For me, the decision to study liter

For me, the decision to study literature has been a struggle. Since I was young, I always enjoyed reading and being read to, but I always considered the actual study of literature to be made up; seriously, poets don’t actually try to "invoke" some other work. Literary devices? Some make-believe stuff that people invented to make English seem scientific. Although I enjoyed it, literature, to me, was studied only by those who weren’t smart enough to study something real, something provable.

As I understand it, those feelings are not uncommon. The difference for me, though (as compared to some other people I know), is that I grew out of them. I started really looking at rhetorical devices, and the use of language. I started to see that, although it still was not science, it was art, and art is the greatest expression of that which is human.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สำหรับฉัน การตัดสินใจศึกษาวรรณคดีแล้วการดิ้นรนต่อสู้ ตั้งแต่หนุ่ม เสมอสะอาดอ่านและการอ่านให้ แต่จะพิจารณาเอกสารประกอบการทำขึ้น การศึกษาจริง อย่างจริงจัง กวีไม่จริงได้ "เรียก" งานบางอย่าง อุปกรณ์วรรณคดี บางสิ่งเทียมดูที่คนที่คิดค้นเพื่อให้ดูเหมือนวิทยาศาสตร์ภาษาอังกฤษ แต่ฉันชอบมัน วรรณกรรม ผม ถูกศึกษา โดยผู้ไม่ฉลาดพอที่จะศึกษาอย่างแท้จริง สิ่งที่ provable เท่านั้นความรู้สึกเหล่านั้นจะไม่ใช่ ตามที่ผมเข้าใจมัน ความแตกต่างสำหรับฉัน แม้ว่า (เมื่อเทียบกับบางบุคคลอื่นทราบแต่ว่า), ได้ว่า ฉันเติบโตมาจากพวกเขา เริ่มต้นจริง ๆ มองที่อุปกรณ์ rhetorical และการใช้ภาษา ผมเริ่มเห็นว่า แม้ว่ายังไม่ใช่วิทยาศาสตร์ เป็นศิลปะ และศิลปะเป็นนิพจน์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดซึ่งเป็นมนุษย์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สำหรับผมตัดสินใจที่จะศึกษาวรรณกรรมที่ได้รับการต่อสู้ ตั้งแต่ผมเป็นเด็กผมเคยมีความสุขกับการอ่านและการอ่าน แต่ผมถือว่าเสมอการศึกษาที่เกิดขึ้นจริงของวรรณกรรมที่จะทำขึ้น อย่างจริงจังกวีไม่จริงพยายามที่จะ "เรียก" บางงานอื่น ๆ อุปกรณ์วรรณกรรม? บางคนทำให้เชื่อว่าสิ่งที่คนคิดค้นที่จะทำให้ภาษาอังกฤษดูเหมือนทางวิทยาศาสตร์ ถึงแม้ว่าผมจะสนุกกับมันวรรณกรรมให้ฉันได้รับการศึกษาโดยเฉพาะผู้ที่ไม่ฉลาดพอที่จะศึกษาสิ่งที่จริงสิ่งที่สามารถพิสูจน์ได้. ขณะที่ผมเข้าใจมันความรู้สึกเหล่านั้นไม่ได้ผิดปกติ ความแตกต่างสำหรับผม แต่ (เมื่อเทียบกับบางคนอื่น ๆ ที่ฉันรู้) คือว่าผมงอกออกมาจากพวกเขา จริงๆผมเริ่มมองไปที่อุปกรณ์วาทศิลป์และการใช้ภาษา ผมเริ่มที่จะเห็นว่าแม้ว่ามันจะยังคงไม่ได้เป็นวิทยาศาสตร์มันเป็นศิลปะและศิลปะคือการแสดงออกที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของสิ่งที่มนุษย์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สำหรับผม การตัดสินใจที่จะศึกษาวรรณคดีที่ได้รับการต่อสู้ ตั้งแต่ผมยังเด็ก ผมชอบอ่าน และอ่าน แต่ผมมักจะพิจารณาการศึกษาที่แท้จริงของวรรณกรรมที่ถูกสร้างขึ้น ; อย่างจริงจัง กวีไม่พยายามที่จะ " ทำ " บางอื่น ๆทำงาน อุปกรณ์วรรณกรรม ? บางอย่างที่ทำให้เชื่อได้ว่าสิ่งที่คนคิดค้นเพื่อให้ภาษาอังกฤษดูทางวิทยาศาสตร์ ฉันชอบมัน , วรรณกรรม , ฉันนี้เท่านั้น โดยผู้ที่ไม่ฉลาดพอที่จะศึกษาบางอย่างจริง บางอย่างที่พิสูจน์ได้

ตามที่ผมเข้าใจ ความรู้สึกนั้น ไม่ใช่เรื่องแปลก ความแตกต่าง แต่สำหรับฉันแล้ว ( เมื่อเทียบกับคนอื่นที่ผมรู้จัก ) ที่ขยายตัวออกจากพวกเขา ผมเริ่มดูจริง ๆอุปกรณ์สำนวนและการใช้ภาษา ผมเริ่มมองเห็นว่า แม้ว่าจะยังไม่ใช่วิทยาศาสตร์ มันเป็นศิลปะศิลปะคือการแสดงออกที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของซึ่งเป็นมนุษย์