Tourists as External StakeholdersAs

Tourists as External Stakeholders
As consumers of the tourist destination, tourism is dependent on them for success,
regardless of any development strategy that has been implemented. Thus, tourist
satisfaction is a key part of all tourism planning. In sustainable tourism development, it is
important to ensure that tourist satisfaction and demand is also sustainable to ensure the
future of the tourism development (Fyall, Garrod, & Leask, 2003; Gilmore & Simmons,
2007). Such development, from the tourist perspective, requires a certain amount of
compromise in providing safe and familiar products (e.g. food, amenities) for international
visitors to experience that do not impact on the cultural practices of residents. This can be
extremely difficult. In the case of LDCs, tourists can also have a negative role in causing an
increase in acculturation. Tourists typically represent a dominant culture with a sizeable
cultural distance which can increase acculturation and impact social development goals
(Hanh, 2006; Kuhn, 2007; Shaw & Ismail, 2006).
However, tourists can have a positive role in sustainable tourism development. Tourists can
contribute to raising awareness of environmental and cultural conservation issues as well as
problems contributing to poverty in the community. This can be achieved through education
of the tourists so as to encourage respect and support for the destination, leading to behaviours which support conservation and awareness issues (Fyall, et al., 2003; Mason,
2003; Scheyvens & Momsen, 2008).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นักท่องเที่ยวเป็นการมีส่วนได้เสียภายนอกเป็นผู้บริโภคปลายทางการท่องเที่ยว ท่องเที่ยวจะขึ้นอยู่กับพวกเขาสู่ความสำเร็จไม่มีกลยุทธ์การพัฒนาที่มีการใช้ ดัง ท่องเที่ยวความพึงพอใจเป็นส่วนสำคัญของการวางแผนการท่องเที่ยวทั้งหมด ในการพัฒนาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนต้องมั่นใจว่า ความต้องการและความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวยังยั่งยืนให้การอนาคตของการพัฒนาการท่องเที่ยว (Fyall, Garrod และ Leask, 2003 Gilmore แอนด์ซิมมอนส์2007) การพัฒนาดังกล่าว จากมุมมองของนักท่องเที่ยว ต้องการจำนวนทำให้ผลิตภัณฑ์ปลอดภัย และคุ้นเคย (เช่นอาหาร สิ่งอำนวยความสะดวก) สำหรับนานาชาติกับประสบการณ์ที่ไม่ส่งผลกระทบในทางปฏิบัติวัฒนธรรมของผู้อยู่อาศัย นี้สามารถยากมาก ในกรณีของ LDCs นักท่องเที่ยวต้องโกงให้การเพิ่มใน acculturation นักท่องเที่ยวโดยทั่วไปแสดงวัฒนธรรมหลักกับที่สำหรับผู้พิการระยะทางวัฒนธรรมซึ่งสามารถเพิ่ม acculturation และส่งผลกระทบต่อเป้าหมายการพัฒนาสังคม(ฮานห์ 2006 Kuhn, 2007 Shaw & สุลต่านอิสมาอิล 2006)อย่างไรก็ตาม นักท่องเที่ยวสามารถมีบทบาทในเชิงบวกในการพัฒนาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน นักท่องเที่ยวสามารถการตระหนักเรื่องการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม และวัฒนธรรมรวมทั้งปัญหาความยากจนในชุมชนให้เกิด นี้สามารถทำได้ผ่านการศึกษานักท่องเที่ยวเพื่อส่งเสริมการเคารพและการสนับสนุนสำหรับปลายทาง นำไปสู่พฤติกรรมที่สนับสนุนการอนุรักษ์และตระหนักถึงปัญหา (Fyall, et al., 2003 Mason2003 Scheyvens และมอมเซน 