Never in a sari. On Sundays she’d a

Never in a sari. On Sundays she’d always change first. Back from mass, she’d unwind the six yards of silk or chiffon, replacing it with her baggy black cotton tracksuit and her brown pumps. Even in those unflattering clothes, her black eyes and quiet grace shone through. Her features were as prepossessing and loving as her physical accomplishments in her garden. She’d look round with a satisfied smile at the fruits of her labour before coming indoors, where she’d infuse the house with aromas of jeera, haldi, cinnamon and cloves. Then she’d call out to us.‘Anthony.’ She get’d no response.

‘Angelo.’ Sometimes he would oblige if he wasn’t working on his Meccano set.

‘Maya.’ She was Ma’s best bet if she wasn’t in the shower or on the phone.

When no help was forthcoming she’d call out again.

‘You children. Can’t you hear me calling?

If we were together upstairs, or with Pa in the TV room, we’d mouth her words, and laugh. Then I’d be told to go.

All Ma wanted was for one of us to go out into the garden to pick – kari pattha – curry leaves which she’d throw into a saucepan of simmering curry. Actually, thinking about it now, Ma wanted more. She wanted us to look at her garden and her kari pattha tree. After she had thrown the kari pattha leaves into the pot she’d head upstairs, and change into a home sari: simple, comfortable and usually unembroidered. After lunch we’d watch some old black and white Hollywood movie in the TV room. Ma loved Rita Hayworth. Pa’d sit on his Parker Knoll, Ma in her armchair and the four of us squashed up together on the sofa bed. As the credits opened with the huge cymbal sounding, or the cock crowing, Pa would break into a gentle snore while Ma would remind us, for the umpteenth time, that Rita Hayworth was Indian.

When they returned to England, finding a house with a garden had been a priority for Ma. She wanted to make up for all the years she hadn’t had a garden in Hong Kong. Despite her affection for all that blossomed in her garden, Ma longed for a small kari pattha tree. She wanted something of India in her garden. Over the years she would take fresh kari pattha leaves, root them as stem cuttings, willing them to grow but, more often than not, they would droop and die.

Once when I was about eight, I came into the kitchen and saw Ma looking at her kari pattha with such sadness in her eyes. I remember rushing up and hugging her and telling her, ‘Don’t cry, Ma. They’re only leaves.’

‘Oh sweetie, but they remind me of home.’

‘But Ma this is your home.’

‘Yes, darling.’ She patted me on the cheek. ‘But I have two homes. You have three.’

‘This is my home.’ I straightened my back and stared at Ma.

‘Of course. But your Papa is English, I’m Indian and you were born in Hong Kong. So you have three places in the world you can call home.’

I remember walking out of the kitchen wondering whether I liked the idea of three homes or not.

***

Pa would make the four of us smile, when he complimented Ma about her garden. He knew how to take care of the gardener but never did any work himself. Whenever he saw the blossoms on the trees, the flowers in full bloom, he’d tell Ma her sunflowers were as rich as Van Gogh’s or her roses as red as her bindi and Ma would smile. When he told her that her jasmine or her oriental lilies, smelt as sweet as she did after a bath, she’d give him one tight slap. We were clear it was Ma’s garden, though we all enjoyed it in different ways. Anthony and Angelo played football when they were younger and sometimes if Anthony got into a huff he’d storm out, walk round, and return in a calmer frame of mind. When we were kids Ma would hide chocolate eggs for us to find at Easter. In the spring and summer we’d put out folding tables and chairs and friends would come over for lunch. She even filled the ‘hungry gap’ with leeks and curly kale until her spring vegetables were ready to harvest.

Ma’d try to cajole the four of us into helping her in the garden, and then when her grandchildren were old enough, she would try, unsuccessfully, to rope them in. Occasionally, one of us would cut the lawn or weed a bit, though it never lasted for long. If Maya or I had something we wanted to talk to her about: sleepovers, trips, parties, we’d wait till she was in the garden, and then we’d follow her round, chatting away before launching into whatever it was that we wanted. We were such fools; as though Ma didn’t know. She knew, but she just liked us following her round the garden. Unless it was something crazy like: Maya, at fifteen, wanting to go to the Kumbh Mela; with a few cautionary words, she’d agree.

Eventually Ma gave up on us all, and through St Xavier’s, the local Catholic Church, she found Malcolm. Malcolm was a quiet, broad shouldered man who, though originally from Dublin, now lived in Larkden. Malcolm became Ma’s gardening soulmate. They were always engrossed in discussions about: the soil, the compost, the frost, the bugs, the weeds, her new plants, Gardeners’ Question Time, or something they’d read about. When we were young, it was the sixties and though people ate curries they didn’t really know what went into them, and rarely cooked curries for themselves, so there was nowhere, in the little Hertfordshire village of Larkden, to buy Indian herbs and spices. Ma was determined to grow her own kari pattha but Malcolm, though he knew a lot about growing plants and herbs, had never heard of kari pattha.

***

It was one summer Sunday when I could have been no more than nine, so Maya was eleven, Angelo thirteen and Anthony fifteen. We came home from mass. Though not as stunning as Ma, we all had to wear our best for church: Maya and I wore dresses with coloured tights and the boys suits with ties. Pa stopped the car outside the house. Normally one of us had to pull up the garage door but that morning Pa told us not to. We got out of the car, grabbing the keys from Ma, ready to change into our shorts. As soon as we got through the door Pa reined us in as though we were cattle on the loose.

‘No dawdling. Change. Put on something comfortable but decent and be quick about it.’

We all stood there staring at him.

‘Why what’s happening?’ Ma asked

‘No questions. Hurry up now.’

We all stood there like statutes. It was so unlike Pa; on a Sunday he read the Observer from cover to cover before lunch. We each had our routine; Pa’s orders just didn’t make sense.

