- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
I woke up again early in the mornin
I woke up again early in the morning groaning not wanting to get up yet i had to since i don't want to make my father get mad at me since he told me to be out at home before he gets up. I feared my father ever since i was really small. I don't even know why but i grew up without a mother and an abusive father. Why did i have to be born?.I thought to myself as i walk down the path. Tch why do i even bother to go to school anyways!.Just as i turn to the right alley, a certain someone just called behind me.
"HEY! WAIT!" she ran up to me panting. I just raised my brow at her.
"Isn't Ohana Elementary School that way" She said pointing to the other side of the rode. Geez so what? I thought but just replied her with a 'yes' obviously wanting to walk off. After i said that her face showed shock and confusion. Why does she have to bother anyway?.
"EHHHH!? DON'T TELL ME YOUR CUTTING CLASSES EARLY THIS MORNING!?" She shouted. The hell! this is getting annoying!.
"shheeeessshh why do you care anyway? your not my dad! leave me alone..your making me deaf! tch" as soon as I said that I continued to walk off leaving her behind yet she still continued to shout behind me.
"HEY! COME BACK! CLASS IS ABOUT TO START YOU KNOW!"
Who cares about school anyways! It's just full of annoying brats. I walked off through the old playground. I usually came here whenever i dont feel like going to school or in the mood which is most likely almost everyday. I just sigh as i went above an octopus looking shell or tunnel or whatsoever. I just layed there the whole time and soon the time flows by i then knew school is done and i then went home.
~a few minutes later~
I arrived home and then went to my room and starting to play the new game called btooom! i know im still young and playing such games isnt good for a 6 years old like me. but heh why do i care anyways. I just love playing the game and looking at how these weak players get defeated by a 6 years old. after a few hours of playing I then turned off the game not wanting to be beaten by my father. Just as i turned it off my father came home.
"OII KOUSUKE WHERE ARE YOU!" I felt a chill ran down my spine knowing from his voice that his drunk. I just went to the living room letting him know my presence since im not allowed to talked back at him fearing for what might come.
"Oii cook me a meal will you!" I trembled in my place and just nodded. "BETTER HURRY UP!" he said as he threw a shoe at me. I then scurried to the kitchen and cook what was left from the fridge. As soon as I was done i then hurriedly went back to the living room but then lost my balance only for the food to spill on the ground. This cause me to froze knowing what will happen.
"WHAT THE HELL ARE YOU DOING WASTING THE FOOD!?" I just sit up with my knees on the ground apologizing at him. "YOU THINK JUST A SIMPLE SORRY WOULD BE ENOUGH FROM WHAT YOU HAVE DONE!?" he said while kicking me by my side hitting my rib, I groaned in pained not wanting my tears to fall as he continued to beat me up. As soon as he was done he left me there and went to his room to sleep. I just lay there catching every breath i could and as soon as the pain lessened i then went to my room tending my bruising and making sure that i won't be making any noises as soon as I'm done i just sat there in my bed bringing up my knees together and just waited for my father to drift off to sleep. A few hours later i heard someone snoring beside my room. When i heard it I then took it that he was already in his deep slumber i then look out the window.
"It's raining hard.." I then grab an umbrella and slowly climbed down the window. I went to my usual place as always, the old playground. As I arrived at my location I saw a familiar girl sitting in one of the swings almost frozen. But then just looking at her made my heart ache like there's something inside it that i can't explain. She's so broken...I thought to myself but then I snapped from my thoughts knowing that the little girl needs a shelter.
" Oi! Do you want to die from a cold!?" I told her as i went up to her with my umbrella. She just look up at me with red puffy eyes knowing that she was crying, she just shook her head a 'no' as a reply.
"If you don't want to..then let's go over there" I pointed at the big octopus that I usually hang out. I began to walk with her following behind, when we arrived we both sat together.
Sitting down I just stared at her looking at her features. She looks beautiful. I thought to myself looking at her face and her beautiful long locks just as I look down I kinda blush and looked away knowing I stared too much.
"Hey, you know you'll get sick with those in you" I pointed my finger at her drenched clothes with a slight blush but I just shrugged it off and took off my hoodie to offer it at her. "Here take this before you get yourself sick". She look at the hoodie then took it quickly. I then turned around for her to change. "Tha..thanks" She whispered but barely audible for me to hear.
"It's fine..sooo ummmm What are you doing here at this hour?" I said. She remained silent yet I still continued.