2008)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นักท่องเที่ยวเป็นผู้มีส่วนได้เสียภายนอกเป็นผู้บริโภคของสถานที่ท่องเที่ยวที่การท่องเที่ยวจะขึ้นอยู่กับพวกเขาสำหรับความสำเร็จโดยไม่คำนึงถึงยุทธศาสตร์การพัฒนาใดๆ ที่ได้รับการดำเนินการ ดังนั้นการท่องเที่ยวที่มีความพึงพอใจเป็นส่วนสำคัญของการวางแผนการท่องเที่ยวทั้งหมด ในการพัฒนาท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนมันเป็นสิ่งสำคัญที่จะรับประกันความพึงพอใจที่ท่องเที่ยวที่และความต้องการนอกจากนี้ยังมีการพัฒนาอย่างยั่งยืนเพื่อให้แน่ใจว่าอนาคตของการพัฒนาท่องเที่ยว(Fyall, การ์ร็อดและ Leask 2003; Gilmore และซิมมอนส์, 2007) การพัฒนาดังกล่าวจากมุมมองของการท่องเที่ยวต้องมีจำนวนหนึ่งของการประนีประนอมในการให้บริการผลิตภัณฑ์ที่ปลอดภัยและมีความคุ้นเคย (เช่นอาหาร, สิ่งอำนวยความสะดวก) ระหว่างประเทศสำหรับผู้เข้าชมจะได้สัมผัสกับที่ไม่ได้ส่งผลกระทบต่อการปฏิบัติทางวัฒนธรรมของผู้อยู่อาศัย ซึ่งจะเป็นเรื่องยากมาก ในกรณีของประเทศพัฒนาน้อยที่สุดที่นักท่องเที่ยวยังสามารถมีบทบาทในเชิงลบก่อให้เกิดการเพิ่มขึ้นของวัฒนธรรม นักท่องเที่ยวมักจะเป็นตัวแทนของวัฒนธรรมที่โดดเด่นที่มีขนาดใหญ่ระยะทางวัฒนธรรมที่สามารถเพิ่มและวัฒนธรรมส่งผลกระทบต่อเป้าหมายการพัฒนาสังคม(Hanh, 2006 Kuhn 2007; ชอว์และอิสมาอิล, 2006). อย่างไรก็ตามนักท่องเที่ยวสามารถมีบทบาทในเชิงบวกในการพัฒนาท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน นักท่องเที่ยวสามารถมีส่วนร่วมในการสร้างความตระหนักถึงปัญหาการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมและวัฒนธรรมเช่นเดียวกับปัญหาที่เอื้อต่อการแก้ไขปัญหาความยากจนในชุมชน นี้สามารถทำได้ผ่านการศึกษาของนักท่องเที่ยวเพื่อส่งเสริมการเคารพและการสนับสนุนสำหรับปลายทางที่นำไปสู่พฤติกรรมที่สนับสนุนการอนุรักษ์และปัญหาการรับรู้ (Fyall, et al, 2003;. เมสัน 2003; & Scheyvens Momsen 2008)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นักท่องเที่ยวเป็นผู้มีส่วนได้เสียภายนอก
เป็นผู้บริโภคของแหล่งท่องเที่ยว การท่องเที่ยวจะขึ้นอยู่กับพวกเขาสำหรับความสำเร็จ
ไม่ว่าการพัฒนาใด ๆกลยุทธ์ที่ถูกนำมาใช้ ดังนั้น ความพึงพอใจของนักท่องเที่ยว
เป็นกุญแจสำคัญในการวางแผนการท่องเที่ยว . ในการพัฒนาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน เป็นสิ่งสำคัญเพื่อให้แน่ใจว่านักท่องเที่ยว
ความพึงพอใจและความต้องการเพื่อให้แน่ใจว่า
ยังยั่งยืนอนาคตของการพัฒนาการท่องเที่ยว ( fyall กาโรด&ลิสก์ , , , 2003 ; กิลมอร์&ซิมมอนส์ ,
2007 ) การพัฒนาดังกล่าว จากมุมมองนักท่องเที่ยว จะต้องมีจำนวนหนึ่งของ
ประนีประนอมในการให้บริการผลิตภัณฑ์ที่คุ้นเคยและปลอดภัย ( เช่นอาหาร , สิ่งอำนวยความสะดวก ) สำหรับผู้เข้าชมระหว่างประเทศ
ประสบการณ์ที่ไม่ส่งผลกระทบต่อการปฏิบัติทางวัฒนธรรมของประชาชน นี้สามารถ
ยากมาก ในกรณีของ ldcs ,นักท่องเที่ยวยังสามารถมีบทบาทในทางลบ ก่อให้เกิดการ
เพิ่มในการผสมผสานทางวัฒนธรรม . นักท่องเที่ยวมักจะเป็นตัวแทนวัฒนธรรมเด่น ด้วยระยะห่างทางวัฒนธรรมใหญ่
ซึ่งสามารถเพิ่มการผสมผสานทางวัฒนธรรม และเป้าหมายการพัฒนาผลกระทบทางสังคม
( Hanh , 2006 ; คูน , 2007 ; ชอว์& Ismail , 2006 ) .
แต่นักท่องเที่ยวสามารถมีบทบาทที่ดีในการพัฒนาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน นักท่องเที่ยวสามารถ
ส่งผลให้ เกิดความตระหนักในปัญหาสิ่งแวดล้อม และอนุรักษ์วัฒนธรรมไทย รวมทั้งปัญหาความยากจน
ให้เกิดในชุมชน นี้สามารถทำได้ผ่านการศึกษา
ของนักท่องเที่ยวเพื่อส่งเสริมการเคารพและการสนับสนุนสำหรับปลายทางที่นำไปสู่พฤติกรรมที่สนับสนุนประเด็นการอนุรักษ์และการรับรู้ ( fyall , et al . , 2003 ; เมสัน
2003 ; scheyvens & Momsen
, 2008 )