประตู และเขารู้ว่า พวกเขากลับไปทรมานเขาจนเขากล่าวว่า ใช่ในการสร้างขีปนาวุธ Jericho เขาเริ่ม hyperventilate และเขาไม่สามารถหยุดการสั่น พวกเขาอยู่ในห้องนี้ และสองมีเขา โดยแขน และได้จับเขาที่เป็นผู้นำซ้ำเจาะรูเขาในท้อง พวกเขาได้นำถังน้ำ และโทนี่เริ่มร้อง เขาไม่ได้รับ dunked อีกด้วย ถ้าพวกเขาไม่ได้ตราบใดที่พวกเขามีเวลาสุดท้ายที่เขาจะจมน้ำตายก็ เขายังไม่ได้จับลมหายใจของเขาหลังจากเขาได้รับการเต้น และเขารู้ว่า เขาจะไม่สามารถเก็บลมหายใจของเขานานมาก นี้เป็น เขาคิดว่า เขากำลังจะจมน้ำตายในถังน้ำที่ล้อมรอบ ด้วยกลุ่มของผู้ก่อการร้าย เขากรีดร้องหัวใจออกหวังอย่างใด บางที บางคนจะฟัง เป็นหัวหน้าของเขาเริ่มถูกผลักไปทางน้ำ เขารู้สึกว่าบางสิ่งบางอย่างในท้องของเขา มันรู้สึกเหมือนกับว่าคนถูกถูไปมา ถ้าลองจับเขา ศีรษะของเขาตีน้ำเป็นที่เขายังคงร้องโทนี่นั่งตรงน๊อตเตียง เขาถูกปกคลุมหัวเท้าในเหงื่อ เขาถูกกรีดร้อง และหน้าของเขาเป็น soaked ด้วยน้ำตา เขาใช้กี่วินาทีถึงรู้ว่า เขากลับมาในห้องนอนของเขา และเขาไม่ได้ตกอยู่ในอันตรายใด ๆ เขาคันนั้นกะพริบน้ำตาจากตา และผ่อนคลายมาก และสุดท้าย รู้คนนั่งข้างเขาจับเขา และวงกลมบนหลังของเขาเพื่อช่วยเขาถูสงบลง เขานั่งกลับในขณะที่เพลิดเพลินกับการเคลื่อนไหวผ่อนคลาย ไม่ดูแลผู้มา หลังจากที่เขาได้เขาหายใจภายใต้การควบคุม และก็เช็ดน้ำตาออกจากใบหน้าของเขาเขามองไปทางซ้ายของเขา และมาก จะ ดู Bucky นั่งข้างเขา ด้วยตาของเขาเต็มไปด้วยความกังวล ในเดือนสอง Bucky ได้ที่หอเขาไม่ได้พูด หรือยอมรับใคร มากน้อยมาติดต่อทางกายภาพด้วย โทนี่ไม่แน่ใจว่าพูด ไม่ต้องอาย แต่เขาไม่ได้พักทั้งหมดอย่างใดอย่างหนึ่ง เขาเกลียดชังคนที่เห็นเขาที่สุดของเขา"ฉันเป็นไรตอนนี้ เพียง a...bad ฝัน...ที่มีทั้งหมด ถ้าคุณรู้ว่าผมหมายถึง ฉันเพียง - เกิดขึ้นสวยมากทุกครั้งที่หลับลง จึงสวยมากพยายามหลีกเลี่ยงปส่วนใหญ่ มีแย่กว่าผู้อื่น...วันนี้คือ...แย่ลง " โทนี่เสร็จสิ้นหวัง Bucky ไม่คิดว่า มีน้อยของเขาเนื่องจากเพิ่งเกิดขึ้น แทนที่จะลุกขึ้น และออก Bucky คาดครึ่งหนึ่งทำเช่นโทนี่ Bucky เพียงเองในใกล้ แล้วทที่โทนี่ฮักด้านอ่อนโยน มันเป็นรูปแบบที่พบจริง ๆ และโทนี่ได้ต่อสู้กระตุ้นถามเขาเช่นเดียวกับที่พัก โทนี่เปิดหัวตา Bucky และ Bucky ดูกลับ มีความเชื่อมั่น และเข้าใจในสายตาของเขา ขณะที่ Bucky หลังให้โทนี่กลับแพทหนึ่งสุดท้ายก่อนยืนขึ้น และให้คลื่นเล็กก่อนประตู"เฮ้ Bucky ? " โทนี่เรียกเขา Bucky หยุดที่ประตู และเปิดหน้าโทนี่ "ขอบคุณสำหรับการนี้ ทำร้าย คุณช่วยมาก ขอขอบคุณคุณ" Bucky แล้วตอบกลับ ด้วยรอยยิ้มกว้าง แต่เป็นพิเศษ เปิด และห้องด้านซ้าย~*~Bucky ได้เพียงการพเนจรข้ามหอเมื่อเขาได้ยินกรีดร้อง เขาพิจารณาเขาใน stairwell ฉุกเฉิน และเขาเกิดจะขวาด้านนอกของโทนี่ชั้น เดานั่นคือการที่มันได้มาจากการ เขาใส่อย่างไม่แน่นอนอพาร์ทเมนท์ และกรีดร้องเพิ่มขึ้นในปริมาณ เขา sped หัวต่อ screams ที่ว่าพวกเขามาจากห้องของโทนี่แต่เพียงแห่ง เขาโบว์ลิ่ง แต่ screams เดียวอย่างต่อเนื่อง เขาป้อนห้องหาโทนี่ sprawled ระหว่างนอนกับเขาแขนขาทั้งหมดที่ราพันเซลในแผ่น เหงื่อ ครอบคลุม ด้วยน้ำตาที่ไหลจากตาของเขา เขาทันทีรู้ว่า โทนี่มีฝันร้าย PTSD Bucky ได้มีเพียงพอของผู้รู้สิ่งหนึ่งที่เหมือนกัน เขาข้ามห้องนอนซึ่งเขาได้อย่างรวดเร็ว แต่เบา ๆ วางมือเนื้อบนท้องของโทนี่ และ rubbed กลับมา พยายามค่อย ๆ เขย่าเขาตื่น หลังจากช่างกี่ โทนี่เริ่มกวน และทันใดนั้นเขานั่งตรงกลอน Bucky ลดลงจากนอนทันที และเริ่มถูวงกลมบนหลังของโทนี่พยายามสงบเขา ในที่สุดโทนี่รู้ก็เขา และเขาดูประหลาดใจเล็กน้อย แต่อย่างไรก็ตาม เขาเริ่มที่จะอธิบายธรรมชาติของความฝันของเขา Bucky ฟัง intently อะไรโทนี่ถูกพูด เสน่ห์จริงใจเกี่ยวกับสิ่งที่เขาได้พูด เขารู้ความรู้สึก และไม่ต้องตื่นคนเดียวฝันร้ายเหล่านั้นอย่างใดอย่างหนึ่ง แน่นอนเขาเองก็ไม่เคยมีใครมีมอบความสบายให้เขา แต่หลังจากที่ได้ยินเกี่ยวกับอะไรโทนี่ได้ย้ายผ่าน เขาอาจเกือบจะเกี่ยวข้องกับเขา เขามีความสุขเพียงก็ สามารถจะมีผู้อื่นเวลานี้ แล้ว โทนี่ขอบคุณเขา