He pointed us upstairs. Anthony and Angelo put on jeans and a T-shirt, so Maya and I did the same. Ma put on a green going-into-town sari, not too fancy but nice enough, and Pa bundled us back into his sea blue zephyr without giving anything away. We whispered in the back, and as though to placate us, Pa put on Radio One, moving his shoulders about to the rhythm that made us laugh. We kept asking but he wouldn’t tell. When he’d had enough of Radio 1, he got us playing games. I remember us shouting and giggling in the backseat as we vied to see who’d win. After two hours Pa finally stopped and parked the car. We looked out but none of us was any the wiser. Then Ma threw her arms around Pa and we all looked at her in surprise cos Ma doesn’t do that kind of thing. Anthony and Angelo were more controlled and patted Pa on the back. Maya and I just smiled at him as we didn’t really know what to expect as we’d never been to KewGardens before. We understood it was for Ma’s benefit, though by the end of the day we’d all enjoyed ourselves. Our first stop was the café where Pa said we could have whatever we wanted so we had scones and ice cream, chocolate and pop much to Ma’s disapproval. Pa coaxed her into having a scone with her tea and we laughed as she struggled to open her mouth wide enough to bite into it. As we walked past the Pagoda, Ma saw an Asian gardener and she ran towards him. We were all rather shocked but followed behind and stood watching her. She told him her worries and he shared all he knew. It made Ma’s day; she was thrilled.

Not far from Larkden are a number of garden centres. The next day Ma went by herself and bought what she needed, cut the stem cleanly at the node, and pushed the cutting a few centimetres into a mixture of potting compost and aquarium gravel with three curry leaves above the surface, as he had recommended. She planted it next to her bay leaf tree having decided they would be good company for each other. Months later she called Nana in Poona to tell her that her kari pattha was growing well. We were chuffed. From then on, if it was cold she’d cover it with a blanket, and talk to it regularly, about India, I imagine. The result was she always had fresh kari pattha. When she retired, the love and energy she had devoted to teaching her primary school classes, was now focussed on her garden. When Pa passed away it was gardening, the piano and her grandchildren that gave her life meaning.

***

While we were working through Ma’s things: the boxes in the loft of ornaments, mementos, letters from India, from Hong Kong, from her travels around the world, her clothes in the cupboards, her saris in the Chinese camphor wood chests, I realised what would be lovely, would be something from her garden. We had to sell Ma’s house so I knew it couldn’t be anything that damaged its appearance.

I would have treasured the willow tree that drooped lovingly at the front of the house. Like most Asian families we had relatives scattered across the globe: India, Pakistan, America, Canada, Australia and Africa and they’d always want to be photographed by the willow tree. There didn’t seem to be a part of the world where Ma didn’t have relatives or friends. Once she’d settled whoever in, she’d sit with them in the living room, looking out onto the garden. If the weather was nippy, she would simply point things out other

