There are a few common questions on

There are a few common questions on many observers’ lips when examining One Central Park as an edifice and assessing its contribution to the city. Many of these focus on the building’s bling: How long will the plants live? What happens if or when they die? What’s it like living under the mirrors? And do they work? Mark Giles and Matthew Dodds from PTW Architects – AJN’s local collaborator – offer some interesting insights. Maintenance of the external planting, which covers nearly 50 percent of the facade, is managed by the body corporate. “The plants will live as long as the residents want them to,” says Dodds. So, if the owners collectively decide it’s all too hard and costing too much, they can vote to remove the plants. Giles notes that the New South Wales Department of Planning and Infrastructure was not convinced by the developers’ and architects’ spin on the planting and insisted on seeing images of the project sans shrubs. During construction and prior to the addition of the plants, the relief provided by the irregular orthogonal planes of the balconies provided a compelling composition. Watered by the site’s blackwater recycling infrastructure, the plants have survived two Sydney summers and now make a unique contribution to the city. Though the building may not “need” the plants, I suggest they will remain in place for some time.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีคำถามทั่วไปริมฝีปากของผู้สังเกตการณ์จำนวนมากเมื่อตรวจสอบหนึ่งเซ็นทรัลพาร์คเป็น edifice และประเมินผลงานของตนไปยังเมือง หลายเหล่านี้เน้น bling ของอาคาร: ระยะจะพืชสด เกิดอะไรขึ้นถ้า หรือ เมื่อพวกเขาตาย คือมันเหมือนการอาศัยอยู่ใต้กระจก และทำงานอย่างไร กิเลสหมายและแมทธิว Dodds จากสถาปนิก PTW –ร่วมงานท้องถิ่นของ AJN – นำเสนอข้อมูลเชิงลึกบางอย่างน่าสนใจ การบำรุงรักษาภายนอกปลูก ซึ่งครอบคลุมเกือบ 50 เปอร์เซ็นต์ของหน้าอาคาร ถูกจัดการ โดยองค์กรร่างกาย "พืชจะมีชีวิตอยู่ตราบใดที่ผู้อยู่อาศัยต้องการ Dodds กล่าว ดังนั้น ถ้าเจ้าของรวมตัดสินใจทั้งหมดเกินไปหนัก และคิดต้นทุนมากเกินไป พวกเขาสามารถลงคะแนนเพื่อเอาพืช หมายเหตุกิเลสที่ใหม่ใต้เวลส์ภาคของการวางแผนและโครงสร้างพื้นฐานไม่ มั่นใจ ด้วยการหมุนที่สถาปนิกและนักพัฒนาในการปลูก และเห็นภาพของโครงการ sans พุ่มไม้ ใน ระหว่างก่อสร้าง และ ก่อนการเพิ่มของพืช การบรรเทาโดยเครื่องบินแบบผิดปกติของระเบียงให้องค์ประกอบภาพที่น่าสนใจ รดน้ำ โดย blackwater ไซเคิลโครงสร้างพื้นฐานของเว็บไซต์ พืชมีชีวิตรอดในช่วงฤดูร้อนซิดนีย์สอง และตอนนี้ ทำให้ความช่วยเหลือไปยังเมือง