It’s a different world than that of

It’s a different world than that of Office Space, where jobs require the compliant delivery of services. The hip waiter of the 1990s telegraphed affectivity by dressing quirkily and kneeling down at the front of the table to insinuate him or herself into the customer’s peer group—“How’s everybody doing?” Whether office or service work, jobs were all about simulating the worker’s emotional investment in a product incapable of bearing real emotional output. It was an inevitability of faceless corporate life: In the franchised restaurant and the faceless cubicle farm, management must manufacture a synthetic culture to replace the lost organic one.
Today the reverse is true. The worker’s simulated affect is still required, but it takes a back seat to the product’s simulated affect—whether that product is an app or an appetizer. Startup employees are expected to be devoted to their company’s products and services, but the company’s users are increasingly forced to endure this passion as a feature of the service: The earnest appeals in emailed updates for Kickstarters doomed to failure; the emoji-endeared log-in slogans in corporate groupware like Slack and Asana; the app entrepreneurs who are “so excited to share what they’ve been up to.” And now, apparently, in restaurant menus that make sure you know which plates you’re expected to Instagram when they arrive.
This is the opposite of the soulless work represented by Initech and Chotchkie’s, where nobody—not the employees, the bosses, nor the customers—had any idea what they were doing or why. Even if my waiter’s quip about “social media dishes” was meant only to indicate certain dishes’ popularity, it reveals that popularity is now indistinguishable from the labor of sharing. Where once work was soulless, now it has become soulful. So soulful, in fact, that it feels mawkish. Now it’s the customer who might hesitate to don more than the minimum pieces of flair, rather than the worker.
In Office Space, IT work and bar-grill fare sit in the background, commoditized. As Joanna’s boss Stan explains when he admonishes her for her lackluster flair, “People can get a cheeseburger anywhere. They come to Chotchkie’s for the environment and the attitude. That’s what flair’s about. It’s about fun.” The food is ordinary, so the dining experience is shaped by the supposedly eccentric hip waiter. But when one enters a sit-down casual restaurant today, the food is presented as unique, while the waiters are mere vessels to allow one to appreciate it with the appropriate breathlessness. “Have you ever dined with us before?” asks today’s waiter, before expounding upon every menu item (most of which are revealed to be the same locally-sourced fare prepared in the same way as every other restaurant). One’s job is not to have fun, but to properly appreciate the supposedly bespoke delights for which one is about to pay a premium. And then to like it on Facebook.
