Neoliberal economics assumes that p

Neoliberal economics assumes that privatization, markets, and the right prices can solve all problems. Theories like this can be built only by excluding from consideration most real-world institutions and social processes. Yet, theoretical exclusion of most of reality from model buildng has to be conducted carefully, in full realization that results derived from highly abstract models are highly tentative. Policy statements derived from partial models must be cast in terms of probabilities rather than certainties. But here we encounter a basic problem of science and scientists. With economics, social science most nearly approaches physics in the natural scientific sense of the term. Economists become fixated on their own image as scientists, obsessed with the formal beauty of their creations, to the degree that the protests of millions hardly reaches their ears—riots against IMF policies, for instance. So, while any statement about the social behavior of human beings must always be cast in self-critical terms, economics is stated instead in terms of scientific mathematical certainty. Versions of economics that break from the fold are either denigrated as mere opinion or disciplined to return—not just by outside critics but by insiders expressing doubts about their legitimacy as science. Thus, in the case of development economics, the notion of a different reality in developing countries, if taken seriously, would have meant formulating a completely different approach with different agents in different—often nonmarket—relations, with different social relations—economics, however, calls this “anthropology.” Within the discipline, merely flirting with the possibility of radical difference is dangerous in terms of scholarly respectability. As a result, development economics has remained a mish-mash of basically conventional ideas, with a few precariously stated alternatives (like the possibility of trade favoring the rich countries) dropped, with relief, as soon as possible. Economics is handicapped by its socially restricted vision.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เศรษฐศาสตร์เสรีนิยมใหม่สันนิษฐานว่าการแปรรูปการตลาดและราคาที่เหมาะสมสามารถแก้ปัญหาทั้งหมด ทฤษฎีเช่นนี้สามารถสร้างขึ้นเท่านั้นโดยไม่รวมจากการพิจารณามากที่สุดสถาบันโลกแห่งความจริงและกระบวนการทางสังคม ยังยกเว้นทางทฤษฎีของที่สุดของความเป็นจริงจากรุ่น buildng จะต้องมีการดำเนินการอย่างระมัดระวังในการก่อให้เกิดผลเต็มรูปแบบที่ได้มาจากรูปแบบนามธรรมเป็นเบื้องต้นสูง นโยบายที่ได้รับมาจากแบบจำลองบางส่วนต้องถูกโยนทิ้งในแง่ของความน่าจะเป็นมากกว่าความแน่นอน