จริงใจขอบคุณเขา และเขาอาจรู้สึกอบอุ่นแพร่กระจายภายในของเขา หลังจากเขา เขาตัดสินใจไปห้องครัวเพื่อหยิบอาหารบาง~*~หลังจากโทนี Bucky ซ้ายตัดสินใจไปอาบน้ำเพื่อล้างศีรษะของเขา และได้รับความคิดของเขากัน เขาไม่ได้รับหลับสนิทมาก บางทีสาม หรือสี่ชั่วโมง แต่เขาไม่สามารถกลับไปนอน และความเสี่ยงอื่นรำลึกความหลัง พวกเขาได้รับแย่เมื่อเร็ว ๆ นี้ และเขาไม่แน่ใจว่าทำไม หรือวิธีจัดการกับพวกเขา ตอนนี้เขาพยายามที่จะหลีกเลี่ยงการนอนหลับทั้งหมด และอีกต่อไปเขาท็อป มากขึ้นเขาเริ่มคิดบางทีพวกเขาจะไม่กลับมา แต่พวกเขากลับมา และพวกเขามากลับเลวร้ายยิ่งกว่าที่เคย~*~เหมือน Bucky ได้สิ้นค่าอาหารกลางวันของเขา เหลือของทีมมาในหลังจากอาบน้ำฝึกโพสต์ของพวกเขา Steve และนาตาชาได้คุยเทคนิค sparring ขณะสามและ Clint กำลังพูดถึงสิ่งที่นก บรูซเดิน ด้วยธอร์ที่ต้องตื่นขึ้นชั่วขณะหนึ่งผ่านมา และทำทางของเขาไปยังห้องปฏิบัติการของบรูซ โทนี่มาลงในลิฟต์ในภายหลังไม่กี่นาที และไปตรงสำหรับเครื่องชงกาแฟ ทุกคนอยู่ที่ตารางกินขณะที่ Bucky ได้ที่บาร์อาหารเช้า และโทนี่ยืนที่ตัวนับ"โทนี่ฉันคิดว่า คุณจะเข้าพักหรือไม่ เพียงได้สี่ชั่วโมง ได้กลับไปนอน" Steve ว่า โทนี่เสียงกังวล"ผมไม่เหนื่อย Spangles ปล่อยฉันเดียวกัน""โทนี่ฉันไม่ดูแลถ้าคุณไม่เหนื่อยผมคิดว่า คุณควรกลับไป sle-""ฉันบอกคุณฉันไม่เหนื่อย หลับพอวันนี้ล่ะ""โทนี่-""ฉันไม่จะกลับไปนอนสตีฟ ฉันไม่สามารถกลับไปยังถ้ำวันนี้ ไม่มา" โทนี่กรีดร้องโลภความสนใจของคนอื่น เขาหายใจได้ลองหน้ามีสีแดง มืออยู่หมัดโดยด้านข้างของเขา และมีน้ำตา rimming ตา ระหว่างเขา outburst mug กาแฟของเขาได้ลดลงปิดที่เคาน์เตอร์ และซวนบนพื้นกระเบื้อง ทุกคนก็เงียบ และจ้องเขา ยกเว้น Bucky ที่เริ่มรับชิ้นส่วนมลายของ mug อยู่เบื้องหลัง และล้างพื้น ทั้งหมด หลังจากที่เขาเสร็จ เขาห่อแขนรอบไหล่ของโทนี่เขา และนำเขาออกไป นอกห้อง และเข้าไป ในลิฟต์ ส่วนเหลือของทีมถูกตกใจ Bucky ไม่อาจได้ เพื่อให้ รู้เห็นสิ่งที่เขาเพิ่งได้มาเป็นแบบ surpris