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เคยอยู่รู้สึก ทุกวันอาทิตย์ เธอจะเปลี่ยนก่อนเสมอ จากมวล เธอจะเหนื่อยหลาหกของไหม หรือชี ฟอน เปลี่ยน tracksuit ฝ้าย baggy สีดำของเธอและเธอปั๊มสีน้ำตาล แม้แต่ในเสื้อผ้าเหล่านั้น unflattering ตาดำของเธอและเกรซเงียบ shone ผ่าน ลักษณะการทำงานของเธอ prepossessing และรักเป็นสำเร็จจริงของเธอในสวนของเธอได้ เธอจะดูกลมดีพอที่ผลไม้ของเธอแรงมาในร่ม ที่เธอจะดองบ้านกับกลิ่น jeera พริก ซินนามอน และกลีบ แล้วเธอจะเรียกให้เรา ' Anthony ' เธอได้รับจะไม่มีคำตอบ'แองเจโล่" บางครั้งเขาจะไว้ว่าเขาไม่ได้ทำชุด Meccano ของเขา'มายา' เธอเป็นเดิมพันที่สุดของ Ma ถ้าเธอไม่ได้ ในห้อง หรือ บนโทรศัพท์เมื่อไม่มีวิธีใช้หน้า เธอจะเรียกอีก' เด็กของคุณ คุณไม่ได้ยินผมเรียกถ้าเราอยู่กันชั้นบน หรือป่าในห้องทีวี เราจะปากคำของเธอ และหัวเราะ แล้วฉันจะบอกไปมาทั้งหมดต้องถูกหนึ่งเราเข้าออกสวนรับ –ผงกระหรี่ pattha – ใบแกงซึ่งเธอจะโยนลงไปในหม้อของ simmering แกง จริง คิดเกี่ยวกับมันตอนนี้ Ma ต้องเพิ่มเติม เธออยากให้เราไปดูสวนของเธอและเธอผงกระหรี่ pattha ต้นไม้ หลังจากที่เธอได้โยนผงกระหรี่ pattha ใบลงในหม้อ เธอใหญ่ชั้นบน และเปลี่ยนเป็นส่าหรีบ้าน: เรียบง่าย สะดวกสบาย และมักจะ unembroidered หลังอาหารกลางวัน เราจะชมภาพยนตร์ฮอลลีวูดสีดำและสีขาวบางเก่าในห้องทีวี ม้ารักริต้า Hayworth ป่าจะนั่งบนเขาปาร์คเกอร์ Knoll, Ma ในเก้าอี้ของเธอและสี่เรา squashed ค่ากันบนเตียงโซฟา เครดิตจะเปิดพร้อมหูฉาบใหญ่ หรือไก่ crowing, Pa จะแบ่ง snore อ่อนโยนในขณะที่ม้าจะเตือนเรา เวลา umpteenth ที่ริต้า Hayworth อินเดียเมื่อพวกเขากลับไปอังกฤษ ค้นหาบ้านกับสวนได้สำคัญที่สุดสำหรับ Ma เธอต้องการที่จะจัดทำขึ้นสำหรับปีทั้งหมดที่เธอไม่ได้มีสวนใน Hong Kong แม้ มีจิตของเธอทั้งหมดที่ดอกในสวนของเธอ Ma ที่ปรารถนาสำหรับต้นไม้ pattha ผงกระหรี่เล็ก เธอต้องการบางสิ่งบางอย่างของอินเดียในสวนของเธอ ปีเธอจะใช้สด pattha ผงกระหรี่ใบ รากให้เกิด cuttings ยินดีให้แต่ มากขึ้นมักจะไม่ พวกเขาจะ droop และตายเมื่อเมื่อผมเกี่ยวกับแปด ฉันเข้าครัวมา และเห็นมามอง ด้วยความโศกเศร้าเช่นในสายตาของเธอที่เธอ pattha ผงกระหรี่ ผมจำได้ว่า รีบขึ้นกอดเธอ และบอกเธอ, ' อย่าร้องไห้ Ma พวกเขากำลังเพียงใบไม้ ''โอ้ วัคซีน แต่พวกเขาเตือนฉันของการ'' แต่ Ma นี้คือบ้านของคุณ ''ใช่ ดาร์ลิ่ง' นาง patted ฉันแก้ม ' แต่มีบ้านที่สอง คุณมีสาม ''นี่คือบ้านของฉัน' Straightened หลัง และจ้องไปที่ Ma' แน่นอน แต่ปาป้าของคุณเป็นภาษาอังกฤษ ฉันอินเดีย และเกิดใน Hong Kong เพื่อให้คุณมีสามสถานที่ในโลกที่คุณสามารถเรียกว่าบ้าน 'ผมจำได้ว่า เดินออกจากห้องครัวที่สงสัยว่า ผมชอบความคิดของบ้านสาม หรือไม่***ป่าจะทำให้สี่เรายิ้ม เมื่อมากมายมาเกี่ยวกับสวนของเธอ เขารู้วิธีการดูแลสวนที่ แต่ไม่ได้ทำเอง เมื่อใดก็ ตามที่เขาเห็นบลอสซั่มบนต้นไม้ ดอกไม้บาน เขาจะบอกมาทานตะวันของเธอได้เป็นคนรวยเป็นตู้เซฟหรือกุหลาบของเธอเป็นสีแดงที่เธอ bindi และ Ma จะยิ้ม เมื่อเขาบอกเธอที่จัสมินเธอหรือเธอลิลลี่โอเรียนเต็ล มัดเป็นหวานที่เธอได้หลังจากอาบน้ำ เธอจะให้เขาหนึ่งแน่น slap ได้ชัดเจนมันเป็นสวนของ Ma แม้ว่าเราทุกคนชอบในลักษณะต่าง ๆ Anthony และแองเจโล่เล่นฟุตบอลเมื่อพวกเขาอายุน้อยกว่า และบางครั้งถ้า Anthony ได้เข้า huff ที่ เขาพายุออก เดินรอบ และส่งคืนในน้องเฟรมของจิตใจ เมื่อเราถูก เด็ก Ma จะซ่อนไข่ช็อคโกแลตสำหรับเราในเทศกาลอีสเตอร์ ในฤดูใบไม้ผลิและฤดูร้อนเราจะดับพับตาราง และเก้าอี้ และเพื่อนจะมาผ่านอาหารกลางวัน เธอได้เติม 'ช่องว่างหิว' leeks และคะน้าหยิกจนผักฤดูใบไม้ผลิของเธอก็พร้อมที่จะเก็บเกี่ยวม้าจะพยายาม cajole 4 ของเราไปช่วยเธอในสวน และเมื่อหลานของเธอมีอายุเพียงพอ เธอจะ ลอง ประสบความสำเร็จ เชือกเหล่านั้นในการ บางครั้ง อย่างหนึ่งเราจะตัดสนามหญ้า หรือ weed บิต แม้ว่าจะไม่กินเวลายาวนาน ถ้ามายาหรือฉัน มีสิ่งที่ เราอยากพูดคุยกับเธอเกี่ยวกับ: sleepovers ท่องเที่ยว บุคคล เราจะรอจนกว่าเธอในสวน แล้ว เราจะทำตามเธอกลม สนทนาไปก่อนเปิดตัวเป็นเพียงคำที่เราต้องการ เราได้เช่นคนโง่ เหมือนว่ามาไม่ทราบ เธอรู้ แต่เพียงแค่ชอบเราต่อเธอรอบสวน ยกเว้นว่ามันเป็นบ้าอะไร ชอบ: Maya ที่ fifteen อยากไปเมลา Kumbh มีกี่คำ cautionary เธอจะยอมรับในที่สุดมาได้เราทั้งหมด และผ่านเซนต์ Xavier ของ คริสตจักรคาทอลิกท้องถิ่น เธอพบ Malcolm Malcolm เงียบ กว้าง shouldered มนุษย์ แม้ว่า เดิมจากดับลิน ขณะนี้อยู่ใน Larkden ได้ Malcolm กลายเป็น เนื้อคู่สวนของ Ma พวกเขาก็ดื่มด่ำในการสนทนาเกี่ยวกับ: ดิน ปุ๋ย น้ำแข็ง โรคจิต วัชพืช โรงงานใหม่ของเธอ ของคนถามเวลา หรือสิ่งที่พวกเขาจะอ่านเกี่ยวกับ เมื่อเราได้สาว ถูก sixties และแม้ว่าคนกินแกง พวกเขาไม่ทราบจริง ๆ ไปลงไป และไม่ค่อยต้มแกงด้วยตนเอง เพื่อให้มีการไม่มีที่ไหน น้อยฮาร์ทฟอร์ดเชอร์วิลเลจของ Larkden ซื้อเครื่องเทศและสมุนไพรอินเดีย ม้าที่จะเจริญเติบโตของตนเอง pattha ผงกระหรี่แต่ Malcolm ว่าเขารู้ มากเกี่ยวกับการเจริญเติบโตพืช และสมุนไพร ก็ไม่เคยได้ยิน pattha ผงกระหรี่ ***ก็ร้อนหนึ่งวันอาทิตย์ที่เมื่อฉันจะได้รับไม่เกินเก้า เพื่อถูกมายา 43 แองเจโล่ thirteen และ Anthony ห้า เรามาบ้านจากมวล แม้ว่าไม่ได้สวยงามเป็น Ma เราได้สวมใส่ดีที่สุดสำหรับคริสตจักร: มายาและสวมชุดกับสีเสื้อ และเด็กผู้ชายที่เหมาะกับความสัมพันธ์ ป่าหยุดรถนอกบ้าน ปกติหนึ่งเราได้ดึงประตูโรงรถแต่เช้าที่ป่าบอกเราไม่ เราได้ออกรถยนต์ โลภคีย์จาก Ma พร้อมที่จะเปลี่ยนเป็นกางเกงขาสั้นของเรา ทันทีที่เราได้ผ่านประตูป่า reined เราในถึงเราวัวบนหลวม' Dawdling ไม่ เปลี่ยนแปลง วางบนสิ่งดี แต่สิ่งอำนวยความสะดวก และรวดเร็วเกี่ยวกับการ 'เรายืนมีจ้องเขา'เหตุอะไรเกิดขึ้น" ถามมา' คำถามที่ไม่ รีบขึ้น 'เรายืนมีเช่นคดี ก็ได้ซึ่งแตกต่างจากป่า ในวันอาทิตย์ อ่านดิออบเซิร์ฟเวอร์จากฝาครอบก่อนอาหารกลางวัน เราละมีงานประจำของเรา ใบสั่งของป่าเพียงไม่เหมาะสมเขาชี้ให้เราอยู่ชั้นบน Anthony และแองเจโล่ใส่กางเกงยีนส์และเสื้อยืด เพื่อมายาและฉันไม่ได้เหมือนกัน มาใส่เป็นสีเขียวไปเข้าเมืองซา ไม่แฟนซีเกินไปแต่พอ และป่ารวมเราไว้เซเฟอร์ทะเลสีฟ้าของเขาไม่ให้อะไรไป เรากระซิบหลัง และเหมือนกับ placate เรา ป่าใส่วิทยุหนึ่ง ย้ายไหล่ของเขาเกี่ยวกับจังหวะที่ทำให้เราหัวเราะ เรายังคงถาม แต่เขาไม่บอก เมื่อเขาได้มีเพียงพอของวิทยุ 1 เขาได้เราเล่นเกม ผมจำได้ว่า เราตะโกน และ giggling ใน backseat เรา vied เพื่อดูว่าใครจะชนะ หลังจากสองชั่วโมง สุดท้ายหยุด และจอดรถ เราดูออก แต่ของเราไม่มี wiser แล้วมาโยนแขนรอบป่า และเราทุกคนมองเธอในความประหลาดใจ cos Ma ไม่ทำชนิดของสิ่งที่ Anthony และแองเจโล่ถูกควบคุมมากขึ้น และ patted ป่าด้านหลัง มายาและเพียงยิ้มที่เขาเป็นเราไม่ทราบจริง ๆ สิ่งที่คาดหวังเราไม่เคยไป KewGardens ก่อน เราเข้าใจก็เพื่อประโยชน์ของ Ma ว่า โดยของเรามีทั้งความสุขตนเอง หยุดครั้งแรกของเราคาเฟ่ที่ป่ากล่าวว่า เราอาจมีสิ่งที่เราต้องเดินแซนด์วิช scones และไอศกรีม ช็อกโกแลต และป๊อปมากเพื่อความผิดหวังของ Ma ป่า coaxed เธอเป็นมีสก็อนกับชาของเธอ และเราหัวเราะกับเธอต่อสู้เพื่อเปิดกว้างพอที่จะกัดลงไปในปากของเธอ ขณะที่เราเดินผ่านเจดีย์ Ma เห็นสวนที่เอเชีย และเธอวิ่งไปทางเขา ทั้งหมดค่อนข้างตกใจแต่ไปมาแล้วอยู่เบื้องหลัง และยืนดูเธอได้ เธอบอกเขาว่า ความกังวลของเธอ และเขาร่วมกันทั้งหมดเขารู้ ทำ Ma ของวัน เธอรู้สึกตื่นเต้นไม่ไกลจาก Larkden มีจำนวนศูนย์สวน วันถัดมาไป ด้วยตนเอง และซื้อสิ่งที่เธอจำ ตัดก้านอย่างเรียบร้อยที่โหน ผลักดันตัดที่กี่หน่วยเซนติเมตรเป็นส่วนผสมของ potting ปุ๋ยและพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำกรวดกับสามใบแกงเหนือพื้นผิว เขามีแนะนำ เธอปลูกมันถัดทรีเบย์ลีฟเธอมีตัดสินใจที่พวกเขาจะดีบริษัทสำหรับแต่ละอื่น ๆ เดือนต่อมาเขาเรียกว่านานาในพูน่าจะบอกเธอว่า เธอผงกระหรี่ pattha โตดี