The Sherman Antitrust Act (Sherman

The Sherman Antitrust Act (Sherman Act,[1] July 2, 1890, ch. 647, 26 Stat. 209, 15 U.S.C. §§ 1–7) is a landmark federal statute on United States competition law passed by Congress in 1890. It prohibits certain business activities that federal government regulators deem to be anticompetitive, and requires the federal government to investigate and pursue trusts.
It has since, more broadly, been used to oppose the combination of entities that could potentially harm competition, such as monopolies or cartels.
According to its authors, it was not intended to impact market gains obtained by honest means, by benefiting the consumer more than the competitors. Senator George Hoar of Massachusetts, another author of the Sherman act, said the following:
"... [a person] who merely by superior skill and intelligence...got the whole business because nobody could do it as well as he could was not a monopolist..(but was if) it involved something like the use of means which made it impossible for other persons to engage in fair competition."[2]
Its reference to trusts today is anachronistic. At the time of its passage, the trust was synonymous with monopolistic practice, because the trust was a popular way for monopolists to hold their businesses, and a way for cartel participants to create enforceable agreements.[3]
In 1879, C. T. Dodd, an attorney for the Standard Oil Company of Ohio, devised a new type of trust agreement to overcome prohibitions in Ohio against corporations owning stock in other corporations. A trust is an otherwise neutral, centuries-old form of a contract whereby one party entrusts its property to a second party. The property is then used to benefit the first party.
The law attempts to prevent the artificial raising of prices by restriction of trade or supply.[4] In other words, innocent monopoly, or monopoly achieved solely by merit, is perfectly legal, but acts by a monopolist to artificially preserve his status, or nefarious dealings to create a monopoly, are not. Put another way, it has sometimes been said that the purpose of the Sherman Act is not to protect competitors, but rather to protect competition and the competitive landscape. As explained by the U.S. Supreme Court in Spectrum Sports, Inc. v. McQuillan 506 U.S. 447 (1993),
"The purpose of the [Sherman] Act is not to protect businesses from the working of the market; it is to protect the public from the failure of the market. The law directs itself not against conduct which is competitive, even severely so, but against conduct which unfairly tends to destroy competition itself.[5] This focus of U.S. competition law, on protection of competition rather than competitors, is not necessarily the only possible focus or purpose of competition law. For example, it has also been said that competition law in the European Union (EU) tends to protect the competitors in the marketplace, even at the expense of market efficiencies and consumers

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การกระทำต่อต้านการผูกขาดเชอร์แมน (การกระทำเชอร์แมน, [1] 2 กรกฎาคม 1890, CH. 647, 26 สถิติ. 209, 15 USC §§ 1-7) เป็นกฎหมายของรัฐบาลกลางสถานที่สำคัญเกี่ยวกับกฎหมายการแข่งขันที่ประเทศสหรัฐอเมริกาผ่านสภาคองเกรสในปี 1890 มันห้ามไม่ให้มีกิจกรรมทางธุรกิจบางอย่างที่ผู้กำกับดูแลรัฐบาลเห็นว่าจะต่อต้านและต้องใช้รัฐบาลที่จะตรวจสอบและดำเนินการลงทุน.
ก็มีตั้งแต่กว้างมากขึ้นถูกนำมาใช้เพื่อต่อต้านการรวมกันของหน่วยงานที่อาจเป็นอันตรายต่อการแข่งขันเช่นการผูกขาดหรือแก๊งค้า.
