Introduction Advances in technology

Introduction Advances in technology have influenced many environments and individuals. One of the most important environments influenced by technology is the educational environment because preparing students for real life as individuals capable of using technology is one of the requirements of an educational environment. In order for technology to be used effectively in an educational environment, it is essential that technology be integrated into educational curricula (Bitner & Bitner, 2002). The integration of technology into educational curricula requires the use of technology as a tool to teach the educational content effectively (Harris, 2005). Earl (2002) stated that the integration of technology is not related to the amount or type of technology but to why and how technology is used. In this respect, technology should focus on the content of the curricula and learning. There are many of approaches in which technology is integrated into teaching and learning. One of these approaches, digital storytelling, has recently gained more popularity among educational environments (Ware, 2006).
Digital Storytelling When the literature on digital storytelling is reviewed, a great number of definitions emerge. According to Dreon, Kerper and Landis (2011), digital storytelling refers to delivering storytelling art with the support of technological tools. Another researcher, Robin (2006), however, defines it as the relationships between such multimedia elements as text, graphics, audio, video and music in order to provide information on a specific topic. Robin and Pierson (2005) define digital storytelling as creating meaningful stories that address students‘ and teachers‘ imaginations and increase their related experiences. Generally speaking, digital storytelling combines multimedia technologies and content, establishing an emotional connection with the content, and allows for sharing the content with others (Moseley, Gdovin, & Jones, 2013). While creating digital stories, students generally should adopt a study process that includes the students‘ determining a topic, conducting research on that topic, using technological tools, relating multimedia elements to each other and eventually creating a short video (Kajder & Swenson, 2004). Digital stories may vary in length yet last only a few minutes (Robin, 2008).