Where once manufactured affect was imposed primarily on the worker, now it is imposed on the consumer. To buy and use things today is to suffer a constant barrage of supposedly ardent devotion on the part of its creator. Have you rated the app yet? Tasted the burrata? Don’t you want to share your purchase on social media? We’re really proud of our work—here’s a photo of the team!—and we want you to love it, really love it. It’s the final victory of pieces of flair: Now all must don them, constantly. Every app, every service, every product, every starter, every cocktail has become a little bauble that must be worshipped even despite its utter ordinariness.
Office Space ends improbably. It’s a comedy, after all, made by the creator of Beavis and Butthead. Peter and his compatriots hack Initech’s accounts but accidentally embezzle far more than they intended. At the last minute they are saved by an office fire set by a minor

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มันเป็นโลกที่แตกต่างกว่าของพื้นที่สำนักงาน ที่งานที่ต้องการจัดส่งบริการตาม เสิร์ฟของปี 1990 ฮิ telegraphed มีผลกระทบของ quirkily แต่งตัว และเข่าหน้าตารางเปรยเขาหรือตัวเองในกลุ่มเพื่อนของลูกค้า — "ว่าทุกคนทำ" ว่าสำนักงานหรือบริการที่ทำงาน งานที่เกี่ยวกับการเลียนแบบการลงทุนทางอารมณ์ของผู้ปฏิบัติงานในผลิตภัณฑ์หมันเรืองออกอารมณ์จริง มันเป็นชีวิตของ faceless โดยกล่าวเป็น: ในร้าน franchised และฟาร์มห้องเล็ก ๆ faceless จัดการต้องผลิตวัฒนธรรมสังเคราะห์แทนหนึ่งอินทรีย์สูญหายวันนี้ย้อนกลับเป็นจริง มีผลต่อการเลียนแบบของผู้ปฏิบัติงานยังจำเป็น แต่ก็นั่งกลับมีผลต่อการเลียนแบบของผลิตภัณฑ์ — ว่าผลิตภัณฑ์นั้นเป็น app หรือจาน คาดว่าพนักงานเริ่มต้นเพื่อรองรับผลิตภัณฑ์และบริการของบริษัทของพวกเขา แต่ของบริษัทผู้ถูกบังคับมากขึ้นทนความชอบนี้เป็นคุณลักษณะของบริการ: อุทธรณ์คนได้ความในการปรับปรุงอีเมล์สำหรับ Kickstarters ที่ถึงวาระที่จะล้มเหลว emoji endeared ล็อกในคำขวัญใน groupware องค์กรเช่นเวลาเผื่อ Asana ผู้ประกอบการ app ที่ "ตื่นเต้นเพื่อแบ่งปันสิ่งที่พวกเขาได้มาถึง" และตอนนี้ เห็นได้ชัด ในเมนูอาหารที่แน่ใจว่า คุณรู้แผ่นที่คุณกำลังคาดว่าจะอินสตาแกรมเมื่อมาถึงนี่คือตรงข้ามกับที่ทำงานรวดเร็วที่แสดง โดย Initech ของ Chotchkie, nobody ที่ — ไม่พนักงาน ผู้บังคับบัญชา หรือลูกค้า — มีความคิดใด ๆ สิ่งที่พวกเขากำลังทำ หรือทำไม แม้ quip เสิร์ฟของฉันเกี่ยวกับ "สังคมอาหาร" ได้หมายเฉพาะเพื่อบ่งชี้ความนิยมของอาหารบางอย่าง เปิดเผยว่า ความนิยมขณะนี้จำแนกไม่ได้จากแรงงานใช้ร่วมกัน ซึ่งเมื่อทำงานได้รวดเร็ว ตอนนี้มันได้กลายเป็น soulful ดังนั้น soulful จริง รู้สึก mawkish ตอนนี้ ได้ลูกค้าที่อาจลังเลที่จะดอนมากกว่าชิ้นส่วนต่ำสุดของไหวพริบ แทนที่ผู้ปฏิบัติงานในพื้นที่สำนักงาน มันทำงาน และเตา ปิ้งบาร์นั่งโดยสารในพื้นหลัง commoditized เป็นเจ้านายของ Joanna สแตนอธิบายเมื่อเขา admonishes เธอในไหวพริบของเธอ lackluster "คนได้ cheeseburger ทุก พวกเขามาเพื่อ Chotchkie ของสิ่งแวดล้อมและทัศนคติ ที่มีไหวพริบสิ่งของเกี่ยวกับ ได้เกี่ยวกับความสนุก" อาหารเป็นปกติ เพื่อประสบการณ์การรับประทานอาหารเป็นรูป