ตามที่ผู้เขียนของมันก็ไม่ได้มีเจตนาที่จะส่งผลกระทบต่อกำไรในตลาดได้รับโดยวิธีตรงไปตรงมาโดยได้รับประโยชน์ของผู้บริโภคมากขึ้นกว่าคู่แข่ง เม็ดวุฒิสมาชิกจอร์จแมสซาชูเซต, ผู้เขียนของการกระทำเชอร์แมนอีกกล่าวว่าต่อไปนี้:
"...[ผู้] เพียงโดยความสามารถที่เหนือกว่าและหน่วยสืบราชการลับ ... มีธุรกิจทั้งหมดเพราะไม่มีใครสามารถทำมันได้เป็นอย่างดีในขณะที่เขาอาจจะไม่ได้เป็นผู้ผูกขาด .. (แต่ถ้า) มันเกี่ยวข้องกับสิ่งที่ต้องการการใช้งานของวิธีการที่ทำให้มัน เป็นไปไม่ได้สำหรับคนอื่น ๆ ที่จะมีส่วนร่วมในการแข่งขันที่ยุติธรรม. "[2]
อ้างอิงถึงการลงทุนในวันนี้เป็นสมัย​​. ในขณะที่ทางของมันความไว้วางใจเป็นความหมายเหมือนกันกับการปฏิบัติผูกขาดเพราะความไว้วางใจเป็นวิธีที่นิยมสำหรับ monopolists ที่จะถือธุรกิจของพวกเขาและวิธีการสำหรับผู้เข้าร่วมการตกลงที่จะสร้างข้อตกลงการใช้บังคับ. [3]
ในปี 1879 ค เสื้อ ด็อดทนายความสำหรับ บริษัท น้ำมันมาตรฐานของ ohio,คิดค้นรูปแบบใหม่ของการทำข้อตกลงความไว้วางใจที่จะเอาชนะข้อห้ามใน ohio กับ บริษัท เป็นเจ้าของหุ้นใน บริษัท อื่น ๆ ความไว้วางใจเป็นอย่างอื่นที่เป็นกลางรูปแบบมีอายุหลายศตวรรษของสัญญาด้วยเหตุนี้ฝ่ายหนึ่งจ่ายทรัพย์สินไปยังบุคคลที่สอง ทรัพย์สินที่นำมาใช้เพื่อประโยชน์ของบุคคลแรก.
กฎหมายความพยายามที่จะป้องกันไม่ให้การเลี้ยงเทียมของราคาโดยข้อ จำกัด ของการค้าหรือแหล่งจ่าย. [4] ในคำอื่น ๆ ที่บริสุทธิ์ผูกขาดหรือการผูกขาด แต่เพียงผู้เดียวที่ประสบความสำเร็จโดยบุญเป็นกฎหมายอย่างสมบูรณ์ แต่การกระทำโดยการผูกขาดเทียมรักษาสถานะของเขาหรือ ติดต่อชั่วร้ายที่จะสร้างการผูกขาดจะไม่ได้ วางวิธีการอื่นจะได้รับบางครั้งกล่าวว่าวัตถุประสงค์ของการกระทำเชอร์แมนไม่ได้เพื่อป้องกันคู่แข่ง แต่เพื่อป้องกันการแข่งขันและภูมิทัศน์การแข่งขัน ตามที่อธิบายไว้โดยสหรัฐอเมริกา ศาลฎีกาในกีฬาสเปกตรัม, inc โวลต์ McQuillan 506 สหรัฐอเมริกา 447 (1993),
"วัตถุประสงค์ของ [เชอร์แมน] การกระทำไม่ได้ที่จะปกป้องธุรกิจจากการทำงานของตลาดนั้นก็คือการปกป้องประชาชนจากความล้มเหลวของตลาด กฎหมายนำตัวเองไม่ได้กับการกระทำที่มีการแข่งขันอย่างรุนแรงแม้จะเป็นเช่นนั้น แต่กับการปฏิบัติอย่างไม่เป็นธรรมซึ่งมีแนวโน้มที่จะทำลายการแข่งขันตัวเอง. [5] ความสำคัญของเรานี้ กฎหมายการแข่งขันเกี่ยวกับการคุ้มครองการแข่งขันมากกว่าคู่แข่งไม่จำเป็นต้องมุ่งเน้นไปได้เท่านั้นหรือวัตถุประสงค์ของกฎหมายการแข่งขัน ตัวอย่างเช่นก็ยังได้รับการกล่าวว่ากฎหมายการแข่งขันในสหภาพยุโรป (EU) มีแนวโน้มที่จะป้องกันคู่แข่งในตลาดแม้ค่าใช้จ่ายที่มีประสิทธิภาพของตลาดและผู้บริโภค