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันเป็น 2 เดือนนับตั้งแต่บัคกี้ถูกพบและนำกลับไปยังเวนเจอร์สทาวเวอร์. บัคกี้ไม่ได้พูดเลยนับตั้งแต่เขาถูกพบ. ไม่ได้เป็นคำได้ออกจากปากของเขา เมื่อสตีฟและแซมพบเขาในบอสตันเขามาพร้อมกับความลังเลเล็กน้อยเท่านั้น เขามาถึงที่หอ, การท่องเที่ยวได้รับการแนะนำให้รู้จักกับส่วนที่เหลือของแก๊งแสดงห้องของเขาและนั่นก็คือว่า เขาได้รับคำสั่งจาก SHIELD ที่จะเข้าร่วมการบำบัดสัปดาห์ซึ่งเขา แต่เขาไม่เคยพูด. ~ * ~ วันนี้ก็เหมือนทุกวันอื่น ๆ ในเวนเจอร์สทาวเวอร์ ยกเว้นวันนี้โทนี่ตัดสินใจที่จะเข้าร่วมทีมสำหรับอาหารเช้าซึ่งเป็นเรื่องยากที่จะพูดน้อย บรูซกำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะตามปกติอ่านกระดาษแผ่นของเขาสตาร์, นาตาชาและคลินต์ที่ได้รับจากการรับประทานอาหารเช้าบนระเบียงแซมและสตีฟกำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะกับบรูซถกสนับสนุนกิจกรรมกลุ่มและ ธ อร์ได้รับการงีบหลับ บนที่นอน บัคกี้เป็นปกตินั่งอยู่ที่บาร์อาหารเช้าซีเรียลกินอย่างเงียบ ๆ ของเขาเมื่อโทนี่เดินในและมุ่งตรงไปที่เครื่องชงกาแฟ. "ที่ดีของคุณที่จะเข้าร่วมกับเราโทนี่นานแค่ไหนมันได้รับตอนนี้ ... สามวัน" สตีฟประชดทักทายโทนี่. "76 ชั่วโมงจริง. ขอขอบคุณสำหรับความห่วงใย." "การดูแล? โทนี่เราพยายามที่จะได้รับคุณออกจากที่นั่นอย่างน้อย 10 ครั้ง. จาร์วิสบอกกับเราว่าคุณไปกับโหมดผ้า. เราไม่ได้รับอนุญาตในเว้นแต่ตับของคุณ ลดลงต่ำกว่า 50% " สตีฟได้รับการพยายามที่จะได้รับโทนี่ออกมาจากห้องทดลองของเขาทุกวันหยุดสุดสัปดาห์ แต่ไม่เป็นประโยชน์ บางครั้งเขาก็ปากแข็งเกินไปสำหรับการที่ดีของตัวเอง. "ฉันได้รับตื่นตัวสำหรับ Spangles อีกต่อไปไม่จำเป็นต้องได้รับถุงน่องของคุณในเครือ." "โทนี่ผมไม่ได้สวมถุงน่องผมสวมเครื่องแบบรบ. มันทำจาก เคฟลาร์. " "สิ่งที่คุณพูด Spangles." "เฮ้คุณทั้งสองหยุดการต่อสู้. ผมเคยอาศัยอยู่ที่นี่รวม 4 เดือนและมันมีอยู่แล้วได้รับเก่า." แซมเกลียดในเมื่อพวกเขาได้รับในการต่อสู้เล็ก ๆ น้อย ๆ ของพวกเขาโง่ เขาไม่ได้คิดว่ามันก็คือตอนที่สตีฟและโทนี่ได้เกลียดชังซึ่งกันและกัน อย่างน้อยตอนนี้พวกเขาทนกัน. "คลินต์และฉันกำลังจะไปรถไฟ. สตีฟที่คุณต้องการจะเสากระโดงเรือกับผมในขณะที่แซมและคลินต์ทำสิ่งนกของพวกเขา" นาตาชาขอให้เป็นเธอและคลินต์เข้ามาที่ห้องครัวและวางอาหารของพวกเขาในเครื่องล้างจาน. "ณัฐแน่นอนว่าเฮ้บัคกี้คุณต้องการที่จะเข้าร่วมกับเรา?" สตีฟถามเท่านั้นที่จะตอบด้วยปฏิกิริยาอย่างใด ๆ "Alright บั๊กดีถ้าคุณต้องการฉันฉันจะอยู่ในโรงยิม." บัคกี้จะไม่ต้องให้เขา. ณ จุดนี้แซม, สตีฟคลินต์และนาตาชากำลังมุ่งหน้าไปบรูซลิฟท์เมื่อยืนขึ้นและประกาศว่าเขากำลังจะมุ่งหน้าลงไปยังห้องปฏิบัติการส่วนตัวของเขาที่จะเรียกใช้การทดสอบบางอย่าง คนเท่านั้นที่ถูกทิ้งไว้ในห้องครัวมีบัคกี้ที่ยังคงนั่งอยู่ที่บาร์อาหารเช้ากับชามที่ว่างเปล่าของเขาธัญพืชในหน้ากับเขาโทนี่ซึ่งตอนนี้ได้มีอย่างน้อย 6 ถ้วยกาแฟและ ธ อร์ที่เห็น ในขณะที่เขามีอากาศกลับมาจากแอสการ์ดที่ 3 ในเช้าวันนั้นจะไม่ได้ตื่นขึ้นมาในเร็ว ๆ นี้ เห็นเป็น ธ อร์ได้รับการนอนหลับและบัคกี้ไม่เคยพูดกับทุกคนโทนี่ตัดสินใจที่จะได้รับการนอนหลับบางหลังจากที่มีการตื่นตัวสำหรับ 76 ชั่วโมงตรง เขาออกจากบัคกี้ในครัวกับพยักหน้าและมุ่งหน้าไปถึงอพาร์ตเมนต์ของเขา. ~ * ~ เขาอยู่ในถ้ำอีกครั้ง มันเป็นที่มืดและชื้นและเครื่องปฏิกรณ์โค้งของเขาก็หายไป, แบตเตอรี่รถยนต์กลับมาอยู่ในสถานที่ มีการต่อสู้บนประตูและเขารู้ว่าพวกเขากลับไปทรมานเขาจนกว่าเขาจะบอกว่าใช่ในการสร้างขีปนาวุธเจริโค เขาเริ่มที่จะ hyperventilate และเขาไม่สามารถหยุดสั่น พวกเขาอยู่ในห้องในขณะนี้และยามสองคนมีเขาด้วยแขนและถูกถือเขาในสถานที่เป็นผู้นำกดซ้ำ ๆ เขาในกระเพาะอาหาร พวกเขาถูกนำถังน้ำและโทนี่เริ่มที่จะกรีดร้อง เขาไม่สามารถได้รับการจุ่มลงไปอีกครั้ง ถ้าพวกเขาไม่ได้ตราบเท่าที่พวกเขามีเวลาที่ผ่านมาเขาก็จะจมน้ำตาย เขายังไม่ได้จับลมหายใจของเขาหลังจากที่ตีเขาได้อากาศเพียงและเขารู้ว่าเขาจะไม่สามารถที่จะกลั้นลมหายใจของเขานานมาก นี้เป็นเรื่องที่เขาคิดว่าเขาจะจมน้ำในถังน้ำที่ล้อมรอบด้วยพวงของผู้ก่อการร้าย เขากรีดร้องการเต้นของหัวใจของเขาออกมาอย่างใดหวังว่าอาจจะมีใครบางคนจะได้ยินเสียงของเขา ในฐานะหัวหน้าของเขาเริ่มถูกผลักดันไปสู่น้ำที่เขารู้สึกว่าบางสิ่งบางอย่างบนท้องของเขา มันให้ความรู้สึกเหมือนกับว่ามีคนมาถูไปมาราวกับว่าพยายามที่จะจับเขา ศีรษะของเขาตีน้ำในขณะที่เขายังคงกรีดร้อง. โทนี่นั่งสายฟ้าตรงในเตียง เขาถูกปกคลุมศีรษะจรดปลายเท้าในเหงื่อเขาก็กรีดร้องและใบหน้าของเขาถูกแช่ด้วยน้ำตา เขาใช้เวลาไม่กี่วินาทีที่จะรู้ว่าเขากลับมาอยู่ในห้องนอนของเขาและเขาก็ไม่ได้อยู่ในอันตรายใด ๆ เขากระพริบตาน้ำตาออกมาจากดวงตาของเขาและผ่อนคลายบิตและในที่สุดก็ตระหนักใครบางคนกำลังนั่งอยู่ข้าง ๆ เขาถือเขาและถูเป็นวงกลมบนหลังของเขาจะช่วยให้เขาสงบลง เขานั่งอยู่ด้านหลังในขณะที่เพลิดเพลินกับการเคลื่อนไหวผ่อนคลายไม่สนใจว่าเป็นใครมาจาก หลังจากที่เขาได้รับการหายใจของเขาภายใต้การควบคุมและได้เช็ดน้ำตาออกจากใบหน้าของเขาที่เขามองไปทางด้านซ้ายและรู้สึกประหลาดใจที่จะพูดน้อยเพื่อที่จะเห็นบัคกี้นั่งอยู่ข้างเขาด้วยสายตาของเขาเต็มไปด้วยความกังวล ในช่วงสองเดือนที่บัคกี้ได้รับการที่หอคอยเขาไม่ได้พูดหรือได้รับการยอมรับทุกคนมามากน้อยในการติดต่อกับพวกเขาทางกายภาพ โทนี่ก็ไม่แน่ใจว่าสิ่งที่จะพูด เขาไม่ได้ว่าอาย แต่เขาไม่ได้รู้สึกสะดวกสบายโดยสิ้นเชิงทั้ง เขาเกลียดคนเห็นเขาที่ต่ำที่สุดของเขา. "ฉันไม่เป็นไรตอนนี้. เพียงแค่ ... ฝันร้าย ... ที่ทุกคนถ้าคุณรู้ว่าสิ่งที่ผมหมายถึง. ฉัน just- พวกเขาเกิดขึ้นสวยมากทุกครั้งที่ผมหลับไป. นั่นคือ ทำไมฉันสวยมากพยายามที่จะหลีกเลี่ยงการนอนหลับเป็นส่วนใหญ่. บางคนมีความเลวร้ายยิ่งกว่าคนอื่น ๆ ... วันนี้เป็นวันที่เลวร้าย .... ". โทนี่เสร็จสิ้นหวังบัคกี้จะไม่คิดว่าน้อย ๆ ของเขาเพราะสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น แทนที่จะได้รับการขึ้นและออกเช่นโทนี่ครึ่งคาดว่าจะทำบัคกี้บัคกี้ก็โน้มตัวในใกล้ชิดและกอดโทนี่ในอ้อมกอดด้านอ่อนโยน มันเป็นท่าทางปลอบโยนจริงๆและโทนี่ต้องต่อสู้กระตุ้นให้ขอให้เขาอยู่อย่างนั้น โทนี่หันหัวของเขาไปดูที่บัคกี้บัคกี้และหันกลับไปมองด้วยความเชื่อมั่นและความเข้าใจในสายตาของเขา ช่วงเวลาต่อมาบัคกี้ให้กลับโทนี่หนึ่งตบเบา ๆ ก่อนที่จะลุกขึ้นยืนและให้คลื่นขนาดเล็กก่อนที่จะมุ่งหน้าไปที่ประตู. "เฮ้บัคกี้" โทนี่เรียกว่าหลังจากเขา บัคกี้หยุดที่ประตูและหันไปเผชิญหน้ากับโทนี่ "ขอบคุณสำหรับการนี้. ผมหมายถึงว่าคุณช่วยมาก. ขอบคุณ." บัคกี้ตอบด้วยรอยยิ้มกว้าง แต่ขี้อายแล้วหันหลังกลับและเดินออกจากห้อง. ~ * ~ บัคกี้เพิ่งได้รับการบริการข้ามแดนอัตโนมัติโต๋เต๋หอเมื่อเขาได้ยินเสียงกรีดร้อง พิจารณาที่เขาอยู่ในบันไดฉุกเฉินและเขาจะเกิดขึ้นด้านนอกชั้นโทนี่เขาเดาที่ที่มันมาจาก เขาลองป้อนพาร์ทเมนท์และเสียงกรีดร้องที่เพิ่มขึ้นในปริมาณ เขาเร่งมุ่งหน้าไปยังเสียงกรีดร้องที่ฟังดูราวกับว่าพวกเขามาจากห้องของโทนี่ เขาเคาะ แต่เสียงกรีดร้องอย่างต่อเนื่องเท่านั้น เขาเข้ามาในห้องเพื่อหาโทนี่นอนเหยียดยาวข้ามเตียงกับแขนขาของเขาทั้งหมดพันกันในแผ่นปกคลุมไปด้วยเหงื่อด้วยน้ำตาที่ไหลออกมาจากดวงตาของเขา เขารู้ทันทีว่าโทนี่ได้มีฝันร้ายพล็อต บัคกี้ได้มีเพียงพอของผู้ที่จะรู้ว่าสิ่งหนึ่งที่ดูเหมือน เขาเดินข้ามห้องไปนอนที่เขาได้อย่างรวดเร็ว แต่วางเบา ๆ มือเนื้อของเขาลงบนท้องของโทนี่และถูไปมาพยายามที่จะเขย่าเบา ๆ เขาตื่น หลังจากที่ไม่กี่ rubs โทนี่เริ่มที่จะกระตุ้นและก็เขานั่งตรงสายฟ้า บัคกี้ทันทีลดลงไปที่เตียงและเริ่มถูเป็นวงกลมบนหลังโทนี่พยายามที่จะทำให้เขาสงบลง ในที่สุดโทนี่รู้ว่ามันเป็นเขาและเขามองประหลาดใจเล็ก ๆ น้อย ๆ แต่อย่างไรก็ตามเขาก็เริ่มที่จะอธิบายลักษณะของความฝันของเขา บัคกี้ฟังอย่างตั้งใจกับสิ่งที่โทนี่ได้รับการกล่าวว่าการดูแลอย่างแท้จริงเกี่ยวกับสิ่งที่เขาจะพูด เขารู้ว่าความรู้สึกและมันก็ไม่ง่ายที่จะตื่นขึ้นมาคนเดียวที่จะเป็นหนึ่งในฝันร้ายเหล่านั้น