"Hey, I don't know what happened but everythings going to be fine" When I said that she the turned her head at me.
"Ho..how?" She replied still trembling.
"hmm?" I spoke thinking that I wanted to protect her. "Because I'm here..I'll be your support" I said and smiled.
"Wh-Why? we..we just met.."
"Hmmm? That's because i had this feeling of wanting to protect you." I bluntly said feeling heat rising at my cheeks.
"Ehh? What do you mean?" She said seeming confused.
"Well you see when i came here and saw you sitting on that swing not moving. I look at you as if you were soo fragile and felt the urge to protect you.." I said still slightly blushing. "So if there's something wrong then i don't mind listening".
After what I said, she smiled. Her smile was warm and so innocent that made my heart beat faster.
"Akira, Fukushima Akira is my name.." I snapped my thoughts at this.
"Ehh? ohh uhh my names Kira Kousuke" Ahh damn! I forgot to introduced myself. She smiled and scooted closer at me noticing her shivering I also scooted beside her. Feeling comfortable she slowly opened up at me and same goes for me and we quite learn a few similarities like playing a game BTOOOM!. After the long hours she suddenly spoke up about something.
"Hey, I just remembered something. Were'nt you that boy who's always absent in class? you know you'll soon drop out from class won't your dad get mad?" Hearing my father's name made me shiverred.
"Ahh ummm..gomen.." She apologozed after knowing at each other she knew I'm not on good terms with my dad.
"That's fine. He already knew about it and got mad. But thanks for telling me..don't worry I'll start attending next week anyway." I told her not wanting her worries.
"I'm really sorry. And here you were the one who comforted me and yet I-" She said but I interrupted her.
"I said its fine. Hmmm how about we make a promise?" Maybe it's good to make a promise.
"Ehh? hmm what would that be?"
"Let's promise together that will fight and live together till the end." I smiled at her.
"Yeah..Let's promise then that'll we'll be together forever!" She said in a happy tone with glint in her eyes and then she held up her pinky finger. "Pinky Promise?"
"Pinky Promise!" I said as I held her pinky with mine.
"Then from now on we'll be BEST FRIENDS FOREVER!" She said while giggling.
"yeah..BEST FRIENDS FOREVER!" I said it with a high-pitched voice. Noticing her laughing at this I too laugh with her.
after a couple of hours talking and laughing. The sun began to rise indicating that morning is almost up. Knowing this we both then began walking home since after that talking we knew that our houses were just a couple of blocks away. As we arrive in front of my house she smiled and bid me goodbye then went inside. I then walked up the road
"HEY! WAIT!" she ran up to me panting. I just raised my brow at her.
"Isn't Ohana Elementary School that way" She said pointing to the other side of the rode. Geez so what? I thought but just replied her with a 'yes' obviously wanting to walk off. After i said that her face showed shock and confusion. Why does she have to bother anyway?.
"EHHHH!? DON'T TELL ME YOUR CUTTING CLASSES EARLY THIS MORNING!?" She shouted. The hell! this is getting annoying!.
"shheeeessshh why do you care anyway? your not my dad! leave me alone..your making me deaf! tch" as soon as I said that I continued to walk off leaving her behind yet she still continued to shout behind me.
"HEY! COME BACK! CLASS IS ABOUT TO START YOU KNOW!"
Who cares about school anyways! It's just full of annoying brats. I walked off through the old playground. I usually came here whenever i dont feel like going to school or in the mood which is most likely almost everyday. I just sigh as i went above an octopus looking shell or tunnel or whatsoever. I just layed there the whole time and soon the time flows by i then knew school is done and i then went home.
~a few minutes later~
I arrived home and then went to my room and starting to play the new game called btooom! i know im still young and playing such games isnt good for a 6 years old like me. but heh why do i care anyways. I just love playing the game and looking at how these weak players get defeated by a 6 years old. after a few hours of playing I then turned off the game not wanting to be beaten by my father. Just as i turned it off my father came home.
"OII KOUSUKE WHERE ARE YOU!" I felt a chill ran down my spine knowing from his voice that his drunk. I just went to the living room letting him know my presence since im not allowed to talked back at him fearing for what might come.
"Oii cook me a meal will you!" I trembled in my place and just nodded. "BETTER HURRY UP!" he said as he threw a shoe at me. I then scurried to the kitchen and cook what was left from the fridge. As soon as I was done i then hurriedly went back to the living room but then lost my balance only for the food to spill on the ground. This cause me to froze knowing what will happen.