แต่ที่นี่เราพบปัญหาพื้นฐานของวิทยาศาสตร์และนักวิทยาศาสตร์ กับเศรษฐกิจวิทยาศาสตร์สังคมส่วนใหญ่เกือบวิธีฟิสิกส์ในความหมายทางวิทยาศาสตร์ธรรมชาติของคำนักเศรษฐศาสตร์กลายเป็นยึดติดกับภาพลักษณ์ของตัวเองในฐานะนักวิทยาศาสตร์ที่หมกมุ่นอยู่กับความงามอย่างเป็นทางการของการสร้างของพวกเขาในระดับที่การประท้วงของประชาชนแทบจะไม่ถึงหูของพวกเขาการจลาจลต่อต้านนโยบายของกองทุนการเงินระหว่างประเทศเช่น ดังนั้นในขณะที่คำสั่งเกี่ยวกับพฤติกรรมทางสังคมของมนุษย์ใด ๆ ที่จะต้องโยนในแง่ของตัวเองที่สำคัญเศรษฐศาสตร์ที่ระบุไว้แทนในแง่ของความเชื่อมั่นทางคณิตศาสตร์วิทยาศาสตร์ รุ่นของเศรษฐกิจที่แตกจากคอกจะ denigrated ทั้งเป็นความคิดเพียงหรือมีระเบียบวินัยที่จะกลับมาไม่เพียงแค่นักวิจารณ์ภายนอก แต่ภายในแสดงความสงสัยเกี่ยวกับความถูกต้องตามกฎหมายของพวกเขาเป็นวิทยาศาสตร์ ดังนั้นในกรณีของการพัฒนาเศรษฐกิจ, ความคิดของความเป็นจริงที่แตกต่างกันในประเทศที่กำลังพัฒนาหากดำเนินการอย่างจริงจังจะมีความหมายการกำหนดวิธีการที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงกับตัวแทนที่แตกต่างกันในความสัมพันธ์ที่แตกต่างกัน nonmarket มักจะมีความสัมพันธ์ที่แตกต่างกันทางสังคมเศรษฐศาสตร์ แต่นี้เรียกว่า "มานุษยวิทยา." ภายในวินัยเพียงเจ้าชู้กับความเป็นไปได้ของความแตกต่างจากเดิมอย่างสิ้นเชิง เป็นอันตรายในแง่ของความถูกต้องทางวิชาการ เป็นผลให้การพัฒนาเศรษฐกิจยังคง Mish-mash ของความคิดแบบเดิมโดยทั่วไปมีไม่กี่ทางเลือกที่ระบุไว้อย่างน่ากลัว (เช่นความเป็นไปได้ของการค้านิยมประเทศร่ำรวย) ลดลงด้วยความโล่งอกอย่างเร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ เศรษฐศาสตร์เป็นคนพิการโดยวิสัยทัศน์ที่ จำกัด ของสังคม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เศรษฐศาสตร์ neoliberal สันนิษฐานว่า privatization ตลาด และราคาเหมาะสมสามารถแก้ปัญหาทั้งหมด ทฤษฎีนี้สามารถถูกสร้างขึ้นเฉพาะ โดยไม่รวมจากพิจารณาจริงสถาบันและกระบวนการทางสังคมส่วนใหญ่ ยัง แยกทฤษฎีของความเป็นจริงจากรุ่น buildng มีการดำเนินการอย่างระมัดระวัง ในรับรู้เต็มที่ผลลัพธ์มาจากสูง รูปแบบนามธรรมจะสูงแน่นอน คำสั่งนโยบายที่มาจากแบบจำลองบางส่วนต้องถูกโยนในกิจกรรมมากกว่า certainties แต่ที่นี่เราพบปัญหาพื้นฐานของวิทยาศาสตร์และนักวิทยาศาสตร์ กับเศรษฐศาสตร์ สังคมศาสตร์ยื่นฟิสิกส์ในแง่วิทยาศาสตร์ธรรมชาติในระยะเกือบสุด นักเศรษฐศาสตร์เป็น fixated ในรูปของตัวเองเป็นนักวิทยาศาสตร์ หลังสวยงามอย่างสร้างสรรค์ของพวกเขา ระดับที่ประท้วงล้านไม่ถึงหูของพวกเขา — riots จาก IMF นโยบาย ตัวอย่าง ดังนั้น ในขณะที่จะต้องโยนงบเกี่ยวกับพฤติกรรมทางสังคมของมนุษย์ในเงื่อนไข self-critical เศรษฐศาสตร์ระบุแต่ในความแน่นอนทางคณิตศาสตร์วิทยาศาสตร์ รุ่นเศรษฐศาสตร์ที่ตัดจากพับมี denigrated เป็นเพียงความเห็น หรือ disciplined กลับ – ไม่ใช่แค่เพียง ด้วยการวิจารณ์ภายนอก แต่ โดยบุคคลภายในที่แสดงความสงสัยเกี่ยวกับความชอบธรรมเป็นวิทยาศาสตร์ ดังนั้น ในกรณีของการพัฒนาเศรษฐกิจ ความเป็นจริงที่แตกต่างกันในประเทศกำลังพัฒนา ถ้าทำอย่างจริงจัง จะได้ตั้งใจ formulating วิธีแตกต่างกันโดยสิ้นเชิงกับตัวแทนต่าง ๆ ในต่าง — มักจะ nonmarket — สัมพันธ์ มีความสัมพันธ์ทางสังคมที่แตกต่างกัน — เศรษฐศาสตร์ เรียกอย่างไรก็ตาม นี้ "มานุษย" ภายในวินัย แค่เจ้าชู้ มีความเป็นไปได้ของความแตกต่างรุนแรงเป็นอันตรายใน scholarly respectability เป็นผล เศรษฐศาสตร์พัฒนาได้ยังคง คลุกเคล้า mish ความคิดธรรมดาทั่วไป มีกี่ทางเลือก precariously ระบุไว้ (เช่นโอกาสการค้านความประเทศรวย) ลดลง บรรเทา เร็วที่สุดด้วย เศรษฐศาสตร์เป็นคนทุพพลภาพ โดยวิสัยทัศน์ของสังคมจำกัด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เศรษฐกิจแบบเสรีนิยมใหม่เราจะสันนิษฐานว่าการแปรรูปรัฐวิสาหกิจที่ตลาดและราคาเหมาะสมจะสามารถแก้ไขปัญหาทั้งหมด ทฤษฎีนี้สามารถสร้างขึ้นได้โดยไม่รวมพิจารณามากที่สุดจากโลกจริงๆการกำกับสถาบันการเงินและกระบวนการทางสังคม แต่การแยกทางทฤษฎีของความเป็นจริงมากที่สุดจากเป็นอาคารทรงรุ่นมีจัดให้อย่างละเอียดในทำให้เป็นจริงอย่างเต็มที่เป็นผลมาจากความเป็นนามธรรมสูงรุ่นมีไม่แน่นอนเป็นอย่างสูง คำแถลงนโยบายที่ได้รับมาจากรุ่นบางส่วนจะต้องทิ้งอยู่ในเงื่อนไขของความน่าจะเป็นมากกว่าเพิ่มขึ้นทุกที แต่ที่นี่เราจะได้เผชิญหน้ากับปัญหาพื้นฐานของนักวิทยาศาสตร์และวิทยาศาสตร์ พร้อมด้วยทางด้านเศรษฐศาสตร์วิทยาศาสตร์ทางสังคมมากที่สุดเกือบแนวทางระบบฟิสิกส์ในความหมายทางด้านวิทยาศาสตร์ทางธรรมชาติของระยะสั้นได้นักเศรษฐศาสตร์กลายเป็นยึดติดใน ภาพ ของตัวเองเป็นนักวิทยาศาสตร์หมกมุ่นอยู่กับความงามอย่างเป็นทางการของการสร้างสรรค์ของพวกเขาในระดับที่ว่าที่มีการประท้วงเพื่อเรียกร้องประชาธิปไตยของคนหลายล้านคนก็แทบจะไม่ถึงหู - จลาจลต่อต้านนโยบายของไอเอ็มเอฟเป็นตัวอย่าง ในขณะที่ใดๆเกี่ยวกับพฤติกรรมทางสังคมของมนุษย์จะต้องทิ้งอยู่ในเงื่อนไขด้วยตนเองทุกครั้งที่มีความสำคัญทางด้านเศรษฐศาสตร์แทนจะมีการระบุในเงื่อนไขของความแน่นอนทางด้านคณิตศาสตร์วิทยาศาสตร์ รุ่นของเศรษฐศาสตร์ซึ่งการหยุดพักจากเท่าที่มีทั้งคำตำหนิเป็นเพียงความเห็นหรือดำเนินการทางวินัยกับความสงสัยไปกลับ - ไม่ใช่แค่นักวิจารณ์ด้านนอกแต่โดยนักวิชาการออกแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับความถูกต้องชอบธรรมของมันเป็นวิทยาศาสตร์ ดังนั้นในกรณีที่มีทางเศรษฐศาสตร์การพัฒนาความคิดของความเป็นจริงที่แตกต่างในประเทศกำลังพัฒนาหากพิจารณาอย่างจริงจังก็จะมีความหมายอะไรคิดหาแนวทางที่แตกต่างกันอย่างสมบรูณ์แบบพร้อมด้วย Agent อื่นในแตกต่างกันและบ่อยครั้งจะไม่เกี่ยวกับตลาด - ความสัมพันธ์กับความสัมพันธ์ทางสังคมเหมือนกันทางด้านเศรษฐศาสตร์แต่เรียกว่า"มานุษยวิทยานี้" ภายใน มีวินัยที่เป็นเพียงกับความเป็นไปได้ของความแตกต่างอย่างมากจะทำให้เกิดอันตรายในเงื่อนไขของมีหน้ามีตาทางวิชาการ เป็นผลทางเศรษฐศาสตร์การพัฒนามีอยู่ในเกณฑ์แค่แตะๆของความคิดแบบเรียบง่ายพร้อมด้วยทางเลือกที่ร่องแร่งระบุเพียงไม่กี่(เช่นความเป็นไปได้ของการค้าเชิดชูประเทศร่ำรวย)ลดลงด้วยความโล่งอกทันทีที่เป็นไปได้ ทางด้านเศรษฐศาสตร์ถูกสำหรับผู้ ทุพพลภาพ ทางสังคมโดยวิสัยทัศน์ของการจำกัดการใช้งาน