โดยเสิร์ฟสะโพกหลุดโลกคาดคะเน แต่เมื่อหนึ่งป้อนภัตตาคารงานวันนี้ อาหารที่แสดงไม่ซ้ำกัน ขณะที่บริกร เรือเพียงให้การชื่นชมกับพ่อที่เหมาะสม "มีคุณเคยร้านกับเรา" ถามพนักงานเสิร์ฟวันนี้ ก่อน expounding ตามทุกเมนู (มากที่สุดซึ่งจะเปิดเผยให้ เดียวมาเฉพาะค่าโดยสารเตรียมแบบเดียวกันทุกร้าน) ของงานจะไม่สนุก แต่ชื่นชมสุขคาดคะเนจิบที่หนึ่งคือการชำระเบี้ยประกันได้อย่างถูกต้อง แล้วชอบใน Facebook ซึ่งเมื่อผลผลิต ถูกเก็บเป็นผู้ปฏิบัติงาน ตอนนี้มันถูกกำหนดในผู้บริโภค การซื้อ และใช้สิ่งที่ วันนี้เป็นเขื่อนกั้นน้ำคงที่ของความจงรักภักดีคาดคะเนอารมณ์เร่าร้อนในส่วนของผู้ประสบ คุณได้คะแนน app ยัง ลิ้มรส burrata คุณไม่ต้องการร่วมซื้อของสังคม เราภูมิใจจริง ๆ ของการทำงานของเรา — นี่คือภาพถ่ายของทีม! — และเราต้องไปรักมัน รักก็ มันเป็นชัยชนะขั้นสุดท้ายของชิ้นของไหวพริบ: ตอนนี้ทั้งหมดต้องดอนนั้น ตลอดเวลานั้น App ทุก ทุก บริการสินค้าทุก ทุก เริ่มต้นกลายเป็นค็อกเทลทุก bauble น้อยที่ต้องบูชาแม้ มี ordinariness ที่สุดพื้นที่สำนักงานสิ้นสุด improbably ตลก หลังจากที่ทุก โดยผู้สร้าง Beavis และ Butthead ได้ ปีเตอร์และผู้ตัดบัญชีของ Initech แต่บังเอิญฉ้อราษฎร์บังหลวงไกลมากกว่าพวกเขาไว้ นาทีสุดท้าย พวกเขาจะถูกบันทึก โดยไฟสำนักงานกำหนด โดยเด็กอมมือ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันเป็นโลกที่แตกต่างจากพื้นที่สำนักงานที่จำเป็นต้องใช้งานการส่งมอบตามมาตรฐานการให้บริการ บริกรสะโพกของปี 1990 ส่งโทรเลข affectivity ด้วยการแต่งกาย quirkily และคุกเข่าลงที่ด้านหน้าของตารางเพื่อเป็นนัยว่าเขาหรือตัวเองเข้าไปในเพียร์ของลูกค้ากลุ่มการ "ทุกคนวิธีทำ?" ไม่ว่าการทำงานในสำนักงานหรือบริการงานทุกคนเกี่ยวกับการจำลองของคนงาน การลงทุนทางอารมณ์ในผลิตภัณฑ์ความสามารถในการแบกเอาท์พุททางอารมณ์ที่แท้จริง มันเป็นความจำเป็นของชีวิตขององค์กร faceless นี้: ในร้านอาหารแฟรนไชส์และฟาร์มกุฏิ faceless การจัดการจะต้องผลิตวัฒนธรรมสังเคราะห์เพื่อแทนที่หนึ่งอินทรีย์ที่หายไป.
วันนี้กลับเป็นความจริง คนงานของจำลองผลต่อจะต้องยังคง แต่จะใช้เวลาที่นั่งกลับไปของผลิตภัณฑ์จำลองส่งผลกระทบไม่ว่าจะเป็นผลิตภัณฑ์ที่เป็น app หรืออาหารเรียกน้ำย่อย พนักงานเริ่มต้นที่คาดว่าจะได้รับการทุ่มเทให้กับผลิตภัณฑ์และบริการของ บริษัท ของพวกเขา แต่ผู้ใช้ของ บริษัท ที่ถูกบังคับมากขึ้นที่จะทนต่อความรักนี้เป็นคุณสมบัติของการบริการ: การอุทธรณ์อย่างจริงจังในการปรับปรุงสำหรับ Kickstarters ส่งอีเมลถึงวาระที่จะล้มเหลว เข้าสู่ระบบในอิโมจิ-ปลื้มใจคำขวัญกรุ๊ปแวร์ในองค์กรเช่นหย่อนและอาสนะ; ผู้ประกอบการตรวจสอบที่มี "ตื่นเต้นมากที่จะแบ่งปันสิ่งที่พวกเขาได้รับการขึ้นไป." และตอนนี้เห็นได้ชัดว่าในเมนูอาหารที่ให้แน่ใจว่าคุณทราบว่าแผ่นที่คุณคาดว่าจะ Instagram เมื่อพวกเขามาถึง.
นี้เป็นตรงข้ามของ ทำงานอนัตตาแสดงโดย Initech Chotchkie และของที่ไม่มีใครไม่พนักงานผู้บังคับบัญชาหรือลูกค้ามีความคิดสิ่งที่พวกเขากำลังทำอะไรหรือทำไมใด ๆ แม้ว่าสำนวนบริกรของฉันเกี่ยวกับ "อาหารสื่อสังคม" เป็นความหมายเพียงเพื่อแสดงให้เห็นความนิยมอาหารบางอย่างก็เผยให้เห็นว่าความนิยมอยู่ในขณะนี้แตกต่างจากแรงงานของการแบ่งปัน ครั้งที่การทำงานเป็นอนัตตาตอนนี้มันได้กลายเป็นที่เต็มไปด้วยอารมณ์ ดังนั้นจิตวิญญาณในความเป็นจริงว่ามันให้ความรู้สึกที่น่าหมั่นไส้ ตอนนี้ก็ถึงลูกค้าที่อาจจะลังเลที่จะสวมมากกว่าชิ้นขั้นต่ำของไหวพริบมากกว่าคนงาน.