"WHAT THE HELL ARE YOU DOING WASTING THE FOOD!?" I just sit up with my knees on the ground apologizing at him. "YOU THINK JUST A SIMPLE SORRY WOULD BE ENOUGH FROM WHAT YOU HAVE DONE!?" he said while kicking me by my side hitting my rib, I groaned in pained not wanting my tears to fall as he continued to beat me up. As soon as he was done he left me there and went to his room to sleep. I just lay there catching every breath i could and as soon as the pain lessened i then went to my room tending my bruising and making sure that i won't be making any noises as soon as I'm done i just sat there in my bed bringing up my knees together and just waited for my father to drift off to sleep. A few hours later i heard someone snoring beside my room. When i heard it I then took it that he was already in his deep slumber i then look out the window.
"It's raining hard.." I then grab an umbrella and slowly climbed down the window. I went to my usual place as always, the old playground. As I arrived at my location I saw a familiar girl sitting in one of the swings almost frozen. But then just looking at her made my heart ache like there's something inside it that i can't explain. She's so broken...I thought to myself but then I snapped from my thoughts knowing that the little girl needs a shelter.
" Oi! Do you want to die from a cold!?" I told her as i went up to her with my umbrella. She just look up at me with red puffy eyes knowing that she was crying, she just shook her head a 'no' as a reply.
"If you don't want to..then let's go over there" I pointed at the big octopus that I usually hang out. I began to walk with her following behind, when we arrived we both sat together.
Sitting down I just stared at her looking at her features. She looks beautiful. I thought to myself looking at her face and her beautiful long locks just as I look down I kinda blush and looked away knowing I stared too much.
"Hey, you know you'll get sick with those in you" I pointed my finger at her drenched clothes with a slight blush but I just shrugged it off and took off my hoodie to offer it at her. "Here take this before you get yourself sick". She look at the hoodie then took it quickly. I then turned around for her to change. "Tha..thanks" She whispered but barely audible for me to hear.
"It's fine..sooo ummmm What are you doing here at this hour?" I said. She remained silent yet I still continued.
"Hey, I don't know what happened but everythings going to be fine" When I said that she the turned her head at me.
"Ho..how?" She replied still trembling.
"hmm?" I spoke thinking that I wanted to protect her. "Because I'm here..I'll be your support" I said and smiled.
"Wh-Why? we..we just met.."
"Hmmm? That's because i had this feeling of wanting to protect you." I bluntly said feeling heat rising at my cheeks.
"Ehh? What do you mean?" She said seeming confused.
"Well you see when i came here and saw you sitting on that swing not moving. I look at you as if you were soo fragile and felt the urge to protect you.." I said still slightly blushing. "So if there's something wrong then i don't mind listening".
After what I said, she smiled. Her smile was warm and so innocent that made my heart beat faster.
"Akira, Fukushima Akira is my name.." I snapped my thoughts at this.
"Ehh? ohh uhh my names Kira Kousuke" Ahh damn! I forgot to introduced myself. She smiled and scooted closer at me noticing her shivering I also scooted beside her. Feeling comfortable she slowly opened up at me and same goes for me and we quite learn a few similarities like playing a game BTOOOM!. After the long hours she suddenly spoke up about something.
"Hey, I just remembered something. Were'nt you that boy who's always absent in class? you know you'll soon drop out from class won't your dad get mad?" Hearing my father's name made me shiverred.
"Ahh ummm..gomen.." She apologozed after knowing at each other she knew I'm not on good terms with my dad.
"That's fine. He already knew about it and got mad. But thanks for telling me..don't worry I'll start attending next week anyway." I told her not wanting her worries.
"I'm really sorry. And here you were the one who comforted me and yet I-" She said but I interrupted her.
"I said its fine. Hmmm how about we make a promise?" Maybe it's good to make a promise.
"Ehh? hmm what would that be?"
"Let's promise together that will fight and live together till the end." I smiled at her.
"Yeah..Let's promise then that'll we'll be together forever!" She said in a happy tone with glint in her eyes and then she held up her pinky finger. "Pinky Promise?"
"Pinky Promise!" I said as I held her pinky with mine.
"Then from now on we'll be BEST FRIENDS FOREVER!" She said while giggling.