เราได้ chuffed จากนั้น ถ้ามันเย็น เธอจะปกคลุม ด้วยผ้าห่ม และพูดถึงเป็นประจำ อินเดีย ฉันคิด ผลคือ เธอตลอดสด pattha ผงกระหรี่ เมื่อเธอถอน รักและเธอก็ทุ่มเทการสอนเรียนประถม พลังงานตอนนี้ focussed ในสวนของเธอ เมื่อมีการทำสวนป่าที่ผ่านไปมัน เปียโน และหลานของเธอที่ให้ความหมายของชีวิต***ในขณะที่เรากำลังทำงานผ่านสิ่งของ Ma: กล่องในแบบลอฟท์ประดับ mementos จดหมายจากอินเดีย จาก Hong Kong จากการเดินทางรอบโลก เสื้อผ้าของเธอในการสำรวจสิ่งของ เธอ saris ในทรวงอกไม้การบูรจีน เธอฉันเองก็ยังคิดอะไรจะน่ารัก จะจากสวนของเธอ เราได้ขายบ้านของ Ma ดังนั้นฉันรู้มันไม่มีอะไรที่เสียหายลักษณะของฉันจะตบต้นวิลโลว์ที่ drooped รักที่หน้าบ้าน เช่นเอเชียส่วนใหญ่ครอบครัว เรามีญาติที่กระจัดกระจายอยู่ทั่วโลก: ประเทศอินเดีย ปากีสถาน อเมริกา แคนาดา ออสเตรเลีย และแอฟริกา และพวกเขาจะต้องการถ่ายรูป โดยต้นวิลโลว์ มีไม่ได้ดูเหมือนจะ เป็นส่วนหนึ่งของโลกที่มาไม่มีญาติหรือเพื่อน เมื่อเธอได้ตัดสินใครใน เธอจะนั่งกับพวกเขาในห้องนั่งเล่น มองออกไปยังสวน ถ้าอากาศ nippy เธอก็จะชี้สิ่งที่ออกมาอีก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไม่เคยอยู่ในส่าหรี ในวันอาทิตย์เธอมักจะมีการเปลี่ยนแปลงครั้งแรก กลับมาจากมวลเธอต้องการผ่อนคลายหกหลาจากผ้าไหมหรือผ้าชีฟองแทนที่มันด้วยถุงของเธอวอร์มผ้าฝ้ายสีดำและสีน้ำตาลปั๊มของเธอ แม้จะอยู่ในเสื้อผ้ายกยอเหล่านั้นตาสีดำและความสง่างามที่เงียบสงบของเธอส่องผ่าน คุณสมบัติของเธอพบว่ามีใจโน้มเอียงและมีความรักเป็นความสำเร็จทางกายภาพของเธอในสวนของเธอ เธอมองไปรอบ ๆ ด้วยรอยยิ้มที่มีความพึงพอใจในผลของแรงงานของเธอก่อนที่จะมาในบ้านที่เธอจะใส่บ้านที่มีกลิ่นหอมของจีระ, haldi อบเชยและกานพลู จากนั้นเธอก็จะเรียกออกไป us.'Anthony. เธอ get'd ไม่มีการตอบสนอง. 'แองเจโล. บางครั้งเขาจะต้องมีภาระหน้าที่ถ้าเขาไม่ได้ทำงานในชุดตัวต่อของเขา. 'มายา. เธอเป็นทางออกที่ดีที่สุดของแม่ถ้าเธอไม่ได้อยู่ในห้องอาบน้ำหรือบนโทรศัพท์มือถือ. เมื่อไม่มีความช่วยเหลือก็กำลังจะมาถึงเธอจะเรียกออกมาอีกครั้ง. 'คุณเด็ก คุณไม่สามารถได้ยินฉันโทรมา? ถ้าเราอยู่ด้วยกันชั้นบนหรือป่าในห้องดูทีวีที่เราต้องการคำปากของเธอและหัวเราะ แล้วฉันจะบอกไป. ทั้งหมด Ma อยากเป็นส่วนหนึ่งของเราที่จะออกไปในสวนที่จะรับ - รี pattha - ใบแกงซึ่งเธอจะโยนลงไปในกระทะแกงเดือดปุด อันที่จริงความคิดเกี่ยวกับมันตอนนี้แม่ต้องการมากขึ้น เธออยากให้เรามองไปที่สวนและต้นไม้รี pattha ของเธอ หลังจากที่เธอได้โยน pattha รีใบลงไปในหม้อเธอจะมุ่งหน้าชั้นบนและเปลี่ยนเป็นบ้านส่าหรี: เรียบง่ายสะดวกสบายและมักจะ unembroidered หลังจากรับประทานอาหารกลางวันที่เราต้องการดูบางดำและสีขาวหนังฮอลลีวู้ดเก่าในห้องพักโทรทัศน์ แม่รักริต้า Hayworth Pa'd นั่งอยู่บนเนินเขาปาร์กเกอร์, Ma ในเก้าอี้ของเธอและสี่ของเราแบนขึ้นมาด้วยกันบนเตียงโซฟา ในฐานะที่เป็นสินเชื่อเปิดด้วยเสียงฉิ่งขนาดใหญ่หรือขันไก่พ่อจะเจาะเข้าสู่กรอ่อนโยนในขณะที่แม่จะเตือนเราเป็นครั้งที่เท่าไรไม่ทราบว่า Rita Hayworth เป็นอินเดีย. เมื่อพวกเขากลับไปยังประเทศอังกฤษในการหาบ้านที่มีให้ สวนที่ได้รับการจัดลำดับความสำคัญสำหรับ Ma เธออยากจะทำขึ้นสำหรับปีที่ผ่านมาเธอไม่ได้มีสวนในฮ่องกง แม้จะมีความรักของเธอสำหรับทุกสิ่งที่เบ่งบานในสวนของเธอแม่อยากหา pattha ต้นไม้รีขนาดเล็ก เธอต้องการอะไรบางอย่างที่ประเทศอินเดียในสวนของเธอ กว่าปีที่เธอจะใช้ใบ pattha รีสดขุดรากถอนโคนพวกเขาเป็นกิ่งก้านยินดีที่พวกเขาเติบโต แต่บ่อยกว่าไม่พวกเขาก็จะเหี่ยวเฉาและตาย. เมื่อตอนที่ผมอยู่ประมาณแปดผมเข้ามาในห้องครัวและเห็นแม่ที่กำลังมองหา ที่ pattha รีของเธอด้วยความโศกเศร้าเช่นในดวงตาของเธอ ผมจำได้ว่าการวิ่งขึ้นและกอดเธอและบอกเธอว่าอย่าร้องไห้แม่ พวกเขากำลังเพียงใบ. '' โอ้แฟน แต่พวกเขาเตือนฉันของบ้าน. '' แต่แม่นี่คือบ้านของคุณ. '' ใช่ที่รัก. เธอตบฉันที่แก้ม แต่ฉันมีสองบ้าน คุณมีสาม. '' ที่นี่คือบ้านของฉัน. ฉันตรงด้านหลังของฉันและจ้องที่ Ma. 'แน่นอน แต่พ่อของคุณเป็นภาษาอังกฤษผมอินเดียและคุณเกิดในฮ่องกง เพื่อให้คุณมีสามสถานที่ในโลกที่คุณสามารถโทรหาที่บ้าน. ผมจำได้ว่าเดินออกจากห้องครัวสงสัยว่าฉันชอบความคิดของสามเกลอหรือไม่. *** ป่าจะทำให้สี่ของเรายิ้มเมื่อเขาชมเกี่ยวกับแม่ สวนของเธอ เขารู้วิธีที่จะดูแลสวน แต่ไม่เคยไม่ทำงานตัวเองใด ๆ เมื่อใดก็ตามที่เขาเห็นดอกบนต้นไม้ดอกไม้บานสะพรั่งที่เขาจะบอกแม่ของเธอเป็นดอกทานตะวันรวยเท่าฟานก็อกฮ์หรือดอกกุหลาบสีแดงของเธอในฐานะเป็น bindi ของเธอและแม่จะยิ้ม เมื่อเขาบอกเธอว่าดอกมะลิหรือดอกลิลลี่ตะวันออกของเธอกลิ่นหวานเหมือนที่เธอทำหลังจากที่อาบน้ำเธอต้องการให้เขาเป็นหนึ่งตบแน่น เรามีความชัดเจนว่ามันเป็นสวนของแม่ แต่เราทุกคนมีความสุขในรูปแบบที่แตกต่างกัน แอนโธนีอันเจโลและเล่นฟุตบอลเมื่อพวกเขาอายุน้อยกว่าและบางครั้งถ้าแอนโทนี่ได้เข้าไปในอารมณ์โกรธเขาต้องการพายุออกเดินไปรอบ ๆ และกลับมาในกรอบสงบของจิตใจ เมื่อเราเป็นเด็กแม่จะซ่อนไข่ช็อคโกแลตที่เราจะพบว่าในวันอีสเตอร์ ในฤดูใบไม้ผลิและฤดูร้อนที่เราต้องการนำออกโต๊ะพับและเก้าอี้และเพื่อน ๆ จะมาสำหรับมื้อกลางวัน เธอยังเต็มไปด้วยช่องว่างหิวกับกระเทียมและผักคะน้าหยิกจนผักฤดูใบไม้ผลิของเธอก็พร้อมที่จะเก็บเกี่ยว. Ma'd พยายามที่จะหว่านล้อมสี่ของเราเข้ามาช่วยเธอในสวนและจากนั้นเมื่อลูกหลานของเธอโตพอที่เธอจะ พยายามที่ประสบความสำเร็จเชือกไว้ใน. บางครั้งหนึ่งของเราจะตัดหญ้าวัชพืชหรือบิตแม้ว่ามันจะไม่กินเวลานาน หากยาหรือฉันมีบางสิ่งบางอย่างที่เราอยากจะพูดคุยกับเธอเกี่ยวกับ: sleepovers เดินทางฝ่ายเราจะรอจนกว่าเธออยู่ในสวนและจากนั้นเราจะทำตามรอบของเธอไปพูดคุยก่อนที่จะเปิดเข้าไปในสิ่งที่มันคือการที่เรา ต้องการ. เราเป็นคนโง่ดังกล่าว ราวกับว่าแม่ไม่ทราบ เธอรู้ แต่เธอก็ชอบเราต่อไปของเธอรอบสวน เว้นแต่จะเป็นสิ่งที่บ้าเหมือน: มายาที่สิบห้าอยากจะไปที่ Kumbh เม; มีคำเตือนไม่กี่เธอก็เห็นด้วย. ในที่สุดแม่ให้ขึ้นเราทุกคนและผ่านเซนต์ซาเวียร์, คริสตจักรคาทอลิกท้องถิ่นเธอก็พบว่ามัลคอล์ มิลล์เป็นที่เงียบสงบคนไหล่กว้างที่แม้มีพื้นเพมาจากดับลินอาศัยอยู่ในขณะนี้ใน Larkden มัลคอล์กลายเป็นเนื้อคู่สวนของแม่ พวกเขากำลังมุ่งมั่นเสมอในการอภิปรายเกี่ยวกับ: ดินปุ๋ยหมัก, น้ำค้างแข็งข้อบกพร่องวัชพืชพืชใหม่ของเธอชาวสวน 'คำถามเวลาหรือบางสิ่งบางอย่างที่พวกเขาต้องการอ่านเกี่ยวกับ เมื่อเราเป็นเด็กก็คืออายุหกสิบเศษและแม้ว่าคนกินแกงพวกเขาไม่ทราบจริงๆสิ่งที่พวกเขาเดินเข้าไปในห้องและสุกไม่ค่อยแกงสำหรับตัวเองเพื่อให้มีไม่มีที่ไหนเลยในหมู่บ้านเฮิร์ตเล็ก ๆ น้อย ๆ ของ Larkden ที่จะซื้อสมุนไพรอินเดีย เครื่องเทศ. แม่ก็มุ่งมั่นที่จะเติบโต pattha รีของเธอเอง แต่มัลคอล์แม้ว่าเขาจะรู้มากเกี่ยวกับการปลูกพืชและสมุนไพรที่ไม่เคยได้ยินมารี pattha. *** มันเป็นหนึ่งในช่วงฤดูร้อนเมื่ออาทิตย์ฉันจะได้รับไม่เกินเก้าดังนั้นยา เป็นสิบเอ็ด, แองเจโลแอนโธนีสิบสามสิบห้าและ เรากลับมาจากมวล แม้ว่าจะไม่ได้เป็นที่สวยงามเป็นแม่เราทุกคนที่จะสวมใส่ที่ดีที่สุดของเราสำหรับคริสตจักรมายาและฉันสวมชุดที่มีถุงน่องสีและเด็กชายมีความสัมพันธ์ที่เหมาะสม ป่าหยุดรถนอกบ้าน โดยปกติคนเราจะต้องดึงประตูโรงรถ แต่ในเช้าวันนั้นพ่อบอกกับเราว่าจะไม่ เราได้ออกจากรถคว้ากุญแจจากแม่พร้อมที่จะเปลี่ยนเป็นกางเกงขาสั้นของเรา ทันทีที่เราได้ผ่านประตูป่า reined เราว่าเราเป็นวัวบนหลวม. 