ในพื้นที่สำนักงานไอทีทำงานและอาหารย่างบาร์นั่งในพื้นหลัง commoditized ในฐานะที่เป็นเจ้านายของโจแอนนาสแตนอธิบายเมื่อเขา admonishes ของเธอสำหรับไหวพริบที่น่าเบื่อของเธอ "คนจะได้รับชีสเบอร์เกอร์ที่ใดก็ได้ พวกเขามา Chotchkie สำหรับสภาพแวดล้อมและทัศนคติ นั่นคือสิ่งที่เกี่ยวกับไหวพริบ มันเป็นเรื่องของความสนุก. "อาหารเป็นสามัญเพื่อประสบการณ์การรับประทานอาหารมีรูปร่างโดยบริกรสะโพกประหลาดที่คาดคะเน แต่เมื่อเข้ามาในร้านอาหารสบาย ๆ นั่งลงในวันนี้อาหารที่จะนำเสนอเป็นที่ไม่ซ้ำกันในขณะที่บริกรที่มีเรือเพียงเพื่อให้หนึ่งที่จะชื่นชมกับหายใจที่เหมาะสม "คุณเคยรับประทานอาหารค่ำกับเรามาก่อนหรือไม่" ถามบริกรของวันนี้ก่อนที่จะชี้แจงเมื่อทุกรายการเมนู (ซึ่งส่วนใหญ่จะเห็นจะเป็นเดียวกันค่าโดยสารในประเทศที่มาจัดทำในลักษณะเดียวกับที่ทุกร้านอาหารอื่น ๆ ) งานหนึ่งไม่ได้ที่จะมีความสนุกสนาน แต่ที่จะต้องชื่นชมความสุขที่คาดคะเน bespoke สำหรับเป็นที่หนึ่งที่จะจ่ายพรีเมี่ยม และหลังจากนั้นจะชอบมันบน Facebook.
ในกรณีที่ส่งผลกระทบต่อการผลิตที่ครั้งหนึ่งเคยถูกบังคับหลักในการปฏิบัติงานที่ตอนนี้มันถูกกำหนดไว้ผู้บริโภค ในการซื้อและใช้สิ่งที่วันนี้เป็นวันที่จะประสบเขื่อนอย่างต่อเนื่องของความจงรักภักดีกระตือรือร้นที่คาดคะเนในส่วนของผู้สร้างของตน คุณได้จัดอันดับการตรวจสอบหรือยัง ลิ้มรส burrata หรือไม่ คุณไม่ต้องการที่จะแบ่งปันการซื้อของคุณในสื่อสังคม? เรารู้สึกภูมิใจในการทำงานของเรานี่เป็นภาพของทีม! และอื่นเราต้องการให้คุณรักมันรักมันจริงๆ มันเป็นชัยชนะครั้งสุดท้ายของชิ้นส่วนของไหวพริบ: ตอนนี้ทุกคนจะต้องสวมพวกเขาอย่างต่อเนื่อง การตรวจสอบทุกบริการทุกคนทุกผลิตภัณฑ์เริ่มต้นทุกทุกค๊อกเทลได้กลายเป็นของเด็กเล่นเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่จะต้องได้รับการเคารพแม้จะธรรมดาที่สุดของ.
สำนักงานอวกาศจบแอ็ปเปิ้ล มันตลกหลังจากทั้งหมดที่ทำโดยผู้สร้างของเปรตส้วม ปีเตอร์และร่วมชาติของเขาตัดบัญชี Initech แต่ตั้งใจเบียดบังมากเกินกว่าที่พวกเขาตั้งใจ ในนาทีสุดท้ายที่พวกเขาจะถูกบันทึกไว้โดยไฟที่กำหนดโดยสำนักงานผู้เยาว์