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พระราชบัญญัติต่อต้านการผูกขาดของเชอร์แมน (บัญญัติเชอร์แมน 2 กรกฎาคม [1] 1890 ช. 647, 26 สถิติ 209, 15 U.S.C. มาตรา 1–7) เป็นกฎหมายกลางแลนด์มาร์คในสหรัฐอเมริกากฎหมายการแข่งขันที่ผ่าน โดยสภาคองเกรสใน 1890 มันห้ามทำกิจกรรมทางธุรกิจบางอย่างที่หน่วยงานกำกับดูแลของรัฐบาลถือว่าเป็น anticompetitive และรัฐบาล และคดีมิใช่การ
มันมีตั้งแต่ อย่างกว้างขวางขึ้น การใช้เพื่อต่อต้านการรวมกันของหน่วยงานที่อาจเป็นอันตรายแข่งขัน เช่น monopolies หรือ cartels
ตามผู้เขียนนั้น มันไม่ได้ทำกำไรตลาดรับ โดยสุจริต โดยเกียรติยศผู้บริโภคมากกว่าคู่แข่งที่ส่งผลกระทบต่อการ สวีจอร์จ Hoar ของรัฐแมสซาชูเซตส์ บัญญัติ เชอร์แมนผู้อื่นกล่าวว่า ต่อไปนี้:
"... [คน] ที่ห้อง โดยห้องทักษะและปัญญา...มีธุรกิจทั้งหมดเนื่องจากไม่มีใครสามารถทำได้เช่นกันที่เขาอาจไม่ monopolist เป็น...(but was if) มันเกี่ยวข้องกับการใช้วิธีการที่ทำให้มันเป็นไปไม่ได้สำหรับบุคคลอื่นมีส่วนร่วมในการแข่งขันที่เป็นธรรม เหมือนกัน "[2]
อิงกับกองทุนวันนี้เป็น anachronistic ในพระธรรมตอน ความเชื่อมั่นพ้องกับปฏิบัติ monopolistic เนื่องจากความเชื่อมั่น วิธียอดนิยมสำหรับ monopolists กุมธุรกิจของพวกเขา และวิธีกงสีผู้เข้าร่วมการสร้างข้อตกลงบุคลากร[3]
ใน 1879, C. Dodd ต. ทนายบริษัทน้ำมันมาตรฐานของโอไฮโอ กำหนดชนิดใหม่ของบริษัทตกลงจะเอาชนะ prohibitions ในรัฐโอไฮโอกับบริษัทที่เป็นเจ้าของหุ้นในบริษัทอื่น ๆ น่าเชื่อถือเป็นแบบอย่างเป็นกลาง ศตวรรษของสัญญาโดยฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง entrusts คุณสมบัติที่บุคคลสอง คุณสมบัติถูกใช้เพื่อประโยชน์ของฝ่ายแรก
