July 9th I told Mom about Freddie's

July 9th
I told Mom about Freddie's birthday, but she just looked even sadder than normal. I was so disappointed. I'd tried to make things better but, as usual, I'd just made things worse.
But a few hours later I noticed that she was writing lists on a piece of paper.
"We need a cake," she said, "and some sandwiches and music. Oh, and you have to talk to your English teacher, Safi, and see if we can use the community center."
I couldn't believe it. She was starting to sound really excited!
"Do you remember my surprise party last year, darling?" she said. "You made me feel so happy. Well, Freddie doesn't have anyone here to do that for him, does he? So we'll have to be his family and make his birthday as happy as mine was."
Then she gave me a big hug and said, "Thank you for taking care of me, Safi. You've been very strong, but it's time I started being your Mom again and taking care of you."
One "happy thought" is enough for today. I have my mom back!

July 15th
Freddie's birthday - what a fantastic day! When I went to get him, I could see he was excited.
"What did you buy me?" he joked.
"Nothing," I replied and tried very hard to look sorry.
"Don't apologize, Safi," he said. "I know you don't have any money."
"I didn't buy anything, but I'm giving you this!" I laughed and gave him... my elephant bag. He didn't want to accept it at first.
"But you brought this from your country! I know how much it means to you!" he said.
"And it reminds you of your country too, Freddie, so I want you to have it, I replied.
I don't expect him to use it. It's not that kind of present. He knows it's not just a bag in the shape of an elephant. It's so much more than that. I think he's probably the only person in the world that understands. And he needs it more than me, you see. I have my mom here, but his mom's far away.
We walked to the community center in a friendly silence. When we got there, my mom ran toward us with a big smile on her face. "Happy Birthday, Freddie!" she said.
She led him into the big hall, which was absolutely full of people. There were food and drinks on the tables, and a big pile of presents on one of the chairs.
Freddie spent a long time looking around him without saying a word. Then he whispered something to my mom and his shoulders started to shake. Oh, no. This isn't what I'd expected. He was crying! Mom quickly put her arms around him and hugged him tightly, just like she used to hug Jay. They stayed like that for a long time. I became even more worried when I saw that Mom was crying, too. Maybe this party wasn't such a good idea after all.
But then somebody put some lively music on and everyone shouted, "Happy Birthday!" Mom used her handkerchief to dry Freddie's tears, then gently touched his hair and smiled.
"It's time to stop crying and start enjoying ourselves," she said.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