"yeah..BEST FRIENDS FOREVER!" I said it with a high-pitched voice. Noticing her laughing at this I too laugh with her.
after a couple of hours talking and laughing. The sun began to rise indicating that morning is almost up. Knowing this we both then began walking home since after that talking we knew that our houses were just a couple of blocks away. As we arrive in front of my house she smiled and bid me goodbye then went inside. I then walked up the road
0/5000
ฉันตื่นเช้าอีกเช้าที่ groaning ไม่อยากลุก แต่ผมไป เพราะไม่อยากให้พ่อรับบ้าที่ผม เพราะเขาบอกฉันที่จะออกที่บ้านก่อนที่เขาได้รับค่า ฉันกลัวพ่อเคยตั้งแต่เล็ก ฉันไม่รู้ว่าทำไมแม้ แต่โตขึ้น โดยไม่มีแม่และพ่อเป็นคำผรุสวาท ทำไมมีกำเนิด ฉันคิดกับตัวเองเป็นฉันเดินตามทาง สำนักอยู่ทำไมล่ะฉันจะไปโรงเรียนหรือ เหมือนเปิดซอยขวา การบางคนเพียงเรียกข้างหลัง"เฮ้ รอ "เธอวิ่งขึ้นผม panting ผมเพียงแค่ยกคิ้วของฉันที่เธอ"ไม่โอฮานาประถมวิธี" เธอกล่าวชี้ไปด้านอื่น ๆ ของการขี่ Geez เพื่ออะไร ฉันคิด แต่เพียงตอบเธอ ด้วย 'ใช่' ชัดอยากเดินออก หลังจากกล่าวว่า ใบหน้าของเธอแสดงให้เห็นว่าช็อคและสับสน ทำไมไม่เธอต้องยุ่ง"EHHHH ไม่บอกห้องเรียนตัดช่วงเช้านี้?" เธอตะโกน นรก นี้กำลังน่ารำคาญ"ทำไมคุณดูแลหรือ shheeeessshh ไม่คุณพ่อ อย่ามายุ่งกับฉัน คุณทำให้ฉันหูหนวก สำนัก"ทันทีที่ผมพูดว่า ต่อให้เดินออกจากเธออยู่เบื้องหลัง แต่เธอยังคงยังคงตะโกนอยู่ข้างหลัง"เฮ้ ย้อนกลับมา! ชั้นกำลังจะเริ่มต้นที่คุณรู้"ที่ใส่ใจเกี่ยวกับโรงเรียนหรือ เพียงเต็ม brats น่ารำคาญได้ ฉันเดินออกผ่านสนามเด็กเล่นเก่า ผมมักจะมาที่นี่ทุกครั้งที่ฉันไม่รู้สึกอยากจะ ไปโรงเรียน หรืออารมณ์ซึ่งมักเกือบทุกวัน ฉันเพียงแค่ถอนหายใจเป็นยิ้มเหนือหมึกยักษ์มอง เปลือก หรืออุโมงค์ หรือสิ่งใด ๆ Layed เพียงมีเวลาและเร็วเวลาไหลตามฉันแล้วฉันรู้ทำโรงเรียน และฉันแล้วไปหน้าแรก~ ไม่กี่นาทีต่อมา ~ถึงบ้าน และจากนั้น ไปห้องของฉันและเริ่มต้นเล่นเกมใหม่ที่เรียกว่า btooom ฉันรู้ว่ายังหนุ่ม im และเล่นเกมดังกล่าวไม่ดีอายุอย่างผมปี 6 แต่ heh ทำไมฉันดูแลต่อไป ฉันรักการเล่นเกมและการผู้เล่นวิธีเหล่านี้อ่อนแอได้พ่ายแพ้ต่อเป็น 6 ปี หลังจากเล่นกี่ชั่วโมงแล้วปิดเกมที่ไม่อยากจะตีพ่อด้วย เหมือนฉันเปิดมันออกจากบ้านมาคุณพ่อของฉัน" OII KOUSUKE คุณ!" ผมรู้สึกเย็นวิ่งไปตามกระดูกสันหลังของฉันรู้จากเสียงของเขาที่เขาเมา ผมเพิ่งไปพักให้เขารู้สถานะของฉันตั้งแต่ im ไม่อนุญาตให้พูดคุยกันกลับไปที่เขากลัวการที่จะมา"Oii ปรุงฉันอาหารคุณ" ผม