กฎหมายพยายามที่จะป้องกันการประดิษฐ์เพิ่มของราคา โดยข้อจำกัดทางการค้า หรือจัดหา[4] ในคำอื่น ๆ บริสุทธิ์ผูกขาด หรือผูกขาดแต่เพียงผู้เดียวโดยบุญ เป็นกฎหมายสมบูรณ์ แต่กระทำ โดย monopolist เพื่อรักษาเขาสถานะ หรือติดต่อ nefarious สร้างการผูกขาด สมยอมไม่ ใส่อีกวิธีหนึ่ง มันมีบางครั้งได้กล่าวว่า วัตถุประสงค์ของพระราชบัญญัติเชอร์แมนไม่ป้องกันคู่แข่ง แต่แทนที่จะ ไปป้องกันการแข่งขันและการแข่ง ตามที่อธิบายไว้โดยสหรัฐอเมริกาศาลฎีกาในกีฬาสเปกตรัม Inc. v. McQuillan 506 สหรัฐฯ 447 (1993),
"วัตถุประสงค์ของพระราชบัญญัติ [เชอร์แมน] จะไม่ปกป้องธุรกิจจากการทำงานของตลาด มันคือการปกป้องประชาชนจากความล้มเหลวของตลาด กฎหมายกำหนดเองกับจรรยาบรรณที่แข่งขัน ไม่ได้อย่างนั้น แต่กับจรรยาบรรณซึ่ง unfairly มีแนวโน้มที่จะทำลายการแข่งขันเอง[5] นี้โฟกัสของสหรัฐอเมริกากฎหมายการแข่งขัน การป้องกันของการแข่งขันมากกว่าคู่แข่ง ไม่จำเป็นต้องโฟกัสเท่าหรือวัตถุประสงค์ของกฎหมายการแข่งขัน ตัวอย่าง มันยังได้กล่าวว่า กฎหมายการแข่งขันในสหภาพยุโรป (EU) มีแนวโน้มปกป้องคู่แข่งในตลาด แม้แต่ค่าใช้จ่ายประสิทธิภาพการตลาดและผู้บริโภค

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การต่อต้านการผูกขาด Sherman , Takashi Murakami , Jake ( Sherman , Takashi Murakami , Jake การกระทำ[ 1 ]วันที่ 2 กรกฎาคมปี 1890 บริษัทช.หา อารัมภบท 6472620915 U . S . C .หางเสือ§ 1-7 1-7 1-7 )คือสถานที่อันโดดเด่นที่เป็นกฎเกณฑ์สหพันธ์ในกฎหมายว่าด้วยการแข่งขันประเทศสหรัฐอเมริกาโดยการประชุมผ่านไปในปี 1890 มันห้ามกิจกรรมทางธุรกิจบางอย่างที่ผู้ควบคุมกฎของรัฐบาลกลางถือว่าจะต่อต้านและต้องการรัฐบาลกลางในการสืบสวนสอบสวนและติดตามเชื่อถือ.
มีตั้งแต่อย่างกว้างขวางยิ่งขึ้นการใช้ในการต่อต้านการรวมกันขององค์กรที่ไม่สามารถเป็นอันตรายต่อการแข่งขันได้ซึ่งทำให้ได้เช่นผูกขาดหรือความร่วมมือ.
ตามผู้เขียนมันก็ไม่ได้มีจุดประสงค์เพื่อส่งผลกระทบต่อตลาดได้รับประโยชน์ได้รับโดยใช้ความซื่อสัตย์สุจริตโดยได้รับประโยชน์ที่มากกว่าคู่แข่ง. สมาชิก วุฒิสภา จอร์จสีขาวของรัฐแมสซาชูเซ็ทผู้เขียนอีกคนหนึ่งของพระราชบัญญัติ Sherman , Takashi Murakami , Jake กล่าวว่าต่อไปนี้:
"[ A ]ผู้ที่เพียงโดยระดับ Superior First Class และทักษะด้านข่าวกรอง...มีทั้งธุรกิจเพราะไม่มีใครสามารถทำได้เป็นอย่างดีเนื่องจากเขาไม่สามารถไม่ใช่ผู้ถือเอกสิทธิ..(แต่เป็นหาก)ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับบางสิ่งบางอย่างเช่นการใช้วิธีการซึ่งทำให้มันเป็นไปไม่ได้สำหรับผู้ที่จะเข้าร่วมในการแข่งขันที่เป็นธรรม"[ 2 ]