'ฆ่าเวลาไม่มี เปลี่ยน ใส่สบาย แต่บางสิ่งบางอย่างที่ดีและรวดเร็วเกี่ยวกับเรื่องนี้. เราทุกคนยืนอยู่ที่นั่นจ้องมองที่เขา. ทำไมสิ่งที่เกิดขึ้น? แม่ถามว่า'ไม่มีคำถาม รีบขึ้นในขณะนี้. เราทุกคนยืนอยู่ที่นั่นเช่นกฎเกณฑ์ มันจึงแตกต่างจากป่า; ในวันอาทิตย์ที่เขาอ่านสังเกตจากปกให้ครอบคลุมก่อนอาหารกลางวัน เราแต่ละคนมีกิจวัตรประจำวันของเรา คำสั่งซื้อของป่าก็ไม่ได้ทำให้ความรู้สึก. เขาชี้ให้เราชั้นบน แอนโธนีและแองเจโลใส่ในกางเกงยีนส์และเสื้อยืดเพื่อให้ยาและผมก็ทำเช่นเดียวกัน แม่วางบนสีเขียวจะเข้าเมืองส่าหรีไม่แฟนซีเกินไป แต่ดีพอและป่าที่มาพร้อมเรากลับลงไปในทะเลสีฟ้าของเขาลมตะวันตกโดยไม่ต้องให้อะไรไป เรากระซิบในด้านหลังและเป็นแม้ว่าจะปลอบโยนเรา Pa ใส่ในวิทยุหนึ่งย้ายไหล่ของเขาเกี่ยวกับจังหวะที่ทำให้เราหัวเราะ เราเฝ้าถาม แต่เขาจะไม่บอก เมื่อเขาต้องการมีเพียงพอของวิทยุ 1 เขาได้เราเล่นเกม ผมจำได้ว่าเราตะโกนและหัวเราะคิกคักในเบาะหลังในขณะที่เราชักชวนเพื่อดูว่าใครจะชนะ หลังจากสองชั่วโมงป่าในที่สุดก็หยุดและจอดรถ เรามองออกไปนอก แต่ไม่มีเราเป็นใด ๆ ที่ฉลาด จากนั้นแม่โยนแขนของเธอรอบป่าและเราทุกคนมองไปที่เธอประหลาดใจเพราะแม่ไม่ได้ทำชนิดของสิ่งที่ แอนโธนีและแองเจโลมีการควบคุมมากขึ้นและตบป่าด้านหลัง มายาและฉันเพียงแค่ยิ้มให้เขาในขณะที่เราไม่ทราบจริงๆสิ่งที่คาดหวังในขณะที่เราไม่เคยที่จะ KewGardens ก่อน เราเข้าใจว่ามันเป็นเพื่อประโยชน์ของแม่ แต่ในตอนท้ายของวันที่เราทุกคนต้องการความสุขตัวเอง หยุดแรกของเราคือคาเฟ่ที่ป่ากล่าวว่าเราจะได้มีสิ่งที่เราต้องการดังนั้นเราจึงโคนและไอศครีมช็อคโกแลตและป๊อปมากที่จะไม่พอใจของมะ ป่าเกลี้ยกล่อมเธอเข้าไปมีสโคนกับชาของเธอและเราหัวเราะขณะที่เธอพยายามที่จะเปิดปากของเธอกว้างพอที่จะกัดลงไป ในขณะที่เราเดินผ่านเจดีย์แม่เห็นสวนเอเชียและเธอวิ่งไปหาเขา เราทุกคนค่อนข้างตกใจ แต่ตามที่อยู่เบื้องหลังและยืนดูเธอ เธอบอกเขากังวลของเธอและเขามีส่วนร่วมทุกอย่างที่เขารู้ว่า มันทำให้วันแม่; เธอตื่นเต้น. ไม่ไกลจาก Larkden จำนวนของศูนย์สวน วันรุ่งขึ้นแม่ไปด้วยตัวเองและซื้อสิ่งที่เธอต้องการตัดลำต้นที่เรียบร้อยโหนดและผลักตัดไม่กี่เซนติเมตรเป็นส่วนผสมของปุ๋ยหมักปลูกและกรวดพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำที่มีสามใบแกงเหนือผิวน้ำในขณะที่เขาแนะนำ เธอปลูกไว้ติดกับต้นไม้ใบกระวานเธอได้ตัดสินใจที่พวกเขาจะเป็น บริษัท ที่ดีสำหรับแต่ละอื่น ๆ เดือนต่อมาเธอเรียกว่านานาในนาจะบอกเธอว่าเธอรี pattha มีการเติบโตที่ดี เรากำลังพอใจ จากนั้นถ้ามันเป็นเย็นเธอจะครอบคลุมกับผ้าห่มและพูดคุยกับเป็นประจำเกี่ยวกับอินเดียฉันคิด ผลที่ได้รับเธอมักจะมี pattha รีสด เมื่อเธอออกความรักและพลังงานที่เธอได้ทุ่มเทให้กับการเรียนการสอนในโรงเรียนประถมศึกษาของเธอได้รับการเพ่งความสนใจขณะนี้อยู่ในสวนของเธอ เมื่อป่าผ่านไปมันเป็นสวนเปียโนและลูกหลานของเธอที่ให้ความหมายในชีวิตของเธอ. *** ขณะที่เรากำลังทำงานผ่านสิ่งที่แม่: กล่องในห้องใต้หลังคาของเครื่องประดับที่ระลึก, จดหมายจากอินเดียจากฮ่องกงจากเธอ เดินทางไปทั่วโลกเสื้อผ้าของเธอในตู้ที่ส่าหรีของเธอในหีบไม้การบูรจีน, ฉันรู้ว่าสิ่งที่จะเป็นที่น่ารักจะเป็นสิ่งที่มาจากสวนของเธอ เรามีที่จะขายบ้านของแม่ดังนั้นฉันรู้ว่ามันไม่สามารถเป็นอะไรก็ได้ที่ได้รับความเสียหายลักษณะของ. ผมจะรักต้นไม้วิลโลว์ที่ drooped ความรักที่ด้านหน้าของบ้าน เช่นเดียวกับครอบครัวชาวเอเชียส่วนใหญ่ที่เรามีญาติที่กระจายอยู่ทั่วโลก: อินเดีย, ปากีสถาน, อเมริกา, แคนาดา, ออสเตรเลียและแอฟริกาและพวกเขาจะมักจะต้องการที่จะถ่ายภาพด้วยต้นวิลโลว์ มีไม่ได้ดูเหมือนจะเป็นส่วนหนึ่งของโลกที่แม่ไม่ได้มีญาติหรือเพื่อน เมื่อเธอจะตัดสินใครก็ตามที่อยู่ในเธอก็นั่งอยู่กับพวกเขาในห้องนั่งเล่นที่กำลังมองออกไปยังสวน ถ้าอากาศเป็นว่องไวเธอก็จะชี้สิ่งที่ออกอื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไม่เคยในส่าหรี วันอาทิตย์เธอจะเปลี่ยนก่อน กลับจากมวล เธอจะผ่อนคลายหกหลาของผ้าไหมหรือผ้าชีฟอง แทนที่ด้วยถุงดำ ผ้าฝ้าย ชุดของเธอและปั๊มสีน้ำตาลของเธอ แม้ในเสื้อผ้า unflattering เหล่านั้น ดวงตาสีดำของเธอและเกรซเงียบส่องผ่าน คุณสมบัติของเธอเป็นที่น่าพอใจ และรักเป็นความสำเร็จทางกายภาพของเธอในสวนของเธอเธอมองไปรอบๆด้วยความพอใจ รอยยิ้มที่ผลไม้ของแรงงานของเธอก่อนที่จะมาตอนบ่าย ๆที่เธอใส่บ้านกับกลิ่นของจีระ haldi , อบเชยและกานพลู แล้วเธอจะโทรหาเรา 'anthony ' ที่เธอได้รับก็ไม่ตอบสนอง 'angelo