แม้ว่าตัวอาคารอาจไม่ "จำเป็น" พืช ผมแนะนำพวกเขาจะยังคงอยู่ในสถานที่บางครั้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีคำถามทั่วไปไม่กี่บนริมฝีปากของผู้สังเกตการณ์หลายคน 'เมื่อตรวจสอบหนึ่งเซ็นทรัลพาร์คในฐานะที่เป็นสิ่งปลูกสร้างและการประเมินผลงานของตนไปยังเมืองที่มี หลายของการมุ่งเน้นเหล่านี้บน Bling อาคาร: ระยะเวลาที่พืชจะอยู่? เกิดอะไรขึ้นถ้าหรือเมื่อพวกเขาตาย? คือสิ่งที่มันชอบอาศัยอยู่ภายใต้กระจก? และพวกเขาทำงานอย่างไร มาร์คไจลส์และแมทธิวดอดส์จาก PTW สถาปนิก - ที่ทำงานร่วมกันในท้องถิ่นของ AJN - นำเสนอข้อมูลเชิงลึกที่น่าสนใจบางอย่าง การบำรุงรักษาของการปลูกภายนอกซึ่งครอบคลุมเกือบร้อยละ 50 ของซุ้มที่มีการจัดการโดยองค์กรร่างกาย "พืชที่จะมีชีวิตอยู่ได้นานเท่าที่ประชาชนต้องการให้พวกเขา" ดอดส์กล่าวว่า ดังนั้นถ้าเจ้าของร่วมกันตัดสินใจทุกอย่างมันยากเกินไปและต้นทุนมากเกินไปพวกเขาสามารถลงคะแนนในการลบพืช ไจลส์ตั้งข้อสังเกตว่านิวเซาธ์เวลส์ภาควิชาการวางแผนและโครงสร้างพื้นฐานก็ไม่ได้เชื่อว่าด้วยการหมุนของนักพัฒนาและสถาปนิก 'ปลูกและยืนยันในภาพเห็นของพุ่มไม้ Sans โครงการ ในระหว่างการก่อสร้างและก่อนที่จะเพิ่มของพืชบรรเทาให้บริการโดยเครื่องบินมุมฉากที่ผิดปกติของระเบียงที่มีให้องค์ประกอบที่น่าสนใจ รดน้ำโดยโครงสร้างพื้นฐานของวอเตอร์รีไซเคิลของเว็บไซต์พืชมีชีวิตรอดสองฤดูร้อนซิดนีย์และตอนนี้ทำให้ผลงานที่ไม่ซ้ำกันในเมือง แม้ว่าอาคารที่อาจจะไม่ได้ "ต้อง" พืชผมขอแนะนำให้พวกเขาจะยังคงอยู่ในสถานที่สำหรับบางเวลา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีไม่กี่คำถามทั่วไปเกี่ยวกับผู้สังเกตการณ์หลายคน " ริมฝีปากเมื่อตรวจสอบหนึ่งในเซ็นทรัล ปาร์ค เป็นวิหาร และประเมินส่วนของเมือง หลายเหล่านี้มุ่งเน้นความสวยงามของอาคาร อีกนาน พืชสด เกิดอะไรขึ้นถ้าหรือเมื่อพวกเขาตาย เหมือนมันมีอะไรอยู่ในกระจก และพวกเขาทำงานอย่างไร มาร์ค Giles และแมทธิว ด็อดด์ จากบริษัทสถาปนิก เพื่อเสนอข้อมูลเชิงลึกบางอย่างเกี่ยวกับ ajn ท้องถิ่นและน่าสนใจ การบำรุงรักษาการภายนอก ซึ่งครอบคลุมถึงเกือบ 50 เปอร์เซ็นต์ของซุ้ม มีการจัดการโดยตัวขององค์กร " พืชจะอยู่ตราบใดที่ประชาชนอยากให้ " ว่า ด็อดด์ ดังนั้น หากเจ้าของร่วมตัดสินใจว่า มันก็ยากและต้นทุนมากเกินไป พวกเขาสามารถเลือกที่จะเอาพืช ไจล์ส บันทึกว่า ฝ่ายรัฐนิวเซาท์เวลส์ของการวางแผน และโครงสร้างพื้นฐาน ไม่มั่นใจ โดยนักพัฒนา " สถาปนิก " สปินในการปลูกและยืนกรานที่จะเห็นภาพโครงการ Sans พุ่มไม้ ในระหว่างการก่อสร้าง และก่อนที่จะมีการเพิ่มของพืช , บรรเทาโดยวิธีบินที่ผิดปกติของระเบียงที่ให้องค์ประกอบที่น่าสนใจ รดน้ําสำหรับรีไซเคิล เว็บไซต์ของ Blackwater , พืชรอดซัมเมอร์ 2 ที่ซิดนีย์ ตอนนี้ทำผลงานเป็นเอกลักษณ์ของเมือง แม้ว่าอาคารจะไม่ " ต้องการ " พืชที่ฉันแนะนำให้พวกเขาจะยังคงอยู่ในสถานที่สำหรับบางเวลา