trembled ในของฉัน และเพียงแค่พยักหน้า "ดีกว่ารีบขึ้น" เขากล่าวว่า ตามที่เขาโยนรองเท้าที่ฉัน ฉันแล้ว scurried อาหาร และปรุงอาหารที่เหลือจากตู้เย็น ทันทีที่ฉันทำ ฉันแล้ว รีบไปห้อง แต่แล้ว สูญเสียสมดุลของฉันแต่อาหารหกบนพื้นดิน สาเหตุนี้ฉัน froze รู้จะเกิดอะไรขึ้น"นรกอะไรคุณทำเสียอาหาร? " ฉันเพียงแค่นั่งกับหัวเข่าของฉันใน apologizing ดินที่เขา "คุณคิดว่าเพียง A เรื่องขอจะเป็นพอจากอะไรเสร็จ?" เขาพูดขณะเตะฉันเคียงข้างฉันกดปุ่มซี่โครงของฉัน ฉัน groaned ใน pained ไม่อยากฉันน้ำตาตกเป็นเขายังคงตกบันได ทันทีที่เขาเสร็จ เขาซ้ายฉันมี และไปที่ห้องนอนของเขา ฉันเพียงแค่วางมีทุกลมหายใจที่สามารถจับ และทันทีที่ความเจ็บปวดน้อยฉัน แล้วไปห้องแนวช้ำของฉัน และทำให้แน่ใจว่า ฉันจะไม่ทำให้เสียงใด ๆ เป็นฉันทำ ฉันเพียงนั่งเตียงของผมนำค่าเข่าของฉัน และเพียงรอพ่อลอยละล่องออกไปนอน กี่ชั่วโมงต่อมาผมได้ยินคนนอนกรนข้าง ๆ ค่ะ เมื่อผมได้ยิน ผมแล้วเอาว่า กำลังอยู่ในเขาลึกสมที่สุดฉัน นั้นมองออกหน้าต่าง"มีฝนตกหนัก..." แล้ว คว้าร่ม และปีนขึ้นช้าลงหน้าต่าง ผมก็ไปฉันเพลปกติเป็นเด็กเก่าเสมอ ฉันเหมือนที่ฉัน เห็นผู้หญิงคุ้นเคยนั่งกระเช้าชิงช้าเกือบแช่แข็ง แต่แล้ว เพียงแค่มองเธอทำหัวใจ ache เหมือนมีบางสิ่งบางอย่างภายในนั้นที่ผมไม่สามารถอธิบาย เธอจึงเสียแล้ว... คิดกับตัวเอง แต่แล้ว ฉันจัดชิดจากความคิดของฉันรู้ว่า ลูกสาวต้องการที่พักอาศัย"Oi คุณต้องตายจากหวัด?" ฉันบอกว่า เธอเป็นฉันขึ้นไปกับเธอกับร่มของฉัน เธอเพียงค้นหาที ด้วยตาตุ่ยแดงรู้ว่า เธอได้ร้องไห้ เพียงเธอจับหัวของเธอเป็น 'ไม่' เป็นคำตอบ"ถ้าคุณไม่ต้องการ... แล้ว ลองไปนั่น"ผมชี้ที่ปลาหมึกยักษ์ใหญ่ที่ฉันมักจะแขวนออก เริ่มเดิน ด้วยต่อไปนี้ของเธอหลัง เมื่อเรามาถึงเราทั้งสองนั่งกันนั่งลงฉันจ้องไปที่เธอมองที่ลักษณะการทำงานของเธอเพียง เธอดูสวยงาม ฉันคิดกับตัวเองมองใบหน้าของเธอและเธอล็อคยาวสวยเหมือนฉันดู kinda หน้าแดง และดูออกรู้ว่า ฉันเริ่มมากเกินไป"Hey คุณรู้ว่า คุณจะได้รับป่วยกับในคุณ" ฉันชี้นิ้วที่เสื้อผ้าของเธอ drenched กับอายเล็กน้อย แต่ฉันเพียงยักไหล่ปิด และเอาออก hoodie ฉันพักที่เธอ "ที่นี่ใช้เวลานี้ก่อนที่คุณได้รับตัวเองป่วย" เธอดูที่แท้จริงกับรูป แล้วได้อย่างรวดเร็ว ฉันแล้วเปิดรอบสำหรับเธอในการเปลี่ยนแปลง "ท่า... ขอบคุณ"เธอกระซิบแต่เสียงแทบจะฟัง"ก็ดี... อึมดังนั้นจะทำอะไรที่นี่ที่ชั่วโมงนี้" ฉันเคยพูด เธอยังคงเงียบ แต่ฉันยังคงดำเนินต่อไป"Hey ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นแต่วัดที่ไปได้ดี" เมื่อผมพูดว่า เธอเกลียดเธอหัวที่ผม"โฮจิมินห์ อย่างไร" เธอตอบ trembling ยังคง"อืมม" ฉันพูดคิดว่า อยากจะปกป้องเธอ "เพราะฉันอยู่ที่นี่... ฉันจะสนับสนุนของคุณ"ว่า แล้วยิ้ม" Wh-ทำไม เรา... เราพบกัน ""Hmmm เป็นผมนี้รู้สึกอยากปกป้องคุณ" ฉันพูดว่า รู้สึกร้อนขึ้นที่แก้มของฉัน"Ehh ทำคุณหมายถึงอะไร" เธอกล่าวด้วยความสับสน"ดีคุณดูเมื่อผมมาที่นี่ และเห็นท่านนั่งอยู่บนที่แกว่งไม่เคลื่อน ฉันมองคุณว่าคุณมีดังนั้นเปราะบาง และรู้สึกกระตุ้นเพื่อปกป้องคุณ..." กล่าวว่า ยังเล็กน้อย blushing "ดังนั้นสิ่งที่ไม่ถูกต้อง แล้วกินไม่ฟัง"หลังจากโดน เธอยิ้ม เธอยิ้มอบอุ่น และให้ บริสุทธิ์ที่ทำให้หัวใจเต้นเร็วขึ้น"อากิระ อากิระฟุกุชิมะเป็นชื่อของฉัน..." ผมจัดชิดผมคิดที่นี้"Ehh โอ้ เสียหายของฉันชื่อ Kira Kousuke "ไอ้ตื่นเต้น ผมลืมแนะนำตัวเอง เธอยิ้ม และ scooted ใกล้ที่ผมสังเกตเห็นเธอสั่นฉัน scooted ข้างเธอ รู้สึกสบายเธอช้าเปิดทีเช่นเดียวกับฉัน และเราค่อนข้างเรียนรู้ความคล้ายคลึงบางอย่างเช่นการเล่น BTOOOM เกม หลังจากชั่วโมงยาวนาน เธอก็พูดขึ้นเกี่ยวกับบางสิ่งบางอย่าง"Hey ฉันเพียงจดจำบางสิ่งบางอย่าง Were'nt คุณว่าเด็กที่ขาดอยู่เสมอในชั้นเรียนหรือไม่ คุณรู้ว่า คุณจะปล่อยเร็ว ๆ นี้ออกจากชั้น จะไม่ของคุณพ่อได้รับบ้าหรือ? " ได้ยินชื่อของพ่อได้ฉัน shiverred"ตื่นเต้นอึม... gomen ..." Apologozed เธอหลังจากรู้จักกันเธอรู้ว่า ฉันไม่ญาติดีกับพ่อ"ที่ถูกต้อง เขาได้รู้เกี่ยวกับมัน และมีบ้า แต่ขอบคุณสำหรับบอกฉัน... ไม่กังวลที่จะเริ่มเข้าสัปดาห์หน้าต่อไป " บอกว่า เธอไม่ต้องกังวลของเธอ"ฉันเสียใจจริง ๆ และที่นี่คุณผู้ comforted ฉัน และ ยังฉัน- "เธอกล่าวว่า แต่ขัดจังหวะเธอ"ผมพูดปรับ Hmmm ประมาณว่าเราทำสัญญา" บางทีมันจะไปทำสัญญา"Ehh อืมมอะไรที่จะ""ลองสัญญาร่วมกันที่จะต่อสู้ และอยู่กันจนถึงจุดสิ้นสุด" ฉันยิ้มที่เธอ"ใช่... ลองสัญญา แล้วที่จะเราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป" เธอว่า เสียงมีความสุขกับ glint ในสายตาของเธอแล้ว เธอจัดขึ้นนิ้วเธอพิ้งกี้ "สัญญาพิ้งกี้""พิ้งกี้สัญญา" ผมพูดขณะที่ฉันจับพิ้งกี้เธอกับฉัน"แล้วจากนี้เราจะดีที่สุดเพื่อนตลอดไป" เธอกล่าวว่า ในขณะที่ giggling"ใช่... ดีเพื่อนตลอดไป" ผมบอกว่า มัน มีเสียง high-pitched สังเกตเห็นเธอหัวเราะที่ฉันหัวเราะกับเธอเกินไปหลังจากสองชั่วโมงพูดคุย และหัวเราะ ดวงอาทิตย์เริ่มเพิ่มขึ้นแสดงว่า ตอนเช้าจะขึ้นเกือบ รู้นี้เราทั้งสองแล้วเริ่มเดินหน้าแรกเนื่องจากหลังจากที่พูด เรารู้ว่า บ้านเรามีเพียงคู่ของบล็อกไป เรามาถึงหน้าบ้าน เธอยิ้ม และเสนอฉันลา นั้นไปภายใน ฉันเดินขึ้นอยู่แล้ว
การแปล กรุณารอสักครู่..