' บางครั้งเขาจะบังคับ ถ้าเขาไม่ได้ทำงานเขาตั้งค่า .

'maya ' เธอเดิมพันที่ดีที่สุดมา ถ้าเธอไม่ได้อาบน้ำ

หรือทางโทรศัพท์เมื่อไม่มีใครช่วยได้เตรียมพร้อม เธอจะโทรมาอีก เด็ก ๆ

" . เธอไม่ได้ยินที่ฉันเรียก

ถ้าเราอยู่ด้วยกันข้างบน หรือ PA ในห้องทีวีเราก็ปากคำของเธอและหัวเราะ งั้นผมก็จะบอกไป

ทั้งหมดมาต้องการให้หนึ่งในพวกเราจะออกไปสู่สวนรับ–คาริ pattha –แกงใบที่เธอจะโยนลงในกระทะของเคี่ยวแกงกะหรี่ จริงๆคิดเกี่ยวกับมันตอนนี้แม่ต้องการมากขึ้น เธอต้องการให้เราดูที่สวนของเธอและให้เธอคาริ pattha ต้นไม้ หลังจากเธอได้โยนคาริ pattha ใบ ลงในหม้อ เธอขึ้นไปบนห้อง เปลี่ยนบ้านส่าหรี : ง่าย , สะดวกสบาย และมักจะ unembroidered . หลังจากรับประทานอาหารกลางวันที่เราต้องการดูเก่าสีดำและสีขาวภาพยนตร์ฮอลลีวู้ดในห้องโทรทัศน์ มารักริต้า เฮย์เวิร์ธ . pa ต้องการนั่งบนโขดเขา ปาร์คเกอร์ ,มาในเก้าอี้ของเธอและเรา 4 คน อัดกันบนเตียง เป็นเครดิตเปิดมีขนาดใหญ่ฉาบเสียง หรือ ไก่ ขัน , PA จะแบ่งออกเป็น กรนอ่อนโยนในขณะที่แม่จะเตือนเรา สำหรับเวลาที่เท่าไรไม่ทราบว่า ริต้า เฮย์เวิร์ธ เป็นชาวอินเดีย

เมื่อพวกเขากลับไปยังอังกฤษ หาบ้านที่มีสวน มีความสําคัญสําหรับแม่เธอต้องการที่จะให้ขึ้นทั้งหมดปีเธอไม่มีสวนในฮ่องกง แม้ความรักของเธอทั้งหมดที่เบ่งบานในสวนของเธอ มาเฝ้ารอขนาดเล็กคาริ pattha ต้นไม้ เธอต้องการบางอย่างของอินเดียในสวนของเธอ ปี เธอจะใช้เวลา pattha คาริใบสด , รากเป็นกิ่งก้าน เต็มใจ ให้เติบโต แต่ไม่บ่อยกว่าพวกเขาจะเหี่ยวเฉาและตาย . . .