Digital Storytelling and Web 2.0 In general, Web 2.0 technologies are defined as the second-generation web which provides users with the opportunity to share their knowledge and thoughts, thereby increasing access to various online applications and sources, and allowing for cooperation between individuals in the Internet environment (Cormode & Krishnamurthy, 2008; Mcloughlin & Lee, 2007). Smeda, Dakich and Sharda (2010) stated that Web 2.0 technologies allow for the sharing of information between individuals and developing the cooperation between them; additionally, these technologies create a participatory environment which supports multimedia learning. Web 2.0 provides users with access to Web 2.0 tools that enable users to create, edit and broadcast content (Alexander & Levine, 2008). This feature provides an ideal platform for interactive educational environments such as digital storytelling (Safran, Helic, & Gütl, 2007). Alexander and Levine (2008) define online software utilized for using and combining multimedia resources and sharing digital stories as ‗Web 2.0 storytelling‘. It was observed in situations involving the use of Web 2.0 technologies that students were more enthusiastic; that student participation increased; and that students were more willing to express themselves and to communicate with their peers (Shih, 2010).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนะนำความก้าวหน้าทางเทคโนโลยีมีผลต่อสภาพแวดล้อมและบุคคลจำนวนมาก สภาพแวดล้อมที่สำคัญที่สุดที่ได้รับอิทธิพลจากเทคโนโลยีอย่างใดอย่างหนึ่งคือสภาพแวดล้อมการศึกษา เพราะการเตรียมนักเรียนสำหรับชีวิตจริงเป็นบุคคลที่สามารถใช้เทคโนโลยีเป็นความต้องการของสภาพแวดล้อมการศึกษาอย่างใดอย่างหนึ่ง เพื่อเทคโนโลยีที่จะใช้ในสภาพแวดล้อมทางการศึกษาได้อย่างมีประสิทธิภาพ มันเป็นสิ่งสำคัญที่เทคโนโลยีจะรวมเข้าในหลักสูตรการศึกษา (Bitner & Bitner, 2002) การบูรณาการเทคโนโลยีเข้าสู่หลักสูตรการศึกษาต้องใช้เทคโนโลยีเป็นเครื่องมือในการสอนเนื้อหาที่ศึกษาได้อย่างมีประสิทธิภาพ (Harris, 2005) เอิร์ล (2002) ระบุว่า รวมของเทคโนโลยีไม่เกี่ยวข้อง การเงินหรือประเภทของเทคโนโลยี แต่ทำไม และอย่างไรจะใช้เทคโนโลยี ในแง่นี้ เทคโนโลยีควรไปเน้นเนื้อหาของหลักสูตรและการเรียนรู้ มีหลายวิธีที่เทคโนโลยีรวมอยู่ในการเรียนการสอน และการเรียนรู้ นอกจากนี้หนึ่งในวิธีการเหล่านี้ เล่าเรื่องดิจิตอล เพิ่งได้รับนิยมเพิ่มเติมสภาพแวดล้อมทางการศึกษา (เครื่อง 2006) ดิจิทัลเล่าเรื่องเมื่อมีการตรวจสอบด้านบนระบบดิจิทัลแบบ ข้อกำหนดจำนวนมากออกมา ตาม Dreon, Kerper และแลนดิส (2011), เล่าเรื่องดิจิตอลหมายถึงศิลปะการเล่าเรื่อง ด้วยการสนับสนุนของเทคโนโลยีที่ส่งมอบ นักวิจัยอื่น โรบิน (2006), อย่างไรก็ตาม กำหนดมันเป็นความสัมพันธ์ระหว่างองค์ประกอบมัลติมีเดียต่าง ๆ เช่นข้อความ กราฟิก เสียง วิดีโอ และเพลงเพื่อให้ข้อมูลเกี่ยวกับหัวข้อเฉพาะ โรบินและคอมฟอร์ท (2005) กำหนดบนระบบดิจิทัลแบบเป็นการสร้างความหมายเรื่องราวที่จินตนาการของนักเรียนและครูที่อยู่ และเพิ่มประสบการณ์ที่เกี่ยวข้อง พูด เล่าเรื่องดิจิตอลเทคโนโลยีมัลติมีเดียและเนื้อหา การสร้างการเชื่อมต่อทางอารมณ์กับเนื้อหา และช่วยให้การแชร์เนื้อหากับผู้อื่น (Moseley, Gdovin, & Jones, 2013) ในขณะที่เรื่องราวการสร้างดิจิตอล นักเรียนโดยทั่วไปควรนำมาใช้เป็นกระบวนการศึกษาที่รวมของนักเรียนกำหนดหัวข้อ ทำการวิจัยเกี่ยวกับหัวข้อ การใช้เครื่องมือเทคโนโลยี องค์ประกอบมัลติมีเดียเกี่ยวกัน และในที่สุดสร้างวิดีโอสั้น ๆ (Kajder & Swenson, 2004) เรื่องดิจิตอลอาจแตกต่างกันในความยาว แต่สุดท้ายเพียงไม่กี่นาที (โรบิน 2008) ดิจิทัลเล่าเรื่องและเว็บ 2.0 ในทั่วไป เว็บ 2.0 เทคโนโลยีกำหนดเป็นเว็บรุ่นที่สองซึ่งทำให้ผู้ใช้ มีโอกาสที่จะแบ่งปันความรู้และความคิด จึงเข้าใช้งานออนไลน์และแหล่งต่าง ๆ ที่เพิ่มขึ้น และช่วยให้ความร่วมมือระหว่างบุคคลในระบบอินเทอร์เน็ต (Cormode & Krishnamurthy, 2008 Mcloughlin & Lee, 2007) Smeda, Dakich และ Sharda (2010) กล่าวว่า เทคโนโลยีเว็บ 2.0 ที่อนุญาตให้สำหรับการแลกเปลี่ยนข้อมูลระหว่างบุคคล และพัฒนาความร่วมมือระหว่างพวกเขา นอกจากนี้ เทคโนโลยีเหล่านี้สร้างสภาพแวดล้อมแบบมีส่วนร่วมที่สนับสนุนการเรียนรู้มัลติมีเดีย เว็บ 2.0 ช่วยให้ผู้ใช้สามารถเข้าถึงเครื่องมือเว็บ 2.0 ที่ให้ผู้ใช้สามารถสร้าง แก้ไข และถ่ายทอดเนื้อหา (อเล็กซานเดอร์และเลวีน 2008) คุณลักษณะนี้ให้เป็นแพลตฟอร์มแบบเหมาะสำหรับสภาพแวดล้อมการศึกษาแบบโต้ตอบเช่นบนระบบดิจิทัลแบบ (Safran, Helic, & Gütl, 2007) อเล็กซานเดอร์และเลวีน (2008) กำหนดออนไลน์ซอฟแวร์ที่ใช้สำหรับการใช้ และผสมผสานทรัพยากรมัลติมีเดีย และแชร์เรื่องราวดิจิตอลเป็นเล่าเรื่อง ‗Web 2.0'. พบในสถานการณ์ที่เกี่ยวข้องกับการใช้เทคโนโลยีเว็บ 2.0 ที่ว่า นักเรียนมีความกระตือรือร้นมากขึ้น ว่า นักเรียนมีส่วนร่วมเพิ่มขึ้น และให้นักเรียนมีความเต็มใจที่ จะแสดงตัวเอง และ การสื่อสารกับเพื่อนของพวกเขา (สุเกิดวัน 2010)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความก้าวหน้าในการแนะนำเทคโนโลยีที่มีอิทธิพลต่อสภาพแวดล้อมและบุคคลจำนวนมาก หนึ่งในสภาพแวดล้อมที่สำคัญที่สุดที่ได้รับอิทธิพลจากเทคโนโลยีสภาพแวดล้อมทางการศึกษาเพราะการเตรียมนักเรียนสำหรับชีวิตจริงเป็นบุคคลที่ความสามารถในการใช้เทคโนโลยีเป็นหนึ่งในข้อกำหนดของสภาพแวดล้อมทางการศึกษา ในการสั่งซื้อสำหรับเทคโนโลยีที่จะนำมาใช้อย่างมีประสิทธิภาพในสภาพแวดล้อมทางการศึกษาก็เป็นสิ่งสำคัญที่จะบูรณาการเทคโนโลยีในหลักสูตรการศึกษา (Bitner & Bitner, 2002) บูรณาการของเทคโนโลยีในหลักสูตรการศึกษาต้องมีการใช้เทคโนโลยีเป็นเครื่องมือในการสอนเนื้อหาการศึกษาได้อย่างมีประสิทธิภาพ (แฮร์ริส, 2005) เอิร์ล (2002) ระบุว่าการรวมกลุ่มของเทคโนโลยีที่ไม่เกี่ยวข้องกับจำนวนเงินหรือประเภทของเทคโนโลยี แต่สาเหตุและวิธีการใช้เทคโนโลยี ในแง่นี้เทคโนโลยีที่ควรมุ่งเน้นที่เนื้อหาของหลักสูตรและการเรียนรู้ มีหลายวิธีที่เทคโนโลยีถูกรวมเข้าไปในการเรียนการสอนและการเรียนรู้เป็น หนึ่งในวิธีการเหล่านี้เล่าเรื่องดิจิตอลเมื่อเร็ว ๆ นี้ได้รับความนิยมมากขึ้นในหมู่สภาพแวดล้อมทางการศึกษา (Ware, 2006).