อ้างอิงในการเชื่อถือในวันนี้มีข้อคลาดเคลื่อนในเรื่องเวลา. ในช่วงเวลาที่มีการเดินเรือของตนความน่าเชื่อถือก็มีความหมายสอดคล้องกับการผูกขาดตัดตอนเพราะความน่าเชื่อถือที่เป็นวิธีที่ได้รับความนิยมสำหรับ monopolists ค้างไว้เพื่อธุรกิจและวิธีการที่ผู้เข้าร่วมประชุมความร่วมมือในการสร้างมีผลบังคับสัญญา.[ 3 ]
ใน 1879 C . T . dodd อัยการที่สำหรับมาตรฐานบริษัทน้ำมันที่โอไฮโอน้ำท่วมชนิดใหม่ของความตกลงความน่าเชื่อถือในการเอาชนะลักษณะต้องห้ามในโอไฮโอกับบริษัทเป็นเจ้าของหุ้นในบริษัทอื่น. ความน่าเชื่อถือที่เป็นศตวรรษที่เก่าแก่เป็นอย่างอื่นที่เป็นกลางของการทำสัญญาซึ่งเป็นหนึ่งของผู้ผลิตรายอื่นยกที่พักให้กับผู้อื่นที่สอง ที่พักแห่งนี้มีการใช้ไปเพื่อประโยชน์ของบุคคลเป็นครั้งแรกแล้ว.
กฎหมายว่าด้วยความพยายามที่จะป้องกันไม่ให้การแจ้งที่สร้างขึ้นจากราคาโดยมีการจำกัดของอุปทานหรือการค้า.[ 4 ]ในถ้อยคำอื่นๆการผูกขาดโดยสุจริตหรือโดยการผูกขาดการทำได้แต่เพียงผู้เดียวคือทางกฎหมายอย่างสมบรูณ์แบบแต่การกระทำโดยผู้ถือเอกสิทธิที่จะปลอมรักษาการทำธุรกิจ(การกระทำหรือสถานะของเขาในการสร้างการผูกขาดไม่ได้ ใส่อีกวิธีหนึ่งได้รับการกล่าวว่าวัตถุประสงค์ของพระราชบัญญัติ Sherman , Takashi Murakami , Jake ไม่ได้ในการป้องกันคู่แข่งแต่ในการป้องกันการแข่งขันและมี ทัศนียภาพ ในการแข่งขันได้ในบางครั้ง ตามที่ได้อธิบายไว้โดยศาลปกครองสูงสุดศาลในช่วงกีฬา, Inc . V mcquillan 506 สหรัฐอเมริกา 447 ( 1993 )
"วัตถุประสงค์ของ[ Sherman , Takashi Murakami , Jake ]การกระทำไม่ได้เพื่อป้องกันธุรกิจจากการทำงานของตลาดโรงแรมคือการปกป้องประชาชนจากความล้มเหลวของตลาด กฎหมายที่จะไม่ได้ตัวต่อจรรยาบรรณที่มีการแข่งขันอย่างรุนแรงแม้จะได้แต่กับการกระทำที่ไม่เป็นธรรมมีแนวโน้มที่จะทำลายการแข่งขันในตัวมันเอง.[ 5 ]โฟกัสนี้ของกฎหมายว่าด้วยการแข่งขันของสหรัฐอเมริกาในการคุ้มครองการแข่งขันมากกว่าคู่แข่งคือไม่จำเป็นต้องให้ความสำคัญเป็นที่แห่งเดียวหรือวัตถุประสงค์ของกฎหมายว่าด้วยการแข่งขัน ตัวอย่างเช่นได้รับการกล่าวว่ากฎหมายว่าด้วยการแข่งขันในประเทศในกลุ่ม สหภาพ ยุโรป(อียู)ที่มีแนวโน้มที่จะปกป้องผู้เข้าแข่งขันในตลาดได้โดยชำระค่าใช้จ่ายด้วยของ ผู้บริโภค และตลาดยังมี ประสิทธิภาพ