9 กรกฎาคม ผมบอกแม่เกี่ยวกับวันเกิดของปรีชา แต่เธอเพียงมองแม่ของยุนแจยิ่งกว่าปกติ ผิดหวังมาก ฉันได้ลองทำสิ่งที่ดีกว่า แต่ ตามปกติ มีก็ทำสิ่งที่เลวร้ายยิ่ง แต่กี่ชั่วโมงต่อมาฉันพบว่า เธอเขียนรายการบนกระดาษ เธอกล่าว "เราต้องเค้ก "และแซนด์วิชและบางเพลง โอ้ และคุณจะต้องพูดคุยกับคุณครูสอนภาษาอังกฤษ ฟาฏิมะฮฺ และดูว่า เราสามารถใช้ศูนย์ชุมชน " จะไม่เชื่อมัน เธอก็เริ่มที่จะเสียงตื่นเต้นจริง ๆ เธอกล่าวว่า "คุณจำความประหลาดใจของฉันของปี รัก" "คุณทำให้ฉันรู้สึกมีความสุข ดี ปรีชาไม่มีทุกคนที่นี่เขา เขาไม่ ดังนั้น เราจะต้องมีครอบครัวของเขา และทำให้วันเกิดของเขาได้มีความสุขฉัน" จากนั้นเธอให้ฉันกอดใหญ่ และกล่าว ว่า "การขอบคุณสำหรับการดูแลของฉัน ซุฟอัม คุณได้รับแรงมาก แต่มันเป็นเวลาที่ผมเริ่มเป็นคุณแม่อีกครั้ง และการดูแลของคุณ" หนึ่ง "ความสุขความคิด" ก็เพียงพอสำหรับวันนี้ ผมมีแม่ฉันกลับวันที่ 15 กรกฎาคม วันเกิดของปรีชา - วันสิ่งยอดเยี่ยม เมื่อผมไปรับเขา ฉันได้เห็นเขารู้สึกตื่นเต้น "ซื้อฉัน" เขาพูดติดตลก "ไม่มีอะไร ฉันตอบ และพยายามหนักมากดูขออภัย "ไม่ขอโทษ ฟาฏิมะฮฺ เขากล่าวว่า "ผมรู้คุณไม่มีเงิน" "ผมไม่ได้ซื้ออะไร แต่ฉันให้คุณนี้ ผมหัวเราะ และให้เขา...กระเป๋าช้าง เขาไม่ต้องการยอมรับในตอนแรก "แต่มานี้จากประเทศของคุณ ฉันรู้ว่ามันหมายความว่า คุณ "เขากล่าวว่า " และมันเตือนคุณของประเทศของคุณ เกินไป ปรีชา เพื่อให้คุณมีมัน ผมตอบ ฉันไม่คาดว่าเขาจะใช้มัน มันไม่ใช่ของปัจจุบัน เขารู้ว่า มันไม่เพียงเป็นถุงรูปร่างของช้าง มันเป็นมากขึ้นกว่าที่ ผมคิดว่า เขาอาจเป็นคนเดียวในโลกที่เข้าใจ และเขาต้องการมันมากกว่าฉัน คุณเห็น แล้วแม่ของฉันที่นี่ แต่ของแม่ของเขาห่างไกล เราเดินไปยังศูนย์ชุมชนในเงียบอัธยาศัย เลย แม่ของฉันวิ่งเข้าหาเรา ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ "สุขสันต์วันเกิด ปรีชา" เธอกล่าว เธอนำเขาเข้าไปในห้องโถงใหญ่ ที่เต็มอย่างคน มีอาหารและเครื่องดื่มบนตาราง และมีกองของขวัญบนเก้าอี้อย่างใดอย่างหนึ่ง ปรีชาใช้เวลานานมองรอบตัวเขา โดยไม่มีคำพูด จากนั้นเขากระซิบบอกสิ่งที่ผม และไหล่ของเขาเริ่มสั่น โอ้ ไม่ นี่ไม่ใช่สิ่งที่ผมคาดหวัง เขาร้องไห้ แม่ใส่แขนรอบตัวเขาอย่างรวดเร็ว และทุกกอดเขาแน่น เช่นเดียวกับที่เธอเคยกอดเจย์ พวกเขาอยู่เช่นนั้นเป็นเวลานาน ฉันเป็นห่วงมากขึ้นเมื่อเห็นว่า แม่ร้องไห้ เกินไป ทีนี้บุคคลไม่ควรดังกล่าวหลังจากทั้งหมด แต่คนใส่บางเพลงมีชีวิตชีวาบนและทุกคนที่ตะโกน สุขสันต์" แม่ใช้ผ้าเช็ดหน้าของเธอให้แห้งน้ำตาของปรีชา แล้วค่อย ๆ สัมผัสผมของเขา และยิ้ม เธอกล่าวว่า มันเป็นเวลาที่จะหยุดร้องไห้และเริ่มเพลิดเพลินกับตัวเอง, "

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

9 กรกฎาคม
ผมบอกแม่เกี่ยวกับวันเกิดของเฟรดดี้ แต่เธอเพียงแค่มองแม้เศร้ากว่าปกติ ผมผิดหวังดังนั้น ผมพยายามที่จะทำให้สิ่งที่ดีกว่า แต่เป็นปกติผมต้องการเพียงแค่ทำสิ่งที่เลวร้าย.
แต่ไม่กี่ชั่วโมงต่อมาผมสังเกตเห็นว่าเธอกำลังเขียนรายการเกี่ยวกับชิ้นส่วนของกระดาษ.
"เราจำเป็นต้องเค้ก" เธอกล่าว " และแซนวิชและเพลง. โอ้และคุณจะต้องพูดคุยกับครูสอนภาษาอังกฤษของคุณ Safi และดูว่าเราสามารถใช้บริการศูนย์บริการชุมชน. "
ฉันไม่อยากจะเชื่อเลย เธอก็เริ่มที่จะเสียงตื่นเต้นจริงๆ!
"คุณจำบุคคลที่แปลกใจของฉันเมื่อปีที่แล้วที่รัก?" เธอพูด. "คุณทำให้ฉันรู้สึกมีความสุขมาก. ดีเฟร็ดดีไม่ได้มีทุกคนที่นี่จะทำอย่างนั้นสำหรับเขาเขาไม่? ดังนั้นเราจะต้องเป็นคนในครอบครัวของเขาและทำให้วันเกิดของเขามีความสุขเป็นเหมือง."
จากนั้นเธอให้ฉัน กอดใหญ่และกล่าวว่า "ขอขอบคุณสำหรับการดูแลของฉัน Safi. คุณได้รับที่แข็งแกร่งมาก แต่มันถึงเวลาที่ผมเริ่มเป็นแม่ของคุณอีกครั้งและการดูแลของคุณ."
หนึ่ง "ความคิดความสุข" ก็เพียงพอสำหรับวันนี้ ฉันมีแม่ของฉันกลับมาแล้ว!