แน่นอนว่าเขาเองก็ไม่เคยมีใครมีที่จะปลอบใจเขา แต่หลังจากที่ได้ยินเกี่ยวกับสิ่งที่โทนี่ได้รับการใส่ผ่านเขาเกือบจะสามารถสร้างความสัมพันธ์กับเขา เขามีความสุขเพียงเพื่อในที่สุดก็สามารถที่จะมีให้กับคนอื่นในเวลานี้ จากนั้นโทนี่ขอบคุณเขาอย่างแท้จริงขอบคุณเขาและเขาจะได้รู้สึกถึงความอบอุ่นการแพร่กระจายภายในของเขา หลังจากที่เขาออกเขาตัดสินใจที่จะไปที่ห้องครัวที่จะคว้าอาหารกลางวันบาง. ~ * ~ หลังจากที่บัคกี้ซ้ายโทนี่ตัดสินใจที่จะใช้เวลาอาบน้ำเพื่อล้างหัวของเขาและได้รับความคิดของเขาด้วยกัน เขาไม่ได้อากาศการนอนหลับมากอาจจะสามหรือสี่ชั่วโมง แต่เขาไม่สามารถกลับไปที่เตียงและมีความเสี่ยงเรื่องย้อนหลังอีก พวกเขาได้รับเลวร้ายลงเมื่อเร็ว ๆ นี้และเขาก็ไม่แน่ใจว่าทำไมหรือวิธีการจัดการกับพวกเขา ตอนนี้เขาพยายามที่จะหลีกเลี่ยงการนอนหลับทั้งหมดและอีกต่อไปเขายังคงตื่นตัวมากขึ้นเขาเริ่มที่จะคิดว่าพวกเขาอาจจะไม่กลับมา แต่พวกเขาไม่กลับมาและพวกเขาจะกลับมาเลวร้ายยิ่งกว่าที่เคย. ~ * ~ เช่นเดียวกับบัคกี้ได้รับการตกแต่งขึ้นกลางวันของเขาส่วนที่เหลือของทีมเข้ามาในห้องอาบน้ำหลังจากการฝึกอบรมของพวกเขาโพสต์ สตีฟและนาตาชายังหารือเกี่ยวกับเทคนิคการซ้อมในขณะที่แซมและคลินต์ได้รับการพูดคุยเกี่ยวกับสิ่งที่นก บรูซเดินเข้ามาในกับ ธ อร์ที่จะต้องตื่นขึ้นมาสักครู่ที่ผ่านมาและทำทางของเขาลงไปยังห้องปฏิบัติการของบรูซ โทนี่ลงมาในลิฟท์ไม่กี่นาทีต่อมาและเดินตรงสำหรับเครื่องชงกาแฟ ทุกคนที่รับประทานอาหารที่โต๊ะในขณะที่บัคกี้อยู่ที่บาร์อาหารเช้าและโทนี่กำลังยืนอยู่ที่เคาน์เตอร์. "โทนี่ฉันคิดว่าคุณกำลังจะได้รับการนอนหลับบาง? มันเป็นเพียงสี่ชั่วโมง! คุณจำเป็นต้องกลับไปที่เตียง. "สตีฟกล่าวว่าโทนี่มีเสียงกังวล. "ผมไม่ได้ Spangles เหนื่อยปล่อยให้ฉันอยู่คนเดียว." "โทนี่ฉันไม่สนใจถ้าคุณไม่เหนื่อยผมคิดว่าคุณควรจะกลับไป sle- " "ผมบอกคุณฉันไม่เหนื่อย ฉันได้นอนหลับเพียงพอสำหรับวันนี้โอเค? " "Tony-" "ฉันไม่ไปกลับไปนอนสตีฟ! ฉันไม่สามารถกลับไปวันนี้ถ้ำ ไม่อีกครั้ง. "โทนี่กรีดร้องโลภความสนใจของคนอื่น ๆ การหายใจของเขาก็ขาดและใบหน้าของเขาเป็นสีแดง, มือของเขาอยู่ในกำมือโดยด้านข้างของเขาและมีน้ำตา rimming สายตาของเขา ในระหว่างการระเบิดของเขาถ้วยกาแฟของเขาได้ลดลงปิดเคาน์เตอร์และแตกบนพื้นกระเบื้อง ทุกคนเงียบและจ้องมองที่เขาทั้งหมดยกเว้นบัคกี้ที่ได้เริ่มต้นอย่างเงียบ ๆ เพื่อรับชิ้นแตกของแก้วและทำความสะอาดพื้น หลังจากที่เขาได้ทำเขาห่อแขนของเขารอบไหล่ของโทนี่และนำเขาออกจากห้องและเข้าไปในลิฟท์ ส่วนที่เหลือของทีมก็ตกใจ; บัคกี้ไม่เคยมีความสัมพันธ์กับพวกเขาเพื่อที่จะเป็นพยานในสิ่งที่เขาก็ไม่ได้มาเป็น Surpris