ฉันตื่นขึ้นมาอีกทีในตอนเช้า . ไม่อยากจะตื่นเลย ผมได้ เพราะผมไม่อยากให้พ่อโกรธฉันเพราะเขาบอกว่าจะออกจากบ้าน ก่อนที่เขาจะลุกขึ้น ผมกลัวพ่อฉันตั้งแต่ฉันยังเล็ก ไม่รู้ว่าทำไมแต่ผมโตมาโดยไม่มีแม่และพ่อที่ชอบใช้กำลัง ทำไมฉันต้องเกิดมา ? ฉันคิดกับตัวเองเมื่อฉันเดินลงทางเดินชิ ทำไมผมจะต้องไปโรงเรียนนะ ! เช่นเดียวกับผมเลี้ยวขวาซอย บางคนก็เรียกว่า ข้างหลังฉัน
" เฮ้ ! เดี๋ยว ! " เธอวิ่งมาหาฉัน . . . ผมแค่ยกคิ้วของฉันที่เธอ
" ไม่ใช่ Ohana โรงเรียนประถมแบบนั้น " เธอพูดแล้วชี้ไปที่อีกฝั่งของขี่ . เฮ้อทำไม ? ฉันคิดแต่เพียงว่าเธอกับ ' ใช่ ' เห็นได้ชัดว่าต้องการที่จะเดินออกไปหลังจากที่ฉันกล่าวว่า ใบหน้าของเธอแสดงความตกใจและสับสน ทำไมเธอต้องมารบกวนอยู่ดี
" เอ๋ ! ? อย่าบอกนะว่าคุณตัดเรียนแต่เช้า ! ? " เธอตะโกน นรก ! ! ! ! นี่มันน่ารำคาญ !
" shheeeessshh ทำไมถึงสนใจล่ะ คุณไม่ใช่พ่อผม ! ทิ้งฉันไว้คนเดียว . . . . . . . คุณทำให้ผมหูหนวกเชอะ " ทันทีที่ฉันบอกว่าฉันยังคงเดินออกไปโดยทิ้งเธอไว้ แต่เธอยังคงตะโกนตามหลังฉัน
" เฮ้ ! กลับมา ! ชั้นเรียนจะเริ่มแล้วนะ !
ใครสนใจยังไงโรงเรียน ! มันเต็มไปด้วยน่ารำคาญพวกสารเลว ผมเดินออกมาจากสนามเก่า ฉันมักจะมาที่นี่เมื่อฉันไม่อยากไปโรงเรียน หรือในอารมณ์ซึ่งส่วนใหญ่เกือบทุกวันฉันถอนหายใจขณะที่ฉันเดินขึ้นไปหาหอยหรือปลาหมึก อุโมงค์ หรืออะไรก็ตาม ฉันแค่วางมันตลอดเวลา และในไม่ช้า เวลาไหล โดยผมก็รู้ว่าโรงเรียนเสร็จฉันก็กลับบ้าน ไม่กี่นาทีต่อมา
~
~ ฉันมาถึงบ้านแล้ว ไปที่ห้องและเริ่มเล่นเกมใหม่ที่เรียกว่า btooom ! ฉันรู้ว่าฉันยังเด็กและเล่นเกมดังกล่าวไม่ดีสำหรับ 6 ปีเหมือนผมแต่เอ๊ะทำไมฉันต้องแคร์อยู่แล้ว ผมชอบเล่นเกม และดูว่าผู้เล่นที่อ่อนแอเหล่านี้ได้รับการพ่ายแพ้โดย 6 ปี ไม่กี่ชั่วโมงหลังจากเล่นแล้วปิดเกม ไม่อยากทำร้ายพ่อ ฉันเปิดมันออก พ่อกลับมาบ้าน
" น้ำมันเครื่องโคซูเกะอยู่ไหน ! " ผมรู้สึกเย็นวิ่งลงกระดูกสันหลังของฉันรู้จากเสียงของเขาที่เขาเมา
" เฮ้ ! เดี๋ยว ! " เธอวิ่งมาหาฉัน . . . ผมแค่ยกคิ้วของฉันที่เธอ
" ไม่ใช่ Ohana โรงเรียนประถมแบบนั้น " เธอพูดแล้วชี้ไปที่อีกฝั่งของขี่ . เฮ้อทำไม ? ฉันคิดแต่เพียงว่าเธอกับ ' ใช่ ' เห็นได้ชัดว่าต้องการที่จะเดินออกไปหลังจากที่ฉันกล่าวว่า ใบหน้าของเธอแสดงความตกใจและสับสน ทำไมเธอต้องมารบกวนอยู่ดี
" เอ๋ ! ? อย่าบอกนะว่าคุณตัดเรียนแต่เช้า ! ? " เธอตะโกน นรก ! ! ! ! นี่มันน่ารำคาญ !