ดิจิตอลเล่าเรื่องเมื่อหนังสือที่เกี่ยวกับการเล่าเรื่องแบบดิจิตอลที่มีการตรวจสอบเป็นจำนวนมากของคำนิยามโผล่ออกมา ตามที่ Dreon, Kerper และแลนดิส (2011) เล่าเรื่องดิจิตอลหมายถึงการส่งมอบงานศิลปะการเล่าเรื่องด้วยการสนับสนุนของเครื่องมือทางเทคโนโลยี นักวิจัยอีก Robin (2006) แต่กำหนดว่ามันเป็นความสัมพันธ์ระหว่างองค์ประกอบมัลติมีเดียเช่นข้อความกราฟิก, เสียง, วิดีโอและเพลงเพื่อที่จะให้ข้อมูลเกี่ยวกับหัวข้อที่เฉพาะเจาะจง โรบินและเพียร์สัน (2005) เล่าเรื่องกำหนดดิจิตอลสร้างเรื่องราวที่มีความหมายที่อยู่ในจินตนาการของนักเรียนและครูผู้สอนและเพิ่มประสบการณ์ที่เกี่ยวข้องของพวกเขา พูดโดยทั่วไปในการเล่าเรื่องแบบดิจิตอลผสมผสานเทคโนโลยีมัลติมีเดียและเนื้อหาสร้างการเชื่อมต่อทางอารมณ์กับเนื้อหาและช่วยให้การแบ่งปันเนื้อหากับคนอื่น ๆ (มอสลีย์ Gdovin & Jones, 2013) ขณะที่การสร้างเรื่องราวดิจิตอลนักเรียนโดยทั่วไปควรนำมาใช้เป็นกระบวนการศึกษาที่มีนักเรียน 'การกำหนดหัวข้อการทำวิจัยในหัวข้อที่ใช้เครื่องมือเทคโนโลยีที่เกี่ยวข้องกับองค์ประกอบมัลติมีเดียกับแต่ละอื่น ๆ และในที่สุดการสร้างวิดีโอสั้น ๆ (Kajder & Swenson, 2004) . เรื่องราวดิจิตอลอาจแตกต่างกันในความยาวยังมีอายุเพียงไม่กี่นาที (โรบิน 2008).
ดิจิตอลเล่าเรื่องและ Web 2.0 โดยทั่วไปเทคโนโลยี Web 2.0 จะถูกกำหนดเป็นเว็บรุ่นที่สองที่ให้ผู้ใช้มีโอกาสที่จะแบ่งปันความรู้และความคิดของพวกเขา จึงช่วยเพิ่มการเข้าถึงการใช้งานออนไลน์ต่างๆและแหล่งที่มาและช่วยให้สำหรับความร่วมมือระหว่างบุคคลในสภาพแวดล้อมทางอินเทอร์เน็ต (Cormode & Krishnamurthy, 2008; McLoughlin & Lee, 2007) SMEDA, Dakich และ Sharda (2010) ระบุว่าเทคโนโลยี Web 2.0 อนุญาตให้มีการแลกเปลี่ยนข้อมูลระหว่างบุคคลและการพัฒนาความร่วมมือระหว่างพวกเขา; นอกจากนี้เทคโนโลยีเหล่านี้สร้างสภาพแวดล้อมที่มีส่วนร่วมที่สนับสนุนการเรียนรู้มัลติมีเดีย เว็บ 2.0 ให้ผู้ใช้สามารถเข้าถึงเว็บ 2.0 เครื่องมือที่ช่วยให้ผู้ใช้สามารถสร้างแก้ไขและเนื้อหาการออกอากาศ (อเล็กซานเด & Levine, 2008) คุณลักษณะนี้จะให้เป็นแพลตฟอร์มที่เหมาะสำหรับสภาพแวดล้อมการศึกษาแบบโต้ตอบเช่นการเล่าเรื่องแบบดิจิตอล (Safran, Helic และGütl 2007) อเล็กซานเดและ Levine (2008) กำหนดซอฟต์แวร์ออนไลน์นำมาใช้สำหรับการใช้และการรวมทรัพยากรมัลติมีเดียและแบ่งปันเรื่องราวดิจิตอลเป็น‗Web 2.0 การเล่าเรื่อง ' มันถูกตั้งข้อสังเกตในสถานการณ์ที่เกี่ยวข้องกับการใช้เทคโนโลยี Web 2.0 ว่านักเรียนมีความกระตือรือร้นมากขึ้น; การมีส่วนร่วมของนักเรียนเพิ่มขึ้น และให้นักเรียนมีความเต็มใจที่จะแสดงออกและการสื่อสารกับเพื่อนของพวกเขา (ฉือเจียจวง, 2010)