15 กรกฎาคม
วันเกิดของเฟร็ดดี - สิ่งที่เป็นวันที่ยอดเยี่ยม! เมื่อผมไปรับเขาฉันจะได้เห็นเขารู้สึกตื่นเต้น.
"สิ่งที่คุณซื้อฉัน?" เขาพูดติดตลก.
"ไม่มีอะไร" ผมตอบและพยายามอย่างหนักที่จะมองขอโทษ.
"ไม่ขอโทษ Safi" เขากล่าว "ฉันรู้ว่าคุณไม่ได้มีเงินใด ๆ ."
"ผมไม่ได้ซื้ออะไร แต่ฉันให้คุณนี้!" ฉันหัวเราะและทำให้เขา ... ถุงช้างของฉัน เขาไม่ได้ต้องการที่จะยอมรับมันในตอนแรก.
" แต่คุณนำสิ่งนี้จากประเทศของคุณฉันรู้ว่ามันหมายถึงคุณ!" เขากล่าวว่า.
"และมันก็จะแจ้งเตือนคุณของประเทศของคุณมากเกินไป, เฟร็ดดีดังนั้นฉันต้องการให้คุณมีมันผมตอบ.
ผมไม่ได้คาดหวังว่าเขาจะใช้มัน. มันไม่ได้ชนิดของปัจจุบันที่. เขารู้ว่ามันไม่ได้เป็นเพียงถุง ในรูปของช้าง. มันมากขึ้นกว่าที่. ผมคิดว่าเขาอาจจะเป็นคนเดียวในโลกที่เข้าใจ. และเขาต้องการมันมากกว่าฉันคุณเห็น. ฉันมีแม่ของฉันที่นี่ แต่แม่ของเขาที่อยู่ห่างไกล
เราเดินไปที่ศูนย์ชุมชนในความเงียบเป็นมิตร. เมื่อเราไปถึงที่นั่นแม่ของฉันวิ่งต่อเราด้วยรอยยิ้มขนาดใหญ่บนใบหน้าของเธอ. "สุขสันต์วันเกิดเฟร็ดดี!" เธอกล่าว.
เธอพาเขาเข้าไปในห้องโถงขนาดใหญ่ซึ่งเป็นที่แน่นอน เต็มไปด้วยคน. มีอาหารและเครื่องดื่มบนโต๊ะและกองใหญ่ของของขวัญที่หนึ่งของเก้าอี้.
เฟรดดี้ใช้เวลานานมองรอบ ๆ ตัวเขาโดยไม่พูดอะไรสักคำ. แล้วเขากระซิบอะไรบางอย่างกับแม่ของฉันและไหล่ของเขาเริ่มที่จะ เขย่า. Oh, no. นี้ไม่ได้เป็นสิ่งที่ฉันต้องการคาดว่า. เขาก็ร้องไห้! แม่ได้อย่างรวดเร็วใส่แขนของเธอรอบเขาและกอดเขาไว้แน่นเช่นเดียวกับที่เธอเคยกอดเจ. พวกเขาอยู่อย่างนั้นเป็นเวลานาน ฉันก็ยิ่งกังวลมากขึ้นเมื่อผมเห็นว่าคุณแม่ก็ร้องไห้มากเกินไป บางทีพรรคนี้ไม่ได้เช่นความคิดที่ดีหลังจากทั้งหมด.
แต่แล้วใครบางคนใส่ดนตรีที่มีชีวิตชีวาบางอย่างเกี่ยวกับคนและทุกคนตะโกน "สุขสันต์วันเกิด" แม่ใช้ผ้าเช็ดหน้าของเธอให้แห้งน้ำตาเฟรดดี้แล้วสัมผัสเบา ๆ ผมของเขาและยิ้ม.
"มันถึงเวลาที่จะหยุดร้องไห้และเริ่มเพลิดเพลินกับตัวเอง" เธอกล่าว