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันเป็นเวลา 2 เดือน ตั้งแต่บักกี้พบและนำกลับมาเวนเจอร์สหอ

บักกี้ ยังไม่ได้พูดเลย ตั้งแต่เขาเจอ

ไม่ได้พูดออกจากปากของเขา เมื่อ สตีฟ และ แซม พบว่าเขาในบอสตันเขามาเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ลังเล เขามาถึงที่หอ ให้ทัวร์ นำส่วนที่เหลือของแก๊งที่แสดงในห้องของเขา และที่นั่น เขาได้รับคำสั่งจากชิลด์เข้าร่วมการบำบัดทุกสัปดาห์ ซึ่งเขาทำได้ แต่เขาจะไม่พูด

~ * ~

วันนี้ก็เป็นเหมือนทุก ๆวันในเวนเจอร์ส ทาวเวอร์ ยกเว้นวันนี้โทนี่ตัดสินใจที่จะเข้าร่วมทีมสำหรับอาหารเช้า ซึ่งจะหายากที่จะพูดน้อย บรูซ นั่งอยู่ที่โต๊ะ ตามปกติ อ่านกระดาษแผ่นสตาร์คของเขา นาตาชา และ คลินท์ ออกไปกินข้าวเช้าของตนบนระเบียงแซม และ สตีฟ นั่งอยู่ที่โต๊ะกับ บรูซ อภิปรายสนับสนุนกิจกรรมกลุ่ม และธอร์ก็งีบหลับบนโซฟา บักกี้ ตามปกติ นั่งอยู่ที่บาร์อาหารเช้าเงียบๆกินซีเรียลของเขา เมื่อ โทนี่ กลับมา และกำลังมุ่งหน้าไปที่เครื่องทำกาแฟ

" ดีใจที่คุณมาร่วมกับเรา โทนี่ นานเท่าไรแล้ว . . . . . . . 3 วัน ? สตีฟแดกดันทักทายโทนี่

" 76 ชั่วโมงจริงๆขอบคุณที่เป็นห่วงค่ะ "

" ห่วง ? โทนี่ เราพยายามจะพาเธอออกมาจากที่นั่น อย่างน้อย 10 ครั้ง จาร์วิส บอกเราว่า คุณไปในโหมดหมดสติ เราไม่ได้รับอนุญาตในจนกว่าชีพจรลดลงต่ำกว่า 50% ! สตีฟพยายามจะเอาตัวโทนี่ออกมาจากห้องทดลองของเขาทุกอาทิตย์แต่ไม่เจอ บางครั้งเขาก็ดื้อเอง

" ฉันตื่นสำหรับเครื่องประดับอีกต่อไป ไม่ต้องเอาเสื้อของคุณในพวง "

" โทนี่ ผมไม่ได้ใส่กางเกง ผมใส่กับเครื่องแบบ มันทำมาจากเคฟล่า "

" อะไรก็ตามที่คุณพูด สแปงเกิล "

" นี่เธอสองคนหยุดทะเลาะกัน ฉันอาศัยอยู่ที่นี่รวม 4 เดือน และมันก็เริ่มเก่า . " แซมไม่ชอบเมื่อพวกเขาได้รับในการต่อสู้ของพวกเขาโง่เล็กน้อย เขาไม่สามารถแม้แต่จะคิด ว่ามันเป็นยังไงเมื่อ สตีฟ และ โทนี่ เคยเกลียดกัน อย่างน้อยตอนนี้พวกเขากับแต่ละอื่น ๆ .

" คลินท์ และผมจะไปรถไฟ สตีฟ อยากชกกับผม ในขณะที่แซม และ คลิ้นท์ ทำให้นกอะไร ? " นาตาชาถามขณะที่เธอและคลินต์ เข้าครัวและจานของพวกเขาวางไว้ในเครื่องล้างจาน

" ว่า แนท นี่บัคกี้ที่คุณต้องการเข้าร่วมกับเรา ? " สตีฟสอบถามเท่านั้นที่จะตอบอย่างไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ . " ดีเลยถ้าคุณต้องการผมผมจะอยู่ในโรงยิม