" shheeeessshh ทำไมถึงสนใจล่ะ คุณไม่ใช่พ่อผม ! ทิ้งฉันไว้คนเดียว . . . . . . . คุณทำให้ผมหูหนวกเชอะ " ทันทีที่ฉันบอกว่าฉันยังคงเดินออกไปโดยทิ้งเธอไว้ แต่เธอยังคงตะโกนตามหลังฉัน
" เฮ้ ! กลับมา ! ชั้นเรียนจะเริ่มแล้วนะ !
ใครสนใจยังไงโรงเรียน ! มันเต็มไปด้วยน่ารำคาญพวกสารเลว ผมเดินออกมาจากสนามเก่า ฉันมักจะมาที่นี่เมื่อฉันไม่อยากไปโรงเรียน หรือในอารมณ์ซึ่งส่วนใหญ่เกือบทุกวันฉันถอนหายใจขณะที่ฉันเดินขึ้นไปหาหอยหรือปลาหมึก อุโมงค์ หรืออะไรก็ตาม ฉันแค่วางมันตลอดเวลา และในไม่ช้า เวลาไหล โดยผมก็รู้ว่าโรงเรียนเสร็จฉันก็กลับบ้าน ไม่กี่นาทีต่อมา
~
~ ฉันมาถึงบ้านแล้ว ไปที่ห้องและเริ่มเล่นเกมใหม่ที่เรียกว่า btooom ! ฉันรู้ว่าฉันยังเด็กและเล่นเกมดังกล่าวไม่ดีสำหรับ 6 ปีเหมือนผมแต่เอ๊ะทำไมฉันต้องแคร์อยู่แล้ว ผมชอบเล่นเกม และดูว่าผู้เล่นที่อ่อนแอเหล่านี้ได้รับการพ่ายแพ้โดย 6 ปี ไม่กี่ชั่วโมงหลังจากเล่นแล้วปิดเกม ไม่อยากทำร้ายพ่อ ฉันเปิดมันออก พ่อกลับมาบ้าน
" น้ำมันเครื่องโคซูเกะอยู่ไหน ! " ผมรู้สึกเย็นวิ่งลงกระดูกสันหลังของฉันรู้จากเสียงของเขาที่เขาเมา
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- คุณเป็นคนประเทศอะไร
- บางทีเค้าก็ให้ฉันต้อนรับลูกค้า
- การสวมใส่ชุดนักเรียนยังทำให้ได้รับสิทธิส
- The shooters weresubcultured in rooting
- I have nothing to do
- ห้องนอน วรัชญา
- ตอนที่ฉันอายุ 27 ปี
- ฉันด้เจอเพื่อนใหม่
- meat wascarried out using triangle
- Suspenseful and nail-biting action are t
- The first feeling I think Writing news p
- อีกทั้งมัคคุเทศก์จะช่วยเพิ่มสีสันในการเด
- วินิจฉัยและตัดสินปัญหาข้อขัดแย้งต่างๆที่
- chilli is Complete flower
- ตอนที่ฉันอายุ 27 ปี
- มันเป็นอีก 1 protfolio ที่ฉันมีความภาคภู
- ความรับผิดชอบ คือ เป็นคุณธรรมพื้นฐานต่อห
- 23:47 Aaron I trust you :(23:48 Aaron It
- การเปลี่ยนแปลงในมหาลัยของฉัน ฉันต้องตื่น
- ไปนอนก่อนนะ
- rate
- I had a lovely girl from Thailand live w
- and i love to swim with flippers, it's r
- ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการใช้ที่ดินประเภทท
