VerbsThe verbs are probably the mos

Verbs
The verbs are probably the most complicated and difficult aspect of Tagalog to explain to non-Tagalog speakers. They work very differently from English ones, obviously. There are only three tenses which are past, present and future. The tenses of Tagalog verbs are only concerned with whether something happened, happens or will happen.
Since Tagalog uses agglutination, the verb is made up of the verb root and an appropriate affix. An affix can be added to the beginning (prefix), the middle (infix) or at the end (suffix) in order to change the meaning of the word and use in a sentence.
Look at this verb "kumain" which is the infinitive meaning 'to eat'. Its verb root is "kain".
The infix "-um-" is added to the root "kain" to turn it into the infinitive. This is done by adding the infix after the first consonantal letter.
Tagalog uses reduplication which is the process of repeating the syllable in order to convey its tense.
So to turn "kain" into the present tense, repeat the first syllable to get "kakain", then add the infix "-um-" after the first consonantal letter and you get "kumakain" which is the present meaning 'eat/eats'. Note that the present can also be continuous present.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คำกริยาคำกริยาอาจจะในส่วนของภาษาตากาล็อกอธิบายลำโพงไม่ใช่ภาษาตากาล็อกซับซ้อน และยากมากที่สุด พวกเขาทำงานมากแตกต่างจากอังกฤษ ชัด มีเพียงสามกาลที่เป็นอดีต ปัจจุบัน และอนาคต กาลของกริยาภาษาตากาล็อกมีเพียงความกังวลว่าสิ่งที่เกิดขึ้น ที่เกิดขึ้น หรือจะเกิดขึ้นเนื่องจากภาษาตากาล็อกใช้มูก กริยาถูกสร้างขึ้นจากรากคำกริยาและส่วนผนวกเหมาะสม สามารถเพิ่มส่วนผนวกเป็นจุดเริ่มต้น (หน้า), กลาง (ผูก) หรือ ที่สิ้นสุด (ต่อท้าย) เพื่อเปลี่ยนความหมายของคำ และใช้ในประโยคดูที่กริยานี้ "kumain" ซึ่งเป็นความหมาย infinitive 'รับประทาน' รากของคำกริยาคือ "kain"การผูก "-อืมม-" ถูกเพิ่มราก "kain" เพื่อเปลี่ยนเป็น infinitive การ สิ่งนี้ทำ โดยการเพิ่มการผูกหลังอักษร consonantal แรกภาษาตากาล็อกใช้ reduplication ซึ่งเป็นกระบวนการซ้ำเสียงเพื่อสื่อความกาลเพื่อที่จะเปิด "kain" ปัจจุบันกาล ซ้ำพยางค์เพื่อรับ "kakain" แล้ว เพิ่มการผูก "-อืมม-" หลังตัวอักษร consonantal แรก และคุณได้รับ "kumakain" ซึ่งเป็นการนำเสนอความหมาย 'กิน' ทราบว่า ปัจจุบันยังเป็นปัจจุบันอย่างต่อเนื่อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คำกริยา
กริยาอาจจะเป็นลักษณะที่ซับซ้อนมากที่สุดและยากของภาษาตากาล็อกที่จะอธิบายให้ลำโพงที่ไม่ใช่ภาษาตากาล็อก พวกเขาทำงานแตกต่างกันมากจากคนที่ภาษาอังกฤษอย่างเห็นได้ชัด มีเพียงสามกาลซึ่งเป็นอดีตปัจจุบันและในอนาคต กาลกริยาภาษาตากาล็อกมีความกังวลเฉพาะกับสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ว่าจะเกิดขึ้นหรือจะเกิดขึ้น.
ตั้งแต่ภาษาตากาล็อกใช้เกาะติดคำกริยาถูกสร้างขึ้นจากรากคำกริยาและประทับที่เหมาะสม ประทับสามารถเพิ่มไปยังจุดเริ่มต้น (คำนำหน้า), กลาง (มัด) หรือที่สิ้นสุด (คำต่อท้าย) เพื่อที่จะเปลี่ยนความหมายของคำและใช้ในประโยค.
ดูคำกริยานี้ "kumain" ซึ่งเป็น infinitive ความหมายของการกิน ' รากของมันคือคำกริยา "Kain".
มัด "-um-" จะถูกเพิ่มในราก "Kain" ที่จะเปิดเป็น infinitive นี้จะกระทำโดยการเพิ่มมัดหลังตัวอักษรพยัญชนะแรก.
ตากาล็อกใช้ซ้อนซึ่งเป็นกระบวนการของการทำซ้ำพยางค์ในการสั่งซื้อที่จะถ่ายทอดมันเครียด. the
ดังนั้นเพื่อเปิด "Kain" ในปัจจุบันกาลซ้ำพยางค์แรกที่จะได้รับ "kakain "แล้วเพิ่มมัด" การ -um- "หลังจากที่ตัวอักษรพยัญชนะแรกและคุณได้รับ" kumakain "ซึ่งเป็นความหมายในปัจจุบัน 'กิน / กิน' โปรดทราบว่าปัจจุบันยังสามารถจะนำเสนออย่างต่อเนื่อง